Voor het eerst gepubliceerd op 25 december 2006 ...
DIE handen. Zo klein, zo klein, zo onschadelijk. Het waren Gods handen. Ja, we kunnen naar Gods handen kijken, ze aanraken, voelen… teder, warm, zachtaardig. Ze waren geen gebalde vuist, vastbesloten om gerechtigheid te brengen. Het waren handen open, bereid om iedereen te grijpen die ze vast zou houden. De boodschap was deze:
Wie mij liefheeft, zal mijn woord houden, en mijn Vader zal hem liefhebben, en wij zullen naar hem toe komen en bij hem wonen.
DIE handen. Zo sterk, stevig, maar zachtaardig. Het waren Gods handen. Verlengd in genezing, het opwekken van doden, het openen van de ogen van de blinden, het strelen van de kleine kinderen, het troosten van zieken en verdrietigen. Het waren handen open, bereid om iedereen te grijpen die ze vast zou houden. De boodschap was deze:
Ik zou negenennegentig schapen achterlaten om een verloren klein schaap te vinden.
DIE handen. Zo gekneusd, doorboord en bloedend. Het waren Gods handen. Genageld door de verloren schapen die Hij zocht, hief Hij ze niet op met een vuist van straf, maar liet Hij nogmaals Zijn handen ... onschadelijk worden. De boodschap was deze:
Ik ben niet in de wereld gekomen om de wereld te veroordelen, maar om de wereld door Mij te redden.
DIE handen. Krachtig, stevig, maar zachtaardig. Zij zijn Gods handen - open om allen te ontvangen die Zijn Woord hebben bewaard, die zich door Hem hebben laten vinden, die in Hem hebben geloofd om gered te kunnen worden. Dit zijn de handen die zich in een keer naar de hele mensheid zullen uitstrekken aan het einde der tijden… maar slechts weinigen zullen ze vinden. De boodschap is deze:
Velen worden geroepen, maar weinigen worden gekozen.
Ja, het grootste verdriet in de hel zal het besef zijn dat de handen van God zo liefdevol waren als een baby, zachtaardig als een lam en zo vergevingsgezind als een Vader.
We hebben werkelijk niets te vrezen in deze handen, behalve om nooit door hen vastgehouden te worden.
