De kracht van lof

IETS vreemd en ogenschijnlijk buitenlands begon zich in de jaren zeventig via katholieke kerken te verspreiden. Plots begonnen bepaalde parochianen hun hand op te steken tijdens de mis. En er waren van die bijeenkomsten in de kelder waar mensen liedjes zongen, maar vaak niet zoals boven: deze mensen zongen met het hart. Ze verslonden de Schrift alsof het een weelderig banket was en sloten vervolgens hun bijeenkomsten opnieuw af met lofliederen.

Deze zogenaamde "charismaten" deden niets nieuws. Ze volgden gewoon in de voetsporen van zowel oudtestamentische als nieuwtestamentische uitingen van aanbidding die nooit 'uit de mode' zijn geraakt, omdat lofprijzing van God een zaak van het hart is, niet van stijl.

Voor koning David vormde lof de kromming en inslag van zijn bestaan.

Met zijn hele wezen hield hij van zijn Maker en liet hij dagelijks zijn lof zingen ... (eerste lezing)

Paus Franciscus heeft onlangs aangespoord allen de katholieke gelovigen bidden 'met heel ons hart' zoals David. Maar hij ging zelfs nog verder en suggereerde dat spontaan gebed van het hart niet een uitdrukking is die alleen voorbehouden is aan bewegingen als de Charismatische Vernieuwing.

... als we ons in formaliteit sluiten, wordt ons gebed koud en onvruchtbaar ... Davids lofgebed bracht hem ertoe alle vormen van kalmte achter zich te laten en met al zijn kracht voor de Heer te dansen. Dit is het gebed van lof! ”… 'Maar, Vader, dit is voor degenen van Vernieuwing in de Geest (de Charismatische beweging), niet voor alle christenen.' Nee, het lofgebed is een christelijk gebed voor ons allemaal! —POPE FRANCIS, 28 januari 2014; Zenit.org

Maar waarom? Waarom moeten we God loven? Is het om een ​​ego van goddelijke grootte te sussen, zoals atheïsten zouden suggereren? Nee. God heeft onze lof niet nodig. Maar aanbidding is wat ons hart wijd opent voor de Heer en een goddelijke uitwisseling creëert die ons letterlijk zegent en transformeert zoals we Hem zegenen.

Zegen drukt de fundamentele beweging van het christelijk gebed uit: het is een ontmoeting tussen God en de mens… Ons gebed opstijgt in de Heilige Geest door Christus tot de Vader - we zegenen hem omdat hij ons heeft gezegend; het smeekt dat de genade van de Heilige Geest afdaalt door Christus van de Vader - hij zegent ons. -Catechismus van de Katholieke Kerk (CCC), 2626; 2627

Hoe vaak heb ik ervaren deze ontmoeting met God door lofprijs en aanbidding. Toen mijn bediening voor het eerst begon, zouden we mensen naar Gods aanwezigheid leiden door eenvoudige lofliederen te zingen, zoals die aan het einde van deze meditatie die ik schreef. Gewoon God prijzend, ik heb zoveel wonderen gezien, zowel lichamelijk als geestelijk. Waarom? Ten eerste verheffen we vaak de naam van Jezus ... ^[1]cf. Heb 13: 15

'Jezus' bidden is hem aanroepen en hem in ons roepen.-CCC, 2666

... of we zongen de woorden die David schreef, zoals in de Psalm van vandaag: “De Heer leeft! En gezegend zij mijn Rots! "

… Je bent heilig, troont op de lofprijzingen van Israël. (Psalm 22: 3, RSV)

We zien in de Schrift dat het prijzen van God de krachtige interactie en aanwezigheid van dienende en strijdende engelen in gang zet. Toen de mensen prezen, vielen de muren van Jericho, ^[2]cf. Joz 6:20 legers werden in een hinderlaag gelokt; ^[3]2 Kron 20: 15-16, 21-23 en kettingen vielen van Paulus en Silas. ^[4]Handelingen 16: 23-26 Broeders en zusters, is Jezus Christus niet "Hetzelfde gisteren, vandaag en voor altijd"? ^[5]cf. Heb 13: 8 Lofprijs zal ons ook bevrijden.

Maar velen van ons kennen de kracht en ervaring van Gods aanwezigheid niet omdat we niet met het hart bidden, ook niet lof met het hart. Betekent dit dat je je hand naar God moet opsteken, of zelfs moet dansen als David in Zijn aanwezigheid?

We zijn lichaam en geest, en we ervaren de behoefte om onze gevoelens naar buiten toe te vertalen. We moeten met ons hele wezen bidden om onze smeekbede alle mogelijke kracht te geven.-CCC 2702

Als het opsteken van uw handen u helpt om met het hart te bidden, doe het dan. Wat maakt het uit wat mensen denken?

Het is dan ook mijn wens dat de mannen overal bidden, heilige handen opheffend, zonder woede of discussie. (1 Tim. 2: 8)

In het Evangelie van vandaag gaf Herodes zoveel om wat anderen dachten dat hij bereid was het hoofd van Johannes de Doper af te hakken om indruk op hen te maken. We moeten oppassen dat we, als we 'erbij willen horen' of niet opgemerkt willen worden, de genaden, profetische woorden of zalving die God wil uitgieten niet afsnijden. onze harten.

Bovenal moeten we leren God te loven in goede en in slechte tijden: "Dank onder alle omstandigheden." ^[6]cf. 1 Thess 5: 18 Een van de krachtigste ervaringen in mijn leven deed zich voor in een tijd dat ik zin had om alles behalve God te prijzen. Je kunt het hier lezen: Lof voor vrijheid.

Dus waar wacht je op? Begin in uw woorden, vanuit het hart, God te danken voor Zijn zegeningen en Hem te prijzen omdat Hij alles is wat Hij is - en ontvang Zijn zegen in ruil daarvoor. ^[7]"Lofprijs is de vorm of het gebed dat het meest onmiddellijk erkent dat God God is." -CCC 2639

GERELATEERDE LEZING

• Twee jaar geleden schreef ik een zevendelige serie over de Charismatische Vernieuwing. Is het een apparaat van de duivel? Een uitloper van modernisme? Een protestantse uitvinding? Of maakt het gewoon deel uit van wat het betekent om "katholiek" te zijn. Is de Vernieuwing ook een voorbereiding en een voorproefje van wat er gaat komen in de "nieuwe lente" wanneer deze volledig bloeit? Lezen: Charismatisch?

In de mis, elke dag, wanneer we het Heilige zingen ... Dit is een lofgebed: we prijzen God voor zijn grootheid, want hij is groot! We vertellen Hem mooie dingen, omdat we het leuk vinden dat Hij zo is. 'Maar, vader, ik ben niet in staat ... ik zou ...'. Maar je bent in staat om te schreeuwen als je team een ​​doelpunt maakt en niet in staat om de Heer te prijzen, om een ​​beetje uit je gedrag te gaan om dit te zingen? God prijzen is helemaal gratis!
—POPE FRANCIS, 28 januari 2014; Zenit.org