De rest van God

HET NU WOORD OVER MASSAMETINGEN
voor 11 december 2013

Liturgische teksten hier

MANY Mensen definiëren persoonlijk geluk als hypotheekvrij zijn, veel geld hebben, vakantietijd hebben, gewaardeerd en geëerd worden, of grote doelen bereiken. Maar hoevelen van ons denken aan geluk rest?

De behoefte aan rust is in bijna elk facet van het leven in de hele schepping opgenomen. Bloemen vouwen zich 's avonds op; insecten keren terug naar hun nest; vogels zoeken een tak en vouwen hun vleugels. Zelfs dieren die 's nachts actief zijn, rusten overdag. De winter is het seizoen van winterslaap voor veel wezens en rust voor de bodem en bomen. Zelfs de zon doorloopt perioden van rust waarin zonnevlekken inactief worden. Rust wordt overal in de kosmos gevonden als een gelijkenis wijzend naar iets groters. ^[1]cf. Rom 1: 20

De "rust" die Jezus belooft in het evangelie van vandaag is anders dan kiemrust of slaap. Het is de rest van waar innerlijke rust​ Nu zouden de meeste mensen het erg moeilijk vinden om op één been te rusten, dat snel moe en pijnlijk zou worden. Evenzo vereist de rust die Jezus belooft dat we op twee benen staan: die van vergiffenis en gehoorzaamheid.

Ik herinner me dat ik las van een politie-rechercheur die zei dat onopgeloste moordzaken vaak jarenlang openstonden. De reden, zei hij, is vanwege de onverzadigbare behoefte van de mens om iemand, wie dan ook, over zijn zonden te vertellen ... en zelfs geharde criminelen glippen van tijd tot tijd. Evenzo zei een psycholoog, die niet katholiek was, dat alle therapeuten tijdens hun sessies vaak proberen mensen ertoe te brengen hun schuldige geweten te ontladen. "Wat katholieken doen in de biechtstoel," zei hij, "is wat we proberen patiënten te laten doen in onze kantoren, aangezien dat vaak genoeg is om het genezingsproces te beginnen."

Ga figuur…. dus God wist wat Hij deed toen Hij zijn apostelen de autoriteit gaf om zonden te vergeven. Degenen die zeggen dat de biecht het middel van de kerk was om mensen "in de donkere eeuwen" te manipuleren en te controleren door schuldgevoelens, zetten in feite gewoon de realiteit in hun eigen hart opzij: de behoefte om vergeven te worden. Hoe vaak heeft mijn eigen ziel, gewond en bevlekt door mijn mislukkingen en fouten, ‘arendsvleugels’ gekregen door het sacrament van verzoening! Om die woorden uit de mond van de priester te horen: "...moge God u vergeving en vrede schenken, en ik verlos u van uw zonden….”Wat een genade! Wat een cadeautje! Naar horen dat ik vergeven ben, en mijn zonden zijn vergeten door de Vergever.

Wiens zonden u vergeeft, zijn hen vergeven, en wiens zonden u behoudt, worden behouden. (Johannes 20:23)

Maar er is meer aan Gods barmhartigheid dan vergeving. Zie je, als we het gevoel hebben dat de Heer alleen van ons houdt als we gaan biechten, dan is er echt geen waar rust uit. Zo iemand is angstig, nauwgezet, bang om naar links of rechts te stappen uit angst voor de "toorn van God". Dit is een leugen! Dit is een verdraaiing van wie God is en hoe Hij naar je kijkt. Zoals het vandaag in de Psalm zegt:

Barmhartig en genadig is de HERE, langzaam tot toorn en overvloedig in goedheid. Hij handelt niet naar onze zonden, noch vergeldt hij ons naar onze misdaden.

Heb je gelezen mijn getuigenis gisteren het verhaal van een jonge katholieke jongen, opgegroeid in het geloof, die zelfs een geestelijk leider was onder zijn leeftijdsgenoten, die tegen de tijd dat hij achttien was een rijk geestelijk erfgoed had gekregen…? En toch was ik nog steeds verslaafd aan de zonde. En ziet u hoe God mij zelfs toen behandelde? Zoveel als ik verdiende "toorn", in plaats daarvan, Hij verpakt mij in zijn armen.

Wat je echt rust zal brengen, is geloof en vertrouwen dat Hij van je houdt in de jouwe zwakheid. Dat Hij komt op zoek naar het verloren schaap, Hij omhelst de zieken, Hij dineert met de zondaar, Hij raakt de melaatse aan, Hij praat met de Samaritaan, Hij breidt het paradijs uit naar de dief, Hij vergeeft degene die Hem verloochent, hij roept op tot zending degene die Hem vervolgt… Hij legt Zijn leven juist af voor degenen die Hem hebben verworpen. Als je dit begrijpt - nee, als je accepteren dit - dan kunt u tot Hem komen en beginnen te rusten. Dan kun je beginnen met "stijgen als met arendsvleugels ..."

Als we de biecht echter misbruiken als een douche, met weinig moeite om te voorkomen dat we weer modderig worden, dan zou ik zeggen dat je "geen been hebt om op te staan". Voor het andere been dat onze innerlijke vrede ondersteunt, is onze rust gehoorzaamheid​ Jezus zei "Kom tot mij" in het Evangelie. Maar hij zegt ook:

Neem mijn juk op u en leer van mij, want ik ben zachtmoedig en nederig van hart; en je zult rust vinden voor jezelf. Want mijn juk is licht en mijn last is licht.

Het "juk" van Christus zijn Zijn geboden, samengevat in liefde voor God en de naaste: de wet van liefde. Als vergeving ons rust brengt, heeft het alleen maar zin dat te vermijden wat mij schuld heeft gebracht in de eerste plaats, zet die rust voort. Er zijn veel valse profeten in onze wereld, zelfs binnen de kerk, die de morele wet willen verdoezelen en veranderen. Maar ze bedekken alleen de put en de strik die mensen in innerlijke rusteloosheid gevangen houdt, zonde, die de ziel verstoort en iemand van vrede berooft (het goede nieuws is dat als ik zondig, ik in staat ben om leun op het andere been, bij wijze van spreken.)

Maar de geboden van God zullen niet misleiden, maar leiden u eerder naar een overvloedig leven en vrijheid in de Heer. David roept in Psalm 119 het geheim van zijn vreugde en innerlijke vrede uit:

Your wet is mijn vreugde ... Hoe houd ik van uw wet, Heer! ... ik blijf op mijn schreden van elk kwaad pad ... Hoe zoet voor mijn tong is uw belofte ... Door uw voorschriften krijg ik begrip; daarom haat ik alle valse wegen. Uw woord is een lamp voor mijn voeten, een licht op mijn pad. (vs. 77, 97-105)

Gods wet is een ‘lichte’ last. Het is een last omdat het plicht inhoudt. Maar het is licht, omdat de geboden niet moeilijk zijn en ons in feite leven en beloning brengen.

Omdat er van je wordt gehouden, ben je geroepen om lief te hebben. Dit zijn de twee benen waarop uw rust, uw vrede ... en de genade staan ​​om niet alleen te lopen, maar ook naar het eeuwige leven te rennen.

Zij die op de HEER hopen, zullen hun kracht vernieuwen ... Ze zullen rennen en niet moe worden, lopen en niet zwak worden. (Jesaja 40)

GERELATEERDE LEZING:

• Wekelijkse bekentenis
• Bekentenis ... Passé?
• Bekentenis ... nodig?