Heilig Hart, door Lea Mallett
VOOR het Heilig Sacrament hoorde ik:
Wat verlang ik ernaar je hart in vlammen te zien barsten! Maar je hart moet bereid zijn lief te hebben zoals ik liefheb. Als je kleingeestig bent en oogcontact met deze, of een ontmoeting met die persoon, vermijdt, krijgt je liefde de voorkeur. Het is helemaal geen liefde, want je vriendelijkheid voor anderen heeft als doel zelfliefde.
Nee, mijn kind, liefde betekent jezelf uitputten, zelfs voor je vijanden. Is dit niet de mate van liefde die ik aan het kruis heb getoond? Heb ik alleen de gesel genomen, of de doornen, of heeft de liefde zichzelf volledig uitgeput? Als je liefde voor een ander een kruisiging van jezelf is; wanneer het je buigt; als het brandt als een plaag, als het je doorboort als doornen, als het je kwetsbaar maakt - dan ben je echt begonnen lief te hebben.
Vraag me niet om je uit je huidige situatie te halen. Het is een school van liefde. Leer hier lief te hebben, en je zult klaar zijn om af te studeren in de perfectie van liefde. Laat Mijn doorboorde Heilig Hart uw gids zijn, opdat ook u in een levende vlam van liefde mag uitbarsten. Want eigenliefde dompelt de goddelijke liefde in je onder en maakt het hart koud.
Toen werd ik naar dit Schriftgedeelte geleid:
Aangezien u zich hebt gezuiverd door gehoorzaamheid aan de waarheid voor oprechte wederzijdse liefde, moet u elkaar intens liefhebben vanuit een zuiver hart. (1 Petrus 1:22)
LEVENDE VLAMMEN VAN LIEFDE
We zijn in die dagen dat:
… Vanwege de toename van kwaaddoen, zal de liefde van velen koud worden. (Matt 24:12)
Het tegengif voor deze ijskoude wanhoop zijn niet meer programma's.
HAlleen alle mensen kunnen de mensheid vernieuwen. —POPE JOHANNES PAULUS II, Boodschap aan de jeugd van de wereld, Wereld Jeugd Dag; n. 7; Keulen Duitsland, 2005
Het "programma" wordt een living vlam van liefde!- een ziel die vuur maakt in de harten van anderen omdat hij bereid is zijn kruis op te nemen, zichzelf te verloochenen en in de voetsporen te treden van het lijden van onze Heer. Zo'n ziel wordt een Goed leven van liefde omdat hij niet langer leeft (in zijn eigen wil), maar Jezus leeft door hem.
Wat is je kruis? De zwakheden, irritaties, eisen en frustraties die de mensen om je heen elke dag aan je presenteren. Deze vormen het kruis waarop u moet liggen. Hun kwetsende daden zijn de lange zweep die geselt, hun woorden de doornen die prikken, hun verwaarlozing de spijkers die doorboren. En de lans die verwondt, is de schijnbare afwezigheid van God om je van alles te verlossen: "Waarom heb je me verlaten?"Op dat moment lijkt de beproeving zinloos en dwaas om te verdragen. Inderdaad, het kruis is dwaasheid voor de wereld, maar voor degenen die het omarmen, de wijsheid van God. Voor degene die volhardt, een opstanding van genade streams vooruit, en het kan de wereld om je heen transformeren.
Helaas lijken we vaker op de apostelen in de hof van Getsemane. Het was Jezus die met geweld werd gegrepen, maar het waren de apostelen die vluchtten bij het eerste teken van verdrukking! Oh Heer, heb medelijden ... Ik zie mijn ziel in hen. Hoe kan ik mijn instinct overwinnen om lijden te ontvluchten?
DE HARTSLAG VAN LIEFDE
Het antwoord ligt precies in degene die het deed niet vlucht - de geliefde apostel Johannes. Misschien rende hij eerst, maar we zien hem later moedig onder het kruis staan. Hoe?
Een van zijn discipelen, van wie Jezus hield, lag dicht bij de borst van Jezus. (Johannes 13:23)
Johannes vluchtte niet omdat hij naar de hartslagen van Jezus had geluisterd. Hij leerde bij de Goddelijke Borst de leerplan van de school van de liefde: Genade. De student Johannes hoorde in zijn eigen ziel de grote bestemming weerklinken voor allen die naar het beeld van God waren geschapen: naar weerspiegelen de eigen barmhartigheid van de Heer. De geliefde apostel sloeg dus niet met een zwaard op de wacht van de hogepriester. In plaats daarvan werd zijn aanwezigheid onder het kruis de eerste daad van genade van de Kerk, om Zijn verslagen en verlaten Heer te troosten, naast de Moeder. John's eigen mededogen vloeide voort uit de school waar hij les kreeg.
Ja, deze school bestaat uit twee delen: de kennis en de toepassing. Gebed is het bureau waar we het leerplan leren, en het kruis is het laboratorium waar we toepassen wat we hebben geleerd. Jezus heeft dit gemodelleerd in Gethsemane. Daar, op zijn knieën, aan het bureau van gebed, leunde Jezus tegen het hart van zijn Vader en smeekte hij of de beker van het lijden zou worden teruggetrokken. En de vader antwoordde:
Genade…
Daarmee stond onze Heiland op en offerde Zich als het ware in het laboratorium van het lijden, de school van de liefde.
DOOR ONZE WONDEN.
Nadat ik die Schriftplaats van 1 Petrus had ontvangen, hoorde ik nog een laatste woord:
Door jouw wonden, wanneer ze met de mijne worden verenigd, zullen velen genezing vinden.
Hoe? Via onze getuigenis Ons getuigenis legt aan anderen de wonden en spijkervlekken bloot die we ter wille van Christus hebben gedragen. Als je ze gewillig hebt ondergaan door de duisternis van het graf binnen te gaan, dan zul je ook tevoorschijn komen met wonden zoals die van onze Heer die nu, in plaats van te bloeden, stralen met het licht van waarheid en kracht. Dan kunnen anderen, door uw getuigenis, hun twijfelende vingers in uw doorboorde zijde plaatsen en net als Thomas uitroepen: "Mijn Heer en mijn God!'terwijl ze ontdekken dat Jezus in jou leeft, brandend en in hun hart springt als een levende vlam van liefde.
Van hieruit moet uitgaan 'de vonk die de wereld zal voorbereiden op [Jezus'] laatste komst (Dagboek van St. Faustina, 1732) Deze vonk moet worden ontstoken door de genade van God. Dit vuur van genade moet aan de wereld worden doorgegeven. —POPE JOHANNES PAULUS II, Consecratie van de Basiliek van Goddelijke Barmhartigheid, Krakau Polen, 2002.
Ze overwonnen [de aanklager van de broeders] door het bloed van het Lam en door het woord van hun getuigenis; liefde voor het leven weerhield hen niet van de dood. (Openbaring 12:11)
Nu verheug ik me in mijn lijden om uwentwil, en in mijn vlees vul ik wat er ontbreekt in de verdrukkingen van Christus namens zijn lichaam, dat de kerk is. (Kol 1:24)
De wereld is voor mij gekruisigd en ik voor de wereld. (Gal 6:14)
Wij dragen ... altijd het sterven van Jezus in het lichaam rond, zodat het leven van Jezus ook in ons lichaam gemanifesteerd mag worden. (2 Kor 4: 8-10)
