De leegte van liefde

 

OP HET FEEST VAN ONZE DAME VAN GUADALUPE

 

Op de dag van vandaag precies negentien jaar geleden heb ik mijn hele leven en bediening gewijd aan Onze Lieve Vrouw van Guadalupe. Sindsdien heeft ze me opgesloten in de geheime tuin van haar hart, en als een goede moeder verzorgt ze mijn wonden, kuste ze mijn blauwe plekken en leerde ze me over haar Zoon. Ze heeft van mij gehouden als van haarzelf - zoals ze van al haar kinderen houdt. Het schrijven van vandaag is in zekere zin een mijlpaal. Het is het werk van een "Vrouw gekleed in de zon die werkt om te baren" van een zoontje ... en nu jij, haar Kleine Rabble.

 

IN de vroege zomer van 2018, zoals een dief in de nacht, een enorme storm sloeg een voltreffer op onze boerderij. Dit storm, zoals ik spoedig zou ontdekken, had een doel: de afgoden teniet doen waar ik me decennia lang in mijn hart aan had vastgeklampt ...

 

VOIDS CREËREN

Na de dood van mijn zus toen ik negentien was, bijna van de ene op de andere dag, begon ik onbewust troost te zoeken op andere manieren dan bij God. Hoewel ik regelmatig naar de mis en biecht ging, merkte ik dat ik troost zocht in de aanraking en genegenheid van de meisjes met wie ik aan het daten was. Maar dat leidde onvermijdelijk tot problemen. Alcohol werd steeds meer een "beloning", een manier om aan het eind van een week te "ontspannen". Of ik ging sporten, tijd verspillen voor de tv of eten en koffie drinken. Ik nam af en toe een sigaar of rookte een pijp. Later, toen ik met Lea trouwde, zocht ik troost door onze echtelijke verbintenis, soms huilend in haar armen, wensend dat het moment niet voorbij zou gaan. Zelfs de natuur werd een gehechtheid voor mij; het werd mijn plaats van troost, de schoot waarop ik zou rusten in plaats van die van de Vader.

Ziet u, toen ik zeven jaar oud was, nodigde ik Jezus uit om mijn "persoonlijke Heer en Redder" te zijn, die Hij tot op de dag van vandaag is gebleven. Ik hield te veel van God om Hem “aan te zetten”; Ik wist dat Hij waarschijnlijk een plan had in al dit verdriet; Ik wist dat het afzweren van mijn geloof op zichzelf een ramp zou zijn ... Dus ik geloofde nog steeds en volgde Hem. Maar ik niet meer vertrouwde Hem. Ik kon deze gemakken vertrouwen. Ze waren tastbaar, onder mijn controle; ze konden me niet verraden; ze konden mijn wereld niet op zijn kop zetten, dacht ik.

Het is opmerkelijk dat God mij midden jaren negentig midden jaren negentig in de bediening riep, temidden van deze "kleine opstand". Hij begon veel te doen om mijn vertrouwen in Hem te genezen. Ik was toegewijd aan dagelijks gebed, frequente biecht, geestelijke lezing, geestelijke leiding enzovoort. Deze brachten vaak grote geestelijke troost en de aanwezigheid van God. Ik leerde te vertrouwen op zijn goddelijke barmhartigheid. Maar toch klampte ik me vast aan deze andere gemakken. Ze waren betrouwbaar, voorspelbaar. Ze waren er als ik gestrest of eenzaam was. Ik dacht dat ik van beide kon houden "God en mammon." ^[1]cf. Mat 6: 24 Ik had het mis.

 

DE STORM

De storm was letterlijk voorbij in ongeveer 15 seconden. Tientallen prachtige bomen rondom ons erf op de kale prairies werden omvergeworpen. Het bleek dat de natuur kon zet mijn wereld op zijn kop. Ik was dagenlang boos en verbitterd. Al snel werd duidelijk dat ik de schepping niet alleen waardeerde; het was inderdaad een klein idool.

In de komende maanden hebben de spanning van het omgaan met de storm en de renovaties aan ons huis dat uit elkaar viel, mijn relatie met mijn vrouw onder druk gezet. Slechts enkele dagen voor Kerstmis we hebben een pauze genomen van een ander. Ik woonde in een hotel en daarna bij een vriend. Het waren de meest pijnlijke twee weken van mijn leven (hoe kon dit gebeuren met ons?​ Maar temidden daarvan onthulde Jezus nog een afgod: de afhankelijkheid van mijn vrouw. De Heer heeft na die kerst veel gedaan om de gebrokenheid en disfunctie in mijn hart te onthullen. Hij begon de kernproblemen in mijn leven te genezen en bracht een nieuwe vrijheid in mijn ziel tot stand. Ik dacht dat het ergste voorbij was.

Maar de afgelopen zomer was een heel andere storm. Binnen een tijdsbestek van twee maanden zorgde het uitvallen van machines, voertuigen en wat dan ook ervoor dat we tienduizenden dollars in de schulden stortten, waardoor ik tot op het bot door elkaar schudde. Zoals ik altijd deed, gaf ik God een oppervlakkig knikje - en wendde ik me tot die andere gemakken, de afgoden die ik had niet nog afgehandeld ...

 

SCHITTERENDE IDOLEN

Begin november van dit jaar kwam mijn vrouw mijn kantoor binnen en zei teder: 'Ik denk dat je je benadering van wijn en je pijp moet heroverwegen. Je houdt van je comfort, of het nu deze of eten of koffie is of ... ik. Ik weet dat je geen dronkaard bent en dat je behoorlijk verantwoordelijk bent, maar toch grijp je in stress naar deze dingen. Ik denk dat je misschien een verkeerd bericht naar onze jongens stuurt, en eerlijk gezegd worstel ik ook met jouw aanpak. "

Ik zat een paar minuten alleen. Wat ze me vertelde, wist ik al diep van binnen. De Heilige Geest had me eerder dit jaar al voorbereid door me ertoe te bewegen opnieuw te lezen De donkere nacht door St. John of the Cross, een klassieke verhandeling over de noodzaak om los te komen om vooruitgang te boeken in de richting van goddelijke vereniging. Zoals St. John zei over buitensporige gehechtheden in zijn andere werk:

Een vogel kan worden vastgehouden aan een ketting of aan een draad, maar hij kan niet vliegen​ —St. Johannes van het Kruis, op. citaat ., cap. xi. (vgl. Beklimming van de berg Karmel, Boek I, n. 4)

Oh, ik wilde naar God vliegen! Sinds de storm was ik in een ware strijd in mijn ziel. Jezus wilde mij allemaal - en ik wilde Hem allemaal ... maar ik was niet klaar om helemaal los te laten. Ik zou excuses maken dat ik tenslotte genoeg leed, dat deze gemakken dat niet waren dat onredelijk. Het idee om ze te laten gaan, leek me een trieste zaak. 

Jezus, naar hem kijkend, hield van hem en zei tegen hem: 'Aan één ding ontbreekt het jou. Ga heen, verkoop wat je hebt en geef het aan [de] armen en je zult een schat hebben in de hemel; kom dan, volg mij. " Bij die verklaring viel zijn gezicht en ging hij bedroefd weg, want hij had veel bezittingen. (Marcus 10: 21-22)

Wat er daarna gebeurde, daar heb ik geen woorden voor. Plotseling, een genade van bekering kwam over me heen. Ik riep Lea terug naar mijn kantoor. Ik keek haar aan en zei: 'Hoe kan ik schrijf over deze afgoden in de kerk, en toch vasthouden aan de mijne? Je hebt gelijk schat. Ik heb mijn liefde voor deze dingen weggegeven. Maar Jezus vraagt ​​ons om Hem lief te hebben heel ons hart, heel onze ziel en heel onze kracht​ Het is tijd, schat. Het is tijd voor mij, voor eens en voor altijd, om deze idolen te vernietigen en mezelf in de steek te laten helemaal naar hem." Tranen van vreugde en verwachting vielen als regen. De kans was open. De genade was er.

Ik liep naar de koelkast en pakte een blikje bier en wat voor wijn we nog hadden. Toen ging ik naar de winkel en verzamelde mijn pijpen en tabak (die ik zeven jaar geleden had gekocht toen mijn schoonmoeder stervende was aan kanker, nogmaals, om mijn lijden te verzachten met een afgodsbeeld van troost). Toen ik echter naar de verbrandingsoven liep om deze dingen te verbranden, schrok er iets van binnen. Plotseling kwam er een diepe droefheid over me heen en ik begon te huilen, toen te snikken en toen te hijgen. Ik was geschokt. Ik kon niet begrijpen wat er met me gebeurde, misschien zelfs een kleine verlossing. Dus verzamelde ik mijn moed en gooide ik de pijpen in het vuur. Toen schonk ik de wijn op de grond, nog steeds snikkend.

Toen… zoals water dat in een lege put begint te sijpelen… begon vrede de leegten van liefde te vullen.

 

RUST VINDEN

De volgende dag vroeg ik me af of ik te ver was gegaan. Ik vroeg me af of dit te radicaal was. En toen legde de Heer in Zijn goedheid mij uit waarom ik dit moest doen:

Deze afgoden namen de plaats van mij in. Deze troost nam een ​​plaats in je hart in dat alleen voor Mij was weggelegd - Ik die je alleen voor Mij heb geschapen. Mijn kind, de Schrift zegt: "Kom tot mij, allen die zwoegen en last hebben, en ik zal je rust geven." Maar je bent ergens anders heen gegaan voor je rust, en daarom ben je altijd onrustig geweest.

Als we ons voor deze rust tot Jezus wenden, betekent dit dat we ons van onze lasten afkeren of deze afwerpen. Maar waarom doen we dit niet? Het antwoord is wat St. Thomas van Aquino noemt verwijfdheid of "zachtheid" - een ziel  wie wil er niet lijden.

Degenen die geneigd zijn tot deze geneugten, hebben ook nog een andere ernstige onvolmaaktheid, namelijk dat ze zwak en nalatig zijn in het betreden van de ruwe weg van het kruis. Een ziel die aan genot is opgegeven, voelt van nature een afkeer van de bitterheid van zelfverloochening. -De donkere nacht, Boek één, Ch. 6, zn. 7

Maar deze zachtheid is een leugen. Het berooft ons eigenlijk van grotere goederen dat zou een onmetelijk grotere vervulling brengen.

Het bereiken van ons doel vereist dat we nooit op deze weg stoppen, wat betekent dat we voortdurend van onze behoeften af ​​moeten in plaats van eraan toe te geven. Want als we ze niet allemaal volledig kwijtraken, zullen we ons doel niet helemaal bereiken. Een blok hout kan niet in het vuur worden omgezet als er ook maar een enkele graad warmte ontbreekt om het hierop voor te bereiden. Evenzo zal de ziel niet in God worden getransformeerd, ook al heeft ze maar één onvolmaaktheid ...  —St. Johannes van het Kruis, De beklimming van de berg Karmel, Boek I, Ch. 11, n. 6

Sinds de dag dat ik die afgoden 'verpletterde', ervaar ik golf na golf van genade, nieuwe uitstromingen van begrip en vrede temidden van tranen van vreugde. De heilige Johannes van het Kruis zei eens dat we in feite snel kunnen vorderen naar goddelijke eenheid als we alle zonde en buitensporige gehechtheden afwijzen. Met andere woorden, we zijn niet gedoemd tot een leven van rusteloosheid, ellende en angst terwijl we op aarde zijn. Jezus zei:

Ik kwam zodat ze leven zouden hebben en het overvloediger hebben ... tenzij een tarwekorrel op de grond valt en sterft, blijft het slechts een tarwekorrel; maar als het sterft, brengt het veel vrucht voort. (Johannes 10:10, 12:24)

 

NIET MIJN WIL

Denk hier eens over na: alles wat tussen jou en de Gift staat, is jouw wil! Het doet het "moeilijke" (in het begin voelt het tenminste zo) om het te ontvangen beste ding. Onze Lieve Vrouw zei tegen dienares van God Luisa Piccarreta dat ze wil dat al haar kinderen het weten hetzelfde innerlijke leven die ze heeft door in de goddelijke wil te leven, niet de onze.

Weet je wat ons ongelijk maakt? Het is uw wil die u berooft van de frisheid van genade, van de schoonheid die uw Schepper in vervoering brengt, van de kracht die alles overwint en verdraagt ​​en van de liefde die alles beïnvloedt. —Onze Vrouwe aan Luisa Piccarreta, De Maagd Maria in het koninkrijk van de goddelijke wil, Derde uitgave (met vertaling door ds. Joseph Iannuzzi); Nihil Obstat en Imprimatuur, Mgr. Francis M. della Cueva SM, afgevaardigde van de aartsbisschop van Trani, Italië (Feest van Christus de Koning); van Goddelijke Wil Gebedenboek, p. 87

Ik ervaar die waarheid op dit moment. Nu die afgoden aan stukken zijn geslagen, is er nu plaats in mijn hart voor de Goddelijke Wil; er is "goede grond" voor de zaden van het Koninkrijk om in te ontkiemen; ^[2]cf. Lukas 8:8 er is een hart dat meer van het zelf is ontdaan, zodat het gevuld kan worden met het goddelijke. ^[3]cf. Filippenzen 2: 7 En ik merk dat ik het uitschreeuw in de woorden van Augustinus: 'Laat heb ik U liefgehad, o Heer! Laat heb ik van je gehouden! "

O, hoe laat zijn mijn verlangens aangewakkerd en hoe vroeg, Heer, zocht u en riep u om mij volledig met u in beslag te nemen! —St. Teresa van Avila, uit De verzamelde werken van St. Teresa van Avila, Vol 1

Jezus Christus, mijn Heer, ook al zijn mijn zonden uit de tijd van mijn kindertijd, en die ik heb begaan tot op dit moment, zeer groot ... uw barmhartigheid is groter dan de boosaardigheid van mijn zonden. —St. Francis Xavier, van De brieven en instructies van Francis Xavier; geciteerd in Magnificat, December 2019, blz. 53

 

MOED

Wat is de les dan vandaag? Het is dat je moet oefenen moed. Ik ben ervan overtuigd dat je, omdat je dit leest, ook de genade hebt om te doen wat nodig is. Maar je moet moed oefenen - om 'niet bang te zijn'. Jarenlang heb ik gehuild als de blinde man Bartimeüs, "Jezus, zoon van David, heb medelijden met mij!" Maar wat ik miste, was de moed om los te laten waar ik me aan vastklampte.

Jezus stopte en zei: "Roep hem." Dus riepen ze de blinde man en zeiden tegen hem: "Schep moed; sta op, hij belt je. " Hij gooide zijn mantel opzij, sprong op en kwam tot Jezus. (Markus 10: 46-52)

Hij gooide zijn mantel opzij​ En daarmee werd hij genezen. Waar hou je je vandaag aan vast? Of beter gezegd, wat is aan je vastklampen. Omdat in werkelijkheid verborgen in de pijn van het loslaten van die dingen (het kruis) het zaad van nieuw leven en licht (de opstanding) is. Daarom ...

… Laten we onszelf ontdoen van elke last en zonde die aan ons vastklampt en volharden in het rennen van de race die voor ons ligt, terwijl we onze ogen gericht houden op Jezus, de leider en perfecter van het geloof. Omwille van de vreugde die voor hem lag, verdroeg hij het kruis ... (Heb 12: 1-2)

Dit gezegd hebbende, smeek uw Gezegende Moeder om u te helpen, net zoals de bedienden op de bruiloft in Kana haar benaderden toen de wijn op was. 

Zult u uw hart, uw wil en uw hele zelf in mijn moederlijke handen leggen, zodat ik u kan voorbereiden, verwijderen, versterken en u van alles kan ontdoen? Als je dat doet, zal ik je volledig vullen met het licht van de goddelijke wil en het goddelijke leven in je vormen. - Onze dame aan Luisa, Ibid. Goddelijke Wil Gebedenboek, p. 86

De potten met uw eigen wijn, dat wil zeggen, je eigen wil moeten eerst worden geleegd voordat ze kunnen worden gevuld met de goddelijke wil. Onze Lieve Vrouw zal je helpen. Zij doet op haar beurt een beroep op haar Zoon om te veranderen het water van uw zwakheid in de wijn van zijn kracht; naar verander je wil in de goddelijke wil. Onze Lieve Vrouw, als middelares van genade, "Zal je helemaal vullen" met deze nieuwe wijn die als een oceaan uit het stralende hart van Christus 'goddelijke barmhartigheid stroomt. Ze gaat het doen! Van uw kant is het de moed om eens en voor altijd nee te zeggen tegen de dingen waaraan u buitengewoon gehecht bent.

Jezus zei ooit tegen Luisa: "Om [in de Goddelijke Wil] binnen te gaan, hoeven schepselen slechts het kiezelsteentje van hun eigen wil te verwijderen ... Een ziel hoeft er maar naar te verlangen en alles is gedaan, mijn Wil neemt al het werk op zich. "  Als je een spiritueel begeleider hebt, onthul hem dan die afgoden waarvan je denkt dat ze moeten worden vernietigd voordat je iets radicaals doet. Als u geen directeur heeft, vraag dan aan Onze Lieve Vrouw en de Heilige Geest om uw ijver te temperen, zodat u alleen doet wat God behaagt. Vergis je niet door te denken dat goede dingen zoals natuur, chocolade, seks binnen het huwelijk of zelfs een glas wijn slecht zijn. Nee! Wat zondig en schadelijk is, is wanneer deze afgoden worden die op hun beurt "leegten van liefde" creëren waar Gods Wil zou moeten regeren. Vraag Onze Lieve Vrouwe Zetel van Wijsheid om je de kennis en wijsheid te geven die nodig zijn om de persoon te worden die de Vader je heeft geschapen, die uiteindelijk wordt gevonden in de Gave en genade van het leven in de Goddelijke Wil.

Het is de genade van het incarneren van Mij, van leven en groeien in je ziel, om het nooit te verlaten, om je te bezitten en door je bezeten te worden als in een en dezelfde substantie. Ik ben het die het aan je ziel meedeelt in een niet te bevatten compenetratie: het is de genade van genaden ... Het is een vereniging van dezelfde aard als die van de vereniging van de hemel, behalve dat in het paradijs de sluier die de Godheid verbergt verdwijnt ... —Gezegende Conchita (María Concepción Cabrera Arias de Armida), aangehaald in De kroon en voltooiing van alle heiligheden, door Daniel O'Connor, p. 11-12; nb. Ronda Chervin, Wandel met mij, Jezus

Twee dagen voordat ik die idolen kapotmaakte, was ik ertoe bewogen deze video op Facebook te plaatsen. Ik wist niet hoe profetisch het zou zijn ...

Het is tijd, mijn vriend, om de schepen te verbranden en de leegtes met liefde te vullen.

Sta op en heb moed!
- Onze Vrouwe aan Luisa, De Maagd Maria in het Koninkrijk, Dag 2