Ongeboren baby na vijf maanden
IK HEB ging nooit zitten, geïnspireerd om een onderwerp aan te pakken, en had toch niets te zeggen. Vandaag ben ik sprakeloos.
Ik dacht na al die jaren dat ik alles hoorde wat er te horen was over abortus. Maar ik zat fout. Ik dacht dat de gruwel van "gedeeltelijke geboorte-abortus"zou de limiet zijn aan de toelaatbaarheid van onze" vrije en democratische "samenleving om het ongeboren leven uit te roeien (gedeeltelijke geboorte-abortus uitgelegd hier Maar ik zat fout. Er is een andere methode genaamd "abortus bij levende geboorte" die in de VS wordt toegepast. Ik zal de voormalige verpleegster, Jill Stanek, gewoon haar * verhaal laten vertellen:
Ik werkte een jaar in het Christ Hospital in Oak Lawn, Illinois, als een geregistreerde verpleegster op de afdeling Arbeid en levering, toen ik in een rapport hoorde dat we een baby in het tweede trimester met het syndroom van Down aan het aborteren waren. Ik schrok helemaal. In feite had ik er specifiek voor gekozen om in het Christ Hospital te werken omdat het een christelijk ziekenhuis was en niet betrokken was, zo dacht ik, bij abortus….
Maar wat het meest verontrustend was, was het leren van de methode die Christ Hospital gebruikt om te aborteren, de zogenaamde geïnduceerde arbeidsabortus, nu ook bekend als "abortus bij levende geboorte". Bij deze specifieke abortusprocedure proberen artsen de baby niet in de baarmoeder te doden. Het doel is simpelweg om een baby te vroeg ter wereld te brengen die tijdens het geboorteproces of kort daarna overlijdt.
Om een geïnduceerde abortus te plegen, brengt een arts of bewoner een medicijn in het geboortekanaal van de moeder in de buurt van de baarmoederhals. De baarmoederhals is de opening aan de onderkant van de baarmoeder die normaal gesloten blijft totdat een moeder ongeveer 40 weken zwanger is en klaar is om te bevallen. Dit medicijn irriteert de baarmoederhals en stimuleert het vroeg openen. Wanneer dit gebeurt, valt de kleine, vroegtijdige, volledig gevormde baby in het tweede of derde trimester uit de baarmoeder, soms levend. Als een geaborteerde baby levend wordt geboren, moeten volgens de wet zowel geboorte- als overlijdensakten worden afgegeven. Ironisch genoeg is in het Christ Hospital de doodsoorzaak die vaak wordt vermeld voor levend geaborteerde baby's 'extreme prematuriteit', een erkenning door artsen dat ze deze dood hebben veroorzaakt.
Het is niet ongebruikelijk dat een levend geaborteerde baby een uur of twee of zelfs langer blijft hangen. In het Christ Hospital leefde een van deze baby's bijna een volledige ploeg van acht uur. Sommige geaborteerde baby's zijn gezond, omdat Christ Hospital ook aborteert voor het leven of "gezondheid" van de moeder, en ook voor verkrachting of incest.
In het geval dat een geaborteerde baby levend wordt geboren, krijgt hij of zij 'comfortzorg', gedefinieerd als de baby warm houden in een deken tot ze sterft. Ouders mogen de baby vasthouden als ze dat willen. Als de ouders hun stervende geaborteerde baby niet willen vasthouden, zorgt een personeelslid voor de baby tot ze sterft. Als het personeel geen tijd of zin heeft om de baby vast te houden, wordt ze naar het nieuwe Christ Hospital gebracht Comfort Kamer, die compleet is met een Eerste fotomachine als ouders professionele foto's willen van hun geaborteerde baby, doop benodigdheden, jassen en certificaten, voetafdrukapparatuur en babyarmbanden voor aandenkens, en een schommelstoel Voordat de Comfort Room werd opgericht, werden baby's naar de Soiled Utility Room gebracht om te sterven.
Op een avond nam een verpleegkundige een baby met het syndroom van Down die levend was geaborteerd naar onze vervuilde bijkeuken omdat zijn ouders hem niet wilden vasthouden en ze geen tijd had om hem vast te houden. Ik kon de gedachte niet verdragen dat dit lijdende kind alleen stierf in een vuile bijkeuken, dus wiegde en wiegde ik hem gedurende de 45 minuten die hij leefde. Hij was tussen de 21 en 22 weken oud, woog ongeveer een halve pond en was ongeveer 1 centimeter lang. Hij was te zwak om veel te bewegen en gebruikte alle energie die hij probeerde te ademen. Tegen het einde was hij zo stil dat ik niet kon zeggen of hij nog leefde. Ik hield hem tegen het licht om door zijn borstwand heen te zien of zijn hart nog klopte. Nadat hij dood was verklaard, vouwden we zijn armpjes over zijn borst, wikkelden hem in een kleine lijkwade en droegen hem naar het mortuarium van het ziekenhuis waar al onze dode patiënten worden afgevoerd.
Nadat ik die baby vasthield, werd het gewicht van wat ik wist te zwaar om te dragen. Ik had twee keuzes. Een keuze was om het ziekenhuis te verlaten en te gaan werken in een ziekenhuis dat geen abortus pleegde. De andere was om te proberen de abortuspraktijk van Christ Hospital te veranderen. Vervolgens las ik een Schriftgedeelte dat rechtstreeks tot mij en mijn situatie sprak. Spreuken 24: 11-12 zegt:
Red degenen die ten onrechte ter dood zijn veroordeeld; ga niet achteruit en laat ze sterven. Probeer geen verantwoordelijkheid af te wijzen door te zeggen dat u er niets van af wist. Want God, die alle harten kent, kent de uwe, en hij weet dat u het wist! En hij zal iedereen belonen naar zijn daden.
Ik besloot dat het onverantwoordelijk en ongehoorzaam zou zijn om op dat moment te stoppen. Natuurlijk zou ik me meer op mijn gemak voelen als ik het ziekenhuis verliet, maar baby's zouden blijven sterven.
De reis die God me heeft ondernomen sinds ik voor het eerst gehoorzaam was om abortus te bestrijden in een ziekenhuis dat vernoemd is naar Zijn Zoon, is overweldigend geweest! Ik reis nu door het land en beschrijf wat ik of andere medewerkers hebben gezien. Ik heb vier keer getuigd voor de subcommissies van de National en Illinois Congressional. Er worden wetsvoorstellen ingediend om deze vorm van abortus, die leidt tot kindermoord, te stoppen. Het onderwerp Christ Hospital en abortus bij levende geboorte heeft veel publieke aandacht gekregen. Beschrijvingen van "abortussen bij levende geboorte" zijn nu verteld op de nationale televisie, op de radio, in gedrukte vorm en door lokale en nationale wetgevers.
Een andere verpleegster van het Christ Hospital heeft ook met mij getuigd in Washington. Allison beschreef hoe hij bij twee verschillende gelegenheden de Soiled Utility Room binnenliep om levende geaborteerde baby's te vinden die naakt waren achtergelaten op een weegschaal en het metalen aanrecht. Ik heb getuigd over een stafmedewerker die per ongeluk een levend geaborteerde baby in de vuilnisbak gooide. De baby was in een wegwerphanddoek gewikkeld op het aanrecht van de Soiled Utility Room. Toen mijn collega zich realiseerde wat ze had gedaan, begon ze door het vuilnis te gaan om de baby te vinden, en de baby viel uit de handdoek en op de grond.
Andere ziekenhuizen hebben nu toegegeven dat ze een abortus bij een levende geboorte plegen. Het is blijkbaar geen zeldzame vorm van abortus. Maar Christ Hospital was het eerste ziekenhuis in de Verenigde Staten dat publiekelijk werd ontmaskerd voor het plegen van deze vorm van abortus.
Op 31 augustus 2001, na een 2-1 / 2 jaar durende strijd met het ziekenhuis, werd ik ontslagen. Ik ben nu vrij om de gruwelen van abortus openlijk te bespreken nadat ik de gruwel ervan met mijn eigen ogen heb gezien. Ik kan persoonlijk getuigen van het feit dat One + God = de meerderheid. Ieder van ons heeft een stem die we moeten gebruiken om de gruweldaad van abortus te stoppen.
(*Dit artikel is beknopt bewerkt Het volledige verhaal is te vinden hier.)
In Canada, het is nog steeds illegaal om een medicijn te verstrekken dat bedoeld is om een miskraam te krijgen. Dit is geen moord, maar een misdrijf waarvoor men tot twee jaar gevangenisstraf kan krijgen (Update: Jill Stanek schreef me en gaf een link naar informatie over abortussen bij levende geboorte voorkomend in Canada. Je kunt erover lezen hier.) Echter, het is legaal om op elk moment een ongeboren kind te doden voordat de moeder is begonnen met bevallen - een van de weinige landen ter wereld waar de opzettelijke dood van voldragen baby's is toegestaan. (Bron: Nationaal Campus Life Network)
