Herstellen wie we zijn

Er rest ons dus niets anders dan deze arme wereld uit te nodigen die zoveel bloed heeft vergoten, zoveel graven heeft gegraven, zoveel werken heeft vernietigd, zoveel mensen brood en arbeid heeft ontnomen, er blijft niets anders voor ons over, zeggen wij. , maar om het uit te nodigen in de liefdevolle woorden van de heilige liturgie: "Bekeer u tot de Heer, uw God." -POPE PIUS XI, Caritaat Christi Compulsi, 3 mei 1932; vaticaan.va

… We mogen niet vergeten dat evangelisatie in de eerste plaats gaat over het verkondigen van het evangelie degenen die Jezus Christus niet kennen of die hem altijd hebben verworpen​ Velen van hen zoeken God stilletjes, geleid door een verlangen om zijn gezicht te zien, zelfs in landen met een oude christelijke traditie. Ze hebben allemaal het recht om het evangelie te ontvangen. Christenen hebben de plicht om het evangelie te verkondigen zonder iemand uit te sluiten ... Johannes Paulus II vroeg ons te erkennen dat "de prikkel om het evangelie te prediken niet mag afnemen" aan degenen die ver van Christus verwijderd zijn, "omdat dit de eerste taak is van de kerk". -PAUS FRANCISCUS, Evangelii Gaudium, zn. 15; vaticaan.va

"DAAR mag niet de stimulans zijn om het Evangelie te prediken. " Dat is de duidelijke en consistente boodschap van de laatste vier pontificaten. Het lijkt misschien contra-intuïtief, zelfs onmogelijk in dit klimaat van antikatholicisme en politieke correctheid. Integendeel, hoe dieper de wereld in duisternis stort, hoe helderder de sterren zullen zijn. En jij en ik zouden die sterren moeten zijn.

Het brandende 'nu-woord' in mijn hart afgelopen weekend in Vermont was om te spreken over waarom de kerk überhaupt bestaat: om het evangelie van Jezus Christus te verkondigen​ om bekend te maken dat we door Hem vergeving van onze zonden hebben en dat we door de sacramenten genezing, heiliging en genade kunnen vinden om de mensen te worden waarvoor we zijn geschapen: volmaakte beelden van God. 

Dit is de bestaansreden van de Kerk. Dit is de reden waarom Jezus ons heeft bijeengebracht onder de mantel van een hiërarchie die de opvolgers zijn van de apostelen; dit is de reden waarom we onze mooie kerken en glas-in-loodramen hebben; het wijst allemaal op één realiteit: God bestaat en verlangt die allemaal tot de kennis van Jezus Christus komen en gered worden. 

Satan wil de kerk het zwijgen opleggen. Hij wil dat christenen bange, machteloze en lauwe mannen en vrouwen zijn die hun overtuigingen compromitteren ter wille van "het bewaren van de vrede" en die "toleranter" en "inclusief" lijken. De Kerk bestaat echter niet om de vrede te bewaren, maar om de weg te wijzen naar authentieke vrede, zelfs ten koste van het martelaarschap:

 … Het is niet voldoende dat het christelijke volk aanwezig is en georganiseerd is in een bepaald land, noch is het voldoende om een ​​apostolaat uit te voeren als goed voorbeeld. Hiervoor zijn ze georganiseerd, hiervoor zijn ze aanwezig: om Christus aan hun niet-christelijke medeburgers aan te kondigen door woord en voorbeeld, en hen te helpen om Christus ten volle te ontvangen. —Tweede Vaticaans Concilie, Ad gentes, zn. 15; vaticaan.va

O, wat is de Kerk de weg kwijtgeraakt als dit niet het allerbelangrijkste is! Wat zijn we onze 'eerste liefde' kwijtgeraakt als het bekend maken van Jezus aan de mensen om ons heen niet eens in onze gedachten opkomt! Wat zijn we misleid als we dansen op de melodie van de sociale ingenieurs die de diversiteit van het menselijk ras willen uitwissen, vooral de verschillen tussen mannelijk en vrouwelijk, mens en dier, en de Schepper en zijn schepselen. Alleen aardig zijn is niet genoeg. Het is niet genoeg om slechts een goed voorbeeld te zijn. We zijn ook geen vergoddelijkte maatschappelijk werkers, maar ieder van ons wordt, in onze eigen hoedanigheid volgens onze persoonlijke gaven en roeping, geroepen om dienaren van het evangelie te zijn. Voor…

… Hoe kunnen ze een beroep doen op hem in wie ze niet hebben geloofd? En hoe kunnen ze in hem geloven van wie ze niet hebben gehoord? En hoe kunnen ze horen zonder dat iemand predikt? (Romeinen 10:14)

Zo leerde paus St.Paulus VI:

... de beste getuige zal op de lange termijn ondoeltreffend blijken te zijn als het niet wordt uitgelegd, gerechtvaardigd ... en expliciet gemaakt door een duidelijke en ondubbelzinnige verkondiging van de Heer Jezus. Het goede nieuws dat vroeg of laat door de getuigenis van het leven wordt verkondigd, moet door het woord des levens worden verkondigd. Er is geen echte evangelisatie als de naam, de leer, het leven, de beloften, het koninkrijk en het mysterie van Jezus van Nazareth, de Zoon van God, niet worden verkondigd. —POPE ST. PAULUS VI, Evangelii Nuntiandi, zn. 22; vaticaan.va

De kerk is geen ngo. Ze is geen arm van de Verenigde Naties, noch een soort heilige politieke partij. Opwarming van de aarde, migratie en co-existentie met de islam zijn niet onze strijdkreet, maar "Jezus Christus en hij gekruisigd." ^[1]1 Cor 2: 2 De Kerk, zegt de Catechismus ...

… Is de regering van Christus al aanwezig in mysterie.-CCC, N. 763

Als zodanig zijn we ambassadeurs voor een eeuwig koninkrijk, voor een bestaan ​​dat de tijd overstijgt en dat zelfs nu in ons hart kan beginnen. Dit bestaan ​​komt tot ons door middel van genade die stroomt uit de Boom des Levens, het kruis; het vloeit rechtstreeks voort uit het Heilig Hart van Jezus, wijd opengesteld voor de hele mensheid, zodat we vergeven kunnen worden van onze zonden en deelgenoten kunnen worden van de goddelijke natuur. En dit goddelijke leven komt tot ons via de Heilige Geest en de Sacramenten, vooral het Brood des Levens, de Eucharistie. 

Het is Jezus, Jezus levend, maar we moeten er niet aan wennen: het moet elke keer zijn alsof het onze eerste communie is. -PAUS FRANCISCUS, Sacramentsdag, 23 juni 2019; Hoogtepunt

De leer van de paus hier heeft minder te maken met eerbied en meer met gezindheid. Ons hart zou in vuur en vlam moeten staan ​​voor Christus, en als dat zo is, dan is het delen van het Evangelie niet alleen een plicht, maar een voorrecht dat geboren wordt uit oprechte liefde. 

… Want we kunnen niet anders dan spreken over wat we hebben gezien en gehoord. (Handelingen 4:20)

Mijn laatste schrijven, Vijf manieren om niet bang te zijn, is niet alleen bedoeld als zelfhulpoefening, maar om u aan te zetten tot meer vertrouwen in de kracht van Christus en zijn evangelie. Het schrijven van vandaag is dan ook bedoeld om u en mij ertoe aan te zetten het bekend te maken. Inderdaad, de hele schepping kreunt in afwachting van de openbaring van de zonen en dochters van God ...

We moeten ophouden bang te zijn voor pijn en vertrouwen hebben. We moeten liefhebben en niet bang zijn om onze manier van leven te veranderen, uit angst dat het ons pijn zal doen. Christus zei: "Zalig zijn de armen, want zij zullen de aarde beërven." Dus als u besluit dat het tijd is om uw manier van leven te veranderen, wees dan niet bang. Hij zal er zijn om je te helpen. Dat is alles waar Hij op wacht, dat christenen christenen zouden worden. - Dienaar van God Catherine Doherty, uit Lieve ouders