De twaalfde steen

HET NU WOORD OVER MASSAMETINGEN
voor 14 mei 2014
Woensdag van de vierde week van Pasen
Feest van St. Matthias, Apostel

Liturgische teksten hier

Matthias, door Peter Paul Rubens (1577-1640)

I vragen vaak niet-katholieken die willen debatteren over het gezag van de kerk: “Waarom moesten de apostelen de vacature vervullen die Judas Iskariot na zijn dood had achtergelaten? Wat is het probleem? Lukas vermeldt in de Handelingen van de Apostelen dat, toen de eerste gemeenschap in Jeruzalem bijeenkwam, 'er een groep van ongeveer honderdtwintig personen op één plaats was'. ^[1]cf. Handelingen 1:15 Er waren dus genoeg gelovigen bij de hand. Waarom moest dan het ambt van Judas worden vervuld? "

Zoals we in de eerste lezing van vandaag lezen, citeert de heilige Petrus de Schrift:

Moge een ander zijn kantoor innemen Daarom is het noodzakelijk dat een van de mannen die ons vergezelde de hele tijd dat de Heer Jezus kwam en onder ons ging, te beginnen vanaf de doop van Johannes tot de dag waarop hij van ons werd weggenomen, met ons een getuige wordt van zijn wederopstanding.

Zoom enkele decennia vooruit, en men leest in het visioen van St. John over het nieuwe Jeruzalem dat er inderdaad is twaalf apostelen:

De muur van de stad had twaalf rijen stenen als fundering, waarop de twaalf namen van de twaalf apostelen van het Lam waren gegraveerd. (Op 21:14)

Judas, de verrader, was zeker niet een van hen. Matthias werd de twaalfde steen.

En hij zou niet zomaar een andere waarnemer zijn, slechts een getuige onder velen; hij werd een deel van het fundament van de kerk en nam de bevoegdheden van het door Christus Zelf ingestelde ambt: de autoriteit om zonden te vergeven, te binden en los te maken, de sacramenten toe te dienen, het ‘depot van het geloof’ over te dragen, ^[2]- daarom kozen de apostelen iemand die vanaf het begin tot aan zijn opstanding bij Jezus was geweest en zichzelf voortzetten door "handoplegging", de overdracht van apostolisch gezag. En tegen het argument dat apostolische opvolging op de een of andere manier een door mensen gemaakte traditie is, bevestigt de heilige Petrus dat het is de Heer die zijn kerk bouwt, zijn levende stenen kiezen:

U, Heer, die de harten van allen kent, laat zien welke van deze twee u hebt gekozen om de plaats in te nemen in deze apostolische bediening waarvan Judas zich afwendde om naar zijn eigen plaats te gaan.

We weten niet veel over St. Matthias. Maar ongetwijfeld voelde hij de woorden van de psalm van vandaag acuut onder het gewicht van zijn nieuw aangestelde ambt:

Hij wekt de nederigen op uit het stof; vanaf de mesthoop tilt hij de armen op om hen bij de vorsten te plaatsen, bij de vorsten van zijn eigen volk.

Christus bouwt zijn kerk op zwakheid, zodat Hij haar kracht kan geven.

De implicaties van apostolische opvolging zijn dus niet gering. Ten eerste impliceert het dat de Kerk niet zomaar een homogene spirituele klodder is, maar een gestructureerd lichaam met een leiderschap. En dat houdt daarom in dat jij en ik nederig moeten onderwerpen aan dat leergezag (wat we “het leergezag” noemen) en bidden voor degenen die zowel de eer als het kruis van deze plicht moeten dragen. Zoals Jezus zei in het evangelie van vandaag:

Blijf in mijn liefde. Als je mijn geboden onderhoudt, blijf je in mijn liefde ...

We weten wat die geboden zijn Precies omdat het wordt bewaard door de Heilige Geest door apostolische opvolging. Waar de opvolgers in gemeenschap zijn met "Peter", de paus - daar is de Kerk.

Gehoorzaam uw leiders en volg hen, want zij waken over u en zullen rekenschap moeten afleggen, opdat zij hun taak met vreugde en niet met verdriet kunnen vervullen, want daar heeft u geen baat bij. (Heb 13:17)

GERELATEERDE LEZING