HET toekomstige hoop op een "tijdperk van vrede" gebaseerd op de "duizend jaar" die volgen op de dood van de Antichrist, volgens het boek Openbaring, klinkt misschien als een nieuw concept voor sommige lezers. Voor anderen wordt het als een ketterij beschouwd. Maar het is geen van beide. Het feit is, de eschatologische hoop op een "periode" van vrede en gerechtigheid, op een "sabbatsrust" voor de Kerk vóór het einde der tijden, doet hebben zijn basis in de heilige traditie. In werkelijkheid is het enigszins bedolven onder eeuwen van verkeerde interpretaties, ongegronde aanvallen en speculatieve theologie die tot op de dag van vandaag voortduurt. In dit schrijven kijken we naar de vraag van precies hoe "Het tijdperk was verloren" - een beetje een soap op zich - en andere vragen, zoals of het letterlijk "duizend jaar" is, of Christus op dat moment zichtbaar aanwezig zal zijn en wat we kunnen verwachten. Waarom is dit belangrijk? Omdat het niet alleen een toekomstige hoop bevestigt die de Heilige Moeder aankondigde als dreigend in Fatima, maar van gebeurtenissen die aan het einde van dit tijdperk moeten plaatsvinden en die de wereld voor altijd zullen veranderen ... gebeurtenissen die op de drempel van onze tijd lijken te staan.