GEBED is een uitnodiging voor een persoonlijke relatie met God. Eigenlijk,
…gebed is de levende relatie van de kinderen van God met hun Vader ... -Katechismus van de Katholieke Kerk (CCC)2565
Maar hier moeten we oppassen dat we niet bewust of onbewust onze redding beginnen te zien als een louter persoonlijke aangelegenheid. Er is ook de verleiding om de wereld te ontvluchten (contemptus mundi), zich verstoppend totdat de storm voorbij is, terwijl anderen omkomen bij gebrek aan een licht om hen in hun eigen duisternis te leiden. Het zijn precies deze individualistische opvattingen die het moderne christendom domineren, zelfs binnen vurige katholieke kringen, en hebben de Heilige Vader ertoe gebracht het in zijn nieuwste encycliek aan de orde te stellen:
Hoe had het idee kunnen ontstaan dat de boodschap van Jezus eng individualistisch is en alleen op iedereen afzonderlijk gericht is? Hoe zijn we tot deze interpretatie gekomen van de "redding van de ziel" als een vlucht voor de verantwoordelijkheid voor het geheel, en hoe zijn we het christelijke project gaan opvatten als een zelfzuchtige zoektocht naar redding die het idee van het dienen van anderen verwerpt? —PAUS BENEDICTUS XVI, Spe Salvi (gered in hoop), N. 16
DE GROTE HOOP
Ik ben er vaak toe geleid om evenementen en toekomstige evenementen in onze tijd te kwalificeren als "geweldig". Bijvoorbeeld, "De grote meshing" of de "De grote beproevingen. "Er is ook wat de Heilige Vader" de grote hoop "noemt. En dit is de voornaamste roeping van ieder van ons die de titel" christen "draagt:
Hoop in christelijke zin is ook altijd hoop voor anderen. —PAUS BENEDICTUS XVI, Spe Salvi (gered in hoop), N. 34
Maar hoe kunnen we deze hoop delen als we die zelf niet bezitten, of tenminste beseffen? En daarom is het nodig dat wij bidden Want in gebed worden onze harten steeds meer gevuld geloof. En…
Geloof is de substantie van hoop ... de woorden "geloof" en "hoop" lijken onderling uitwisselbaar. —PAUS BENEDICTUS XVI, Spe Salvi (gered in hoop), N. 10
Zie je waar ik heen ga met dit alles? Zonder hoop in de komende duisternis zal er wanhoop zijn. Het is deze hoop in jou, dit licht van Christus brandend als een fakkel op een heuvel, die wanhopige zielen naar je toe zal trekken, waar je ze kunt wijzen op de Jezus, de hoop op redding. Maar het is noodzakelijk dat u deze hoop heeft. En het komt niet gewoon door te weten dat we in tijden van dramatische verandering leven, maar door te weten Hem wie is de auteur van verandering.
Sta altijd klaar om een verklaring te geven aan iedereen die u om een reden voor uw hoop vraagt. (1 Pet. 3:15)
Hoewel deze bereidheid zeker inhoudt dat we mentaal voorbereid zijn om 'in het seizoen of buiten' te spreken, moeten we ook iets te zeggen hebben! En hoe kun je iets te zeggen hebben als je niet weet wat je zegt? Deze hoop kennen is haar tegenkomen. En blijven ontmoeten heet gebed.
Vooral bij beproevingen en geestelijke droogheid is dat vaak niet het geval voelen alsof je geloof of zelfs hoop hebt. Maar hierin schuilt een verdraaiing van wat het betekent om "geloof te hebben". Misschien is dit idee beïnvloed door evangelische sekten die de Schrift verdraaien naar hun eigen smaak - een 'noem het en claim het'-theologie waarin men moet werken om zijn' geloof 'in te schuimen en daardoor te ontvangen wat men maar wenst. Dit is niet wat het betekent om geloof te hebben.
DE SUBSTANTIE
In wat een monumentale verduidelijking is van een verkeerd geïnterpreteerde Schriftplaats, legt de Heilige Vader de volgende passage uit Hebreeën 11: 1 uit:
Geloof is de substantie (hypostase) van dingen waarop wordt gehoopt; het bewijs van dingen die niet zijn gezien.
Dit woord "hypostatis" moest met de term uit het Grieks in het Latijn worden vertaald onderbouwing of "substantie". Dat wil zeggen, dit geloof in ons moet worden geïnterpreteerd als een objectieve realiteit - als een 'substantie' in ons:
… In ons zijn al de dingen aanwezig waarop wordt gehoopt: het hele, ware leven. En juist omdat het ding zelf al aanwezig is, schept deze aanwezigheid van wat komen gaat ook zekerheid: dit 'ding' dat moet komen is nog niet zichtbaar in de buitenwereld (het 'verschijnt' niet), maar vanwege het feit dat we het als een initiële en dynamische realiteit in ons dragen, een bepaalde perceptie ervan is zelfs nu ontstaan. —PAUS BENEDICTUS XVI, Spe Salvi (gered in hoop), N. 7
Maarten Luther daarentegen begreep de term niet in deze objectieve zin, maar subjectief als een uitdrukking van een innerlijk houding Deze interpretatie is in katholieke bijbelse interpretaties geslopen waar in moderne vertalingen de subjectieve term 'overtuiging' het objectieve woord 'bewijs' heeft vervangen. Het is echter niet zo nauwkeurig: ik hoop op Christus omdat ik al het "bewijs" van deze hoop bezit, niet alleen een overtuiging.
Dit geloof en deze hoop is een geestelijke "substantie". Het is niet iets dat ik bewerk door mentale argumenten of positief denken: het is een gave van de Heilige Geest gegeven in de doop:
Hij heeft zijn zegel op ons gedrukt en ons als garantie zijn Geest in ons hart gegeven. (2 Kor 1:22)
Maar zonder gebed, Door het sap van de Heilige Geest van Christus de Wijnstok in mijn ziel te trekken, kan de gave verduisterd worden door een afgestompt geweten of zelfs verloren gaan door verwerping van het geloof of de doodzonde. Door gebed - dat een gemeenschap van liefde is - wordt deze 'substantie' vergroot, en zo ook mijn hoop:
Hoop stelt ons niet teleur, omdat Gods liefde in ons hart is uitgestort door de Heilige Geest die ons is gegeven. (Romeinen 5: 5)
Deze stof is de "olie" waarmee we onze lampen vullen. Maar omdat de substantie van goddelijke oorsprong is, is het niet iets dat je alleen door wilskracht kunt verwerven alsof God een kosmische verkoopautomaat is. Door een nederig kind te worden en eerst het koninkrijk van God te zoeken, vooral door gebed en de heilige eucharistie, wordt de "olie van blijdschap" rijkelijk in uw hart gegoten.
HOOP VOOR ANDEREN
Zie je, het christendom is een reis naar het bovennatuurlijke,
of beter gezegd, de bovennatuurlijke reizen in de ziel: Christus komt met de Vader in het hart van degene die zijn wil doet. Als dit gebeurt, verandert God ons. Hoe kan ik niet veranderen als God zijn thuis in mij maakt en ik een tempel van de Heilige Geest word? Maar zoals ik schreef Worden opgelost, deze genade is niet goedkoop. Het wordt vrijgegeven door een voortdurende overgave van zichzelf aan God (geloof). En de genade (hoop) wordt gegeven, niet alleen voor onszelf, maar ook voor anderen:
Bidden is niet buiten de geschiedenis treden en ons terugtrekken in onze eigen persoonlijke hoek van geluk. Als we op de juiste manier bidden ondergaan we een proces van innerlijke zuivering dat ons opent voor God en dus ook voor onze medemensen ... Op deze manier ondergaan we die zuiveringen waardoor we openstaan voor God en voorbereid zijn op de dienst van onze medemens. mensen. We worden in staat tot de grote hoop, en zo worden we dienaren van hoop voor anderen. —PAUS BENEDICTUS XVI, Spe Salvi (gered in hoop), zn. 33, 34
Met andere woorden, we worden levende putten waaruit anderen kunnen drinken van het leven dat onze hoop is. We moeten levende bronnen worden!
VERDERE LEZING:
