Alsem en loyaliteit

 

Uit de archieven: geschreven op 22 februari 2013…. 

 

EEN BRIEF van een lezer:

Ik ben het helemaal met je eens - we hebben allemaal een persoonlijke relatie met Jezus nodig. Ik ben geboren en getogen rooms-katholiek maar merk dat ik nu op zondag naar de Episcopale (Hoge Episcopale) kerk ga en betrokken raak bij het leven van deze gemeenschap. Ik was een lid van mijn kerkenraad, een koorlid, een CCD-leraar en een fulltime leraar op een katholieke school. Ik kende persoonlijk vier van de priesters die geloofwaardig werden beschuldigd en die bekenden dat ze minderjarige kinderen seksueel hadden misbruikt ... Onze kardinaal, bisschoppen en andere priesters dekten deze mannen. Het spant de overtuiging dat Rome niet wist wat er aan de hand was en, als het dat echt niet deed, schaamte het Rome en de paus en de curie. Het zijn gewoon afschuwelijke vertegenwoordigers van Onze Lieve Heer…. Dus ik moet een loyaal lid blijven van de RK-kerk? Waarom? Ik heb Jezus vele jaren geleden gevonden en onze relatie is niet veranderd - in feite is hij nu zelfs nog sterker. De RK-kerk is niet het begin en het einde van alle waarheid. De orthodoxe kerk heeft in ieder geval evenveel, zo niet meer geloofwaardigheid dan Rome. Het woord "katholiek" in de geloofsbelijdenis wordt gespeld met een kleine "c" - wat "universeel" betekent, niet alleen en voor altijd de Kerk van Rome. Er is maar één echt pad naar de Drie-eenheid en dat is Jezus volgen en in relatie komen met de Drie-eenheid door eerst vriendschap met Hem te sluiten. Niets daarvan is afhankelijk van de Roomse kerk. Dat alles kan buiten Rome worden gevoed. Dit is niet jouw schuld en ik bewonder je bediening, maar ik moest je gewoon mijn verhaal vertellen.

Beste lezer, bedankt voor het delen van uw verhaal met mij. Ik ben blij dat, ondanks de schandalen die u bent tegengekomen, uw geloof in Jezus is gebleven. En dat verbaast me niet. Er zijn tijden in de geschiedenis geweest dat katholieken midden in de vervolging geen toegang meer hadden tot hun parochies, het priesterschap of de sacramenten. Ze overleefden binnen de muren van hun innerlijke tempel waar de Heilige Drie-eenheid verblijft. Ze leefden vanuit geloof en vertrouwen in een relatie met God, omdat het christendom in de kern gaat over de liefde van een Vader voor zijn kinderen, en de kinderen houden van Hem in ruil daarvoor.

Het roept dus de vraag op, die u hebt geprobeerd te beantwoorden: als iemand als zodanig christen kan blijven: “Moet ik een loyaal lid blijven van de rooms-katholieke kerk? Waarom?"

Het antwoord is een volmondig, zonder aarzelen "ja". En hier is waarom: het is een kwestie van trouw blijven aan Jezus.

 

Lees verder

Het schandaal

 

Voor het eerst gepubliceerd op 25 maart 2010. 

 

VOOR decennia nu, zoals ik opmerkte in Wanneer de staat kindermishandeling sanctioneert, Hebben katholieken een eindeloze stroom van nieuwskoppen moeten doorstaan ​​waarin schandaal na schandaal in het priesterschap werd aangekondigd. “Priester beschuldigd van…”, “Cover Up”, “Misbruiker verhuisd van parochie naar parochie…” enzovoort. Het is hartverscheurend, niet alleen voor de lekengelovigen, maar ook voor medepriesters. Het is zo'n diepgaand machtsmisbruik van de man in persona Christi-in de persoon van Christus- dat men vaak in een verbijsterde stilte wordt achtergelaten, in een poging te begrijpen dat dit niet alleen hier en daar een zeldzaam geval is, maar veel vaker voorkomt dan aanvankelijk werd gedacht.

Als gevolg hiervan wordt het geloof als zodanig ongelooflijk en kan de kerk zichzelf niet langer geloofwaardig presenteren als de heraut van de Heer. —PAUS BENEDICTUS XVI, Light of the World, een gesprek met Peter Seewald, P. 25

Lees verder

Charismatisch! Deel VII

 

HET punt van deze hele serie over de charismatische gaven en beweging is om de lezer aan te moedigen niet bang te zijn voor de buitengewoon in God! Wees niet bang om “uw hart wijd open te stellen” voor de gave van de Heilige Geest die de Heer in onze tijd op een bijzondere en krachtige manier wil uitstorten. Terwijl ik de brieven lees die naar mij zijn gestuurd, is het duidelijk dat de charismatische vernieuwing niet zonder zijn verdriet en mislukkingen, zijn menselijke tekortkomingen en zwakheden is geweest. En toch is dit precies wat er gebeurde in de vroege Kerk na Pinksteren. De heiligen Petrus en Paulus besteedden veel aandacht aan het corrigeren van de verschillende kerken, het matigen van de charisma's en het keer op keer heroriënteren van de ontluikende gemeenschappen op de mondelinge en schriftelijke traditie die hun werd overgedragen. Wat de apostelen niet deden, is de vaak dramatische ervaringen van gelovigen ontkennen, de charisma's proberen te onderdrukken of de ijver van bloeiende gemeenschappen het zwijgen opleggen. Ze zeiden eerder:

Doof de Geest niet ... streef liefde na, maar streef gretig naar de geestelijke gaven, vooral om te profeteren ... laat vooral uw liefde voor elkaar intens zijn ... (1 Thess. 5:19; 1 Kor 14: 1; 1 Petr. 4: 8)

Ik wil het laatste deel van deze serie wijden aan het delen van mijn eigen ervaringen en reflecties sinds ik de charismatische beweging voor het eerst heb meegemaakt in 1975. In plaats van hier mijn hele getuigenis te geven, zal ik het beperken tot die ervaringen die je 'charismatisch' zou kunnen noemen.

 

Lees verder