Voor het eerst gepubliceerd op 25 maart 2010.
VOOR decennia nu, zoals ik opmerkte in Wanneer de staat kindermishandeling sanctioneert, Hebben katholieken een eindeloze stroom van nieuwskoppen moeten doorstaan waarin schandaal na schandaal in het priesterschap werd aangekondigd. “Priester beschuldigd van…”, “Cover Up”, “Misbruiker verhuisd van parochie naar parochie…” enzovoort. Het is hartverscheurend, niet alleen voor de lekengelovigen, maar ook voor medepriesters. Het is zo'n diepgaand machtsmisbruik van de man in persona Christi-in de persoon van Christus- dat men vaak in een verbijsterde stilte wordt achtergelaten, in een poging te begrijpen dat dit niet alleen hier en daar een zeldzaam geval is, maar veel vaker voorkomt dan aanvankelijk werd gedacht.
Als gevolg hiervan wordt het geloof als zodanig ongelooflijk en kan de kerk zichzelf niet langer geloofwaardig presenteren als de heraut van de Heer. —PAUS BENEDICTUS XVI, Light of the World, een gesprek met Peter Seewald, P. 25
STICHTINGEN VERLOREN
De redenen, denk ik, zijn talrijk. In wezen is het niet alleen een storing in het toelatingsproces voor seminars, maar ook in de inhoud van het onderwijs daar. De Kerk is meer druk bezig geweest met het vormen van theologen dan heiligen; mannen die meer intellectueel kunnen zijn dan bidden; leiders die meer bestuurders zijn dan apostelen. Dit is geen oordeel, maar een objectief feit. Verschillende priesters hebben me verteld dat er in hun seminarie-vorming bijna geen nadruk was op spiritualiteit. Maar het fundament van het christelijke leven is dat wel Conversie en het proces van transformatie Hoewel kennis noodzakelijk is om “de geest van de Christus aan te nemen” (Fil. 2: 5), is het alleen niet voldoende.
Want het koninkrijk van God is geen kwestie van praten, maar van macht. (1 Kor 4:20)
De kracht om ons van zonde te bevrijden; de kracht om onze nederige natuur te transformeren; de kracht om demonen uit te drijven; de kracht om wonderen te doen; de kracht om brood en wijn te veranderen in het lichaam en bloed van Christus; de kracht om Zijn Woord te spreken en de bekering teweeg te brengen van degenen die het horen. Maar in veel seminaries werd de priesters geleerd dat de vermelding van zonde achterhaald is; die transformatie is niet persoonlijke bekering, maar theologische en liturgische experimenten; dat Satan geen engelachtige persoon is, maar een symbolisch concept; dat wonderen in het Nieuwe Testament ophielden (en misschien toch geen wonderen waren); dat de mis over de mensen gaat, niet over het heilige offer; dat homilieën prettige verhandelingen zouden moeten zijn in plaats van oproepen tot bekering… en zo maar door.
En ergens in dit alles, de weigering om je eraan te houden Humanae Vitae, de diepgaande leer over de rol van menselijke seksualiteit in de moderne wereld, leek een sluisdeur van homoseksualiteit naar het priesterschap te begeleiden. Hoe? Als katholieken werden aangemoedigd om "hun geweten te volgen" in de kwestie van geboortebeperking (zie O Canada ... waar ben je?), waarom konden geestelijken niet ook hun eigen geweten volgen met betrekking tot hun eigen lichaam? Moreel relativisme heeft tot in de kern van de Kerk gevreten… de rook van Satan die naar seminaries, parochies en zelfs het Vaticaan stroomt, zo zei Paulus VI.
EEN EXCUUS
En zo bereikt antiklerikalisme een koortsachtige hoogte in onze wereld. Het feit negerend dat seksueel misbruik geen katholiek probleem is, maar over de hele wereld wijdverbreid is, gebruiken velen het relatief kleine percentage misbruikende priesters als excuus om de hele kerk te verwerpen. Katholieken hebben de schandalen gebruikt als excuus om te stoppen met het bijwonen van de mis of om de leringen van de kerk te bagatelliseren of te ontheffen. Anderen hebben de schandalen gebruikt als een middel om het katholicisme als slecht af te schilderen en zelfs de Heilige Vader zelf aan te vallen (alsof de paus verantwoordelijk is voor ieders persoonlijke zonden).
Maar dit zijn excuses. Wanneer ieder van ons voor de Schepper staat wanneer we dit leven hebben verlaten, zal God niet vragen: "Dus, kende je pedofiele priesters?" In plaats daarvan zal Hij onthullen hoe u reageerde op de momenten van genade en kansen voor verlossing die Hij voorzag te midden van alle tranen en vreugden, beproevingen en triomfen in uw leven. De zonde van een ander is nooit een excuus voor onze eigen zonde, voor de daden die door onze eigen vrije wil worden bepaald.
Het feit is dat de Kerk het mystieke lichaam van Christus blijft, het zichtbare sacrament van de verlossing voor de wereld… gewond of niet.
SCHANDAAL VAN HET KRUIS
Toen Jezus in de tuin werd gegrepen; toen Hij werd uitgekleed en gegeseld; toen Hij een kruis kreeg dat Hij droeg en vervolgens aan hing ... Hij was een schandaal voor degenen die Hem volgden. Deze is onze Messias? Onmogelijk! Zelfs het geloof van de apostel was van slag. Ze verspreidden zich in de tuin en slechts één keerde terug om naar de "gekruisigde hoop" te staren.
Zo is het vandaag: het lichaam van Christus, zijn kerk, is bedekt met het schandaal van vele wonden - van de zonden van haar individuele leden. Het hoofd is opnieuw bedekt met de schaamte van een doornenkroon ... een wirwar van zondige weerhaken die diep doordringt in het hart van het priesterschap, de fundamenten van de 'geest van Christus': haar leergezag en geloofwaardigheid. De voeten worden ook doorboord - dat wil zeggen, haar heilige opdrachten, eens mooi en sterk met missionarissen, nonnen en priesters die werden verteerd door het evangelie naar de naties te brengen… zijn gehandicapt en ontwricht door modernisme en afvalligheid. En de armen en handen - die lekenmannen en -vrouwen die Jezus moedig presenteerden in hun families en op de markt… zijn door materialisme en apathie verzwakt en levenloos geworden.
Het lichaam van Christus als geheel verschijnt als een schandaal voor een wereld die wanhopig redding nodig heeft.
ZUL JE?
En dus ... ga jij ook rennen? Zult u de Garden of Sorrow ontvluchten? Zult u de Weg van Paradox verlaten? Zult u de Calvarieberg van Tegenspraak verwerpen terwijl u naar het lichaam van Christus staart dat opnieuw bezaaid is met schandalige wonden?
… Of wandel je door geloof in plaats van door te zien? Zul je in plaats daarvan de realiteit zien dat onder dit gehavende lichaam een hart: Een, heilig, katholiek en apostolisch. Een hart dat blijft kloppen op het ritme van liefde en waarheid; een hart dat doorgaat met het pompen van pure Barmhartigheid in zijn leden door middel van de Heilige Sacramenten; een hart dat, hoewel klein van uiterlijk, verenigd is met een oneindige God?
Zul je vluchten, of sluit je je aan bij de hand van je moeder in dit uur van verdriet en herhaal je het fiat van je doop?
Zult u tussen de gejoel, protest en spot blijven die op dit lichaam worden geplaagd?
Zult u blijven wanneer zij u vervolgen wegens uw trouw aan het Kruis, wat "dwaasheid is voor hen die omkomen, maar voor ons die worden gered, de kracht van God"? (1 Kor 1:18).
Wil je blijven?
Zul je?
… Leef vanuit een diepe overtuiging dat de Heer zijn kerk niet in de steek laat, zelfs niet als de boot zoveel water heeft ingenomen dat hij op het punt staat te kapseizen. —EMERITUS PAUS BENEDICT XVI, ter gelegenheid van de begrafenismis van kardinaal Joachim Meisner, 15 juli 2017; rorate-caeli.blogspot.com
GERELATEERDE LEZING:
De paus: thermometer van afvalligheid
Paus Benedictus en de twee kolommen
Over de rook van Satan: Alsem
Mijn schapen zullen mijn stem kennen in de storm
Lees een evenwichtige verdediging van paus Benedictus met betrekking tot de beschuldigingen tegen hem: Een kwaadaardig monster?
Je bent geliefd.
Om met Mark in de De Nu Word,
klik op onderstaande banner om abonneren.
Uw e-mail wordt met niemand gedeeld.
