HET NU WOORD OVER MASSAMETINGEN
voor 13 december 2013
Gedenkteken van St. Lucy
Liturgische teksten hier
SOMS Ik vind de commentaren onder een nieuwsbericht net zo interessant als het verhaal zelf - ze lijken een beetje op een barometer die de voortgang van de Grote storm in onze tijd (hoewel wieden door de grof taalgebruik, verachtelijke reacties en onbeleefdheid uitputtend is).
WANNEER Ik werd vanmorgen wakker, een onverwachte en bizarre wolk hing over mijn ziel. Ik voelde een sterke geest van geweld en dood in de lucht overal om me heen. Toen ik de stad in reed, haalde ik mijn rozenkrans tevoorschijn, riep de naam van Jezus aan en bad om Gods bescherming. Het kostte me ongeveer drie uur en vier kopjes koffie om er eindelijk achter te komen wat ik ervoer, en waarom: het is Halloween <p></p>
Nee, ik ga me niet verdiepen in de geschiedenis van deze vreemde Amerikaanse "feestdag" of het debat aangaan over het al dan niet meedoen. Een snelle zoektocht naar deze onderwerpen op internet levert voldoende lectuur op tussen de geesten die bij je aan de deur komen, en dreigen trucs in plaats van traktaties.
Ik wil eerder kijken naar wat Halloween is geworden en hoe het een voorbode is, een ander 'teken des tijds'.
Foto door Oli Kekäläinen
Voor het eerst gepubliceerd op 17 april 2011, werd ik vanmorgen wakker met het gevoel dat de Heer wilde dat ik dit opnieuw publiceerde. Het belangrijkste punt is aan het einde, en de behoefte aan wijsheid. Voor nieuwe lezers kan de rest van deze meditatie ook dienen als een wake-up call voor de ernst van onze tijd….
SOMMIGE een tijdje geleden luisterde ik op de radio naar een nieuwsbericht over een seriemoordenaar ergens in New York, en alle gruwelijke reacties. Mijn eerste reactie was woede over de domheid van deze generatie. Geloven we serieus dat het voortdurend verheerlijken van psychopathische moordenaars, massamoordenaars, gemene verkrachters en oorlog in ons "amusement" geen effect heeft op ons emotionele en spirituele welzijn? Een snelle blik in de schappen van een filmwinkel onthult een cultuur die zo dom is, zo onbewust, zo verblind voor de realiteit van onze innerlijke ziekte dat we echt geloven dat onze obsessie met seksuele afgoderij, horror en geweld normaal is.