Het veldhospitaal

BACK in juni 2013 schreef ik u over veranderingen die ik heb opgemerkt met betrekking tot mijn bediening, hoe deze wordt gepresenteerd, wat wordt gepresenteerd enz. in het schrijven genaamd The Watchman's Song. Na nu een aantal maanden van reflectie, wil ik graag mijn observaties met jullie delen van wat er in onze wereld gebeurt, dingen die ik heb besproken met mijn spiritueel leider, en waar ik voel dat ik nu geleid word. Ik wil ook uitnodigen uw directe inbreng met een korte enquête hieronder.

WAAR ZIJN WE IN DE WERELD?

In oktober 2012 heb ik enkele persoonlijke woorden met jullie gedeeld over hoe laat we zijn in de wereld (zie Zo weinig tijd over​ Dat werd het afgelopen jaar gevolgd met Het uur van het zwaard, waarin ik genoodzaakt was te waarschuwen dat we een tijd van onenigheid en geweld tussen naties naderen. Iedereen die vandaag de krantenkoppen volgt, kan zien dat de wereld een gevaarlijk oorlogspad blijft bewandelen, aangezien Iran, China, Noord-Korea, Syrië, Rusland, de Verenigde Staten en andere landen oorlogsretoriek en / of -activiteit blijven opvoeren. Deze spanningen zijn alleen maar groter geworden nu de wereldeconomie, die nu op een gasmasker staat, nauwelijks een polsslag vertoont vanwege wat paus Franciscus de 'corruptie', 'afgoderij' en 'tirannie' van het wereldwijde financiële systeem noemt. ^[1]cf. Evangelii Gaudium, zn. 55-56

Als er spirituele onrust is bij individuen, gaat dit gepaard met onrust in de natuur. Tekenen en wonderen blijven zich met adembenemende snelheid ontvouwen terwijl de kosmos, de aarde, de oceanen, het klimaat en de wezens blijven "kreunen" met een gemeenschappelijke stem dat "alles niet goed is".

Maar ik ben er vast van overtuigd, broeders en zusters, dat het tijdstip van waarschuwing is grotendeels voorbij. In een van de eerste lezingen tijdens de mis deze week horen we van het 'schrijven op de muur'. ^[2]zien The Writing on the Wall Al decennia, zo niet eeuwen nu, heeft de Heer de ongekende tussenkomst gemaakt door de Heilige Moeder in verschijning na verschijning te sturen om haar kinderen naar huis te roepen. Deze waarschuwingen zijn echter grotendeels buiten beschouwing gelaten, aangezien de wereld nu racet naar een nieuwe wereldorde die alle afmetingen en gelijkenis heeft van het Beest van Daniël en Openbaring. Alles wat ik ongeveer 8 jaar geleden begon te schrijven, komt in een razend tempo tot vervulling.

En toch is onze timing enorm anders dan die van God. Ik moet onmiddellijk denken aan de gelijkenis van de tien maagden, waarvan er slechts vijf genoeg olie in hun lampen hebben. En toch zegt Jezus ons dat "ze sluimerden allemaal en sliepen." ^[3]Matt 25: 5  Ik geloof dat we nu in die periode zijn waarvan we weten dat het bijna middernacht is… maar zoveel gelovigen vallen in slaap. Wat bedoel ik? Zoveel worden naar de geest van de wereld, langzaam gebiologeerd door de glamour van het kwaad dat vanuit alle richtingen donker naar ons schijnt. Dit waren enkele van de eerste woorden van de recente apostolische exhortatie van paus Franciscus:

Het grote gevaar in de wereld van vandaag, doordrongen van consumentisme, is de verlatenheid en angst  geboren uit een zelfgenoegzaam maar hebzuchtig hart, het koortsachtige najagen van lichtzinnige genoegens en een afgestompt geweten. Telkens wanneer ons innerlijk leven verstrikt raakt in zijn eigen belangen en zorgen, is er geen plaats meer voor anderen, geen plaats voor de armen. Gods stem wordt niet meer gehoord, de stille vreugde van zijn liefde wordt niet langer gevoeld en het verlangen om goed te doen verdwijnt. Dit is ook een heel reëel gevaar voor gelovigen. Velen vallen eraan ten prooi en worden wrokkig, boos en lusteloos. Dat is geen manier om een ​​waardig en vervuld leven te leiden; het is niet Gods wil voor ons, noch is het leven in de Geest dat zijn oorsprong vindt in het hart van de verrezen Christus. -PAUS FRANCISCUS, Evangelii Gaudium, Apostolische exhortatie, 24 november 2013; n. 2

Het is onze slaperigheid voor de aanwezigheid van God die ons ongevoelig maakt voor het kwaad: we horen God niet omdat we niet gestoord willen worden, en dus blijven we onverschillig voor het kwaad ... 'de slaperigheid' is van ons, van die van wij die niet de volle kracht van het kwaad willen zien en zijn Passie niet willen binnengaan​ —POPE BENEDICT XVI, Algemeen publiek, Vaticaanstad, 20 april 2011, Catholic News Agency

Juist daarom moet mijn bediening een nieuwe richting inslaan.

HET VELDZIEKENHUIS

We leven in een consumentistische, pornografische en gewelddadige wereld. Onze media en ons amusement bombarderen ons voortdurend van minuut tot minuut, van uur tot uur met die thema's. De schade die dit aan gezinnen heeft toegebracht, de verdeeldheid die het heeft veroorzaakt, de wonden die het heeft veroorzaakt bij zelfs enkele van de meest trouwe dienstknechten van Christus, is niet te verwaarlozen. Het is precies waarom de boodschap van goddelijke barmhartigheid op dit uur is getimed; waarom het dagboek van St. Faustina zijn prachtige boodschap van genade op dit moment over de hele wereld verspreidt (lees The Great Refuge en Safe Harbor).

We horen voortdurend in de media dat paus Franciscus een duidelijk andere toon heeft aangenomen dan zijn voorgangers - dat hij is afgeweken van de leerstellige zuiverheid van vroegere pausen met een meer 'inclusieve' filosofie. Benedictus wordt geschilderd als Dagobert, Franciscus als Kerstman. Maar dit is juist omdat de wereld de spirituele dimensies van de culturele oorlog die heeft plaatsgevonden niet begrijpt noch waarneemt. Paus Franciscus is net zo min vertrokken van zijn voorgangers als een taxichauffeur van zijn bestemming is vertrokken door een alternatieve route te nemen.

Sinds de seksuele revolutie van de jaren zestig heeft de kerk zich voortdurend moeten aanpassen aan de snelle veranderingen in de samenleving, exponentieel versneld door technologie. Het heeft geëist dat de kerk de valse ideologieën en valse profeten van onze tijd tegengaat met een gezonde morele theologie. Maar nu komen de slachtoffers van de strijd tussen de cultuur van het leven en de cultuur van de dood binnen met de helikopterlading. De kerk moet een alternatieve route nemen:

Ik zie duidelijk dat wat de kerk tegenwoordig het meest nodig heeft, het vermogen is om wonden te genezen en de harten van de gelovigen te verwarmen; het heeft nabijheid nodig, nabijheid. Ik zie de kerk na een veldslag als een veldhospitaal. Het heeft geen zin om een ​​ernstig gewonde te vragen of hij een hoog cholesterolgehalte heeft en naar het niveau van zijn bloedsuikers! Je moet zijn wonden helen. Dan kunnen we over al het andere praten. Genees de wonden, genees de wonden…. En je moet vanaf de grond beginnen. —POPE FRANCIS, interview met AmericaMagazine. com, September 30th, 2013

Merk op dat paus Franciscus benadrukt dat dit "veldhospitaal" voor de "trouw... na een gevecht. " We hebben hier niet te maken met de griepvirus, maar van afgeblazen ledematen en gapende wonden! Als we statistieken horen zoals meer dan 64% van de christelijke mannen naar pornografie kijkt, ^[4]cf. Verover serie, Jeremy & Tiana Wiles we weten dat er ernstige slachtoffers vallen vanaf het slagveld van familie en gemeenschappen.

MIJN BEDIENING GAAT VOORUIT

Zelfs voordat paus Franciscus werd gekozen, was er een diep gevoel in mijn ziel dat mijn bediening zich meer en meer moest richten op het geven van leiding en hulp aan zielen door eenvoudigweg hoe te leven van dag tot dag in de cultuur van vandaag. Dat mensen authentiek nodig hebben hoop bovenal. Dat de christelijke kerk niet langer vreugdevol is, en dat wij (en ik) onze ware bron van vreugde moeten herontdekken.

Ik wil de christengelovigen aanmoedigen om aan een nieuw hoofdstuk van evangelisatie te beginnen dat gekenmerkt wordt door deze vreugde, terwijl ze nieuwe wegen wijzen voor de reis van de Kerk in de komende jaren. -PAUS FRANCISCUS, Evangelii Gaudium, Apostolische exhortatie, 24 november 2013; n. 1

Voor mij persoonlijk is de boodschap van paus Franciscus een innerlijke continuïteit geweest met wat de Heilige Geest tegen de Kerk vandaag en daarmee een prachtige bevestiging van waar deze bediening heen moet.

Dit roept natuurlijk de vraag op: hoe zit het met de waarschuwingen die ik de afgelopen acht jaar van tijd tot tijd heb gegeven en die er nog zullen komen? Zoals altijd streef ik ernaar om te schrijven wat ik voel God wil, niet wat ik wil. Soms als de gewonden een veldhospitaal op het slagveld binnengaan, vragen ze: "Wat is er net gebeurd?" Ze zijn verbijsterd, versuft, in de war. We kunnen deze vragen in de toekomst steeds meer verwachten naarmate economieën instorten, geweld uitbreekt, vrijheden worden weggenomen en de kerk wordt vervolgd. Dus ja, er zullen gelegenheden zijn waarvan ik verwacht dat wat er in onze wereld gebeurt, soms onderstreept moet worden om te helpen uitleggen waar we zijn en waar we heen gaan.

HET MEDIUM

De vraag waar ik dit jaar echt mee heb gestreden, is hoe de Heer wil dat ik deze bediening voortzet. Verreweg het grootste publiek is online met deze geschriften. Verreweg het kleinste publiek is aanwezig bij live-evenementen en conferenties. Live locaties worden gewoon kleiner en kleiner tot het punt waarop het geen goed gebruik van mijn tijd of middelen is om door te gaan met reizen terwijl er zo weinig naar deze evenementen komen. Het op een na grootste publiek is met mijn webcasts op OmarmenHope.tv

Een ding waar ik al een aantal jaren voor heb gebeden, is de lezers dagelijkse of in ieder geval frequente meditaties over de mislezingen. Geen preek, maar een gebedvolle bespiegeling van een leek. Ik zou proberen deze kort en bondig te houden, aangezien mijn regelmatige lezingen de neiging hebben om meer een theologische context te bieden.

Iets anders waar ik voor heb gebeden, is het aanbieden van een soort audiocast of podcast.

Eerlijk gezegd heb ik moeite gehad met het al dan niet voortzetten van de webcasts. Zijn deze nuttig voor jou? Heeft u de tijd om ze te bekijken?

En als laatste natuurlijk mijn muziek, die de basis is van mijn bediening. Bent u zich daarvan bewust? Bedient het u?

Dit zijn vragen waarvan ik hoop dat u even de tijd neemt om ze te beantwoorden in een anonieme enquête hieronder, zodat ik beter kan bepalen wat u eet geestelijk voedsel, en wat niet. Wat heb je nodig? Hoe kan ik u van dienst zijn? Wat is het toedienen van uw wonden ...?

Het punt van dit alles is om te zeggen dat ik vind dat het tijd is om een ​​veld op te zetten ziekenhuis; om een ​​paar muren weg te scheuren, wat meubels naar achteren te duwen en een aantal triage-eenheden op te zetten. Omdat de gewonden komen hier. Ze komen bij mijn deur aan en ik zie bovenal dat ze de tedere verzekering van Jezus nodig hebben, de genezende medicijnen van de Geest en de troostende armen van de Vader.

Persoonlijk heb ik dit veldhospitaal ook nodig. Net als ieder ander heb ik het afgelopen jaar te maken gehad met financiële stress, familiale verdeeldheid, spirituele onderdrukking enz. Ook de laatste tijd heb ik het moeilijk gehad om me te concentreren, mijn evenwicht te verliezen, enz. En daarom moet ik dit laten onderzoeken door doktoren. De afgelopen weken heb ik achter mijn computer gezeten en vond het erg moeilijk om iets te schrijven ... Ik zeg dit niet om je medeleven op te wekken, maar om je gebeden te vragen en om te weten dat ik met je wandel in de loopgraven om kinderen op te voeden in onze heidense wereld, om de aanvallen op onze gezondheid, geluk en vrede te bestrijden.

In Jezus zullen we overwinnen! Ik hou van jullie allemaal. Fijne Thanksgiving voor al mijn Amerikaanse lezers.