St. Paul's Little Way

Verheug u altijd, bid voortdurend
en dank in alle situaties,
want dit is de wil van God
voor u in Christus Jezus.”
(1 Thessalonicenzen 5:16)

SINDS Ik schreef je laatst, onze levens zijn in chaos vervallen toen we begonnen met de verhuizing van de ene provincie naar de andere. Bovendien zijn er onverwachte uitgaven en reparaties opgedoken te midden van de gebruikelijke worsteling met aannemers, deadlines en kapotte toeleveringsketens. Gisteren heb ik eindelijk een pakking opgeblazen en moest ik een lange rit maken.

Na een korte pruilsessie realiseerde ik me dat ik het overzicht had verloren; Ik ben gevangen in het tijdelijke, afgeleid door details, meegesleurd in de draaikolk van de disfunctie van anderen (evenals die van mij). Terwijl de tranen over mijn wangen stroomden, stuurde ik een spraakbericht naar mijn zoons en verontschuldigde ik me dat ik niet kalm was. Ik had het enige essentiële verloren - dat ding dat de Vader jarenlang herhaaldelijk en stilletjes van mij heeft gevraagd:

Zoek eerst het koninkrijk van God en zijn gerechtigheid, en al deze dingen [die u nodig hebt] zullen u bovendien worden gegeven. (Matt 6:33)

In werkelijkheid heb ik de afgelopen maanden gezien hoe leven en bidden "in de Goddelijke Wil" een geweldige harmonie heeft gebracht, zelfs te midden van beproevingen.^[1]cf. Hoe te leven in de goddelijke wil? Maar wanneer ik de dag in mijn testament begin (zelfs als ik denk dat mijn wil cruciaal is), lijkt alles vanaf daar bergafwaarts te glijden. Wat een simpele richtlijn: Zoek eerst het koninkrijk van God. Voor mij betekent dat dat ik mijn dag in gemeenschap met God begin in gebed; het betekent dan het doen van de plicht van elk moment, wat de uitdrukkelijke wil van de Vader is voor mijn leven en roeping.

DE TELEFOON

Terwijl ik aan het rijden was, kreeg ik een telefoontje van de Basiliaanse priester Fr. Clair Watrin, die velen van ons als een levende heilige beschouwen. Hij was zeer actief in basisbewegingen in West-Canada en geestelijk leider voor velen. Telkens als ik met hem ging biechten, was ik altijd tot tranen geroerd door de aanwezigheid van Jezus in hem. Hij is nu meer dan 90 jaar oud, zit opgesloten in een bejaardentehuis (ze laten ze nu niet bij anderen op bezoek vanwege "Covid", de griep, enz., wat ronduit wreed is), en leeft dus in een geïnstitutionaliseerde gevangenis, met zijn eigen strijd. Maar toen zei hij tegen mij:

…en toch sta ik versteld hoe God zo goed voor me is geweest, hoeveel Hij van me houdt en me de gave van het ware geloof heeft gegeven. Alles wat we hebben is het huidige moment, nu, terwijl we met elkaar praten aan de telefoon. Dit is waar God is, in het heden; dit is alles wat we hebben aangezien we morgen misschien niet meer hebben.

Hij sprak verder over het mysterie van het lijden, waardoor ik me herinnerde wat onze pastoor op Goede Vrijdag zei:

Jezus stierf niet om ons van lijden te redden; Hij stierf om ons te redden door lijden.

En hier komen we dan bij St. Paul's Little Way. Van dit schrift, Fr. Clair zei: "Proberen deze Schriftplaats na te leven, heeft mijn leven veranderd":

Verheug u altijd, bid voortdurend en dank in alle situaties, want dit is de wil van God voor u in Christus Jezus. (1 Thessalonicenzen 5:16)

Als we "eerst het Koninkrijk van God zoeken", dan is deze tekst de manier ...

ST. PAUL'S KLEINE MANIER

"Verheug u altijd"

Hoe verheugt iemand zich over lijden, of het nu fysiek, mentaal of spiritueel is? Het antwoord is tweeledig. De eerste is dat er niets met ons gebeurt dat niet de toegeeflijke Wil van God is. Maar waarom zou God mij toestaan te lijden, vooral als het echt heel pijnlijk is? Het antwoord is dat Jezus kwam om ons te redden door ons lijden. Hij vertelde zijn apostelen: "Mijn voedsel is om de wil te doen van degene die mij heeft gestuurd..." ^[2]John 4: 34 En dan Jezus wees ons de weg door Zijn eigen lijden.

Het sterkste dat de ziel bindt, is haar wil in de Mijne op te lossen. —Jezus aan dienaar van God Luisa Piccarreta, 18 maart 1923, Vol. 15

Het tweede antwoord op dit mysterie is: Perspectief. Als ik me concentreer op de ellende, het onrecht, het ongemak of de teleurstelling, dan verlies ik het overzicht. Aan de andere kant kan ik me ook overgeven en accepteren dat zelfs dit de Wil van God is, en dus het instrument van mijn zuivering.

Op dit moment lijkt alle discipline eerder pijnlijk dan plezierig; later brengt het de vreedzame vrucht van gerechtigheid voort aan degenen die erdoor getraind zijn. (Hebreeën 12:11)

Dit is wat we 'het kruis' noemen. Sterker nog, ik denk dat ik me overgeef onder controle te houden over een situatie is soms pijnlijker dan de situatie zelf! Wanneer we de Wil van God “als een kind” aanvaarden, dan kunnen we ons inderdaad in de regen verheugen zonder paraplu.

“Bid constant”

In de prachtige leringen over gebed in de Catechismus van de katholieke kerk het zegt,

In het Nieuwe Verbond is gebed de levende relatie van de kinderen van God met hun Vader die mateloos goed is, met zijn Zoon Jezus Christus en met de Heilige Geest. De genade van het Koninkrijk is „de vereniging van de gehele heilige en koninklijke Drie-eenheid . . . met de hele menselijke geest.” Het gebedsleven is dus de gewoonte om in de aanwezigheid van de driemaal heilige God te zijn en in gemeenschap met Hem. Deze levensgemeenschap is altijd mogelijk omdat we door het doopsel al met Christus verenigd zijn. (CCC, nr. 2565)

Met andere woorden, God is altijd aanwezig voor mij, maar ben ik aanwezig voor Hem? Hoewel je niet altijd kunt mediteren en "gebeden" kunt formuleren, wel doe de plicht van het moment - "kleine dingen" - met grote liefde. We kunnen de afwas doen, de vloer vegen of anderen toespreken met weloverwogen liefde en aandacht. Heb je ooit een ondergeschikte taak gedaan, zoals een bout aandraaien of de vuilnis buiten zetten met liefde voor God en de naaste? Ook dit is gebed, want “God is liefde”. Hoe kan liefde niet het hoogste offer zijn?

Soms in de auto als ik met mijn vrouw ben, reik ik gewoon naar haar toe en houd haar hand vast. Dat is genoeg om bij haar te ‘zijn’. Bij God zijn vereist niet altijd doen "d.w.z. devoties zeggen, naar de mis gaan, enz.” Het is eigenlijk gewoon Hem laten reiken en je hand vasthouden, of vice versa, en dan verder rijden.

Het enige wat ze hoeven te doen is getrouw de eenvoudige plichten van het christendom te vervullen en degenen die door hun levensstaat gevraagd worden, blijmoedig alle problemen die ze tegenkomen te aanvaarden en zich te onderwerpen aan Gods wil bij alles wat ze moeten doen of lijden - zonder op enigerlei wijze , op zoek naar problemen voor zichzelf ... Wat God ervoor zorgt dat we elk moment ervaren, is het beste en heiligste dat ons kan overkomen. -NS. Jean-Pierre de Caussade, Overgave aan de goddelijke voorzienigheid, (DoubleDay), blz.26-27

“Bedankt in alle omstandigheden”

Maar er is niets meer storend om vreedzaam in Gods tegenwoordigheid te wonen dan onverwacht of langdurig lijden. Geloof me, ik ben bewijsstuk A.

vr. Clair is de laatste tijd in en uit het ziekenhuis geweest, en toch sprak hij me in alle oprechtheid toe over de vele zegeningen die hij heeft, zoals het kunnen lopen, nog steeds e-mails schrijven, bidden, enz. Het was prachtig om te horen zijn oprechte dankzegging vloeit voort uit een authentiek kinderlijk hart.

Aan de andere kant had ik de lijst met problemen, obstakels en frustraties waar we mee te maken hebben gehad, nog eens op een rijtje gezet. Dus ook hier is St. Paul's Little Way er een van herwinnen perspectief. Iemand die constant negatief is, praat over hoe slecht de dingen zijn, hoe de wereld tegen hen is… wordt uiteindelijk giftig voor de mensen om hen heen. Als we onze mond willen opendoen, moeten we weloverwogen zijn over wat we zeggen.

Moedig elkaar daarom aan en bouw elkaar op, zoals u inderdaad doet. (1 Tessalonicenzen 5:11)

En er is geen mooiere en aangenamere manier om dit te doen dan God te prijzen voor alle zegeningen die Hij heeft geschonken. Er is geen betere en krachtigere manier om 'positief' (dwz een zegen voor de mensen om je heen) te blijven dan deze.

Want hier hebben wij geen blijvende stad, maar wij zoeken de toekomende. Laten we door hem [dan] God voortdurend een lofoffer brengen, dat wil zeggen, de vrucht van lippen die zijn naam belijden. (Hebreeën 13:14-15)

Dit is St. Paul's Little Way... verheug je, bid, dank, altijd - want wat er op dit moment gebeurt, op dit moment, is Gods Wil en voedsel voor jou.

...maak je geen zorgen meer ... Zoek in plaats daarvan zijn koninkrijk
en al uw behoeften zullen u bovendien gegeven worden.
Wees niet langer bang, kleine kudde,
want het is uw Vader behaagd u het koninkrijk te geven.
(Lukas 12:29, 31-32)

Ik ben dankbaar voor uw steun…