Een van de centrale functies van dit schrijfapostolaat is om te laten zien hoe Onze Lieve Vrouw en de Kerk werkelijk een spiegel van één zijn een ander - dat wil zeggen, hoe authentieke zogenaamde "persoonlijke openbaring" de profetische stem van de kerk weerspiegelt, vooral die van de pausen. In feite was het een geweldige eye-opener voor mij om te zien hoe de pausen, gedurende meer dan een eeuw, parallel lopen met de boodschap van de Heilige Moeder, zodat haar meer persoonlijke waarschuwingen in wezen de 'andere kant van de medaille' zijn van de institutionele waarschuwingen van de kerk. Dit komt het duidelijkst naar voren in mijn schrijven Waarom schreeuwen de pausen niet?