Stijgend in de Geest

LENTE RETRAITE
dag 33

Albuquerque-heteluchtballonvaart-bij-zonsondergang-in-Albuquerque-167423

THOMAS Merton zei ooit: “Er zijn duizend manieren om dat te doen de Manier." Maar er zijn enkele basisprincipes als het gaat om de structuur van onze gebedstijd die ons kunnen helpen sneller vooruit te gaan in de omgang met God, vooral in onze zwakheid en worstelingen met afleiding.

Als we God naderen in onze tijd van eenzaamheid met Hem, kan het verleidelijk zijn om te beginnen met het ontladen van onze eigen agenda. Maar dat zouden we nooit doen als we de troonzaal van een koning of het ambt van een premier zouden betreden. In plaats daarvan groeten we ze eerst en erkenden we hun aanwezigheid. Zo is er ook bij God een bijbels protocol dat ons helpt om onze harten in de juiste relatie met de Heer te plaatsen.

Het allereerste dat we moeten doen als we beginnen te bidden, is Gods aanwezigheid erkennen. In de katholieke traditie neemt dit verschillende formules aan. De meest voorkomende uitdrukking is natuurlijk de Teken van het Kruis Het is een prachtige manier om met gebed te beginnen, zelfs als je alleen bent, omdat het niet alleen de Heilige Drie-eenheid erkent, maar het op ons lichaam het doopsymbool van ons geloof dat ons heeft gered, aantoont. (Trouwens, Satan haat het kruisteken. Een lutherse vrouw vertelde me eens hoe tijdens een exorcisme een bezeten persoon plotseling uit haar stoel sprong en op haar vriend afsprong. Ze schrok zo, en bij gebrek aan wetende wat ze nog meer moest doen, volgde ze het kruisteken in de lucht voor zich. De bezetene vloog letterlijk achteruit door de lucht. Dus ja, er is kracht in het kruis van Jezus.)

Na het kruisteken zou je dit gemeenschappelijke gebed kunnen uitspreken: "God komt mij te hulp, Heer haast u om mij te helpen." Door op deze manier te beginnen, erkent u dat u Hem nodig heeft en nodigt u de Geest uit in uw zwakheid.

… Ook de Geest komt onze zwakheid te hulp; want we weten niet hoe we moeten bidden zoals we zouden moeten ... (Rom 8:26)

Of je zou deze aanroep kunnen bidden: "Kom Heilige Geest ... help me te bidden met heel mijn hart, heel mijn verstand en heel mijn kracht. " En dan zou je je inleidende gebed kunnen beëindigen met de "Glorie zij":

Glorie aan de Vader en aan de Zoon en aan de Heilige Geest, zoals het was in het begin, nu en altijd zal zijn, wereld zonder einde, amen.

Wat je vanaf het allereerste begin doet, is jezelf in Gods aanwezigheid plaatsen. Het is als het opnieuw ontsteken van het waakvlam van uw hart. U erkent dat "God God is - en ik niet." Het is de plaats van nederigheid en waarheid. Want Jezus zei:

God is Geest, en degenen die hem aanbidden, moeten aanbidden in geest en waarheid. (Johannes 4:24)

Om Hem binnen te aanbidden geest betekent bidden vanuit de hart- om Hem binnen te aanbidden waarheid betekent om in te bidden realiteit En daardoor moet je, nadat je hebt erkend wie Hij is, kort erkennen wie je bent - een zondaar.

… Als we bidden, spreken we dan vanuit het toppunt van onze trots en wil, of 'vanuit de diepten' van een nederig en verslagen hart? Hij die zichzelf vernedert, zal verhoogd worden; nederigheid is het fundament van gebed. Alleen als we nederig erkennen dat 'we niet weten hoe we moeten bidden zoals we behoren', zijn we klaar om vrijelijk de gave van gebed te ontvangen. -Catechismus van de Katholieke Kerk, n. 2559

Neem even de tijd, denk aan eventuele zonden en vraag in vertrouwen Gods vergeving helemaal in zijn barmhartigheid. Dit moet kort maar oprecht zijn; eerlijk en berouwvol.

Als we onze zonden erkennen, is hij getrouw en rechtvaardig en zal hij onze zonden vergeven en ons van elk kwaaddoen reinigen. (1 Johannes 1: 9)

... en dan mijn broeders en zusters, laat uw zonden achter zonder er opnieuw aan te denken - zoals St. Faustina:

... hoewel het mij lijkt dat U mij niet hoort, stel ik mijn vertrouwen in de oceaan van Uw genade, en ik weet dat mijn hoop niet zal worden misleid. -Goddelijke genade in mijn ziel, Dagboek, n. 69

Deze eerste beweging van gebed om God te erkennen en mijn zonde te erkennen is een daad van geloof Dus dan, volgens een basisstructuur, is het tijd dat het gebed overgaat in de handeling van hoop. En hoop wordt ontwikkeld door God te danken en te prijzen voor wie Hij is en voor al zijn zegeningen.

Ik zal u een dankoffer brengen en de naam van de Heer aanroepen. (Psalm 116: 17)

Dus nogmaals, in uw eigen woorden, kunt u de Heer in het kort bedanken voor zijn aanwezigheid en voor de zegeningen in uw leven. Het is deze houding van het hart, van dankzegging, die het 'propaan' van de Heilige Geest begint op te wekken, waardoor Gods genade je hart begint te vullen - of je je nu bewust bent van deze genaden of niet. Koning David schreef in Psalm 100:

Betreed zijn poorten met dankzegging, zijn hoven met lof. (Ps 100: 4)

Daar hebben we een klein Bijbels protocol. In katholieke gebeden zoals de Getijdengebed, christelijk gebed, de Magnificat, of een ander gestructureerd gebed, het is gebruikelijk om de Psalmen te bidden, wat "Lofprijs" betekent. Dankzegging opent voor ons de "poorten" van Gods aanwezigheid, terwijl lof trekt ons dieper in de hoven van Zijn Hart. De Psalmen zijn absoluut tijdloos omdat David ze schreef uit het hart. Ik merk dat ik ze vaak vanuit mijn eigen hart bid, alsof het mijn eigen woorden zijn.

… De psalmen blijven ons leren hoe we moeten bidden. -Catechismus van de Katholieke Kerk, n. 2587

In deze tijd van meditatie kun je ook een pagina uit een van de evangeliën, de brieven van Paulus, de wijsheid van de heiligen, de leringen van de kerkvaders of een deel van de catechismus lezen. In ieder geval, waar je ook op wordt geleid, het is het beste om het methodisch te doen. Dus misschien lees je een maand lang een hoofdstuk, of een deel van een hoofdstuk van het evangelie van Johannes. Maar je leest niet zo veel als het luisteren Dus zelfs als alles wat je leest een alinea is, als het tot je hart begint te spreken, stop dan op dat moment en luister naar de Heer. Treed binnen in zijn aanwezigheid.

En wanneer het Woord tot u begint te spreken, kan dit ook een moment van een zijn daad van liefde-om dan binnen te gaan, voorbij de poorten, door de voorhoven, het Heilige der heiligen binnen. Het kan gewoon zijn dat je daar in stilte zit. Soms merk ik dat ik zachtjes kleine woordjes fluister als: "Dank u Jezus ... ik hou van u Jezus ... dank u Heer ...“Woorden als deze zijn als kleine uitbarstingen van propaan die de vlammen van liefde steeds dieper in iemands geest schieten.

<p align = "LEFT">Voor mij is gebed een opwelling van het hart; het is een simpele blik gericht op de hemel, het is een kreet van herkenning en liefde, die zowel beproeving als vreugde omvat. -NS. Thérèse de Lisieux, Manuscrits autobiografieën, C 25r

Dan, als de Heilige Geest u beweegt, is het goed om uw gebed af te sluiten met bedoelingen aan God. Soms worden we ertoe gebracht te geloven dat we niet voor onze eigen behoeften moeten bidden; dat dit op de een of andere manier egocentrisch is. Maar Christus zegt rechtstreeks tegen jou en mij: "Vraag, en je zult ontvangen." Hij leerde ons om voor te bidden "ons dagelijkse brood." St. Paul zegt, "Wees helemaal niet bezorgd, maar maak in alles, door gebed en smeekbede, met dankzegging, uw verzoeken aan God bekend." ^[1]Phil 4: 6 En St. Peter zegt,

Werp al uw zorgen op hem, want hij zorgt voor u. (1 Petr 5: 7)

Wat u echter kunt doen, is de behoeften van anderen op de eerste plaats stellen, boven die van uzelf. Dus misschien zou je voorbede als volgt kunnen gaan:

Heer, ik bid voor mijn partner, kinderen en kleinkinderen (of wie uw dierbaren ook zijn). Bescherm hen tegen alle kwaad, kwaad, ziekten en rampen en leid hen naar het eeuwige leven. Ik bid voor allen die om mijn gebeden hebben gevraagd, voor hun smeekbeden en voor hun dierbaren. Ik bid voor mijn geestelijk leidsman, pastoor, bisschop en de Heilige Vader, dat u hen zult helpen om goede en wijze herders te zijn, beschermd door uw liefde. Ik bid voor de zielen in het vagevuur dat u ze vandaag in de volheid van uw koninkrijk zult brengen. Ik bid voor zondaars die het verst van uw Hart verwijderd zijn, en vooral degenen die vandaag sterven, dat u hen door Uw genade zult redden van het vuur van de Hel. Ik bid de bekering van onze regeringsleiders, en uw troost en hulp voor de zieken en lijdenden ... enzovoorts.

En dan kunt u uw gebed afsluiten met de Onze Vader, en als u wilt, de namen van enkele van uw favoriete heiligen aanroepen om hun gebeden aan die van u toe te voegen.

Ik heb ook, onder de ingevingen van mijn geestelijk leidsman, de 'woorden' die ik in gebed hoor, in een dagboek opgeschreven. Ik heb gemerkt dat dit soms een diepgaande manier is om echt af te stemmen op de stem van de Heer.

Tot slot: de sleutel is om jezelf een basisstructuur van gebed te geven, maar ook voldoende vrijheid om mee te bewegen met de Heilige Geest, die blaast waar Hij wil. ^[2]cf. Johannes 3:8 Sommige geschreven of uit het hoofd geleerd gebeden, zoals de rozenkrans, kunnen een geweldige hulp zijn, vooral als je geest moe is. Maar God wil ook dat u met Hem spreekt uit het hart Onthoud vooral dat gebed een gesprek is tussen vrienden, tussen de geliefde en de geliefde.

… Waar de Geest van de Heer is, is vrijheid. (2 Kor 3:17)

SAMENVATTING EN SCHRIFT

Gebed is de balans tussen structuur en spontaniteit - als een starre brander die toch steeds nieuwe vlammen produceert. Beide zijn nodig om ons te helpen in de Geest naar de Vader toe te stijgen.

Hij stond heel vroeg voor zonsopgang op, vertrok en ging naar een verlaten plek, waar hij bad ... hij die zegt dat hij in hem blijft, moet op dezelfde manier lopen als hij liep. (Marcus 1:35; 1 Johannes 2; 6)