Het grote gevaar

HET NU WOORD OVER MASSAMETINGEN
voor 20 februari 2014

Liturgische teksten hier

Peter's ontkenning, door Michael D. O'Brien

EEN van de grootste gevaren voor het christelijk leven is het verlangen om mensen te behagen in plaats van God. Het is een verzoeking die christenen heeft gevolgd sinds de apostelen de tuin ontvluchtten en Petrus Jezus verloochende.

Evenzo is een van de grootste crises in de kerk tegenwoordig het werkelijke gebrek aan mannen en vrouwen die zich moedig en onbeschaamd met Jezus Christus associëren. Misschien gaf kardinaal Ratzinger (Benedictus XVI) de meest dwingende reden waarom steeds meer christenen de bark van Petrus verlaten: ze storten zich in een ...

… Dictatuur van het relativisme die niets als definitief erkent, en die als ultieme maatstaf alleen iemands ego en verlangens overlaat. Een duidelijk geloof hebben, volgens het credo van de kerk, wordt vaak bestempeld als fundamentalisme. Toch lijkt relativisme, dat wil zeggen, zich laten meeslepen en 'meesleuren door elke wind van onderwijs', de enige houding die aanvaardbaar is voor de huidige maatstaven. —Kardinaal Ratzinger (PAUS BENEDICT XVI) pre-conclaaf pre-conclaaf preek, 18 april 2005

Kortom, velen willen niet als "fundamentalisten" worden gezien, dat wil zeggen: ze nemen overal een vast standpunt in. We horen mensen die zeggen: "Ik ben persoonlijk tegen abortus, maar ik forceer mijn mening niet aan anderen ...", of: "Ik ben neutraal over het hele homo-gedoe", of: "Mijn geloof is persoonlijk - dat kan geloof wat je wil." Dit is natuurlijk een verhulde poging om lafheid te verbergen en ‘tolerant’ te lijken.

Tolerantie is een deugd, maar het is zeker niet de belangrijkste deugd; de belangrijkste deugd is naastenliefde. Naastenliefde betekent de waarheid spreken... —Kardinaal Raymond Burke, Britbart.com, 22 september 2013

In de eerste lezing van vandaag wijst St. James op een nogal bizarre ironie: waarom, zo vraagt ​​hij zich af, kalmeer je juist de mensen die je zouden vervolgen?

Onderdrukken de rijken u niet? En slepen ze u zelf niet voor de rechter? Zijn het niet zij die de nobele naam lasteren die over u werd aangeroepen?

Als we zwijgen over morele kwesties om de veren van ongelovigen niet te verstoren, stellen we hen in feite in staat om alle christenen te onderdrukken wanneer iemand doet spreken.

Ben ik nu genade aan het zoeken bij mensen of bij God? Of probeer ik mensen te plezieren? Als ik nog steeds mensen zou willen behagen, zou ik geen slaaf van Christus zijn. (Gal 1:10)

Aan de andere kant denk ik dat er veel katholieken zijn die zich in feite op hun gemak voelen bij het beweren van de morele waarheden van ons geloof ... maar sprakeloos zijn als het gaat om praten over Jezus Zichzelf. Spreek je zijn naam in het openbaar uit? Bent u bang om te vertellen hoe Hij u heeft aangeraakt, u heeft veranderd, u heeft genezen? Deel je zijn woorden met anderen? Stelt u Hem voor als de Heiland ... of als een optie onder velen, zoals in het evangelie?

"Wie zeggen mensen dat ik ben?" Ze antwoordden: "Johannes de Doper, anderen Elia, weer anderen een van de profeten."

Wie is Jezus volgens jou? Want als u gelooft wie Hij zegt dat Hij is - God, Schepper, Redder - hoe kunt u dat dan doen niet over Hem spreken?

Wie zich in deze ongelovige en zondige generatie voor mij en voor mijn woorden schaamt, de Mensenzoon zal zich schamen als hij in de heerlijkheid van zijn Vader komt met de heilige engelen. (Marcus 8:38)

Dit is precies wat paus Franciscus de Kerk nogmaals uitdaagt om haar “eerste liefde” te verkondigen: Jezus.

De pastorale bediening van de kerk kan niet geobsedeerd zijn door de overdracht van een onsamenhangende veelheid van doctrines die met aandrang moeten worden opgelegd…. Het voorstel van het Evangelie moet eenvoudiger, diepgaander en stralender zijn. Uit deze stelling vloeien de morele consequenties voort​ —POPE FRANCIS, AmericaMagazine.org, 30 september 2013

De paus roept elke katholiek op tot een hernieuwde ontmoeting met Jezus ^[1]cf. Evangelii Gaudium, n. 3 dat dwingt ons op zijn beurt om Hem bij anderen te brengen.

Maar het is verleidelijk om de lamp verborgen te houden onder de korenmaat, nietwaar? Iedereen is blij. Er wordt minder gedebatteerd en geruzie. Iedereen tolereert elkaar ... zo lijkt het allemaal. In werkelijkheid is een volk in duisternis een volk dat verstoken is van ware vrede, van licht - en dit leidt alleen maar tot meer duisternis in individuen, gezinnen en naties. Is dit niet duidelijk, dat terwijl de vlam van het geloof uitgaat in de wereld, immoraliteit en kwaad zich exponentieel verspreiden? Jezus zei: "U bent het licht van de wereld ... Precies zo moet uw licht voor anderen schijnen. " ^[2]cf. Mat 5: 14 Het licht dat voor anderen moet schijnen, is niet alleen onze daden, maar ook de verkondiging dat Jezus Christus de Heer is; dat Hij barmhartig, liefdevol en de persoonlijke Redder van elk individu is.

… Anders dreigt zelfs het morele bouwwerk van de kerk als een kaartenhuis te vallen en de frisheid en geur van het evangelie te verliezen. — PAUS FRANCIS, ibid.

Als u en ik ons ​​schamen, als we bang zijn om te spreken, om Jezus te verkondigen "In het seizoen en buiten," ^[3]cf. 2 Tim 4: 2 dan kan onze angst worden geteld in verloren zielen - en zullen we op onze beurt rekenschap moeten afleggen van ons zwijgen op de dag des oordeels.

De belangrijkste vraag is dan: waarom schaam ik me om over Jezus te spreken? Of beter gezegd: hoe overwin ik deze angst? Het antwoord is om dieper verliefd op Hem te worden. Zoals het vandaag in de Psalm zegt:

Ik zocht de HEER, en hij antwoordde me en verloste me van al mijn angsten ... Kijk naar hem, opdat je straalt van vreugde, en je gezichten niet blozen van schaamte.

"Volmaakte liefde verdrijft alle angst", zei St. John. Als we Jezus volgen en onze eigenliefde afzweren, maken we plaats voor Hem die liefde is… en angst begint te verdampen als sneeuw in de lente.

Want God heeft ons niet een geest van lafheid gegeven, maar eerder van kracht, liefde en zelfbeheersing. Schaam u dus niet voor uw getuigenis van onze Heer ... (2 Tim.1: 7)

Dat is de sleutel tot de ijver van de heiligen en de moed van de martelaren: Hij was en is hun kracht.

Want ik schaam me niet voor het evangelie. Het is de kracht van God voor de redding van iedereen die gelooft ... Ik schaam me niet, want ik ken hem in wie ik heb geloofd en ik ben ervan overtuigd dat hij in staat is te waken over wat mij is toevertrouwd ... (Rom 1:16, 2 Tim 1:12)