Het toevluchtsoord binnenin

HET NU WOORD OVER MASSAMETINGEN
voor 2 mei 2017
Dinsdag van de derde week van Pasen
Gedenkteken van St. Athanasius

Liturgische teksten hier

DAAR is een scène in een van de romans van Michael D. O'Brien dat ik nooit ben vergeten - wanneer een priester wordt gemarteld vanwege zijn trouw. ^[1]Verduistering van de zon, Ignatius Pers Op dat moment lijkt de predikant af te dalen naar een plek waar zijn ontvoerders niet kunnen komen, een plek diep in zijn hart waar God woont. Zijn hart was juist een toevluchtsoord omdat God daar ook was.

Er is veel gezegd over "toevluchtsoorden" in onze tijd - plaatsen die door God gereserveerd zijn waar Hij voor Zijn volk zal zorgen in een wereldwijde vervolging die in onze tijd steeds meer onvermijdelijk lijkt.

Niet minder dan gewone individuele katholieken kunnen overleven, dus gewone katholieke gezinnen kunnen niet overleven. Ze hebben geen keus. Ze moeten óf heilig zijn - wat geheiligd betekent - of ze zullen verdwijnen. De enige katholieke families die in de eenentwintigste eeuw in leven zullen blijven en bloeien, zijn de families van martelaren. - Dienaar van God, Fr. John A. Hardon, SJ, De Heilige Maagd en de heiliging van het gezin

Inderdaad, ik schreef hoe deze plaatsen van eenzaamheid, speciaal gereserveerd voor de 'laatste tijden', voorrang hebben in de Schrift en in de vroege kerk werden genoemd (zie De komende toevluchtsoorden en eenzaamheid Maar de mislezingen van vandaag impliceren een ander soort toevluchtsoord, een die noch een schuur of een open plek in het bos is, noch een grot of een verborgen zolder. Het is eerder de toevluchtsoord van het hart, want waar God ook is, die plaats wordt een toevluchtsoord.

Je verbergt ze in de beschutting van je aanwezigheid voor de samenzweringen van mannen. (Psalm van vandaag)

Het is een schuilplaats die ver verborgen is onder de slagen op het lichaam; een plaats waar de uitwisseling van liefde zelf wordt zo intens dat het echte lijden van het vlees als het ware een liefdeslied voor de Geliefde wordt.

Terwijl ze Stefanus aan het stenigen waren, riep hij: "Heer Jezus, ontvang mijn geest." (Eerste lezing van vandaag)

Vlak voor dit gebed zag Stefanus Jezus met zijn ogen aan de rechterhand van de Vader staan. Dat wil zeggen, Hij bevond zich al in de toevlucht van Gods aanwezigheid. Stefanus 'lichaam was niet beschermd tegen de stenen, maar Zijn hart was beschermd tegen de vurige pijlen van de vijand omdat het "Gevuld met gratie en kracht" ^[2]Handelingen 6: 8 Daarom roept Onze Lieve Vrouw u en mij herhaaldelijk op tot gebed, om “bid, bid, bid ', want het is door gebed dat we eveneens vervuld worden met genade en kracht, en de meest zekere en veilige toevlucht binnengaan: het hart van God.

Het gebedsleven is dus de gewoonte om in de aanwezigheid van de driemaal heilige God en in gemeenschap met hem te zijn ... -Catechismus van de Katholieke Kerk, n. 2658

Als dit zo is, dan moet het grootste toevluchtsoord op aarde de heilige eucharistie zijn, de 'werkelijke tegenwoordigheid' van Christus door de sacramentele soorten van zijn lichaam en bloed. Jezus bewijst inderdaad dat de Eucharistie, die Zijn Heilig Hart is, een geestelijk toevluchtsoord is wanneer Hij in het Evangelie van vandaag zegt:

Ik ben het brood des levens; wie bij mij komt, zal nooit honger lijden, en wie in mij gelooft, zal nooit meer dorst hebben.

En toch, wij do ken honger en dorst in de beperkingen van ons menselijk vlees. Dus waar Jezus hier over spreekt, is toevlucht en verlossing ervan geestelijk verdrukking - die honger naar betekenis en de dorst naar liefde; de honger naar hoop en een dorst naar genade; en de honger naar de hemel en die naar vrede. Hier vinden we ze in de eucharistie, de "bron en top" van ons geloof, want het is Jezus zelf.

Dit alles wil zeggen, dierbare broeders en zusters, dat ik niet weet welke fysieke voorbereidingen iemand in deze onzekere dagen boven de normale voorzichtigheid moet treffen. Maar ik aarzel niet om te roepen:

Treed binnen in de toevlucht van Gods aanwezigheid! De deuropening is geloof, en de sleutel is gebed. Haast u om de plaats van Gods hart binnen te gaan, waar u beschermd zult worden tegen de listen van de vijand, terwijl de Heer u beschermt met wijsheid, u in zijn vrede schuilhoudt en u in zijn licht sterkt.

Deze deur naar Gods aanwezigheid is niet ver weg. Ook al is het verborgen, het is geen geheim: het is in je hart.

… De Allerhoogste woont niet in huizen die door mensenhanden zijn gemaakt… Weet u niet dat uw lichaam een tempel is van de Heilige Geest in u…? Wie mij liefheeft, zal mijn woord houden, en mijn Vader zal hem liefhebben, en wij zullen tot hem komen en bij hem wonen ... Zie, ik sta aan de deur en klop. Als iemand mijn stem hoort en de deur opent, dan zal ik zijn huis binnengaan en met hem dineren, en hij met mij. (Handelingen 7:48; 1 Kor 6:19; Johannes 14:23; Openbaring 3:20)

En waar Christus in iemands hart is, kan men verzekerd zijn van Zijn kracht en bescherming over zijn ziel, want dat iemands hart is nu een “stad van God."

God is onze toevlucht en onze kracht, een altijd aanwezige hulp in nood. Dus we zijn niet bang, hoewel de aarde wordt geschud en bergen beven tot in de diepten van de zee ... Stromen van de rivier verblijden de stad van God, de heilige woning van de Allerhoogste God is in zijn midden; het zal niet worden geschud. (Psalm 46: 2-8)

En opnieuw

Wees niet verpletterd voor hen; want ik ben het vandaag die heb je een versterkte stad gemaakt... Ze zullen tegen je vechten, maar niet over je winnen. want Ik ben met je om je te bevrijden, zegt de Heer. (Jeremia 1: 17-19)

Tot slot, hoe moeten we dan de sublieme woorden begrijpen van Onze Lieve Vrouw van Fatima die zei:

Mijn Onbevlekt Hart zal je toevlucht zijn en de weg die je naar God zal leiden. - Tweede verschijning, 13 juni 1917, De openbaring van de twee harten in de moderne tijd, www.ewtn.com

Het antwoord is tweeledig: wie heeft zijn of haar hart beter met God verenigd dan Maria, zodat ze werkelijk een "stad van God" is? Haar hart was en is een kopie van dat van haar zoon.

Mary: "Moge het mij worden gedaan volgens uw woord." (Lukas 1:38)

Jezus: "... niet mijn wil, maar de jouwe geschiede." (Lucas 22:42)

Ten tweede werd zij alleen, van alle menselijke wezens, onze 'moeder' genoemd toen ze onder het kruis stond. ^[3]cf. Johannes 19:26 Als zodanig, in de orde van genade, wordt zij die “vol van genade” is, zelf een toegang tot Christus: haar hart binnengaan is onmiddellijk dat van Christus binnengaan vanwege de vereniging van hun “twee harten” en haar geestelijk moederschap. Dus als ze zegt dat haar “Onbevlekt Hart” onze toevlucht zal zijn, is dat alleen omdat haar hart al binnen de toevlucht van haar Zoon is.

De sleutel tot het worden van een toevluchtsoord binnenin je hart is dan in hun voetsporen te treden ...

Wees mijn toevluchtsoord, een vesting om mij veiligheid te geven. U bent mijn rots en mijn fort; ter wille van uw naam zult u mij leiden en begeleiden. (Psalm van vandaag)

GERELATEERDE LEZING

De grote ark

De komende toevluchtsoorden en eenzaamheid