pinkster-

Dichtbij Jezus komen

geplaatst op by

 

Ik wil al mijn lezers en kijkers van harte bedanken voor je geduld (zoals altijd) in deze tijd van het jaar waarin de boerderij druk is en ik probeer ook wat rust en vakantie met mijn gezin binnen te sluipen. Dank ook aan degenen die uw gebeden en donaties voor deze bediening hebben aangeboden. Ik zal nooit de tijd hebben om iedereen persoonlijk te bedanken, maar weet dat ik voor jullie allemaal bid. 

 

WAT is het doel van al mijn geschriften, webcasts, podcasts, boeken, albums, enz.? Wat is mijn doel om te schrijven over de "tekenen van de tijd" en de "eindtijd"? Het is zeker bedoeld om de lezers voor te bereiden op de dagen die nu aanstaande zijn. Maar in de kern van dit alles is het doel uiteindelijk om u dichter bij Jezus te brengen.Lees verder →

Alsem en loyaliteit

geplaatst op by

 

Uit de archieven: geschreven op 22 februari 2013…. 

 

EEN BRIEF van een lezer:

Ik ben het helemaal met je eens - we hebben allemaal een persoonlijke relatie met Jezus nodig. Ik ben geboren en getogen rooms-katholiek maar merk dat ik nu op zondag naar de Episcopale (Hoge Episcopale) kerk ga en betrokken raak bij het leven van deze gemeenschap. Ik was een lid van mijn kerkenraad, een koorlid, een CCD-leraar en een fulltime leraar op een katholieke school. Ik kende persoonlijk vier van de priesters die geloofwaardig werden beschuldigd en die bekenden dat ze minderjarige kinderen seksueel hadden misbruikt ... Onze kardinaal, bisschoppen en andere priesters dekten deze mannen. Het spant de overtuiging dat Rome niet wist wat er aan de hand was en, als het dat echt niet deed, schaamte het Rome en de paus en de curie. Het zijn gewoon afschuwelijke vertegenwoordigers van Onze Lieve Heer…. Dus ik moet een loyaal lid blijven van de RK-kerk? Waarom? Ik heb Jezus vele jaren geleden gevonden en onze relatie is niet veranderd - in feite is hij nu zelfs nog sterker. De RK-kerk is niet het begin en het einde van alle waarheid. De orthodoxe kerk heeft in ieder geval evenveel, zo niet meer geloofwaardigheid dan Rome. Het woord "katholiek" in de geloofsbelijdenis wordt gespeld met een kleine "c" - wat "universeel" betekent, niet alleen en voor altijd de Kerk van Rome. Er is maar één echt pad naar de Drie-eenheid en dat is Jezus volgen en in relatie komen met de Drie-eenheid door eerst vriendschap met Hem te sluiten. Niets daarvan is afhankelijk van de Roomse kerk. Dat alles kan buiten Rome worden gevoed. Dit is niet jouw schuld en ik bewonder je bediening, maar ik moest je gewoon mijn verhaal vertellen.

Beste lezer, bedankt voor het delen van uw verhaal met mij. Ik ben blij dat, ondanks de schandalen die u bent tegengekomen, uw geloof in Jezus is gebleven. En dat verbaast me niet. Er zijn tijden in de geschiedenis geweest dat katholieken midden in de vervolging geen toegang meer hadden tot hun parochies, het priesterschap of de sacramenten. Ze overleefden binnen de muren van hun innerlijke tempel waar de Heilige Drie-eenheid verblijft. Ze leefden vanuit geloof en vertrouwen in een relatie met God, omdat het christendom in de kern gaat over de liefde van een Vader voor zijn kinderen, en de kinderen houden van Hem in ruil daarvoor.

Het roept dus de vraag op, die u hebt geprobeerd te beantwoorden: als iemand als zodanig christen kan blijven: “Moet ik een loyaal lid blijven van de rooms-katholieke kerk? Waarom?"

Het antwoord is een volmondig, zonder aarzelen "ja". En hier is waarom: het is een kwestie van trouw blijven aan Jezus.

 

Lees verder →

Persoonlijke relatie met Jezus

geplaatst op by

Persoonlijke relatie
Fotograaf onbekend

 

 

Voor het eerst gepubliceerd op 5 oktober 2006. 

 

MET mijn geschriften de laatste tijd over de paus, de katholieke kerk, de gezegende moeder, en het begrip van hoe goddelijke waarheid stroomt, niet door persoonlijke interpretatie, maar door het leergezag van Jezus, ontving ik de verwachte e-mails en kritiek van niet-katholieken ( of liever: ex-katholieken). Ze hebben mijn verdediging van de hiërarchie, opgericht door Christus Zelf, geïnterpreteerd als zijnde dat ik geen persoonlijke relatie met Jezus heb; dat ik op de een of andere manier geloof dat ik ben gered, niet door Jezus, maar door de paus of een bisschop; dat ik niet vervuld ben met de Geest, maar een institutionele "geest" die mij blind en verstoken heeft gemaakt van verlossing.

Lees verder →

Als de Geest komt

geplaatst op by

HET NU WOORD OVER MASSAMETINGEN
voor dinsdag van de vierde week van de vasten, 17 maart 2015
St. Patrick's Day

Liturgische teksten hier

 

HET Heilige Geest.

Heeft u deze persoon al ontmoet? Ja, er zijn de Vader en de Zoon, en het is gemakkelijk voor ons om ons ze voor te stellen vanwege het gezicht van Christus en het beeld van het vaderschap. Maar de Heilige Geest ... wat, een vogel? Nee, de Heilige Geest is de derde Persoon van de Heilige Drie-eenheid, en degene die, wanneer Hij komt, het verschil maakt in de wereld.

Lees verder →

Zijn naam roepen

geplaatst op by

HET NU WOORD OVER MASSAMETINGEN
voor November 30th, 2013
Feest van St. Andrew

Liturgische teksten hier


Kruisiging van St. Andrew (1607), Caravaggio

 
 

GROEIENDE in een tijd dat de pinksterbeweging sterk was in christelijke gemeenschappen en op televisie, was het gebruikelijk om evangelische christenen te horen citeren uit de eerste lezing van vandaag uit Romeinen:

Als u met uw mond belijdt dat Jezus de Heer is en met uw hart gelooft dat God hem uit de dood heeft opgewekt, zult u worden gered. (Romeinen 10: 9)

Lees verder →

Charismatisch? Deel III

geplaatst op by


Venster van de Heilige Geest, St. Peter's Basiliek, Vaticaanstad

 

NU die brief in Deel I:

Ik doe mijn uiterste best om een ​​kerk bij te wonen die heel traditioneel is - waar mensen zich netjes kleden, stil blijven voor de Tabernakel, waar we worden gecatechiseerd volgens de traditie vanaf de kansel, enz.

Ik blijf ver weg van charismatische kerken. Ik zie dat gewoon niet als katholicisme. Er is vaak een filmscherm op het altaar met delen van de mis erop ("Liturgie", enz.). Vrouwen zijn op het altaar. Iedereen is heel nonchalant gekleed (spijkerbroek, gympen, korte broek, enz.). Iedereen steekt zijn hand op, roept, klapt - geen stilte. Er zijn geen knielende of andere eerbiedige gebaren. Het lijkt mij dat er veel hiervan geleerd is van de Pinksterdenominatie. Niemand denkt dat de ‘details’ van de traditie er toe doen. Ik voel daar geen vrede. Wat is er met de traditie gebeurd? Om het zwijgen op te leggen (zoals niet klappen!) Uit respect voor de Tabernakel ??? Te bescheiden kleden?

 

I was zeven jaar oud toen mijn ouders een charismatische gebedsbijeenkomst bijwoonden in onze parochie. Daar hadden ze een ontmoeting met Jezus die hen diepgaand veranderde. Onze pastoor was een goede herder van de beweging die zelf de “doop in de Geest​ Hij liet de gebedsgroep groeien in zijn charisma's, waardoor hij veel meer bekeringen en genaden bracht aan de katholieke gemeenschap. De groep was oecumenisch en toch trouw aan de leer van de katholieke kerk. Mijn vader beschreef het als een "werkelijk prachtige ervaring".

Achteraf gezien was het een soort model van wat de pausen vanaf het allereerste begin van de Vernieuwing wilden zien: een integratie van de beweging met de hele Kerk, in trouw aan het leergezag.

 

Lees verder →

Charismatisch? Deel II

geplaatst op by
 

 

DAAR is misschien geen beweging in de kerk die zo algemeen aanvaard is - en gemakkelijk verworpen - als de 'charismatische vernieuwing'. Grenzen werden doorbroken, comfortzones werden verplaatst en de status quo werd verbroken. Net als Pinksteren is het allesbehalve een nette en opgeruimde beweging geweest, mooi passend in onze vooropgezette kaders over hoe de Geest onder ons zou moeten bewegen. Niets is misschien ook zo polariserend geweest… net als toen. Toen de Joden hoorden en zagen dat de apostelen de bovenkamer uitkwamen, in tongen spraken en vrijmoedig het evangelie verkondigden ...

Ze waren allemaal stomverbaasd en verbijsterd en zeiden tegen elkaar: "Wat betekent dit?" Maar anderen zeiden spottend: 'Ze hebben te veel nieuwe wijn gedronken. (Handelingen 2: 12-13)

Dat is ook de verdeling in mijn brievenzak ...

De charismatische beweging is een hoop gebrabbel, ONZIN! De Bijbel spreekt over de gave van tongen. Dit verwees naar het vermogen om te communiceren in de gesproken talen van die tijd! Het betekende niet idioot gebrabbel ... Ik wil er niets mee te maken hebben. —TS

Het doet me verdriet om deze dame op deze manier te zien spreken over de beweging die me terugbracht naar de kerk ... - MG

Lees verder →

Charismatisch? Deel I

geplaatst op by

 

Van een lezer:

U noemt de charismatische vernieuwing (in uw schrijven De kerstapocalyps) in een positief daglicht. Ik snap het niet. Ik doe mijn uiterste best om een ​​kerk bij te wonen die heel traditioneel is - waar mensen zich netjes kleden, stil blijven voor de Tabernakel, waar we worden gecatechiseerd volgens de traditie vanaf de kansel, enz.

Ik blijf ver weg van charismatische kerken. Ik zie dat gewoon niet als katholicisme. Er is vaak een filmscherm op het altaar met delen van de mis erop ("Liturgie", enz.). Vrouwen zijn op het altaar. Iedereen is heel nonchalant gekleed (spijkerbroek, gympen, korte broek, enz.). Iedereen steekt zijn hand op, roept, klapt - geen stilte. Er zijn geen knielende of andere eerbiedige gebaren. Het lijkt mij dat er veel hiervan geleerd is van de Pinksterdenominatie. Niemand denkt dat de ‘details’ van de traditie er toe doen. Ik voel daar geen vrede. Wat is er met de traditie gebeurd? Om het zwijgen op te leggen (zoals niet klappen!) Uit respect voor de Tabernakel ??? Te bescheiden kleden?

En ik heb nog nooit iemand gezien die een ECHTE gave van tongen had. Ze zeggen dat je onzin tegen ze moet zeggen…! Ik heb het jaren geleden geprobeerd, en ik zei NIETS! Kan dat soort dingen niet ELKE geest oproepen? Het lijkt erop dat het 'charismania' moet worden genoemd. De "tongen" waarin mensen spreken, zijn gewoon gekwetter! Na Pinksteren begrepen de mensen de prediking. Het lijkt alsof elke geest in dit spul kan kruipen. Waarom zou iemand handen willen krijgen die niet toegewijd zijn ??? Soms ben ik me bewust van bepaalde ernstige zonden waar mensen in zijn, en toch liggen ze daar op het altaar in hun spijkerbroek anderen de handen op te leggen. Worden die geesten niet doorgegeven? Ik snap het niet!

Ik zou veel liever een Tridentijnse mis bijwonen waar Jezus in het middelpunt van alles staat. Geen amusement - alleen aanbidding.

 

Geachte lezer,

U brengt enkele belangrijke punten naar voren die het waard zijn om te bespreken. Is de charismatische vernieuwing van God? Is het een protestantse uitvinding, of zelfs een duivelse? Zijn dit "gaven van de Geest" of goddeloze "genaden"?

Lees verder →

De komende openbaring van de Vader

geplaatst op by

 

EEN van de grote genaden van de Verlichting wordt de openbaring van de Van vader liefde. Want de grote crisis van onze tijd - de vernietiging van de gezinseenheid - is het verlies van onze identiteit als zonen en dochters van God:

De crisis van het vaderschap waarin we nu leven, is een element, misschien wel de belangrijkste, bedreigende man in zijn menselijkheid. De ontbinding van het vader- en moederschap houdt verband met de ontbinding van onze zoons en dochters.  —POPE BENEDICT XVI (kardinaal Ratzinger), Palermo, 15 maart 2000 

In Paray-le-Monial, Frankrijk, voelde ik tijdens het Heilig Hartcongres dat de Heer zei dat dit moment van de verloren zoon, het moment van de Vader van barmhartigheid komt. Ook al spreken mystici over de verlichting als een moment van het zien van het gekruisigde Lam of een verlicht kruis, [1]cf. Openbaring verlichting Jezus zal het ons openbaren de liefde van de Vader:

Hij die mij ziet, ziet de Vader. (Johannes 14: 9)

Het is "God, die rijk is in barmhartigheid" die Jezus Christus aan ons heeft geopenbaard als Vader: het is Zijn Zoon die, in Zichzelf, Hem heeft geopenbaard en Hem aan ons heeft bekendgemaakt ... Het is vooral voor [zondaars] dat de De Messias wordt een bijzonder duidelijk teken van God die liefde is, een teken van de Vader. In dit zichtbare teken kunnen de mensen van onze tijd, net als de mensen toen, de Vader zien. - GEZEGDE JOHANNES PAULUS II, Duikt in misercordia, N. 1

Lees verder →

voetnoten