Profetie goed begrepen

 

WE leven in een tijd waarin profetie misschien nog nooit zo belangrijk is geweest, en toch zo verkeerd wordt begrepen door de overgrote meerderheid van de katholieken. Er worden vandaag drie schadelijke standpunten ingenomen met betrekking tot profetische of 'persoonlijke' openbaringen die, naar ik geloof, soms grote schade aanrichten in veel delen van de kerk. Een daarvan is dat "persoonlijke onthullingen" nooit er moet naar worden geluisterd, aangezien alles wat we verplicht zijn te geloven de definitieve openbaring van Christus is in het "depot van geloof". Een ander kwaad dat wordt aangericht, is door degenen die de neiging hebben om profetie niet alleen boven het leergezag te stellen, maar het hetzelfde gezag te geven als de Heilige Schrift. En als laatste is er het standpunt dat de meeste profetieën, tenzij ze door heiligen worden uitgesproken of foutloos worden gevonden, grotendeels moeten worden gemeden. Nogmaals, al deze posities hierboven bevatten ongelukkige en zelfs gevaarlijke valkuilen.

 

Lees verder

Profetie, pausen en Piccarreta


Gebed, by Michael D. O'Brien

 

 

SINDS de troonsafstand van de zetel van Petrus door paus emeritus Benedictus XVI, zijn er veel vragen rond privé-openbaring, enkele profetieën en bepaalde profeten. Ik zal proberen die vragen hier te beantwoorden ...

I. U verwijst af en toe naar 'profeten'. Maar eindigde de profetie en de lijn van profeten niet met Johannes de Doper?

II. We hoeven echter niet in een persoonlijke openbaring te geloven, toch?

III. U schreef onlangs dat paus Franciscus geen "antipaus" is, zoals een huidige profetie beweert. Maar was paus Honorius geen ketter, en zou de huidige paus daarom niet de "valse profeet" kunnen zijn?

IV. Maar hoe kan een profetie of profeet vals zijn als hun boodschappen ons vragen om de rozenkrans en rozenkrans te bidden en deel te nemen aan de sacramenten?

V. Kunnen we de profetische geschriften van de heiligen vertrouwen?

VI. Waarom schrijft u niet meer over Dienaar van God Luisa Piccarreta?

 

Lees verder

De paus: thermometer van afvalligheid

Benedictkaars

Toen ik Onze Gezegende Moeder vanmorgen vroeg om mijn schrijven te begeleiden, kwam onmiddellijk deze meditatie van 25 maart 2009 in me op:

 

HEBBEN ik heb gereisd en gepredikt in meer dan 40 Amerikaanse staten en bijna alle provincies van Canada, heb ik een brede blik op de kerk op dit continent gekregen. Ik heb veel geweldige leken ontmoet, zeer toegewijde priesters en toegewijde en eerbiedige religieuzen. Maar het aantal is zo klein dat ik de woorden van Jezus op een nieuwe en verrassende manier begin te horen:

Als de Mensenzoon komt, zal hij dan geloof op aarde vinden? (Lukas 18: 8)

Er wordt gezegd dat als je een kikker in kokend water gooit, hij eruit springt. Maar als je het water langzaam verwarmt, blijft het in de pan en kookt het dood. De kerk begint in veel delen van de wereld het kookpunt te bereiken. Als je wilt weten hoe warm het water is, let op de aanval op Peter.

Lees verder

De ark voor alle naties

 

 

HET Ark die God heeft voorzien om niet alleen de stormen van voorbije eeuwen te trotseren, maar vooral de storm aan het einde van dit tijdperk, is geen bark van zelfbehoud, maar een schip van redding bestemd voor de wereld. Dat wil zeggen, onze mentaliteit mag niet zijn "onze eigen billen redden" terwijl de rest van de wereld wegdrijft in een zee van vernietiging.

We kunnen niet rustig accepteren dat de rest van de mensheid weer terugvalt in het heidendom. —Kardinaal Ratzinger (POPE BENEDICT XVI), De nieuwe evangelisatie, bouwen aan de beschaving van liefde​ Toespraak voor catechisten en godsdienstleraren, 12 december 2000

Het gaat niet om 'ik en Jezus', maar om Jezus, ik, en mijn buurman.

Hoe had het idee kunnen ontstaan ​​dat Jezus 'boodschap eng individualistisch is en alleen voor iedereen afzonderlijk bedoeld is? Hoe zijn we tot deze interpretatie gekomen van de “redding van de ziel” als een vlucht voor de verantwoordelijkheid voor het geheel, en hoe zijn we het christelijk project gaan opvatten als een zelfzuchtige zoektocht naar redding die het idee van het dienen van anderen verwerpt? —PAUS BENEDICTUS XVI, Spe Salvi (gered in hoop), N. 16

Zo moeten we ook de verleiding vermijden om weg te rennen en ons ergens in de wildernis te verstoppen tot de storm voorbij is (tenzij de Heer zegt dat we dat moeten doen). Dit is "de tijd van barmhartigheid', en meer dan ooit hebben zielen dat nodig “proeven en zien” in ons het leven en de aanwezigheid van Jezus. We moeten tekenen van worden hoop aan anderen. Kortom, elk van ons hart moet een "ark" voor onze naaste worden.

 

Lees verder