Het evangelie van lijden

HET NU WOORD OVER MASSAMETINGEN
voor 18 april 2014
Goede vrijdag

U kan de laatste tijd in verschillende geschriften het thema hebben opgemerkt van "bronnen van levend water" die vanuit de ziel van een gelovige stromen. Het meest dramatisch is de 'belofte' van een komende 'zegen' waarover ik deze week schreef De convergentie en de zegen.

Maar als we vandaag op het kruis mediteren, wil ik het hebben over nog een bron van levend water, een die zelfs nu van binnenuit kan stromen om de zielen van anderen te bevloeien. Ik heb het over zieken.

In de eerste lezing schrijft Jesaja: "Door zijn striemen zijn we genezen." Het lichaam van Jezus werd voor ons een wond waaruit onze redding vloeit, waaruit heiligende genade vloeit en alles wat ons gezond maakt.

… Op hem lag de straf die ons gezond maakt. (Eerste lezing)

Maar zijn we niet de mystiek lichaam van Christus? Door de doop worden we met Christus verbonden en 'wie zich bij de Heer voegt, wordt één geest met hem'. ^[1]cf. 1 Kor 6:17 Evenzo, door de eucharistie, "omdat het brood één is, zijn wij, hoewel velen, één lichaam." ^[2]cf. 1 Kor 10:17 Als we door Zijn wonden, de wonden in Zijn lichaam, genezen worden - en we zijn Zijn lichaam - dan, door onze wonden samengevoegd met de Zijne, genezing stroomt naar anderen. Dat wil zeggen, door ons lijden verenigd met dat van Christus, begint de kracht van de Heilige Geest door onze geest te stromen als een bron die zich uitstrekt, vaak op onbekende manieren, om de zielen van anderen te bevochtigen.

De sleutel die de kracht van de Geest in ons ontsluit in ons lijden is geloof werken in zwakheid.

Hij is inderdaad uit zwakheid gekruisigd, maar hij leeft door de kracht van God. Dus ook wij zijn zwak in hem, maar jegens u zullen wij met hem leven door de kracht van God. (2 Kor 13: 4)

Lijden is in wezen de ervaring van zwakte - of het nu gaat om de ellende van oorlog of verkoudheid. Hoe meer we lijden, hoe zwakker we zijn, vooral wanneer we geen controle hebben over dat lijden. Het was precies het lijden buiten zijn macht dat Paulus ertoe bracht het uit te roepen tot God, die antwoordde:

Mijn genade is voldoende voor jou, want kracht wordt volmaakt in zwakheid.

En Paul antwoordt:

Om dat te bereiken, zal ik liever op mijn zwakheden beroemen de kracht van Christus mag bij mij wonen. (2 Kor 12:9)

Als we net als Jezus in de hof van Getsemane zeggen: “Vader, als u wilt, neem dan deze beker van mij weg; toch, niet mijn wil, maar de jouwe geschiede, " ^[3]Lk. 22:42 uur we verenigen onmiddellijk ons ​​lijden met dat van Christus in een daad van geloof​ We hoeven niets te voelen; we hoeven het niet eens leuk te vinden; we moeten het gewoon willen en bied het in liefde aan. En daarin wond kracht van Christus begint door ons heen te stromen, ons te transformeren en te verzinnen "wat ontbreekt in de beproevingen van Christus." ^[4]cf. Kol 1: 24 Voor…

… In het lijden is er verborgen een bepaalde kracht die iemand innerlijk dicht tot Christus trekt, een bijzondere genade… zodat elke vorm van lijden, nieuw leven gegeven door de kracht van dit kruis, niet langer de zwakheid van de mens zou worden, maar de kracht van God. - GEZEGDE JOHANNES PAULUS II, Salvifici Doloris, Apostolische brief, n. 26

Ja, de kracht van de Geest stroomt door ons in charisma's, zalvingen, lofprijzingen, gebed en naastenliefde. Maar er is ook een verborgen kracht die van ons komt zieken dat is net zo krachtig en even doeltreffend als we in geloof aan dat dagelijkse kruis hangen.

Tegenwoordig kan, misschien als geen andere tijd in de geschiedenis waarin het lijden zo groot is, de verlossing van de wereld worden beïnvloed - niet zozeer door programma's, noch welsprekende toespraken of spectaculaire wonderen - maar door de kracht van de Heilige Geest die stroomt. door de wonden van het lichaam van Christus. Dit is wat we bedoelen als we zeggen: "het bloed van de martelaren is het zaad van de kerk." ^[5]Tertullianus, verontschuldigend, Hoofdstuk 50 Maar vergeet niet elke dag het witte martelaarschap dat een zaadje wordt, een bron van genade voor de wereld. Het is de Evangelie van lijden geschreven in onze overgave aan de angst van zwakheid, hulpeloosheid, lijden ...

Het evangelie van het lijden wordt onophoudelijk geschreven en het spreekt onophoudelijk met de woorden van deze vreemde paradox: de bronnen van goddelijke kracht ontspringen precies te midden van menselijke zwakheid. - GEZEGDE JOHANNES PAULUS II, Salvifici Doloris, Apostolische brief, n. 26

Deze Goede Vrijdag - 'goed' omdat we door Zijn lijden worden gered; "Goed" omdat ons lijden niet langer tevergeefs is - ik wil een gebed met u delen, een lied dat ik schreef vanuit een hart van zwakte ...