Het pad van het leven

“We staan nu voor de grootste historische confrontatie die de mensheid heeft meegemaakt ... We staan nu voor de laatste confrontatie tussen de kerk en de antikerk, van het evangelie versus het anti-evangelie, van Christus versus de antichrist ... Het is een beproeving ... van 2,000 jaar cultuur en christelijke beschaving, met alle gevolgen van dien voor de menselijke waardigheid, individuele rechten, mensenrechten en de rechten van naties. " —Kardinaal Karol Wojtyla (JOHANNES PAULUS II), op het Eucharistisch Congres, Philadelphia, PA; 13 augustus 1976; cf. Katholiek online (bevestigd door diaken Keith Fournier die aanwezig was) “We staan nu tegenover de grootste historische confrontatie die de mensheid ooit heeft doorgemaakt... We staan nu voor de laatste confrontatie tussen de kerk en de antikerk, van het evangelie versus het anti-evangelie, van Christus versus de antichrist ... Het is een beproeving ... van 2,000 jaar cultuur en christelijke beschaving, met alle gevolgen van dien voor de menselijke waardigheid, individuele rechten, mensenrechten en de rechten van naties. " —Kardinaal Karol Wojtyla (JOHANNES PAULUS II), op het Eucharistisch Congres, Philadelphia, PA; 13 augustus 1976; cf. Katholiek online (bevestigd door Deacon Keith Fournier die aanwezig was)

We staan nu voor de laatste confrontatie
tussen de Kerk en de anti-Kerk,
van het evangelie versus het anti-evangelie,
van Christus versus de antichrist...
Het is een proef… van 2,000 jaar cultuur
en christelijke beschaving,
met alle gevolgen van dien voor de menselijke waardigheid,
individuele rechten, mensenrechten
en de rechten van naties.
—Kardinaal Karol Wojtyla (JOHN PAUL II), Eucharistisch Congres, Philadelphia, PA,
13 augustus 1976; vgl. Katholiek online

WE leven in een uur waarin bijna de hele katholieke cultuur van 2000 jaar wordt verworpen, niet alleen door de wereld (wat enigszins te verwachten is), maar ook door katholieken zelf: bisschoppen, kardinalen en leken die geloven dat de kerk moet “ bijgewerkt”; of dat we een “synode over synodaliteit” nodig hebben om de waarheid te herontdekken; of dat we het eens moeten zijn met de ideologieën van de wereld om ze te 'begeleiden'.

De kern van deze afvalligheid van het katholicisme is een verwerping van de Goddelijke Wil: Gods orde uiteengezet in de natuurlijke en morele wet. Tegenwoordig wordt de christelijke moraliteit niet alleen onttrokken en bespot als achterlijk, maar wordt ze als onrechtvaardig en gelijkmatig beschouwd crimineel. Zogenaamd "wokisme" is een waar...

...dictatuur van het relativisme die niets als definitief erkent, en die als ultieme maatstaf alleen iemands ego en verlangens overlaat. Een duidelijk geloof hebben, volgens het credo van de Kerk, wordt vaak bestempeld als fundamentalisme. Toch lijkt relativisme, dat wil zeggen zich laten meesleuren en 'meeslepen door elke wind van onderwijs', de enige houding die naar de huidige maatstaven aanvaardbaar is. —Kardinaal Ratzinger (PAUS BENEDICT XVI) pre-conclaaf pre-conclaaf preek, 18 april 2005

Kardinaal Robert Sarah heeft deze “opstand” tegen het christendom terecht geformuleerd van binnenuit als verwant aan het verraad van Christus door Zijn eigen apostelen.

Tegenwoordig leeft de Kerk met Christus door de wreedheden van de Passie. De zonden van haar leden komen naar haar terug als slagen in het gezicht ... De apostelen keerden zelf de staart in de Olijfgaard. Ze verlieten Christus in Zijn moeilijkste uur… Ja, er zijn ontrouwe priesters, bisschoppen en zelfs kardinalen die de kuisheid niet in acht nemen. Maar ook, en dit is ook heel ernstig, houden ze niet vast aan leerstellige waarheid! Ze desoriënteren de christelijke gelovigen door hun verwarrende en dubbelzinnige taal. Ze vervalsen en vervalsen het Woord van God, bereid om het te verdraaien en te buigen om de goedkeuring van de wereld te krijgen. Het zijn de Judas Iskarioten van onze tijd. -Katholieke heraut, 5 april 2019; cf. Het Afrikaanse Now-woord

Een barrière... of bolwerk?

Achter deze culturele revolutie schuilt de eeuwenoude leugen dat Gods Woord bestaat om ons te beperken en tot slaaf te maken – dat de leringen van de Kerk als een omheining zijn die de mensheid verbiedt de buitenste regionen van “echt geluk” te verkennen.

God zei: 'Je mag het niet eten of aanraken, anders ga je dood.'” Maar de slang zei tegen de vrouw: “Je gaat zeker niet dood!” (Genesis 3:3-4)

Maar wie zou zeggen dat de barrières rond bijvoorbeeld de Grand Canyon bedoeld zijn om de menselijke vrijheid tot slaaf te maken en aan te tasten? Of zijn ze daar juist voor gids en iemands vermogen behouden om schoonheid te aanschouwen? Een bolwerk in plaats van een barrière?

Zelfs na de val van Adam en Eva was de goedheid van Gods wil zo duidelijk dat wetten aanvankelijk niet eens nodig waren:

... tijdens de eerste tijden van de geschiedenis van de wereld tot aan Noach, hadden de generaties geen behoefte aan wetten, en waren er geen afgoderij, noch diversiteit van talen; integendeel, ze herkenden allemaal hun ene God en hadden één taal, omdat ze meer om mijn Wil gaven. Maar terwijl ze er vandaan bleven komen, ontstond er afgoderij en werd het kwaad erger. Daarom zag God de noodzaak in om Zijn wetten te geven als bewaarders voor de menselijke generaties. —Jezus tot dienaar van God Luisa Piccarreta, 17 september 1926 (deel 20)

Dus ook toen werd de wet niet gegeven om de vrijheid van de mens te belemmeren, maar juist om die te behouden. Zoals Jezus zei: "Iedereen die zonde begaat, is een slaaf van de zonde."^[1]John 8: 34 Aan de andere kant zei Hij: "De waarheid zal je vrijmaken."^[2]John 8: 32 Zelfs koning David bedacht dit:

Leid mij op het pad van uw geboden, want dat is mijn vreugde. (Psalmen 119:35)

Gelukkig zijn zij wiens geweten hen niet verwijt... (Sirach 14:2)

Het pad van het leven

In zijn prachtige leringen over de “schittering van de waarheid” begint de heilige Johannes Paulus II met het uiteenzetten van het slagveld voor onze geest en ziel:

Deze gehoorzaamheid is niet altijd gemakkelijk. Als gevolg van die mysterieuze erfzonde, begaan op aandringen van Satan, degene die "een leugenaar en de vader van leugens" is (Joh 8:44)komt de mens voortdurend in de verleiding om zijn blik af te wenden van de levende en ware God om die op afgoden te richten (vgl. 1 Thessalonicenzen 1:9), "de waarheid over God inruilen voor een leugen" (Rm 1:25). Het vermogen van de mens om de waarheid te kennen wordt ook verduisterd, en zijn wil om zich eraan te onderwerpen wordt verzwakt. Zo gaf hij zich over aan relativisme en scepsis (vgl. Joh 18:38)gaat hij op zoek naar een illusoire vrijheid los van de waarheid zelf. -Veritatis pracht, N. 1

En toch herinnert hij ons eraan dat “geen duisternis van dwaling of zonde de mens het licht van God de Schepper volledig kan ontnemen. In het diepst van zijn hart blijft er altijd een verlangen naar de absolute waarheid en een dorst om er volledige kennis van te krijgen.” Daarin ligt de kern van hoop waarom wij, die in onze tijd tot het missionaire slagveld geroepen zijn, nooit ontmoedigd mogen raken om aan anderen te getuigen van de boodschap van verlossing. De aangeboren trekken naar de waarheid is zo doordringend in het hart van de mens “door zijn zoektocht naar de betekenis van het leven"^[3]Veritatis pracht, N. 1 dat onze plicht om "het licht van de wereld" te worden^[4]Matt 5: 14 is alleen des te belangrijker naarmate het donkerder wordt.

Maar Johannes Paulus II zegt iets veel revolutionairders dan wokisme:

Jezus laat zien dat de geboden niet moeten worden opgevat als een minimumgrens waar niet overheen mag worden gegaan, maar als een pad waarbij een morele en spirituele reis naar perfectie betrokken is, met als hart liefde (vgl. Kol. 3:14). Zo wordt het gebod “Gij zult niet moorden” een oproep tot een aandachtige liefde die het leven van de naaste beschermt en bevordert. Het voorschrift dat overspel verbiedt, wordt een uitnodiging tot een zuivere manier van kijken naar anderen, in staat om de echtelijke betekenis van het lichaam te respecteren... -Veritatis pracht, N. 14

In plaats van de geboden van Christus (ontwikkeld in de morele leer van de Kerk) te zien als een hek waar we voortdurend tegenaan lopen, als grenzen die moeten worden getest of grenzen die moeten worden verlegd, moet Gods Woord worden gezien als een pad waarlangs we naar authentieke vrijheid en vreugde. Zoals mijn vriendin en auteur Carmen Marcoux ooit zei: "Zuiverheid is geen grens die we overschrijden, het is een richting die we gaan. '

Hetzelfde geldt voor elke morele verplichting of christelijke 'wet'. Als we constant de vraag stellen "Hoeveel is te veel", staan we voor de omheining, niet voor het pad. De vraag zou moeten zijn: "In welke richting kan ik met vreugde rennen!"

Als je wilt weten hoe tevredenheid en vrede eruit zien door Gods wil te volgen, denk aan de rest van de schepping. De planeten, de zon en de maan, de oceanen, de vogels in de lucht, de dieren van de velden en bossen, de vissen... er heerst harmonie en orde door eenvoudige gehoorzaamheid aan de instinct en plaats die God hen heeft gegeven. Maar we zijn geschapen, niet met instinct, maar met een vrije wil die ons de glorieuze gelegenheid geeft om ervoor te kiezen God lief te hebben en te kennen, en zo volledige gemeenschap met Hem te genieten.

Dit is de boodschap die de wereld hard nodig heeft om te horen en zien in ons: dat Gods geboden de weg naar het leven, naar vrijheid zijn - geen belemmering daarvoor.

U zult me het pad naar het leven wijzen, overvloedige vreugde in uw aanwezigheid, de geneugten aan uw rechterhand voor altijd. (Psalmen 16:11)