Het tijdloze

HET NU WOORD OVER MASSAMETINGEN
voor 26 september 2014
Opt. Herdenkingsheiligen Cosmas en Damian

Liturgische teksten hier

DAAR is een vastgestelde tijd voor alles. Maar vreemd genoeg was het nooit de bedoeling dat het zo ging.

Een tijd om te huilen en een tijd om te lachen; een tijd om te rouwen en een tijd om te dansen. (Eerste lezing)

Waar de schriftuurlijke schrijver hier over spreekt, is geen imperatief of bevel dat we moeten uitvoeren; het is eerder het besef dat de menselijke conditie, net als de eb en vloed, in glorie stijgt ... om vervolgens in verdriet af te dalen.

Een tijd om te doden en een tijd om te genezen; een tijd om af te breken en een tijd om op te bouwen.

Het is het trieste verhaal van de menselijke staat, die in en uit het lijden afdrijft, nooit ver van vreugde, nooit ver van pijn - nooit door God bedoeld.

Een tijd om lief te hebben en een tijd om te haten; een tijd van oorlog en een tijd van vrede.

Oh, hoe vaak voel ik deze wond in mijn hart! De wond van het baren van een kind wetende dat ik haar op een dag zal moeten laten gaan; de wond van het vasthouden van mijn vrouw wetende dat ik haar op een dag zal moeten begraven; de wond van vreugdevolle herenigingen met familie en vrienden, wetende dat we binnenkort moeten scheiden; de wond van de geur van de lente wetende dat de herfst het uiteindelijk zal meesleuren. Soms roep ik het uit: “Heer, dit leven lijkt soms zo pijnlijk! Waarom moet het zo zijn ?! "

En het antwoord is dit:

Hij heeft alles passend gemaakt voor zijn tijd, en heeft het tijdloze in hun hart gelegd, zonder dat de mens ooit, van begin tot eind, het werk heeft ontdekt dat God heeft gedaan.

De tijd maakt ons bewust van de Tijdloos​ De hoogte- en dieptepunten van het leven wijzen voortdurend naar dat wat voorbij dit leven gaat - het eerste, dat ons de geur van de hemel brengt, terwijl het laatste ons eraan herinnert dat er meer is dan de geur van de aarde. Inderdaad, zonde en dood hebben de dagen van de mens afgemeten. Dus God heeft dat zand van de tijd opgepikt en ze een voor een, minuut voor minuut geteld, zodat elk graan dat voor altijd in het verleden zal vallen, kan werken aan de mogelijkheid om in de eeuwigheid bij Hem te zijn.

Hoe kostbaar is dan elke dag, of het nu een tijd is om te lachen of een tijd om te huilen. Omdat elk uur het zaad van het Tijdloze in zich draagt ​​dat op mij wacht.

Broeders, ik van mijn kant beschouw mezelf niet als bezit genomen. Slechts één ding: vergeten wat erachter ligt, maar me inspannen naar wat voor ons ligt, ga ik door met mijn streven naar het doel, de prijs van Gods opwaartse roeping, in Christus Jezus. (Fil.3: 13-14)

Maar als ik het me niet herinner; als ik mijn uur in zonde heb doorgebracht; als ik mijn waardigheid als kind van God ben vergeten ... kan ik de volgende minuut weer naar Hem terugkeren en weer de stroom van Tijdloos binnengaan die, ironisch genoeg, alleen door de tijd wordt bereikt. Daarom kan mijn noodkreet veranderen in een kreet van vertrouwen - zelfs als het het kruis is waar ik voor sta, het kruis dat ik draag.

Geprezen zij de HERE, mijn rots, mijn barmhartigheid en mijn vesting, mijn vesting, mijn verlosser, mijn schild, op wie ik vertrouw. (Psalm van vandaag)