Ware evangelisatie

HET NU WOORD OVER MASSAMETINGEN
voor 24 mei 2017
Woensdag van de zesde week van Pasen

Liturgische teksten hier

DAAR is veel kabaal geweest sinds de opmerkingen van paus Franciscus een paar jaar geleden het bekeringsproces aan de kaak stelde - de poging om iemand te bekeren tot het eigen religieuze geloof. Voor degenen die zijn feitelijke verklaring niet nauwkeurig onderzochten, veroorzaakte het verwarring omdat het brengen van zielen tot Jezus Christus - dat wil zeggen tot het christendom - precies is waarom de kerk bestaat. Dus of paus Franciscus liet de Grote Opdracht van de Kerk varen, of misschien bedoelde hij iets anders.

Proselytisme is plechtige onzin, het slaat nergens op. We moeten elkaar leren kennen, naar elkaar luisteren en onze kennis van de wereld om ons heen verbeteren.—POPE FRANCIS, interview, 1 oktober 2013; republiek.het

In deze context lijkt het erop dat wat de paus verwerpt, geen evangelisatie is, maar een methode van evangelisatie die niet stoomt over de waardigheid van de ander. In dat opzicht zei paus Benedictus precies hetzelfde:

De kerk houdt zich niet bezig met proselitisme. In plaats daarvan groeit ze door "attractie": zoals Christus 'alles tot zich trekt' door de kracht van zijn liefde, culminerend in het kruisoffer, zo vervult de Kerk haar missie in de mate dat ze, in eendracht met Christus, al haar werken volbrengt op spiritueel gebied. en praktische navolging van de liefde van haar Heer. —BENEDICT XVI, Homilie voor de opening van de vijfde algemene conferentie van de Latijns-Amerikaanse en Caribische bisschoppen, 13 mei 2007; vaticaan.va

We zien dit soort ware evangelisatie - de navolging van Christus - in de eerste mislezing van vandaag, waar Paulus de heidense Grieken inschakelt. Hij gaat hun tempels niet binnen en doet geen afbreuk aan hun waardigheid; hij beledigt hun mythische overtuigingen en rituele uitingen niet, maar gebruikt ze als basis voor dialoog.

Ik zie dat je in elk opzicht erg religieus bent. Want terwijl ik rondliep en zorgvuldig naar uw heiligdommen keek, ontdekte ik zelfs een altaar met de inscriptie 'Aan een onbekende God'. Wat u daarom onbewust aanbidt, verkondig ik u. (Eerste lezing)

Veel meer dan de postmoderne mens (die in toenemende mate atheïstisch en oppervlakkiger wordt), was Paulus zich er terdege van bewust dat de meest briljante geesten van zijn tijd - artsen, filosofen en magistraten - religieus waren. Ze hadden het aangeboren gevoel en besef dat God bestaat, hoewel ze niet konden bevatten in welke vorm het nog niet aan hen was geopenbaard.

Hij maakte uit één het hele menselijke ras om op het hele oppervlak van de aarde te wonen, en hij stelde de geordende seizoenen en de grenzen van hun regio's vast, zodat mensen God konden zoeken, misschien zelfs naar hem tasten en hem vinden, hoewel hij inderdaad is niet ver van een van ons. (Eerste lezing)

Zijn majesteit is boven aarde en hemel. (Psalm van vandaag)

Zo kan de mens op verschillende manieren te weten komen dat er een realiteit bestaat die de eerste oorzaak en het laatste doel van alle dingen is, een realiteit “die iedereen God noemt”… alle religies getuigen van de essentiële zoektocht van de mens naar God. -Catechismus van de Katholieke Kerk, zn. 34, 2566

Maar met de komst van Jezus Christus vindt de zoektocht naar God zijn plaats. Toch wacht Paul; hij blijft hun taal spreken en citeert zelfs hun dichters:

Want 'In hem leven en bewegen we en hebben we ons bestaan', zoals zelfs enkele van uw dichters hebben gezegd: 'Want ook wij zijn zijn nakomelingen.'

Op deze manier vindt Paul een gemeenschappelijke basis. Hij beledigt de Griekse goden niet en kleineert de authentieke verlangens van de mensen niet. En dus beginnen ze bij Paulus te voelen dat ze iemand hebben die hun innerlijke verlangen begrijpt - niet iemand die, vanwege zijn kennis, superieur is aan hen, waar ...

Een veronderstelde deugdelijkheid van doctrine of discipline leidt in plaats daarvan tot een narcistisch en autoritair elitarisme, waarbij men in plaats van te evangeliseren, anderen analyseert en classificeert, en in plaats van de deur naar genade te openen, zijn of haar energie uitput bij het inspecteren en verifiëren. In geen van beide gevallen maakt iemand zich echt zorgen over Jezus Christus of anderen. -PAUS FRANCISCUS, Evangelii Gaudium, N. 94

Dit relationele aspect heeft paus Franciscus vanaf de eerste dag van zijn pontificaat benadrukt. Maar voor de christen kan evangelisatie nooit eindigen met alleen het bereiken van een abstracte overeenkomst of wederzijdse doelen voor het algemeen welzijn - hoe waardig deze ook zijn. Liever…

Er is geen echte evangelisatie als de naam, de leer, het leven, de beloften, het koninkrijk en het mysterie van Jezus van Nazareth, de Zoon van God, niet worden verkondigd. —POPE PAULUS VI, Evangelii nuntiandi, zn. 22; vaticaan.va

En dus, nadat hij een gemeenschappelijke basis heeft gevonden, neemt Paul de volgende stap - die stap die de relatie, de vrede, zijn comfort, veiligheid en zelfs het leven zelf in gevaar brengt. Hij begint toe te staan dat Jezus Christus tevoorschijn komt:

Omdat we daarom het nageslacht van God zijn, moeten we niet denken dat de goddelijkheid is als een beeld dat door menselijke kunst en verbeeldingskracht van goud, zilver of steen is gemaakt. God heeft de tijden van onwetendheid over het hoofd gezien, maar nu eist hij dat alle mensen overal berouw hebben, omdat hij een dag heeft vastgesteld waarop hij 'de wereld rechtvaardig zal oordelen' door middel van een man die hij heeft aangesteld, en hij heeft voor iedereen bevestiging gegeven door op te staan. hem uit de dood.

Hier vertroetelt Paulus hun ego niet, maar spreekt tot een plek in hun hart waarvan ze zich al instinctief bewust zijn: die plek waarvan ze weten dat ze zondaars zijn, op zoek naar een Redder. En daarmee geloven sommigen, en anderen spotten gewoon en lopen weg.

Paulus heeft geen bekering gedaan en ook geen compromissen gesloten. Hij heeft geëvangeliseerd.

GERELATEERDE LEZING

Evangeliseer, niet Proselytize

Een katholiek antwoord op de vluchtelingencrisis

God in mij

Een pijnlijke ironie

Zegen u en dank u.