De vooruitgang van de mens

Slachtoffers van genocide

MISSCHIEN het meest kortzichtige aspect van onze moderne cultuur is het idee dat we ons op een lineair pad van vooruitgang bevinden. Dat we, in het kielzog van menselijke prestaties, de barbarij en bekrompen denken van vorige generaties en culturen achter ons laten. Dat we de ketenen van vooroordelen en onverdraagzaamheid losmaken en naar een meer democratische, vrije en beschaafde wereld marcheren.

Deze aanname is niet alleen onjuist, maar ook gevaarlijk.

In werkelijkheid, als we 2014 naderen, zien we onze wereldeconomieën wankelen op de rand van instorten als gevolg van het genotzuchtige beleid van de westerse wereld; genocides, etnische zuiveringen en sektarisch geweld nemen toe in de oosterse wereld; honderden miljoenen mensen verhongeren wereldwijd ondanks voldoende voedsel om de planeet te voeden; vrijheden van gemiddelde burgers verdampen wereldwijd in de naam van "terrorismebestrijding"; abortus, hulp bij zelfdoding en euthanasie worden nog steeds gepromoot als "oplossingen" voor ongemak, lijden en vermeende "overbevolking"; mensenhandel in seks, slavernij en organen neemt toe; pornografie, in het bijzonder kinderpornografie, explodeert over de hele wereld; media en amusement worden steeds meer gefixeerd op de meest basale en disfunctionele aspecten van menselijke relaties; technologie heeft verre van de bevrijding van de mens tot stand gebracht, maar heeft aantoonbaar een nieuwe vorm van slavernij voortgebracht, waarbij het meer tijd, geld en middelen vereist om met de tijd mee te gaan; en de spanningen tussen met massavernietigingswapens bewapende naties zijn verre van afgenomen, maar brengen de mensheid dichter bij een Derde Wereldoorlog.

Inderdaad, net toen sommigen aannamen dat de wereld op weg was naar een minder bevooroordeelde, zorgzame en gelijkwaardige samenleving, die de mensenrechten voor iedereen waarborgde, neemt het een wending in de andere richting:

Met tragische gevolgen bereikt een lang historisch proces een keerpunt. Het proces dat ooit leidde tot de ontdekking van het idee van "mensenrechten" - rechten die inherent zijn aan elke persoon en voorafgaand aan enige grondwet en staatswetgeving - wordt vandaag gekenmerkt door een verrassende tegenstrijdigheid. Precies in een tijd waarin de onschendbare rechten van de persoon plechtig worden afgekondigd en de waarde van het leven publiekelijk wordt bevestigd, wordt het recht op leven ontzegd of met voeten getreden, vooral op de meer belangrijke momenten van het bestaan: het moment van geboorte en het moment van de dood ... Dit is wat er ook gebeurt op het niveau van politiek en overheid: het oorspronkelijke en onvervreemdbare recht op leven wordt in twijfel getrokken of ontkend op basis van een parlementaire stemming of de wil van een deel van het volk - zelfs als het de meerderheid is. Dit is het sinistere resultaat van een relativisme dat ongehinderd heerst: het ‘recht’ houdt op dat te zijn, omdat het niet langer stevig gefundeerd is op de onschendbare waardigheid van de persoon, maar onderworpen wordt aan de wil van de sterkere partij. Op deze manier beweegt de democratie, die in tegenspraak is met haar eigen principes, effectief in de richting van een vorm van totalitarisme. —POPE JOHANNES PAULUS II, Evangelium Vitae, "The Gospel of Life", zn. 18, 20

Deze realiteiten zouden elk menselijk wezen van goede wil, of het nu een atheïst of theïst is, een pauze moeten geven om de vraag te stellen Waarom- waarom bevinden we ons, ondanks de inspanningen van de mensheid, keer op keer gevangen in de draaikolk van vernietiging en tirannie, alleen op steeds grotere mondiale schaal? Wat nog belangrijker is, waar is de hoop in dit alles?

VOORZIEN, VOORZIEN

Meer dan 500 jaar voordat Christus werd geboren, voorzag de profeet Daniël dat de wereld inderdaad cycli van oorlog, dominantie, bevrijding, enz. Zou doormaken. ^[1]vgl. Daniël Ch. 7 totdat uiteindelijk de naties bezweken aan een angstaanjagende wereldwijde dictatuur - wat de zalige Johannes Paulus II "totalitarisme" noemt. ^[2]cf. Dan 7: 7-15 In dit opzicht heeft het christendom nooit een "progressief overwicht" van het Koninkrijk van God voorgesteld, waarbij de wereld geleidelijk verandert in een betere plek. Integendeel, de evangelieboodschap nodigt voortdurend uit en kondigt aan dat de radicale gave van menselijke vrijheid kan kiezen tussen licht of duisternis.

Het is veelzeggend dat St. John - na getuige te zijn geweest van de Opstanding en Pinksteren beleven - zou niet schrijven over de naties die uiteindelijk, voor eens en voor altijd volgelingen van Jezus zouden worden, maar hoe de wereld uiteindelijk zou schrijven. verwerpen het evangelie. Ze zouden in feite een wereldwijde entiteit omarmen die hun veiligheid, bescherming en "verlossing" zou beloven van de eisen van het christendom zelf.

Gefascineerd volgde de hele wereld het beest achterna ... Het was ook toegestaan ​​oorlog te voeren tegen de heiligen en hen te overwinnen, en het kreeg gezag over elke stam, volk, taal en natie. (Openbaring 13: 3, 7)

Evenmin heeft Jezus ooit aangegeven dat de wereld eindelijk het goede nieuws zou aanvaarden en daarmee een permanent einde zou maken aan onenigheid. Hij zei alleen,

… Degene die tot het einde volhardt, zal worden gered. En dit evangelie van het koninkrijk zal over de hele wereld worden gepredikt als een getuigenis voor alle naties, en dan zal het einde komen. (Matt 24:13)

Dat wil zeggen dat de mensheid de eb en vloed van christelijke invloed zal ervaren totdat Jezus uiteindelijk aan het einde der tijden terugkeert. Er zal een constante oorlog zijn tussen de Kerk en de antikerk, Christus en de antichrist, waarbij de een meer domineert dan de ander, afhankelijk van de vrije keuze van mensen om het Evangelie in een bepaalde generatie te omarmen of te verwerpen. En daarom,

Het koninkrijk zal dan niet worden vervuld door een historische triomf van de kerk door een progressieve opkomst, maar alleen door Gods overwinning op de uiteindelijke ontketening van het kwaad, waardoor zijn bruid uit de hemel zal neerdalen. Gods overwinning op de opstand van het kwaad zal de vorm aannemen van het laatste oordeel na de laatste kosmische omwenteling van deze voorbijgaande wereld​ -CCC, 677

Zelfs het "tijdperk van vrede" waarover wordt gesproken in Openbaring 20, wanneer de heiligen een soort "sabbatsrust" zullen ervaren, aldus de kerkvaders, ^[3]cf. Lieve Heilige Vader ... Hij komt! behoudt het menselijke vermogen om zich van God af te keren. Inderdaad, de Bijbel zegt dat de naties in een laatste misleiding vervallen, waardoor ze de "historische triomf" van het goede bewerkstelligen over deze "laatste ontketening van het kwaad" en de nieuwe hemel en de nieuwe aarde voor alle eeuwigheid initiëren. ^[4]Rev 20: 7-9

DE AFWIJZING

In wezen is de kern van de weeën van onze tijd, aller tijden, de volharding van de mens om Gods plannen te verwerpen, door God zelf te verwerpen.

De duisternis die een reële bedreiging vormt voor de mensheid is tenslotte het feit dat hij tastbare materiële dingen kan zien en onderzoeken, maar niet kan zien waar de wereld heen gaat of waar ze vandaan komt, waar ons eigen leven is. gaan, wat is goed en wat is slecht. De duisternis die God omhult en de waarden verdoezelt, is de werkelijke bedreiging voor ons bestaan ​​en voor de wereld in het algemeen. Als God en morele waarden, het verschil tussen goed en kwaad, in duisternis blijven, dan zijn alle andere "lichten", die zulke ongelooflijke technische hoogstandjes binnen ons bereik brengen, niet alleen vooruitgang, maar ook gevaren die ons en de wereld in gevaar brengen.​ —POPE BENEDICT XVI, Paaswake-preek, 7 april 2012

Waarom kan de moderne mens niet zien? Waarom blijft het verschil tussen goed en kwaad na 2000 jaar ‘in duisternis’? Het antwoord is heel simpel: omdat het mensenhart over het algemeen in duisternis wil blijven.

En dit is het oordeel, dat het licht in de wereld kwam, maar mensen gaven de voorkeur aan duisternis boven licht, omdat hun werken slecht waren. Want iedereen die slechte dingen doet, haat het licht en komt niet naar het licht toe, zodat zijn werken niet aan het licht komen. (Johannes 3:19)

Hier is niets ingewikkelds aan, en daarom blijft de haat tegen Christus en zijn kerk vandaag de dag nog even intens als 2000 jaar geleden. De Kerk wenkt en nodigt zielen uit om de vrije gave van eeuwig heil te aanvaarden. Maar dit betekent dat je Jezus moet volgen op de "weg, de waarheid en het leven". De weg is het pad van liefde en dienstbaarheid; de waarheid is de richtlijnen op hoe we moeten liefhebben; en het leven is die heiligende genade die God ons vrijelijk geeft om Hem te volgen en te gehoorzamen en in Hem te leven. Het is het tweede aspect - de waarheid - dat de wereld afwijst, omdat het de waarheid is die ons vrijmaakt. En Satan verlangt ernaar de mensheid tot slaaf te houden aan de zonde, en het loon van de zonde is de dood. Daarom blijft de wereld de wervelwind van vernietiging oogsten voor zover ze de waarheid blijft verwerpen en zonde omhelst.

De mensheid zal geen vrede hebben totdat zij zich met vertrouwen tot Mijn genade wendt.—Jezus naar St. Faustina; Goddelijke barmhartigheid in mijn ziel, dagboek, n. 300

WAAR IS DE HOOP?

De gezegende Johannes Paulus II profeteerde dat de stuiptrekkingen van onze tijd ons in feite naar de "laatste confrontatie" tussen Christus en de Antichrist leiden. ^[5]cf. De laatste confrontatie begrijpen Dus waar is hoop in de toekomst?

Allereerst heeft de Schrift zelf dit alles in de eerste plaats voorzegd. Alleen al wetende dat er tot het einde der tijden dergelijke stuiptrekkingen zullen zijn, geeft ons de zekerheid dat er een Masterplan is, hoe mysterieus het ook is. God heeft de controle over de schepping niet verloren. Hij berekende vanaf het allereerste begin de prijs die Zijn Zoon zou betalen, zelfs met het risico dat velen de vrije gave van redding zouden weigeren. 

Pas aan het einde, wanneer onze gedeeltelijke kennis ophoudt, wanneer we God “van aangezicht tot aangezicht” zien, zullen we volledig de manieren kennen waarop God - zelfs door de drama's van kwaad en zonde heen - zijn schepping heeft geleid naar die definitieve sabbatsrust voor die hij hemel en aarde schiep. -Catechismus van de katholieke kerk, N. 314

Bovendien voorspelt het Woord van God de overwinning van degenen die "volharden tot het einde". ^[6]Matt 24: 13

Omdat je mijn boodschap van hebt bewaard uithoudingsvermogen, ik zal u beschermen in de tijd van beproeving die de hele wereld zal komen om de bewoners van de aarde op de proef te stellen. Ik kom snel. Houd vast aan wat je hebt, zodat niemand je kroon kan afnemen. 'Van de overwinnaar zal ik een pilaar maken in de tempel van mijn God, en hij zal die nooit meer verlaten.' (Openbaring 3: 10-12)

We hebben het voordeel dat we terugkijken op alle overwinningen van Gods volk in de afgelopen eeuwen toen het christendom zelf werd bedreigd. We zien hoe de Heer zijn volk keer op keer genade schonk: "zodat je in alle dingen, altijd alles hebt wat je nodig hebt, overvloed kunt hebben voor elk goed werk​ (2 Kor 9: 8)

En dat is de sleutel: te begrijpen dat God de getijden van het kwaad aan land laat komen om een ​​groter goed tot stand te brengen - de redding van zielen.

We moeten de wereld beginnen te zien met de ogen van het geloof en de bril van pessimisme wegnemen. Ja, het ziet er erg slecht uit op het oppervlak. Maar hoe dieper de wereld in zonde vervalt, hoe meer ze hunkert en kreunt om verlost te worden! Hoe meer een ziel tot slaaf wordt gemaakt, hoe meer ze ernaar verlangt gered te worden! Hoe leegder een hart wordt, hoe meer het klaar is om gevuld te worden! Laat je niet voor de gek houden; de wereld lijkt misschien Christus af te wijzen… maar ik heb gemerkt dat degenen die Hem het meest krachtig tegenstaan, vaak degenen zijn die het meest worstelen met de waarheid in hun hart.

Hij heeft in de mens een verlangen naar waarheid en goedheid gelegd dat alleen Hij kan bevredigen. -Catechismus van de Katholieke Kerk, n. 2002

Dit is niet het moment om verlegen te zijn, maar om met grote nederigheid en moed de harten van mensen binnen te gaan met het licht van liefde en waarheid.

Jij bent het licht van de wereld. Een stad op een berg kan niet worden verborgen. Evenmin steken ze een lamp aan en zetten die dan onder een korenmaat mand; het staat op een kandelaar, waar het licht geeft aan iedereen in huis. Precies zo moet uw licht voor anderen schijnen, zodat zij uw goede daden mogen zien en uw hemelse Vader mogen verheerlijken. (Matt 5: 14-16)

Dit is de reden waarom de Heilige Vader de Kerk nogmaals vertelt dat we de straat op moeten; dat wij moet weer “vies” worden, schouder aan schouder met de wereld, hen laten koesteren in het licht van de genade die door liefde stroomt, in plaats van zich te verstoppen in schuilplaatsen en cementbunkers. Hoe donkerder het wordt, hoe helderder christenen zouden moeten zijn. Tenzij we natuurlijk zelf lauw zijn geworden; tenzij we zelf als heidenen leven. Dan, ja, blijft ons licht verborgen, bedekt door lagen van compromis, hypocrisie, hebzucht en trots.

Veel christenen zijn in werkelijkheid verdrietig, niet omdat de wereld in de hel lijkt, maar omdat hun manier van leven wordt bedreigd. We zijn te comfortabel geworden. We moeten geschud worden om te erkennen dat ons leven inderdaad erg kort is en een voorbereiding op de eeuwigheid. Ons huis is niet hier, maar in de hemel. Misschien is het grootste gevaar vandaag niet dat de wereld opnieuw verloren is gegaan in de duisternis, maar dat christenen niet langer schijnen met het licht van heiligheid. Dat is de ergste duisternis van allemaal, want christenen zullen er zijn hoop vleesgeworden. Ja, hoop komt de wereld binnen elke keer dat een gelovige het Evangelie echt leeft, omdat die persoon dan een teken wordt van het "nieuwe leven". Dan kan de wereld het gezicht van Jezus "proeven en zien", weerspiegeld in Zijn ware volgeling. We moeten de hoop zijn die deze wereld nodig heeft!

Als we iemand die honger heeft eten geven, scheppen we weer hoop in hem. Zo is het met anderen. - POP FRANCIS, preek, Vatican Radio, 24 oktober 2013

Dus laten we opnieuw beginnen! Beslis vandaag voor heiligheid, besluit Jezus te volgen waar dan ook, en word een teken van hoop. En waar gaat Hij vandaag naar toe in onze wereld van duisternis en wanorde? Precies in de harten en huizen van zondaars. Laten we Hem met moed en vreugde volgen, want wij zijn zijn zoons en dochters die delen in zijn macht, leven, gezag en liefde.

Misschien zeggen sommigen van ons dit niet graag, maar degenen die het hart van Jezus het dichtst bij zijn, zijn de grootste zondaars, want Hij zoekt naar hen en roept naar iedereen: 'Kom, kom!' En als ze om uitleg vragen, zegt hij: 'Maar wie een goede gezondheid heeft, heeft geen dokter nodig; Ik ben gekomen om te genezen, om te redden. ' —POPE FRANCIS, Homilie, Vaticaanstad, 22 oktober 2013; Zenit.org

Geloof vertelt ons dat God zijn Zoon heeft gegeven voor ons en geeft ons de zegevierende zekerheid dat het echt waar is: God is liefde! Het verandert dus ons ongeduld en onze twijfels in de vaste hoop dat God de wereld in zijn handen houdt en dat hij, zoals de dramatische beelden van het einde van het boek Openbaring aangeven, ondanks alle duisternis uiteindelijk zegeviert in heerlijkheid. —PAUS BENEDICTUS XVI, Deus Caritas Est, Encycliek, n. 39

Bedankt voor je steun aan deze fulltime bediening.

Word lid van Mark op Facebook en Twitter!