HET Grote storm waarover ik sprak Spiraalvormig naar het oog heeft drie essentiële componenten volgens de vroege kerkvaders, de Schrift, en bevestigd in geloofwaardige profetische openbaringen. Het eerste deel van de Storm is in wezen door de mens gemaakt: de mensheid oogst wat ze heeft gezaaid (vgl. Zeven zegels van revolutie Dan komt de Oog van de storm gevolgd door de laatste helft van de storm die zal culmineren in God Zelf direct ingrijpen via een Oordeel van de levenden.
Lees verder
Kennis van de ware katholieke leer aangaande de Heilige Maagd Maria zal altijd een sleutel zijn tot het exacte begrip van het mysterie van Christus en van de Kerk. —POPE PAULUS VI, toespraak, 21 november 1964
DAAR is een diepgaande sleutel die onthult waarom en hoe de Gezegende Moeder zo'n sublieme en krachtige rol speelt in het leven van de mensheid, maar vooral van gelovigen. Als je dit eenmaal begrijpt, wordt Maria's rol niet alleen logischer in de heilsgeschiedenis en wordt haar aanwezigheid beter begrepen, maar ik geloof dat je daardoor meer dan ooit naar haar hand wilt grijpen.
De sleutel is dit: Mary is een prototype van de kerk.
HET NU WOORD OVER MASSAMETINGEN
voor 1 december 2013
Eerste zondag van de advent
Liturgische teksten hier
HET Het boek Jesaja - en deze advent - begint met een prachtig visioen van een komende dag waarop "alle naties" naar de kerk zullen stromen om uit haar hand te worden gevoed met de levengevende leringen van Jezus. Volgens de vroege kerkvaders, Onze Lieve Vrouw van Fatima, en de profetische woorden van pausen uit de 20e eeuw, mogen we inderdaad een komend "tijdperk van vrede" verwachten wanneer zij "hun zwaarden tot ploegscharen en hun speren tot snoeihaken zullen smeden" (zie Lieve Heilige Vader ... Hij komt!)
HET punt van deze hele serie over de charismatische gaven en beweging is om de lezer aan te moedigen niet bang te zijn voor de buitengewoon in God! Wees niet bang om “uw hart wijd open te stellen” voor de gave van de Heilige Geest die de Heer in onze tijd op een bijzondere en krachtige manier wil uitstorten. Terwijl ik de brieven lees die naar mij zijn gestuurd, is het duidelijk dat de charismatische vernieuwing niet zonder zijn verdriet en mislukkingen, zijn menselijke tekortkomingen en zwakheden is geweest. En toch is dit precies wat er gebeurde in de vroege Kerk na Pinksteren. De heiligen Petrus en Paulus besteedden veel aandacht aan het corrigeren van de verschillende kerken, het matigen van de charisma's en het keer op keer heroriënteren van de ontluikende gemeenschappen op de mondelinge en schriftelijke traditie die hun werd overgedragen. Wat de apostelen niet deden, is de vaak dramatische ervaringen van gelovigen ontkennen, de charisma's proberen te onderdrukken of de ijver van bloeiende gemeenschappen het zwijgen opleggen. Ze zeiden eerder:
Doof de Geest niet ... streef liefde na, maar streef gretig naar de geestelijke gaven, vooral om te profeteren ... laat vooral uw liefde voor elkaar intens zijn ... (1 Thess. 5:19; 1 Kor 14: 1; 1 Petr. 4: 8)
Ik wil het laatste deel van deze serie wijden aan het delen van mijn eigen ervaringen en reflecties sinds ik de charismatische beweging voor het eerst heb meegemaakt in 1975. In plaats van hier mijn hele getuigenis te geven, zal ik het beperken tot die ervaringen die je 'charismatisch' zou kunnen noemen.
Pinksteren, artiest onbekend
PINKSTEREN is niet slechts een enkele gebeurtenis, maar een genade die de Kerk keer op keer kan ervaren. In de afgelopen eeuw hebben de pausen echter niet alleen gebeden voor een vernieuwing in de Heilige Geest, maar ook voor een “nieuwe Pinksteren". Wanneer men alle tekenen van de tijd beschouwt die dit gebed vergezeld hebben - sleutel onder hen de voortdurende aanwezigheid van de Gezegende Moeder die zich met haar kinderen op aarde verzamelt door middel van voortdurende verschijningen, alsof ze weer in de 'bovenkamer' was met de apostelen ... de woorden van de catechismus krijgen een nieuw gevoel van directheid:
… In de "eindtijd" zal de Geest van de Heer de harten van de mensen vernieuwen en een nieuwe wet in hen graveren. Hij zal de verstrooide en verdeelde volkeren verzamelen en met elkaar verzoenen; hij zal de eerste schepping transformeren, en God zal daar in vrede met mensen wonen. -Catechismus van de Katholieke Kerk, n. 715
Deze keer dat de Geest komt om “het aangezicht van de aarde te vernieuwen” is de periode, na de dood van de Antichrist, waarin de kerkvader in de Apocalyps van Johannes wees als de "duizend jaar”Tijdperk waarin Satan wordt geketend in de afgrond.Lees verder
AS we kijken vandaag naar de charismatische vernieuwing, we zien een grote afname in het aantal, en degenen die overblijven zijn meestal grijs en met wit haar. Waar ging de Charismatische Vernieuwing dan over als het aan de oppervlakte lijkt te bruisen? Zoals een lezer schreef in reactie op deze serie:
Op een gegeven moment verdween de charismatische beweging als vuurwerk dat de nachtelijke hemel verlichtte en dan weer terugviel in het donker. Ik was enigszins verbaasd dat een beweging van de Almachtige God zou afnemen en uiteindelijk zou verdwijnen.
Het antwoord op deze vraag is misschien wel het belangrijkste aspect van deze serie, want het helpt ons niet alleen te begrijpen waar we vandaan komen, maar ook wat de toekomst voor de kerk in petto heeft ...
I is al eerder gevraagd of ik een 'charismatisch' ben. En mijn antwoord is: "Ik ben Katholiek Dat wil zeggen, ik wil zijn geheel Katholiek, om in het centrum van het geloof te leven, het hart van onze moeder, de Kerk. En dus streef ik ernaar om “charismatisch”, “mariaans”, “contemplatief”, “actief”, “sacramenteel” en “apostolisch” te zijn. Dat komt omdat al het bovenstaande niet tot deze of gene groep, of deze of gene beweging behoort, maar tot de GEHELE lichaam van Christus. Hoewel apostolaten kunnen variëren in de focus van hun specifieke charisma, moet iemands hart, iemands apostolaat, om volledig te leven, volledig 'gezond' zijn, openstaan voor de GEHELE schatkamer van genade die de Vader aan de Kerk heeft geschonken.
Gezegend zij de God en Vader van onze Heer Jezus Christus, die ons in Christus heeft gezegend met alle geestelijke zegeningen in de hemelen ... (Ef 1: 3)
AS mijn recente ministry tour vorderde, ik voelde een nieuw gewicht in mijn ziel, een bezwaard hart in tegenstelling tot eerdere missies die de Heer me heeft gestuurd. Na over Zijn liefde en barmhartigheid gepredikt te hebben, vroeg ik de Vader op een avond waarom de wereld ... waarom iedereen zouden hun hart niet willen openen voor Jezus die zoveel heeft gegeven, die nog nooit een ziel heeft gekwetst en die de poorten van de hemel heeft opengebroken en alle geestelijke zegeningen voor ons heeft verworven door Zijn dood aan het kruis?
Het antwoord kwam snel, een woord uit de Schrift zelf:
En dit is het oordeel, dat het licht in de wereld kwam, maar mensen gaven de voorkeur aan duisternis boven licht, omdat hun werken slecht waren. (Johannes 3:19)
Het groeiende besef, terwijl ik over dit woord heb gemediteerd, is dat het een definitief woord voor onze tijd, inderdaad een vonnis voor een wereld die nu op de drempel van buitengewone verandering staat….
HET Ark die God heeft voorzien om niet alleen de stormen van voorbije eeuwen te trotseren, maar vooral de storm aan het einde van dit tijdperk, is geen bark van zelfbehoud, maar een schip van redding bestemd voor de wereld. Dat wil zeggen, onze mentaliteit mag niet zijn "onze eigen billen redden" terwijl de rest van de wereld wegdrijft in een zee van vernietiging.
We kunnen niet rustig accepteren dat de rest van de mensheid weer terugvalt in het heidendom. —Kardinaal Ratzinger (POPE BENEDICT XVI), De nieuwe evangelisatie, bouwen aan de beschaving van liefde Toespraak voor catechisten en godsdienstleraren, 12 december 2000
Het gaat niet om 'ik en Jezus', maar om Jezus, ik, en mijn buurman.
Hoe had het idee kunnen ontstaan dat Jezus 'boodschap eng individualistisch is en alleen voor iedereen afzonderlijk bedoeld is? Hoe zijn we tot deze interpretatie gekomen van de “redding van de ziel” als een vlucht voor de verantwoordelijkheid voor het geheel, en hoe zijn we het christelijk project gaan opvatten als een zelfzuchtige zoektocht naar redding die het idee van het dienen van anderen verwerpt? —PAUS BENEDICTUS XVI, Spe Salvi (gered in hoop), N. 16
Zo moeten we ook de verleiding vermijden om weg te rennen en ons ergens in de wildernis te verstoppen tot de storm voorbij is (tenzij de Heer zegt dat we dat moeten doen). Dit is "de tijd van barmhartigheid', en meer dan ooit hebben zielen dat nodig “proeven en zien” in ons het leven en de aanwezigheid van Jezus. We moeten tekenen van worden hoop aan anderen. Kortom, elk van ons hart moet een "ark" voor onze naaste worden.