De verrassingsarmen

HET NU WOORD OVER MASSAMETINGEN
voor 10 december 2013

Liturgische teksten hier

 

 

IT was een buitengewone sneeuwstorm midden mei 1987. De bomen bogen zo laag naar de grond onder het gewicht van zware natte sneeuw dat sommigen van hen tot op de dag van vandaag gebogen blijven alsof ze permanent vernederd zijn onder de hand van God. Ik speelde gitaar in de kelder van een vriend toen het telefoontje kwam.

Kom naar huis, zoon.

Waarom? Ik vroeg.

Kom gewoon naar huis…

Toen ik onze oprit opreed, kreeg ik een vreemd gevoel. Bij elke stap die ik naar de achterdeur zette, voelde ik dat mijn leven zou veranderen. Toen ik het huis binnenliep, werd ik begroet door betraande ouders en broers.

Je zus Lori is vandaag omgekomen bij een auto-ongeluk.

Lees verder

De paus: thermometer van afvalligheid

Benedictkaars

Toen ik Onze Gezegende Moeder vanmorgen vroeg om mijn schrijven te begeleiden, kwam onmiddellijk deze meditatie van 25 maart 2009 in me op:

 

HEBBEN ik heb gereisd en gepredikt in meer dan 40 Amerikaanse staten en bijna alle provincies van Canada, heb ik een brede blik op de kerk op dit continent gekregen. Ik heb veel geweldige leken ontmoet, zeer toegewijde priesters en toegewijde en eerbiedige religieuzen. Maar het aantal is zo klein dat ik de woorden van Jezus op een nieuwe en verrassende manier begin te horen:

Als de Mensenzoon komt, zal hij dan geloof op aarde vinden? (Lukas 18: 8)

Er wordt gezegd dat als je een kikker in kokend water gooit, hij eruit springt. Maar als je het water langzaam verwarmt, blijft het in de pan en kookt het dood. De kerk begint in veel delen van de wereld het kookpunt te bereiken. Als je wilt weten hoe warm het water is, let op de aanval op Peter.

Lees verder