Als een moeder huilt

HET NU WOORD OVER MASSAMETINGEN
voor 15 september 2014
Gedenkteken van Onze Lieve Vrouw van Smarten

Liturgische teksten hier

I stond en keek toe terwijl de tranen in haar ogen sprongen. Ze liepen langs haar wang en vormden druppels op haar kin. Ze zag eruit alsof haar hart kon breken. Nog maar een dag eerder zag ze er vredig, zelfs vrolijk uit ... maar nu leek haar gezicht het diepe verdriet in haar hart te verraden. Ik kon alleen maar vragen: "Waarom ...?", Maar er was geen antwoord in de naar rozen geurende lucht, aangezien de vrouw naar wie ik keek een standbeeld van Onze Lieve Vrouw van Fatima.

Het beeld blijft in het huis van een Californisch echtpaar dat ik in de loop der jaren heb leren kennen en liefhebben (ik noemde de echtgenoot in mijn recente reflectie, Fatima en het grote schudden.) Ze schreef me vanmorgen om te zeggen dat haar gezicht vandaag, op deze herdenking van Onze-Lieve-Vrouw van Smarten, opnieuw "bedekt is met tranen". De tranen zijn in feite een geurige olie die op onverklaarbare wijze uit haar ogen stroomt - zoals zoveel andere iconen en beelden over de hele wereld die zijn onderzocht en wonderbaarlijk zijn bevonden. Omdat beelden normaal gesproken niet huilen.

Maar moeders wel.

Mijn dierbare vriend Michael D. O'Brien schreef een aangrijpende meditatie over het verdriet van Onze-Lieve-Vrouw onder de voet van het kruis:

Als ze het gescheurde lichaam naar beneden halen en de stijve, verwrongen ledematen op haar schoot leggen, ziet ze de baby die ze ooit in haar armen hield. [Zijn menselijkheid] was geschapen uit liefde en nu ligt hij hier weer, bedekt met het vuil van de wereld, gehavend door haar boosaardigheid, in stukken gescheurd door haar zieke ziel. Dan, door de snee in haar hart, stroomt alle angst van moeders uit en de nacht is gevuld met kreten ... het zijn kreten als geen ander in de geschiedenis van de mensheid, voor of in de toekomst. De engel had haar en Jozef en het kind gered van de slachting van de onschuldigen. Nu, eindelijk, wordt ook zij geroepen om de ondraaglijke tranen van Rachel te huilen die om haar kinderen huilt, omdat ze er niet meer zijn. -Wachten: verhalen voor advent, woordincarnatie.wordpress.com

De reden dat Onze Lieve Vrouw vandaag huilt, is dat, nogmaals, het lichaam van haar Zoon - Zijn mystieke lichaam, de kerk- is 'bedekt met het vuil van de wereld, gehavend door boosaardigheid, in stukken gescheurd door haar zieke ziel'.

… Jijzelf [Maria] zal een zwaard doorboren zodat de gedachten van vele harten onthuld mogen worden. (Evangelie van vandaag)

Toen ik opgroeide, herinner ik me een tijd dat mijn broer en ik aan het vechten waren in de kelder. We wisten niet dat onze moeder boven het kon horen. Plots hoorden we haar stem schreeuwen: "Hou op! Hou op!" We verstijfden in het gezicht van haar tranen, het hart van een moeder verscheurd door de woede die ons uit elkaar rukte. Haar verdriet was als een licht dat de "verdeeldheid onder" doorboorde ^[1]cf. eerste lezing ons, ons hart in een fractie van een seconde onthullend.

Er komt een moment in onze wereld, zo verscheurd door verdeeldheid, wanneer "Vele harten kunnen worden onthuld"- een 'gewetensverlichting'. ^[2]cf. Het oog van de storm We zullen het kruis van Christus in de lucht zien, zeggen sommige mystici en heiligen. ^[3]cf. Openbaring verlichting En als we dat doen, twijfel ik er niet aan dat we ook weer een moeder eronder zullen zien staan, niet alleen huilend om een ​​gewonde Zoon, maar ook om een ​​mensheid die zo ambivalent is tegenover zo'n liefde als de Zijne ... de tranen van een moeder en een zoon die zich vermengen om een ​​enkele druppel licht te vormen die op de aarde valt om de harten van velen te onthullen.

Toch is er een manier om haar bittere tranen in deze tijd te bedaren. Zoals het vandaag in de Psalm zegt:

Opoffering of offergave wenste u niet, maar oren open voor gehoorzaamheid die u mij gaf.

Door onze gehoorzaamheid aan haar Zoon in zelfs de kleinste dingen, waarvan onze Heer zelf zei dat het een bewijs is van onze liefde, ^[4]cf. Johannes 14:15 we beginnen de tranen van Onze Moeder ... en ook die van een Zoon weg te vegen.