IT Het lijkt nog niet zo lang geleden dat ik op een prairieveld stond toen er een storm begon aan te komen. De woorden die in mijn hart werden gesproken, werden toen het bepalende ‘nu-woord’ dat de basis zou vormen van dit apostolaat voor de komende 18 jaar:
Er komt een grote storm over de aarde als een orkaan.
Dat was 2006. Kort daarna wees een ander innerlijk woord op de Afmeting van deze Storm als zijnde de zeven zegels van Openbaring zoals beschreven in zijn zesde hoofdstuk. Het eerste zegel is een ruiter op een wit paard die eropuit trok ‘veroverend en om te overwinnen’. Verschillende tolken hebben deze berijder een snode bedoeling gegeven. Paus Pius XII zag het echter anders:
Hij is Jezus Christus. De geïnspireerde evangelist [St. John] zag niet alleen de verwoesting veroorzaakt door zonde, oorlog, honger en dood; hij zag in de eerste plaats ook de overwinning van Christus. —POPE PIUS XII, toespraak, 15 november 1946; voetnoot van De Navarra-bijbel, 'Openbaring', p.70 [1]In het Haydock Katholiek bijbelcommentaar (1859), in navolging van de Latijns-Engelse vertaling van Douay-Rheims, staat er: „Een wit paard, zoals veroveraars vroeger reden tijdens een plechtige triomf. Dit wordt algemeen opgevat als onze Verlosser, Christus, die, door hemzelf en door zijn apostelen, predikers, martelaren en andere heiligen, triomfeerde over alle tegenstanders van Zijn Kerk. Hij had een boog in zijn hand, de leer van het evangelie, die als een pijl de harten van de toehoorders doorboorde; en de kroon die hem werd gegeven, was een teken van de overwinning van hem die overwinnend uittrok, zodat hij zou kunnen overwinnen... De andere paarden die volgen vertegenwoordigen de oordelen en straffen die op de vijanden van Christus en zijn Kerk zouden vallen...'
Natuurlijk is dit geen dogma. Maar het is mooi en waar dat, wat er ook op dit witte paard volgt, het altijd door God zal worden gebruikt om Zijn overwinning te bevorderen en over het kwaad te zegevieren. 
Terwijl ik de vergelijk nieuwskoppen Wat betreft de rest van het verhaal van St. John ben ik verbaasd over de manier waarop alle zegels op hetzelfde moment samenkomen: mondiale oorlog (2e zegel); hyperinflatie/economische ineenstorting (3e zegel); hongersnood en pandemieën (4e zegel); vervolging (5e zegel)… dit alles leidt tot wat precies klinkt als wat katholieke mystici hebben beschreven als een “grote gewetensschudden”, “verlichting van het geweten”, of “Waarschuwing” (6e zegel). Dit brengt ons bij het “oog van de Storm”, het zevende zegel:
Toen het Lam het zevende zegel opende, heerste er een stilte in de hemel gedurende ongeveer een half uur. (Openb. 8:1) (zie Timeline)
Velen vragen, zo niet smeken, wanneer de Waarschuwing zal komen. Het enige wat ik kan zeggen is dat als de Storm er is "als een orkaan", Hoe dichter we bij het Oog van de Storm komen, hoe intenser de wind van chaos zal worden. De gebeurtenissen zullen zich op elkaar stapelen, totdat de mensheid op haar knieën wordt gebracht – net als de verloren zoon. We zijn er nog niet.[2]cf. kijk maar: Waarom de waarschuwing? Bovendien zijn we collectief nog niet op een punt waar we klaar zijn om tot bezinning te komen:
Toen hij tot bezinning kwam, dacht hij: 'Hoeveel van de loonarbeiders van mijn vader hebben meer dan genoeg te eten, maar hier ben ik, stervend van de honger. Ik zal opstaan en naar mijn vader gaan en tegen hem zeggen: ‘Vader, ik heb gezondigd tegen de hemel en tegen u.’ (Luke 15: 17-18)
Dus wat moeten we nu doen?
Imiteer de Heer van de Storm
Wat in mij opkomt is het bekende beeld van Jezus die in de boot slaapt tijdens een zware storm, terwijl de apostelen in paniek raakten.[3]Luke 8: 22-25 Toen Hij wakker werd, bestrafte Jezus zowel de storm als hun gebrek aan geloof. 
Hoe kun je je dat tafereel dan opnieuw voorstellen en hoe de apostelen zich hadden moeten gedragen? Is het antwoord niet eenvoudigweg te hebben de Heer nagebootst? Jezus gaf zichzelf zo volkomen over aan de handen van Zijn Vader, dat Hij letterlijk “in slaap viel”.
Als ik voor mezelf spreek: ik ben liever op zoek naar grote golven of met een emmer water oppompen. Met andere woorden, op de een of andere manier ‘in controle’. Zo zijn velen vandaag de dag ook geobsedeerd door ‘stormkijken’, dat wil zeggen: nieuwskoppen lezen en “doom scrollen” voor het volgende slechte ding. Anderen slaan op een waanzinnige manier voedsel, voorraden en wapens op om het heft in eigen handen te nemen ineenstorting komt.
Begrijp me niet verkeerd: we moeten praktisch en verstandig zijn. Het feit dat Jezus in de eerste plaats in de boot zat, betekende dat Hij niet zomaar verwachtte dat de Vader Hem in een oogwenk overal naartoe zou vervoeren (zoals Filippus in de brief van vandaag). eerste lezing). Nee, Jezus was praktisch en tegelijk volledig ondergedompeld in de liefde van de Vader – en alles wat dat met zich meebracht.
Dit is zo’n mooie les en pad voor ons, ongeacht met welke storm we te maken krijgen. Als we niet kunnen voorkomen dat de golven van verwarring, schulden, ziekte, lijden, verraad, verdeeldheid enz. overboord gaan, is het enige antwoord dat we onszelf in de armen van de hemelse Vader werpen en ons in de armen van de hemelse Vader werpen. rust uit. En rusten in God betekent ook niet zelfgenoegzaamheid of passiviteit, of zelfs het ontkennen van onze emoties. Het is veeleer alleen in die innerlijke vrede en verlatenheid dat waar apostolisch werk mogelijk is: het kalmeren van elke storm. En deze kalmering is niet een kwestie van het droogleggen van het meer, om zo te zeggen, alsof we een einde kunnen maken aan het probleem. Het is eerder een kwestie van de golven onder onze emotionele controle brengen, zodat ons lijden ons naar een veilige haven brengt en ons niet laat zinken. De reden dat ik hierover kan schrijven is niet omdat ik dit onder de knie heb, maar juist omdat ik zoveel geleden heb doordat ik dit niet heb gedaan!
Ja, hoe moeilijk is het om dit te leven! Hoe moeilijk is het om los te laten! Hoe moeilijk is het om niet geobsedeerd te raken door deze of welke andere storm dan ook. Maar aan dit kruis van geloof genageld worden is dat wel Echt christendom. Er is geen andere weg. Het alternatief is simpelweg in paniek raken... en welke goede vruchten heeft dat ooit opgeleverd?
Ministerie gaat vooruit
Dus hier ben ik – gedwongen om aan dit kruis te liggen, omdat mijn toekomst en de toekomst van deze bediening onzekerder zijn dan ooit. Er was een tijd dat ik de “kraan” van Gods woord, die door mijn ziel stroomde tot het punt waarop ik elke dag had kunnen schrijven, niet kon uitschakelen. Maar The Now Word komt de laatste tijd druppelsgewijs binnen. Misschien is dit op zichzelf een teken van de tijden….
Tegelijkertijd ontvang ik elke dag brieven van lezers die in deze turbulente uren naar deze bediening opzien voor kracht en leiding. Ik zal daarom op mijn post blijven zolang de Heer het toestaat (of de regering het toestaat, aangezien onze vrijheid van meningsuiting in Canada tenminste aan een dun draadje hangt).
Een paar maanden geleden heb ik een beroep gedaan op mijn lezerspubliek voor uw financiële steun. Het Now Word blijft voor mij een fulltime onderneming, omdat er nog zoveel werk te doen is. Ongeveer 1% van mijn lezers reageerde, en daarom ben ik genoodzaakt al een tweede oproep te doen (normaal gesproken wacht ik tot laat in de herfst). Ik weet dat dit moeilijke tijden zijn en dat ze alleen maar moeilijker worden. Mijn oproep is niet aan degenen onder u die moeite hebben om voedsel op tafel te krijgen, maar ook aan degenen die een bijdrage kunnen leveren aan dit apostolaat. Velen van jullie hebben dat gedaan, en ik ben meer dan woorden dankbaar voor jullie enorme liefdadigheid, liefde en gebeden door de jaren heen. (Voor degenen die daartoe in staat zijn, u kunt doneren hier eenmalig of maandelijks).
Alleen God kent het tijdschema van deze Storm. Van mijn kant blijf ik dus op de muur van de wachter om Zijn Woord te spreken totdat Hij mij naar huis of naar een andere missie roept. In die zin voel ik dat Hij ons nu uitnodigt:
Kom dan en rust bij mij uit op de achtersteven van dit grote schip. Vrees niet de golven van deze of welke andere storm dan ook. Blijf in Mij en Ik zal in jou blijven, en wij zullen in de liefde en voortdurende zorg van de Vader blijven.
Gerelateerd lezen
Steun Marks volletijdbediening:
Mallett-familie 2024
Om met Mark mee te reizen De Nu Word,
klik op onderstaande banner om abonneren.
Uw e-mail wordt met niemand gedeeld.
Nu op Telegram. Klik:
Volg Mark en de dagelijkse "tekenen des tijds" op MeWe:
Volg Mark's geschriften hier:
Luister naar het volgende:
voetnoten
| ↑1 | In het Haydock Katholiek bijbelcommentaar (1859), in navolging van de Latijns-Engelse vertaling van Douay-Rheims, staat er: „Een wit paard, zoals veroveraars vroeger reden tijdens een plechtige triomf. Dit wordt algemeen opgevat als onze Verlosser, Christus, die, door hemzelf en door zijn apostelen, predikers, martelaren en andere heiligen, triomfeerde over alle tegenstanders van Zijn Kerk. Hij had een boog in zijn hand, de leer van het evangelie, die als een pijl de harten van de toehoorders doorboorde; en de kroon die hem werd gegeven, was een teken van de overwinning van hem die overwinnend uittrok, zodat hij zou kunnen overwinnen... De andere paarden die volgen vertegenwoordigen de oordelen en straffen die op de vijanden van Christus en zijn Kerk zouden vallen...' |
|---|---|
| ↑2 | cf. kijk maar: Waarom de waarschuwing? |
| ↑3 | Luke 8: 22-25 |