DEEL II - De gewonden bereiken
WE hebben een snelle culturele en seksuele revolutie gezien die in vijf korte decennia het gezin heeft gedecimeerd, aangezien echtscheiding, abortus, herdefiniëring van het huwelijk, euthanasie, pornografie, overspel en vele andere kwalen niet alleen acceptabel zijn geworden, maar ook als een sociaal 'goed' of "Rechtsaf." Een epidemie van seksueel overdraagbare aandoeningen, drugsgebruik, alcoholmisbruik, zelfmoord en steeds groter wordende psychosen vertelt echter een ander verhaal: we zijn een generatie die hevig bloedt door de gevolgen van zonde.
Dat is de huidige context waarin paus Franciscus werd gekozen. Toen hij die dag op het balkon van St. Peter's stond, zag hij geen 
weiland voor hem, maar een slagveld.
Ik zie duidelijk dat wat de kerk tegenwoordig het meest nodig heeft, het vermogen is om wonden te genezen en het hart van de gelovigen te verwarmen; het heeft nabijheid nodig, nabijheid. Ik zie de kerk als een veldhospitaal na een veldslag. Het heeft geen zin om een ernstig gewonde te vragen of hij een hoog cholesterolgehalte heeft en naar het niveau van zijn bloedsuikers! Je moet zijn wonden helen. Dan kunnen we over al het andere praten. Genees de wonden, genees de wonden…. En je moet vanaf de grond beginnen —POPE FRANCIS, interview met AmericaMagazine.com, 30 september 2013
BEHOEFTEN VAN DE HELE PERSOON
Dit is vaak hoe Jezus zijn aardse bediening benaderde: het toedienen van de onmiddellijke wonden en behoeften van de mensen, die op hun beurt de grond voor het evangelie bereidden:
Welke dorpen, steden of landschappen hij ook betrad, ze legden de zieken op de marktplaatsen en smeekten hem dat ze alleen de kwast aan zijn mantel mochten aanraken; en zo velen het aangeraakt werden, werden genezen ... (Markeer 6: 56)
Jezus maakte Zijn discipelen ook duidelijk dat Hij niet alleen een wonderdoener was - een goddelijke maatschappelijk werker. Zijn missie had een dieper, meer existentieel doel: de genezing van de ziel.
Ik moet het goede nieuws van het koninkrijk van God verkondigen, want voor dit doel ben ik gezonden. (Lukas 4:43)
Dat wil zeggen, de boodschap is essentieel. Leer is belangrijk. Maar in de context van lief te hebben.
Daden zonder kennis zijn blind en kennis zonder liefde is steriel. —PAUS BENEDICTUS XVI, Caritas in Veritate, n. 30
HET EERSTE DING EERSTE
Paus Franciscus heeft nooit gezegd of zelfs maar gesuggereerd dat doctrine onbelangrijk is zoals sommigen denken. Hij herhaalde Paulus VI en zei dat de kerk bestaat om te evangeliseren. [1]cf. PAUS PAULUS VI, Evangelii Nuntiandi, n. 24
… De overdracht van het christelijk geloof is het doel van de nieuwe evangelisatie en van de hele evangelisatiemissie van de Kerk die juist om deze reden bestaat. —POPE FRANCIS, toespraak tot de 13e gewone raad van de secretaris-generaal van de bisschoppensynode, 13 juni 2013; vatican.va (mijn nadruk)
Paus Franciscus heeft echter een subtiel maar kritisch punt gemaakt in zowel zijn acties als zijn afwijkende opmerkingen: in evangelisatie, is er een hiërarchie van waarheden. De essentiële waarheid is wat de kerygma, wat de 'eerste aankondiging' is [2]Evangelii Gaudium, N. 164 van het "goede nieuws":
… De eerste proclamatie moet keer op keer weerklinken: “Jezus Christus heeft u lief; hij heeft zijn leven gegeven om je te redden; en nu leeft hij elke dag aan je zijde om je te verlichten, te versterken en te bevrijden. " -PAUS FRANCISCUS, Evangelii Gaudium, N. 164
Door de eenvoud van onze boodschap, daden en getuigenis, onze bereidheid om te luisteren, aanwezig te zijn en samen met anderen te reizen (in tegenstelling tot “drive-by evangelisatie”), maken we de liefde van Christus aanwezig en tastbaar, alsof levende stromen stroomden van binnenuit waaruit uitgedroogde zielen kunnen drinken. [3]cf. Johannes 7:38; zien Levende putten Dit soort authenticiteit is wat in feite een dorst naar waarheid.
Liefdadigheid is geen extraatje, zoals een bijlage… het betrekt hen vanaf het allereerste begin in dialoog. —PAUS BENEDICTUS XVI, Caritas in Veritate, n. 30
Het is precies deze visie voor evangelisatie die profetisch naar voren werd geroepen door een bepaalde kardinaal, kort voordat hij tot 266e paus werd gekozen.
Evangeliseren houdt een verlangen in de kerk in om uit zichzelf te komen. De Kerk is geroepen om uit zichzelf te komen en naar de periferieën te gaan… die van het mysterie van de zonde, van pijn, van onrechtvaardigheid, van onwetendheid, van doen zonder religie, van denken en van alle ellende. Wanneer de kerk niet uit zichzelf komt om te evangeliseren, wordt ze zichzelf referent en dan wordt ze ziek ... De naar zichzelf gerichte kerk houdt Jezus Christus in zichzelf en laat hem niet naar buiten komen ... Denkend aan de volgende paus, moet hij zijn een man die vanuit de contemplatie en aanbidding van Jezus Christus de Kerk helpt om naar de existentiële periferieën te komen, die haar helpt de vruchtbare moeder te zijn die leeft van de zoete en troostende vreugde van evangelisatie. —Kardinaal Jorge Bergolio (PAUS FRANCIS), Zout en licht tijdschrift, p. 8, nummer 4, speciale editie, 2013
DE GEUR VAN DE SCHAPEN
Er ontstond een grote verwarring toen paus Franciscus zei dat we niet moesten proberen anderen te "bekeren". [4]In onze huidige cultuur duidt het woord "bekeren" op een agressieve poging om anderen te overtuigen en tot hun positie te bekeren. Hij citeerde echter alleen zijn voorganger:
De kerk houdt zich niet bezig met proselitisme. In plaats daarvan groeit ze door 'aantrekkingskracht': zoals Christus 'alles tot zichzelf trekt' door de kracht van zijn liefde, culminerend in het offer van het kruis, zo vervult de Kerk haar missie in de mate dat ze, in eendracht met Christus, brengt al haar werken tot stand in geestelijke en praktische navolging van de liefde van haar Heer —BENEDICT XVI, Homilie voor de opening van de vijfde algemene conferentie van de Latijns-Amerikaanse en Caribische bisschoppen, 13 mei 2007; vatican.va
Dit is precies de imitatie van de Heer waartoe paus Franciscus ons vandaag heeft uitgedaagd: een nieuwe focus op het kerygma gevolgd door de morele grondslagen van het geloof als algemene benadering van evangelisatie.
Het voorstel van het Evangelie moet eenvoudiger, diepgaander en stralender zijn. Uit deze stelling vloeien dan de morele consequenties voort. —POPE FRANCIS, AmericaMagazine.org, 30 september 2013
Waar de pausen voor waarschuwen, is een soort christelijk fundamentalisme dat meer naar de farizeeën ruikt dan naar Christus; een benadering die anderen veroordeelt voor hun zonden, omdat ze niet katholiek zijn, omdat ze niet zijn zoals 'wij' ... in tegenstelling tot het onthullen van de vreugde die ontstaat door het omarmen en leven van de volheid van het katholieke geloof - een vreugde die trekt aan.
Een grimmige moderne gelijkenis hiervan is dat Moeder Teresa het lichaam van een hindoe uit de goot plukt. Ze stond niet boven hem en zei: "Word christen, anders ga je naar de hel." In plaats daarvan hield ze eerst van hem, en door deze onvoorwaardelijke liefde merkten de hindoe en de moeder dat ze elkaar aankeken met de ogen van Christus. [5]cf. Mat 25: 40
Een evangelisatiegemeenschap raakt met woord en daad betrokken bij het dagelijks leven van mensen; het overbrugt afstanden, het is bereid zichzelf te vernederen indien nodig, en het omvat het menselijk leven en raakt het lijdende vlees van Christus in anderen. Evangelisten nemen zo de "geur van de schapen" over en de schapen zijn bereid hun stem te horen.-PAUS FRANCISCUS, Evangelii Gaudium, N. 24
"Mensen luisteren gewilliger naar getuigen dan naar leraren", zei paus Paulus VI, "en wanneer mensen naar leraren luisteren, is dat omdat ze getuigen zijn." [6]cf. PAUS PAULUS VI, Evangelisatie in de moderne wereld, N. 41
DE RANDEN VAN DE DUNNE RODE LIJN
En dus is leer belangrijk, maar in de juiste volgorde. Jezus vloog niet op de zondaar af met toorn en een stok, maar met een staf en een staf ... Hij kwam als een herder niet om de verlorenen te veroordelen, maar om ze te vinden. Hij onthulde de ‘kunst van het luisteren’ de ziel van een ander in het licht. Hij was in staat door het verwrongen vernisje van zonde heen te dringen en te zien het beeld van Hemzelf, dat wil zeggen, de hoop die als een zaadje sluimert in elk menselijk hart.
Zelfs als het leven van een persoon een ramp is geweest, zelfs als het is vernietigd door ondeugden, drugs of iets anders, is God in het leven van deze persoon. U kunt, u moet proberen God te zoeken in elk mensenleven. Hoewel het leven van een mens een land is vol doornen en onkruid, is er altijd een ruimte waarin het goede zaad kan groeien. Je moet God vertrouwen —POPE FRANCIS, Amerika, september 2013
Daarom ging Jezus uit de honderden en duizenden die Hem volgden naar de grenzen, naar de periferieën, en daar vond Hij Zacheüs; daar vond Hij Matthew en Magadalene, centurio's en dieven. En Jezus werd daarvoor gehaat. Hij werd veracht door de Farizeeën die de voorkeur gaven aan de geur van hun comfortzone boven de "geur van de schapen" die uit Hem kwamen.
Iemand schreef me onlangs dat het verschrikkelijk is dat mensen zoals Elton John paus Franciscus hun "held" noemen.
"Waarom eet je leraar met belastinginners en zondaars?" Jezus hoorde dit en zei: “Zij die gezond zijn, hebben geen dokter nodig, maar de zieken wel. Ga en leer de betekenis van de woorden: 'Ik verlang barmhartigheid, geen offerande'. ”(Matt 9: 11-13)
Toen Jezus zich over die overspelige vrouw boog die in zonde betrapt was en de woorden uitsprak: "Ik veroordeel u ook niet," het was genoeg voor de Farizeeën om Hem te willen kruisigen. Het was tenslotte de wet dat ze zou sterven! 
Zo is ook paus Franciscus zwaar bekritiseerd vanwege zijn nu ietwat beruchte uitdrukking: "Wie ben ik om te oordelen?" [7]cf. Wie ben ik om te oordelen?
Tijdens de terugvlucht uit Rio de Janeiro zei ik dat als een homoseksueel persoon van goede wil is en op zoek is naar God, ik niet kan oordelen. Door dit te zeggen, zei ik wat de Catechismus zegt…. We moeten altijd rekening houden met de persoon. Hier treden we het mysterie van de mens binnen. In het leven begeleidt God personen, en wij moeten hen begeleiden, uitgaande van hun situatie. Het is noodzakelijk om hen barmhartig te begeleiden. -Amerikaans tijdschrift, 30 september 2013, AmericaMagazine.org
En hier beginnen we langs die dunne rode lijn tussen ketterij en genade te lopen - alsof we de rand van een klif oversteken. Het wordt geïmpliceerd in de woorden van de paus (vooral omdat hij de catechismus gebruikt [8]cf. CCC, n. 2359 als zijn referentie) dat een persoon van goede wil iemand is die berouw heeft van de doodzonde. We zijn geroepen om die persoon te begeleiden, zelfs als ze nog steeds worstelen met buitensporige neigingen, om een leven te leiden in overeenstemming met het evangelie. Het reikt zo ver mogelijk uit naar de zondaar, maar zonder zelf in de kloof van een compromis te vallen. Dit is radicale liefde. Het is het domein van de moedigen, degenen die bereid zijn de "geur van de schapen" op te nemen door hun eigen hart een veldhospitaal te laten worden waar de zondaar, zelfs de grootste zondaar, zijn toevlucht kan vinden. Het is wat Christus deed en ons geboden heeft te doen.
Dit soort liefde, dat de liefde van Christus is, kan alleen authentiek zijn als het is wat paus Benedictus XVI 'liefde in waarheid' noemde ...
GERELATEERDE LEZING
voetnoten
| ↑1 | cf. PAUS PAULUS VI, Evangelii Nuntiandi, n. 24 |
|---|---|
| ↑2 | Evangelii Gaudium, N. 164 |
| ↑3 | cf. Johannes 7:38; zien Levende putten |
| ↑4 | In onze huidige cultuur duidt het woord "bekeren" op een agressieve poging om anderen te overtuigen en tot hun positie te bekeren. |
| ↑5 | cf. Mat 25: 40 |
| ↑6 | cf. PAUS PAULUS VI, Evangelisatie in de moderne wereld, N. 41 |
| ↑7 | cf. Wie ben ik om te oordelen? |
| ↑8 | cf. CCC, n. 2359 |