De verlamming van wanhoop

HET NU WOORD OVER MASSAMETINGEN
voor 6 juli 2017
Donderdag van de dertiende week in gewone tijd
Opt. Gedenkteken van St. Maria Goretti

Liturgische teksten hier.

 

DAAR Er zijn veel dingen in het leven die ons tot wanhoop kunnen brengen, maar misschien niet zoveel als onze eigen fouten.

We kijken over onze schouder "naar de ploeg", om zo te zeggen, en zien niets anders dan de kromme voren van slecht beoordelingsvermogen, fouten en zonde die ons volgen als een verdwaalde hond. En we komen in de verleiding tot wanhoop. In feite kunnen we verlamd raken door angst, twijfel en een verlammend gevoel van hopeloosheid. 

In de eerste lezing van vandaag bindt Abraham zijn zoon Isaak vast en plaatst hem op het altaar om een ​​holocaust, een brandoffer, te worden. Tegen die tijd wist Isaak wat er zou komen, en het moet hem met angst vervuld hebben. In dit opzicht wordt "vader Abraham" een symbool van het rechtvaardige oordeel van God de Vader. We voelen, vanwege onze zonde, dat we gestraft moeten worden, misschien zelfs gebonden aan het vuur van de hel. Zoals het hout waarop Isaac lag in zijn vlees prikte en de touwen die hem vasthielden, hem hulpeloos lieten voelen, zo prikken onze zonden voortdurend in onze vrede en onze zwakheid brengt ons ertoe te geloven dat onze situatie nooit zal veranderen ... en dus, we wanhopen. 

Dat is, als we gefixeerd blijven op onze ellende en gevoel van hopeloosheid​ Omdat er een antwoord is op onze dwaasheid; er is een goddelijke reactie op onze gewone zonde; er is een remedie voor onze wanhoop: Jezus, het Lam van God. 

Terwijl Abraham rondkeek, zag hij een ram die met zijn horens in het struikgewas vastzat. Dus ging hij heen, nam de ram en offerde hem als brandoffer in plaats van zijn zoon. (Eerste lezing van vandaag)

Isaac is ongebonden Slechts wanneer een ander offer zijn plaats inneemt. In het geval van de mensheid, wiens zonde een afgrond plaatste tussen het schepsel en de Schepper, heeft Jezus onze plaats ingenomen. De straf voor uw zonden, verleden, heden en toekomst, werd op Hem gelegd. 

Wij smeken u namens Christus: laat u met God verzoenen. Voor ons bestwil hij maakte hem tot zonde die geen zonde kende, opdat wij in hem de gerechtigheid van God zouden worden. (2 Korintiërs 5: 20-21)

Dus nu is er een pad voorwaarts, zelfs als u zich verlamd voelt door uw zonde, verlamd door uw emoties, zo verlamd door wanhoop dat u nauwelijks met Hem kunt praten. Het is om Jezus nogmaals toe te staan ​​uw plaats in te nemen - en dit doet Hij in het sacrament van de biecht.

Vertel zielen waar ze troost moeten zoeken; dat wil zeggen in het Tribunal of Mercy [het sacrament van verzoening]. Daar vinden de grootste wonderen plaats [en] worden ze onophoudelijk herhaald. Om er gebruik van te maken dit wonder is het niet nodig om op een grote pelgrimstocht te gaan of een externe ceremonie uit te voeren; het is voldoende om met geloof aan de voeten van Mijn vertegenwoordiger te komen en hem zijn ellende te openbaren, en het wonder van de goddelijke barmhartigheid zal volledig worden gedemonstreerd. Was een ziel als een lijk in verval zodat er vanuit menselijk standpunt gezien geen [hoop op] herstel zou zijn en alles al verloren zou zijn, dan is het niet zo met God. Het wonder van goddelijke barmhartigheid herstelt die ziel volledig. O, hoe ellendig zijn degenen die geen gebruik maken van het wonder van Gods barmhartigheid! U zult tevergeefs roepen, maar het zal te laat zijn. —Jezus naar St. Faustina, Goddelijke genade in mijn ziel, Dagboek, n. 1448

Toen Jezus hun geloof zag, zei hij tegen de verlamde: "Moed, kind, je zonden zijn vergeven." (Evangelie van vandaag)

Als u merkt dat u gewoonlijk in zonde vervalt, dan is het antwoord om biechten een gewoon onderdeel van uw leven te maken. Als je merkt dat je vaak dwaalt, dan is dat een reden, niet tot wanhoop, maar tot grotere nederigheid. Als u merkt dat u voortdurend zwak en met weinig kracht bent, dan moet u zich voortdurend tot Zijn kracht en macht wenden, in gebed en in de eucharistie. 

Broeders en zusters… ik, de minste van Gods heiligen en de grootste van zondaars, ken geen andere weg voorwaarts. Er staat in Psalm 51 dat a nederig, berouwvol en gebroken hart, God zal niet afwijzen. [1]Ps 51: 19 En opnieuw, 

Als we onze zonden erkennen, is hij getrouw en rechtvaardig en zal hij onze zonden vergeven en ons van elk kwaaddoen reinigen. (1 Johannes 1: 9)

Dat komt omdat er goddelijk bloed is vergoten voor u en mij - God heeft de prijs betaald voor onze overtredingen. De enige reden voor wanhoop zou nu zijn verwerpen dit geschenk uit trots en koppigheid. Jezus is juist gekomen voor de verlamde, de zondaar, de verlorenen, de zieken, de zwakken, de wanhopigen. Komt u in aanmerking?

Want God had de wereld zo lief dat hij zijn enige Zoon heeft gegeven, zodat iedereen die in hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft. Want God heeft zijn Zoon niet naar de wereld gestuurd om de wereld te veroordelen, maar om de wereld door hem te redden. (Johannes 3:16)

Het zegt, "Wie in hem gelooft," niet 'wie in zichzelf gelooft'. Nee, de mantra van de wereld van zelfrespect, zelfontplooiing en zelfverwezenlijking draagt ​​een valse hoop in zich, want zonder Jezus kunnen we niet worden gered. In dat opzicht, zonde is een profeet: het openbaart ons in het diepst van ons wezen de waarheid dat we gemaakt zijn voor iets groters; dat alleen Gods wetten vervulling brengen; dat Zijn weg de enige manier is. En we kunnen deze weg alleen in geloof inslaan ... vertrouwen dat Hij, ondanks mijn zonde, nog steeds van me houdt - Hij die voor mij stierf. 

Hij is aanwezig in je leven, wat je ook doet. Tijd is een sacrament van uw ontmoeting met God en zijn barmhartigheid, met zijn liefde voor u en zijn verlangen dat alles voor uw welzijn werkt. Dan wordt elke fout een "gelukkige fout" (felix culpa​ Als je op deze manier naar elk moment van je leven zou kijken, dan zou spontaan gebed in je geboren worden. Het zou een doorlopend gebed zijn, aangezien de Heer altijd bij je is en altijd van je houdt. -NS. Tadeusz Dajczer, De gave van geloof; geciteerd in Magnificat, Juli 2017, p. 98

Dus dan, mijn broer; dus dan, mijn zus ... 

Sta op, pak je brancard op en ga naar huis. (Evangelie van vandaag)

Dat wil zeggen, keer terug naar het Vaderhuis waar Hij op je wacht in de biecht om je opnieuw te genezen, te herstellen en te vernieuwen. Keer terug naar het Vaderhuis waar Hij je zal voeden met het Brood des Levens en je dorst naar liefde en hoop zal lessen met het Kostbare Bloed van Zijn Zoon.

Opnieuw en opnieuw. 

 

My Kind, al je zonden hebben Mijn Hart niet zo pijnlijk verwond als je huidige gebrek aan vertrouwen dat je na zoveel inspanningen van Mijn liefde en genade nog steeds aan Mijn goedheid zou moeten twijfelen ... —Jezus naar St. Faustina, Goddelijke genade in mijn ziel, Dagboek, n. 1486

Niemand die een hand op de ploeg legt en kijkt naar wat er is achtergelaten, is geschikt voor het koninkrijk van God. (Lukas 9:62)

Als het je niet lukt om van een gelegenheid gebruik te maken, verlies dan je rust niet, maar verneder jezelf diep voor Mij en dompel jezelf met groot vertrouwen volledig onder in Mijn genade. Op deze manier win je meer dan je hebt verloren, omdat er meer gunst wordt verleend aan een nederige ziel dan de ziel zelf vraagt ​​...  —Jezus naar St. Faustina, Goddelijke genade in mijn ziel, Dagboek, 1361

 

 

GERELATEERDE LEZING

Verlamd

De verlamde ziel

The Great Refuge en Safe Harbor

Aan degenen in doodzonde

 

Je bent geliefd.
Bedankt voor uw steun.

 

Om met Mark in de De Nu Word,
klik op onderstaande banner om abonneren.
Uw e-mail wordt met niemand gedeeld.

Print Friendly, PDF & Email

voetnoten

voetnoten
1 Ps 51: 19
Geplaatst in HOME, MASSA-LEZINGEN, VERlamd door angst, ALLE .