De tekenen van onze tijd

Notre Dame in brand, Thomas Samson / Agence France-Presse

IT was de koudste dag van ons bezoek aan Jeruzalem vorige maand. De bries was genadeloos terwijl de zon tegen de wolken vocht om heerschappij. Het was hier op de Olijfberg dat Jezus weende over die oude stad. Onze pelgrimsgroep ging daar de kapel binnen, die boven de hof van Getsemane uitstak, om de mis op te dragen. 

Zodra de liturgie begon (het was drie uur), werd het onverwachte geluid van wat leek op een sjofar resoneerde en werd met tussenpozen geblazen. De sjofar is een ramshoorn of trompet die in het Oude Testament wordt geblazen om zowel de zonsondergang en Dag des Oordeels (Rosh Hashana). Buiten het medeweten van ons, op de dezelfde tijd dit gebeurde, mijn vriendin Kitty Cleveland en haar pelgrimsgroep uit Amerika bevonden zich aan de buitenkant van de kapel. Ze waren allemaal getuige het wonder van de zon-zijn schijf beweegt, danst, glinstert, geeft lichtstralen af, allemaal zichtbaar voor het blote oog zonder schade of moeite. Toen, precies zoals de mis eindigde, klonk ook dit sjofargeluid, om niet meer te worden gehoord. 

De volgende dag vertelde Kitty haar verhaal aan mij, en toen ik besefte dat het gebeurde tijdens onze mis, vroeg ik of ze ook de sjofar had gehoord, en dat deed ze. Ik dacht dat ze me zou vertellen dat het iemand in haar groep was, omdat het zo dichtbij was, bijna alsof iemand op de kapel stond te blazen. Maar ze antwoordde op mijn verbazing: "Ik weet ook niet waar het geluid vandaan kwam." 

DE TEKENEN VAN ONZE TIJDEN

Er waren onmiskenbare profetieën en tekenen die de komst van Jezus voor de eerste keer naar de aarde voorspelden. Bespaar voor drie wijs mannen uit het Oosten, iedereen miste ze. Nu, tweeduizend jaar later, leven we in een generatie die is ondergedompeld in talloze tekens. Van de onvergankelijke lichamen van heiligen zichtbaar in glazen doodskisten verspreid over heel Europa, tot Eucharistische wonderen, te Marian verschijningen, tot onverklaarbare genezingen “in de naam van Jezus”, wij zijn een generatie van TEKENS. En alles, allemaal toegankelijk via een zoekmachine.

En toch missen we op de een of andere manier opnieuw de tekenen van de tijd. Op die plaats genesteld in de bergen van Bosnië-Hercegovina waar nu het Vaticaan staat staat officiële bedevaarten toe​ die plaats die van het Vaticaan is Ruini CommissieVolgens een gelekt rapport, heeft de bovennatuurlijke oorsprong van de eerste verschijningen daar bevestigd ... Onze-Lieve-Vrouw van Medjugorje zou niet zo lang geleden hebben verklaard:

Mijn kinderen, herkennen jullie de tekenen van de tijd niet? Spreek je er niet over?—2 april 2006, geciteerd in Mijn hart zal zegevieren door Mirjana Soldo, p. 299

En opnieuw,

Alleen met totale innerlijke verzaking zul je Gods liefde en de tekenen van de tijd waarin je leeft, herkennen. U zult getuige zijn van deze tekenen en erover beginnen te praten. - 18 maart 2006, Ibid.

Ik denk dat dit de reden is waarom Onze Lieve Vrouw door de eeuwen heen bijna uitsluitend aan kinderen is verschenen: ze zijn al geneigd om klein en nederig te zijn - nog niet bezeten door de geest van rationalisme dat heeft het onderscheidingsvermogen van de "volwassenen" van onze tijd uitgehold.

Deze week ontvouwde zich weer een ander opmerkelijk teken, of je zou tenminste kunnen zeggen, de symboliek van dit alles is onmiskenbaar. Afgelopen week allebei Kardinaal Robert Sarah en Paus Benedictus XVI richtte zich op de totale ineenstorting van het geloof in de westerse wereld dat een spirituele crisis heeft aangewakkerd die nu wereldwijd is. En toen, slechts enkele dagen later, stortte het dak van het grootste symbool van het christendom buiten Rome in, toen een vuur door de balken van de Notre Dame scheurde. Het doet me denken aan wat ik een paar weken geleden schreef over "afvalligheid" in de hiërarchie, de neervallen van administratieve sterren (zie Wanneer de sterren vallen​ Kardinaal Sarah plaatste deze afval precies in de context van de eigen Passie van de Kerk:

Ja, er zijn ontrouwe priesters, bisschoppen en zelfs kardinalen die de kuisheid niet in acht nemen. Maar ook, en dit is ook heel ernstig, houden ze niet vast aan leerstellige waarheid! Ze desoriënteren de christelijke gelovigen door hun verwarrende en dubbelzinnige taal. Ze vervalsen en vervalsen het Woord van God, bereid om het te verdraaien en te buigen om de goedkeuring van de wereld te krijgen. Het zijn de Judas Iskarioten van onze tijd. -Katholieke heraut, April 5, 2019

En dan nog een teken: een priester, pater Jean-Marc Fournier, was die brandende kathedraal binnen gerend en had het relikwie van de doornenkroon gered. De Notre Dame was lang geleden, althans voor de meeste mensen in Frankrijk, niet meer dan een museum geworden. Inderdaad, aangezien kerken over de hele westerse wereld sluiten en de overgeblevenen open blijven, gesteund door immigratie, is het duidelijk dat de kerk die doornen nu zelf moet dragen. Ik moet denken aan de woorden van Johannes Paulus II tot een groep Duitse pelgrims. 

We moeten bereid zijn om in de niet al te verre toekomst grote beproevingen te ondergaan; beproevingen die van ons vereisen dat we zelfs ons leven opgeven, en een totale gave van onszelf aan Christus en voor Christus. Door uw gebeden en de mijne is het mogelijk om deze verdrukking te verzachten, maar het is niet langer mogelijk om het af te wenden, omdat alleen op deze manier kan de kerk effectief worden vernieuwd. Hoe vaak is de vernieuwing van de Kerk inderdaad in bloed tot stand gebracht? Dit keer zal het opnieuw niet anders zijn. —POPE ST. JOHN JOHN PAUL II, Fr. Regis Scanlon, geciteerd in Overstroming en brand, homiletische en pastorale beoordeling, April 1994

Gisteren, terwijl ik over deze dingen nadacht ... de brandende kathedraal, het behoud van de doornenkroon, de komende Passie van de Kerk, enz. Ik besloot nog niets te schrijven. Toen, maar een uur later, toen ik door het stadje in de buurt van waar we woonden, reed, zag ik rook. Binnen een paar minuten rende ik het brandende huis van een buurman binnen en bewaarde alles wat we konden voordat het vuur zijn frame verteerde. Nog een verrassend uitroepteken naar de gebeurtenissen van deze week. 

TEKENS OVER

Ja, al dertien jaar ben ik gedwongen om over het lijden van de kerk te spreken. In eerste instantie klinkt het als een somber onderwerp. Maar dat is het niet. Wat komt is een opstanding van de bruid van Christus die de oorspronkelijke innerlijke schoonheid zal herstellen die eens in Eden bezat. Maar voordat ik met die opmerking afrond, moeten we de "Goede Vrijdag" van de kerk overwegen.

Een van de belangrijkste "tekenen van die tijd" is wat ik ben geweest sprekend over de hele week: afvalligheid, een massale afvalligheid van het geloof, waarvan we in realtime getuige zijn. De Catechismus spreekt hierover:

…afvalligheid is de totale verwerping van het christelijk geloof ... De allerhoogste religieuze misleiding is die van de antichrist, een pseudo-messianisme waarmee de mens zichzelf verheerlijkt in de plaats van God en zijn Messias die in het vlees is gekomen. Het bedrog van de Antichrist begint al vorm te krijgen in de wereld elke keer dat de claim wordt gedaan om in de geschiedenis die messiaanse hoop te beseffen die alleen buiten de geschiedenis kan worden gerealiseerd door het eschatologische oordeel. De Kerk heeft zelfs gewijzigde vormen van deze vervalsing van het koninkrijk verworpen om onder de naam millenarisme te vallen, vooral de "intrinsiek perverse" politieke vorm van een seculier messianisme. -Catechismus van de Katholieke Kerk, zn. 2089, 675-676

Katholieke spreker, auteur, professor en dierbare vriend, Michael D. O'Brien, herhaalde wat kardinaal Sarah en Benedictus XVI deze vastentijd benadrukten:

Kunnen we rondkijken naar de huidige wereld, zelfs naar onze 'democratische' wereld, zouden we dan niet kunnen zeggen dat we te midden van precies deze geest van seculier messianisme leven? En komt deze geest niet vooral tot uiting in zijn politieke vorm, die de catechismus in de sterkste taal "intrinsiek pervers" noemt? Hoeveel mensen in onze tijd geloven nu dat de overwinning van het goede op het kwade in de wereld zal worden bereikt door middel van sociale revolutie of sociale evolutie? Hoevelen zijn bezweken voor de overtuiging dat de mens zichzelf zal redden als er voldoende kennis en energie wordt toegepast op de menselijke conditie? Ik zou willen suggereren dat deze intrinsieke perversiteit nu de hele westerse wereld domineert. —Gesprek in de St. Patrick's basiliek in Ottawa, Canada, 20 september 2005; studiobrien. com

… Van een abstracte, negatieve religie wordt een tirannieke standaard gemaakt die iedereen moet volgen​ —POPE BENEDICT XVI, Light of the World, een gesprek met Peter Seewald, P. 52

Deze week ontving ik een paar opmerkingen van lezers die worstelden met deze waarschuwingen. Ze vonden dat ik me meer op het positieve moest concentreren. “Kijk naar de zegeningen en reacties van de mensen in Frankrijk! Kijk naar het glanzende kruis en de relikwieën die werden bewaard! Kijk naar de schade die deed niet voorkomen!" Vanuit erfgoedoogpunt ben ik het daarmee eens. Zelfs vanuit een geestelijk standpunt is het een getuigenis… maar in dezelfde geest als de "dochters van Jeruzalem" die stonden te huilen toen Jezus hen voorbijging. Het Westen heeft Jezus in de steek gelaten. Laten we niet doen alsof het al de opstanding is! Die trouwe zang Ave Maria voordat de rookpluimen van de Notre Dame een moedige en inspirerende getuige waren, in tegenstelling tot de katholieken die tegenwoordig beschaamd over Jezus.

Bij de heiligverklaring van die grote Franse heilige, Jeanne d'Arc, merkte paus St.Pius X op:

In onze tijd is meer dan ooit tevoren de grootste troef van de kwaadwilligen de lafheid en zwakte van goede mensen, en alle kracht van Satans regering is te danken aan de gemakkelijke zwakheid van katholieken. O, als ik de goddelijke verlosser mag vragen, zoals de profeet Zachary deed in de geest: 'Wat zijn deze wonden in uw handen?' het antwoord zou niet twijfelachtig zijn. 'Hiermee raakte ik gewond in het huis van degenen die van me hielden. Ik ben gewond geraakt door mijn vrienden die niets deden om mij te verdedigen en die zich bij elke gelegenheid medeplichtig maakten aan mijn tegenstanders. ' Dit verwijt kan worden gericht aan de zwakke en verlegen katholieken van alle landen. -Publicatie van het decreet van de heroïsche deugden van St. Jeanne d'Arc, etc., 13 december 1908; vaticaan.va

Er is momenteel een groot onbehagen in de wereld en in de kerk, en dat waar het om gaat, is het geloof... ik lees soms de evangeliepassage van de eindtijd en ik getuig dat er op dit moment enkele tekenen van dit einde aan het verschijnen zijn ... Wat mij opvalt, als ik aan de katholieke wereld denk, is dat er binnen het katholicisme soms een pre een niet-katholieke manier van denken domineren, en het kan gebeuren dat morgen deze niet-katholieke gedachte binnen het katholicisme morgen wordt de sterkere​ Maar het zal nooit de gedachte van de kerk vertegenwoordigen. Het is nodig dat een kleine kudde leeft, hoe klein het ook mag zijn. —POPE PAULUS VI, Het geheim Paul VIJean Guitton, p. 152-153, Referentie (7), p. ix.

Tegenwoordig gaat de beschuldiging tegen God vooral over het karakteriseren van Zijn Kerk als volkomen slecht, en ons er dus van af te schrikken. Het idee van een betere Kerk, door onszelf geschapen, is in feite een voorstel van de duivel, waarmee hij ons weg wil leiden van de levende God, door een bedrieglijke logica waardoor we te gemakkelijk voor de gek worden gehouden. Nee, zelfs vandaag de dag bestaat de kerk niet alleen uit slechte vissen en onkruid. De Kerk van God bestaat ook vandaag de dag, en vandaag is het precies het instrument waardoor God ons redt. —EMERITUS PAUS BENEDICT XVI, 10 april 2019, Catholic News Agency

De lijdensweg van Christus bespaart ons. De passie van de kerk heiligt ons. Daarom is het vuur van de Notre Dame geen moment om te wanhopen, maar ook geen moment voor valse verwachtingen. Het is een oproep om onze ogen tot ver buiten die smeulende horizon op te heffen naar een nieuw tijdperk en een nieuw Vuur dat komt om de Kerk te vernieuwen, inderdaad, het gezicht van de aarde te vernieuwen. ^[4]cf. De opstanding van de kerk In de woorden van een andere grote Franse heilige:

Wanneer zal het gebeuren, deze vurige stortvloed van pure liefde waarmee je de hele wereld in vuur en vlam zet en die zal komen, zo zacht maar zo krachtig, dat alle naties…. zal worden opgenomen in de vlammen en bekeerd worden? ​Wanneer u uw Geest in hen inademt, ze worden hersteld en het oppervlak van de aarde wordt vernieuwd. Zend deze allesverslindende Geest naar de aarde om priesters te scheppen die met hetzelfde vuur branden en wier bediening het aangezicht van de aarde zal vernieuwen en uw Kerk zal hervormen. -NS. Louis de Montfort, Van God Alone: ​​The Collected Writings of St. Louis Marie de Montfort; April 2014, magnificat, P. 331

GERELATEERDE LEZING

Komt Jezus echt?

Lieve heilige vader ... dat is hij Komt eraan!

De komst van het midden

The Triumph - Parts I-III

De komende nieuwe en goddelijke heiligheid

Nieuwe heiligheid ... of nieuwe ketterij?

Gaat de oostelijke poort open?

Wat als…?

Uw financiële steun en gebeden zijn waarom
u leest dit vandaag.
 Zegen u en dank u. 

Om met Mark mee te reizen De Nu Word,
klik op onderstaande banner om abonneren.
Uw e-mail wordt met niemand gedeeld.