LENTE RETRAITE
dag 37
IF er zijn ‘banden’ die we van ons hart moeten losmaken, dat wil zeggen wereldse passies en buitensporige verlangens. willen om gebonden te zijn door de genaden die God Zelf heeft gegeven voor onze redding, namelijk de Sacramenten.
Een van de grootste crises van onze tijd is de ineenstorting van het geloof en begrip in de zeven sacramenten, die de catechismus 'de meesterwerken van God' noemt. [1]Catechismus van de Katholieke Kerk, n. 1116 Dit blijkt duidelijk uit ouders die hun kinderen willen laten dopen, maar nooit de mis bijwonen; in ongehuwde paren die samenwonen, maar in de kerk willen trouwen; bij kinderen die bevestigd zijn, maar nooit meer voet zetten in hun parochie. De sacramenten zijn op veel plaatsen teruggebracht tot bijzondere ceremoniën of overgangsriten, in tegenstelling tot wat ze zijn: de werking van de Heilige Geest in de heiliging en verlossing van degenen die eraan deelnemen in geloof. Ik bedoel echt, het is een kwestie van leven en dood Er is een oud gezegde in de kerk: lex orandi, lex credendi; in wezen 'de kerk gelooft terwijl ze bidt'. [2]CCC, n. 1124 Inderdaad, ons gebrek aan geloof en hoop in de Sacramenten is gedeeltelijk te wijten aan het feit dat we niet langer vanuit het hart bidden.
In het leven van de christen zijn de sacramenten als de touwen die een 
gondelmand naar de ballon appartus - het zijn de banden van genade die ons hart werkelijk en waarachtig verbinden met het bovennatuurlijke leven van God, waardoor wij in staat zijn rechtstreeks hemelwaarts het eeuwige leven in te vliegen. [3]cf. CCC, n. 1997
De doop is het 'frame' waaraan het hart is opgehangen. Ik verwonder me als ik bij een doop ben, omdat het op dat moment is dat de verdiensten van Christus 'dood en opstanding op een ziel worden toegepast. Het is waarvoor Jezus leed: om een andere persoon te heiligen en te rechtvaardigen om hem het eeuwige leven waardig te maken door de wateren van de doop. Als onze ogen konden worden geopend voor het spirituele rijk, ben ik er zeker van dat we op dat moment niet alleen engelen zouden zien die in aanbidding gebogen waren, maar ook het gezelschap van heiligen die God loven en verheerlijkten.
Het is vanuit dit "frame" van de doop dat de "touwen" van de andere sacramenten worden vastgemaakt. En hier gaan we de noodzaak en gave begrijpen die het heilig priesterschap is.
De gewijde bedienaar is de sacramentele band die de liturgische handelingen verbindt met wat de apostelen zeiden en deden en via hen met de woorden en handelingen van Christus, de bron en het fundament van de sacramenten. -Catechismus van de Katholieke Kerk, n. 1120
Door middel van de priester maakt Jezus Christus deze sacramentele 'touwen' vast aan de harten van individuen. Ik bid door deze vastenretraite dat God ieder van jullie een nieuwe honger en dorst naar de sacramenten zal schenken, want het is echt door hen dat we Jezus ontmoeten, dat "krachten ... voortkomen." [4]cf. CCC, n. 1116 Bij verzoening luistert Hij naar ons verdriet en verlost ons dan van onze zonden; in de eucharistie raakt en voedt Hij ons letterlijk; bij de ziekenzalving strekt Hij Zijn mededogen uit, en troost en geneest ons in ons lijden; ter bevestiging schenkt Hij ons Zijn Geest; en in de wijding en het huwelijk vormt Jezus een man naar zijn eigen eeuwige priesterschap, en configureert hij een man en een vrouw naar het beeld van de heilige drie-eenheid.
Net zoals de touwen die aan een ballon zijn vastgemaakt, helpen om het gecentreerd boven de mand te houden, zo houden ook de sacramenten ons gecentreerd in Gods wil. In feite zijn de sacramenten datgene wat het hart versterkt en "open" houdt om de krachtige "vlammen" van de Heilige Geest te ontvangen, dat wil zeggen: genade.
Nu, telkens als we een dagelijkse zonde begaan, is het alsof we enkele van de touwen doorsnijden die het hart in gemeenschap met God houden. Het hart verliest kracht en de genade wordt verzwakt, maar niet geheel verbroken. Aan de andere kant is het begaan van een doodzonde alle banden verbreken en iemands hart volledig losmaken van Gods wil, van het "frame" van de doop, en dus van de "propaanbrander" van de Heilige Geest. Zo'n droevige ziel stort naar de aarde terwijl de koude en geestelijke dood het hart binnendringt.
Maar God zij dank, we hebben het sacrament van de biecht, dat het hart opnieuw verstevigt voor God en de genaden van de doop, waardoor de ziel opnieuw wordt verbonden met het leven van de Geest. Aan dag 9, Sprak ik over de kracht van dit sacrament en de noodzaak om het regelmatig te bezoeken. Ik bid dat je zult groeien om van deze ongelooflijke vrucht van het Kruis te gaan houden, die de ziel geneest, bevrijdt en verfrist.
Ik wil vandaag afsluiten met een paar woorden over de eucharistie, wie is dat? Jezus zelf. Als katholieken is er een dringende behoefte om onze liefde voor Christus te herwinnen in de Heilige Eucharistie, om onze band met dit onbeschrijflijke Sacrament te versterken. Want in tegenstelling tot de andere 'touwen' die, je zou kunnen zeggen, rechtstreeks van de 'mand' naar de ballon lopen, wikkelen de gouden banden van de eucharistie zich om elk ander touw en versterken zo elk ander sacrament. Als je strijdt om je doopbeloften te vervullen, vergroot dan je liefde en toewijding aan de eucharistie. Als je moeite hebt om trouw te blijven aan je huwelijksgeloften of priesterschap, wend je dan tot Jezus in de eucharistie. Als het vuur van Bevestiging is gedoofd en het ‘waakvlam’ van uw ijver flikkert, ren dan naar de Eucharistie, de Heilig Hart in vuur en vlam met liefde voor jou. Wat het sacrament ook is, het zal altijd worden versterkt door de eucharistie, want de eucharistie is Jezus Christus, de verrezen Heer. in persoon.
Maar wat houdt het in om zich 'tot' de eucharistie te wenden? Ik suggereer hier niet dat u een grote en zware toewijding op zich neemt om uw liefde voor het Heilig Sacrament aan te wakkeren. Deze zeven suggesties zijn veeleer kleine liefdesdaden die kunnen dienen als aansteek om het vuur van uw liefde voor Jezus aan te wakkeren.
I. Wanneer u uw kerk binnengaat, terwijl u uzelf zegent met wijwater, keer u naar de tabernakel en maak een kleine buiging. Op deze manier is de eerste persoon die je in het heiligdom herkent, de Koning der koningen. En dan, als je weer je bank binnengaat, richt uw ogen op de Tabernakel, en maak een eerbiedige kniebuiging. Dan, wanneer u de kerk verlaat, knielt u, en terwijl u uzelf voor de laatste keer zegent, keer u om en buig u opnieuw voor Jezus in het Heilig Sacrament. Kleine gebaren als deze zijn als het opendraaien van de propaanklep, waardoor het hart steeds meer met liefde verruimt.
II. Wek tijdens de mis uw geloof aan door kleine gebeden: “Jezus, maak mijn hart gereed om U te ontvangen…. Jezus, ik aanbid u ... Dank u Jezus voor uw komst naar ons ... ”Hoeveel katholieken ontvangen Jezus vandaag, niet wetende dat ze God aanraken Toen Jezus de communie ontving met een afgeleid en verdeeld hart, zei hij tegen St. Faustina:
... als er iemand anders in zo'n hart is, kan ik het niet verdragen en snel dat hart verlaten, waarbij ik alle gaven en genaden die ik voor de ziel heb voorbereid, met me meegenomen heb. En de ziel merkt niet eens dat Mijn heengaan. Na enige tijd zullen innerlijke leegte en ontevredenheid [de ziel] aandacht krijgen. -Goddelijke genade in mijn ziel, Dagboek van St. Faustina, n. 1683
III. Als je Jezus gaat ontvangen, maak dan een kleine buiging als je de eucharistie nadert, zoals je zou doen als je een koninklijke figuur zou benaderen. Als teken van diep respect zou je Jezus ook op de tong kunnen ontvangen.
IV. Blijf vervolgens, in plaats van je bij de gebruikelijke stormloop naar de uitgang te voegen (vaak voordat de recessiehymne is afgelopen), in je kerkbank aan het einde van de mis, zing de laatste paar verzen ter ere van de Heer en breng dan een paar minuten dankzegging door. dat Jezus echt en echt is fysiek aanwezig in jou. Spreek met hem uit het hart in je eigen woorden, of in een mooi gebed zoals Anima Christi. [5]De Anima Christi ewtn.com Smeek Hem om genade voor de komende dag of week. Maar bovenal, heb Hem lief ... heb Hem lief en aanbid Hem, aanwezig in jou ... Kon je maar de eerbied zien waarmee je beschermengel op die momenten Jezus aanbidt in jou.
V. Neem indien mogelijk een uur per week, zelfs een half uur, en bezoek Jezus ergens in de tabernakel van een kerk. Zie je, als je tijdens de lunch eens per week naar buiten ging en met je gezicht naar de zon zat, zou je vrij snel bruin worden. Evenzo hoeft u alleen maar te zitten en naar het gezicht van de Zoon van God. Zoals St.Johannes Paulus II zei:
De eucharistie is een schat van onschatbare waarde: door haar niet alleen te vieren, maar ook door ervoor te bidden buiten de mis, worden we in staat gesteld contact te maken met de bron van genade. —POPE JOHANNES PAULUS II, Eccelisia de Eucharistia, zn. 25; www.vatican.va
VI. Als je niet naar de mis kunt gaan, kun je een zogenaamde "spirituele gemeenschap" houden. Daarover leest u meer in Jezus is hier!.
VII. Wanneer je langs een katholieke kerk rijdt, maak dan het kruisteken en zeg een klein gebedje als: "Jezus, Brood des Levens, ik hou van je", of wat je ook op je hart hebt als je langs Hem loopt - Hij die daar blijft een "gevangene van liefde" in die kleine Tabernakel.
Dit zijn kleine maar diepgaande manieren die u zullen helpen 'te worden veranderd door de vernieuwing van uw geest', de vernieuwing van hoe u Jezus ziet in het Heilig Sacrament. Bedenk dat als ziel op de smalle pelgrimsroute de eucharistie uw voedsel is voor de reis.
Ten slotte, als het doel van gebed is om naar de hemel te stijgen unie met God, het wordt geactualiseerd door de heilige eucharistie, dat is de "bron en top" van ons geloof.
... in tegenstelling tot elk ander sacrament is het mysterie [van de communie] zo volmaakt dat het ons naar de toppen van al het goede brengt: hier is het uiteindelijke doel van elk menselijk verlangen, want hier bereiken we God en voegt God zich bij ons in de meest perfecte unie. —POPE JOHANNES PAULUS II, Ecclesia de Eucharistia, zn. 4, www.vatican.va
SAMENVATTING EN SCHRIFT
De sacramenten van de kerk zijn de heilige banden die ons hart met de heilige drie-eenheid verbinden en ons hart zuiveren, versterken en voorbereiden op de hemel.
Ik ben het brood des levens; wie bij mij komt, zal nooit honger lijden, en wie in mij gelooft, zal nooit meer dorst hebben. (Johannes 6:35)
* Foto van gondelmand door Alexandre Piovani
Om mee te doen met Mark in deze vastenretraite,
klik op onderstaande banner om abonneren.
Uw e-mail wordt met niemand gedeeld.
Luister naar de podcast van de reflectie van vandaag:
Podcast: Spelen in een nieuw venster | Downloaden
