The Watchman's Song

IF Misschien herinner ik me hier kort een krachtige ervaring van ongeveer tien jaar geleden, toen ik me gedreven voelde om naar de kerk te gaan om te bidden voor het Heilig Sacrament ...

Ik zat thuis aan de piano en zong “Sanctus” (van mijn album Hier ben je).

Plotseling rees deze onverklaarbare honger in mij op om Jezus in de Tabernakel te bezoeken. Ik sprong in de auto en een paar minuten later stortte ik mijn hart en ziel voor Hem uit in een prachtige Oekraïense kerk in de stad waar ik toen woonde. Het was daar, in de aanwezigheid van de Heer, waar ik een innerlijke roep hoorde om te reageren op de oproep van Johannes Paulus II aan de jeugd om "wachters" te worden aan het begin van het nieuwe millennium.

Beste jonge mensen, het is aan jou om de wachters van de morgen die de komst van de zon aankondigt, die is de verrezen Christus! —POPE JOHANNES PAULUS II, Boodschap van de Heilige Vader aan de jeugd van de wereld, XVII Wereldjongerendag, n. 3; (vgl. Is 21: 11-12)

 Een van de Schriftgedeelten waar de Heer mij destijds naartoe leidde was Ezechiël hoofdstuk 33:

Het woord van de Heer kwam tot mij: Mensenzoon, spreek tot uw volk en zeg hun: Wanneer ik het zwaard tegen een land breng ... en de wachter ziet het zwaard tegen het land komen, moet hij op de trompet blazen om het volk te waarschuwen. … Ik heb u aangesteld als wachter over het huis van Israël; als je een woord uit mijn mond hoort, moet je ze voor mij waarschuwen. (Ezechiël 33: 1-7)

Zo'n taak is niet een taak die iemand zou kiezen. Het brengt hoge kosten met zich mee: spot, segregatie, onverschilligheid, het verlies van vrienden, familie en zelfs reputatie. Aan de andere kant heeft de Heer het in deze tijden gemakkelijk gemaakt. Want ik hoefde alleen maar de woorden te herhalen van de pausen die zowel de hoop en proeven in afwachting van deze generatie. Het was inderdaad Benedictus zelf die zei dat het snelle vertrek van elke vorm van morele normen in onze tijd nu de "eigenlijke toekomst van de wereld in gevaar heeft gebracht". ^[1]cf. Op de avond En toch bad hij ook om een ​​“nieuw Pinksteren” en riep hij de jongeren om “profeten van een nieuw tijdperk” van liefde, vrede en waardigheid te zijn.

Maar dat Schriftgedeelte van Ezechiël houdt daar niet op. De Heer beschrijft vervolgens wat er van de wachter wordt:

Mijn volk komt naar je toe, verzamelt zich als een menigte en zit voor je om je woorden te horen, maar ze zullen er niet naar handelen. Liefdesliedjes zijn op hun lippen, maar in hun hart streven ze naar oneerlijk gewin. Voor hen ben je slechts een zangeres van liefdesliedjes, met een prettige stem en een slimme touch. Ze luisteren naar uw woorden, maar ze gehoorzamen ze niet ... (Ezechiël 33: 31-32)

Op de dag dat ik mijn "rapport" aan de Heilige Vader schreef (zie Lieve Heilige Vader ... Hij komt!), een samenvatting van wat ik de komende jaren heb “gezien” en “zie”, mijn nieuwe album met “liefdesliedjes”, Kwetsbaar, werd klaargemaakt voor productie. Ik geef toe, het leek me meer dan toeval, want zo was het niet gepland. Dit waren toevallig de liedjes die daar zaten waarvan ik voelde dat de Heer ze wilde opnemen.

En ik vraag me ook af, heeft iemand werkelijk heb je de kreten en waarschuwingen gehoord? Ja, een paar om zeker te zijn. De bekeringsverhalen die ik als vrucht van deze bediening heb gelezen, hebben me soms tot tranen gebracht. En toch, hoevelen in de kerk hebben de waarschuwingen gehoord, hebben gehoor gegeven aan de boodschap van barmhartigheid en hopen dat iedereen die Jezus omhelst te wachten staat? Terwijl de wereld en de natuur zelf in chaos vervallen, lijkt het bijna alsof mensen kan niet horen. De strijd om hun zintuigen en tijd is bijna onbedwingbaar. Inderdaad, op die dag riep de Heer mij voor het Heilig Sacrament, een van de Schriftgedeelten die ik las, was uit Jesaja:

Toen hoorde ik de stem van de Heer zeggen: 'Wie zal ik sturen? Wie gaat er voor ons? " "Hier ben ik", zei ik; "stuur mij!" En hij antwoordde: “Ga en zeg tegen dit volk: luister goed, maar begrijp het niet! Kijk aandachtig, maar merk niet op! Maak het hart van dit volk traag, doof hun oren en sluit hun ogen; Opdat ze niet zien met hun ogen en horen met hun oren, en hun hart het begrijpt, en ze zich omkeren en genezen worden. "

"Hoe lang, o Heer?" Ik vroeg. En hij antwoordde: “Totdat de steden verlaten zijn, zonder inwoners, Huizen, zonder mensen, en het land een verlaten woestenij is. Totdat de Heer de mensen ver weg zendt, en groot is de verwoesting in het midden van het land. " (Jesaja 6: 8-12)

Het is alsof de Heer zijn boodschappers zendt om te falen, om als het ware een "teken van tegenstrijdigheid" te worden. Als men denkt aan de profeten in het Oude Testament, aan Johannes de Doper, aan St. Paulus en aan Onze Heer zelf, lijkt het inderdaad alsof de lente van de Kerk altijd in dat zaad wordt bewerkstelligd: het bloed van de martelaren.

Als het woord zich niet heeft bekeerd, zal het bloed zijn dat zich bekeert​ —POPE JOHN PAUL II, uit gedicht "Stanislaw"

Ik heb geprobeerd trouw te zijn, probeerde altijd op te schrijven wat ik voelde dat de Heer zei - niet wat ik wilde zeggen. Ik herinner me de eerste vijf jaar van dit schrijfapostolaat, uitgevoerd in pure angst dat ik op de een of andere manier zielen op een dwaalspoor zou brengen. God zij dank voor mijn geestelijke leidslieden door de jaren heen die getrouwe instrumenten zijn geweest van de tedere herderlijkheid van de Heer. Maar als ik mijn eigen geweten onderzoek, zou ik heel goed de woorden van St. Gregorius de Grote kunnen herhalen :.

Mensenkind, ik heb u tot wachter over het huis van Israël gemaakt. Merk op dat een man die de Heer als prediker uitzendt, een wachter wordt genoemd. Een wachter staat altijd op een hoogte zodat hij van ver kan zien wat er gaat komen. Iedereen die als wachter over het volk is aangesteld, moet zijn hele leven op een hoogte staan ​​om hen te helpen door zijn vooruitziende blik. Hoe moeilijk is het voor mij om dit te zeggen, want juist door deze woorden veroordeel ik mezelf. Ik kan niet met enige bekwaamheid prediken, en toch, voor zover ik slaag, leef ik zelf nog steeds niet volgens mijn eigen prediking. Ik ontken mijn verantwoordelijkheid niet; Ik erken dat ik lui en nalatig ben, maar misschien zal de erkenning van mijn fout me vergiffenis opleveren van mijn rechtvaardige rechter. —St. Gregorius de Grote, preek, Liturgie van de uren, Vol. IV, p. 1365-66

Van mijn kant vraag ik vergeving van het Lichaam van Christus voor elke manier waarop ik in woord of daad heb gefaald om de vreugdevolle hoop en gave over te brengen die de boodschap van verlossing is. Ik weet ook dat sommigen mijn geschriften hebben gecategoriseerd als "kommer en kwel". Ja, ik begrijp waarom ze dat zouden zeggen, vandaar de reden waarom ik me altijd heb uitgesteld tot de grimmige waarschuwingen van de pausen (zie Waarom schreeuwen de pausen niet? en Woorden en waarschuwingen​ Ik bied geen excuses aan voor het blazen op de bazuin van waarschuwende, nuchtere woorden om zielen wakker te schudden. Want ook dat is liefde in de verontrustende vermomming van de waarheid. Het is ook een onontkoombare plicht:

Jij, mensenkind, ik heb een wachter aangesteld over het huis van Israël; als u mij iets hoort zeggen, moet u hen voor mij waarschuwen ... [maar] als u zich niet uitspreekt om de goddelozen van zijn weg te weerhouden, zullen de goddelozen voor zijn schuld sterven, maar ik zal u verantwoordelijk houden voor zijn dood. (Ez 33: 7-9)

Maar het is niet allemaal een waarschuwing, zoals een korte inzage in mijn geschriften hier zal bevestigen. Zo ook met de pausen. Ondanks een controversieel pontificaat, blijft paus Franciscus ons wijzen op de essentie van onze doctrines, catechese, encyclieken, dogma's, concilies en canons ... en dat is voor een diepe en persoonlijke relatie met Jezus​ De Heilige Vader benadrukt tegenover de Kerk nogmaals de eenvoud, authenticiteit, armoede en nederigheid die het karakter van het volk van God moeten worden. Hij is proberen om de wereld nogmaals het ware gezicht van Jezus te laten zien door middel van een missie van liefde en barmhartigheid. Hij leert de kerk dat het haar essentie is om een ​​volk van lof, hoop en vreugde te worden. 

Discipelschap moet beginnen met een levende ervaring van God en zijn liefde. Het is niet iets statisch, maar een voortdurende beweging naar Christus toe; het is niet alleen de trouw om een ​​leerstelling expliciet te maken, maar eerder de ervaring van de levende, vriendelijke en actieve aanwezigheid van de Heer, een voortdurende vorming door naar zijn woord te luisteren ... Blijf standvastig en vrij in Christus, op zo'n manier dat je hem manifesteert bij alles wat je doet; neem het pad van Jezus met al je kracht, ken hem, laat je door hem roepen en onderwijzen, en verkondig hem met grote vreugde ... laten we bidden op voorspraak van onze moeder ... dat zij ons mag vergezellen op ons pad van discipelschap, zodat we, door ons leven aan Christus te geven, eenvoudig zendelingen kunnen zijn die het licht en de vreugde van het evangelie aan alle mensen brengen. —POPE FRANCIS, Homilie, mis op de luchthaven Enrique Olaya Herrera in Medellin, Columbia, 9 september 2017; ewtnnews.com

En toch zei hij: "De Kerk moet 'geschud' worden door de Heilige Geest om comfort en gehechtheid los te laten." ^[2]Homilie, mis op de luchthaven Enrique Olaya Herrera in Medellin, Columbia; ewtnnews.com Ja, dit is precies wat Onze Moeder over de hele wereld heeft gezegd: a Geweldig schudden is nodig om een ​​sluimerende Kerk wakker te maken en een wereld die dood is in haar zonden.

Het is onze slaperigheid voor de aanwezigheid van God die ons ongevoelig maakt voor het kwaad: we horen God niet omdat we niet gestoord willen worden, en dus blijven we onverschillig voor het kwaad. —POPE BENEDICT XVI, Katholiek persbureau, Vaticaanstad, 20 april 2011, algemene audiëntie

Dus de liefdevolle discipline van de Vader moet komen ... en het zal en is, als een Grote storm​ Dat wat de hemel heeft vertraagd en vertraagd, lijkt nu op het punt van vervulling te staan ​​(vgl. En zo komt het):

… Je gaat de beslissende tijden binnen, tijden waarop ik je al jaren voorbereid. Hoevelen zullen worden meegesleurd door de verschrikkelijke orkaan die zichzelf al op de mensheid heeft geworpen. Dit is de tijd van de grote beproeving; dit is mijn tijd, o kinderen toegewijd aan mijn Onbevlekt Hart. —Onze Vrouwe tot Fr. Stefano Gobbi, 2 februari 1994; met bijval Bisschop Donald Montrose

Dit is de tijd van de Grote Spirituele Strijd en je kunt niet wegrennen. Mijn Jezus heeft je nodig. Degenen die hun leven geven om de waarheid te verdedigen, zullen een grote beloning van de Heer ontvangen ... Na alle pijn zal er een nieuwe tijd van vrede komen voor mannen en vrouwen met een geloof. -Boodschap van Onze Lieve Vrouwe Vredeskoningin aan Pedro Regis Planaltina, 22 april; 25e, 2017

Nee, dit is niet het moment om cementbunkers te bouwen, maar om ons leven te cementeren in de toevlucht van het Heilig Hart. Om ons hele vertrouwen in Jezus te stellen, om, zonder compromis, al Zijn geboden te gehoorzamen; ^[3]cf. Wees trouw om de Heilige Drie-eenheid lief te hebben met heel je hart, ziel en kracht. En om het allemaal in en met Onze Lieve Vrouw te doen. In deze Manier, welke is de Waarheidvinden we dat Life dat licht in de wereld brengt.

Lieve kinderen, apostelen van mijn liefde, het is aan jullie om de liefde van mijn Zoon te verspreiden onder allen die haar niet hebben leren kennen; jij, de kleine lichtjes van de wereld, die ik met moederlijke liefde leer om helder en met volle glans te schijnen. Gebed zal u helpen, omdat gebed u redt, gebed redt de wereld ... Mijn kinderen, wees gereed. Deze keer is een keerpunt. Daarom roep ik je opnieuw op tot geloof en hoop. Ik laat je zien hoe je moet gaan, en dat zijn de woorden van het evangelie. —Onze Vrouwe van Medjugorje aan Mirjana, 2 april 2017; 2 juni 2017

Ik kan het niet helpen, maar voel dat mijn album Kwetsbaar is een beetje een "boekensteun" voor de afgelopen 10 jaar. Niet dat ik klaar ben met schrijven, spreken of zingen. Nee, ik wil niets aannemen. Maar ik leef op dit moment ook op een diepgaande manier naar de woorden van Ezechiël en Jesaja, zodat het een tijd van stilte en reflectie vereist, vooral nu wereldgebeurtenissen voor zichzelf beginnen te spreken. 

Ik bid elke dag voor de lezers hier en blijf jullie allemaal in mijn hart dragen. Denk alsjeblieft ook aan mij in je gebeden.

Moge Jezus altijd en overal bemind en verheerlijkt worden.

Ik zal mijn hele leven voor de Heer zingen,
maak muziek voor mijn God terwijl ik leef. 
Prijs de Heer, mijn ziel.
(Psalm 104)