DEEL III
IT Het was zes uur 's ochtends toen de eerste klokken voor het ochtendgebed over de vallei klonken. Nadat ik mijn werkkleding had aangetrokken en wat ontbijt had gegeten, liep ik voor het eerst naar de hoofdkapel. Daar begroette een kleine zee van witte sluiers die blauwe kleding bedekten me met hun etherische ochtendzang. Draaiend naar links, daar was Hij ... Jezus, aanwezig in het Heilig Sacrament in een grote Hostie gemonteerd in een enorme monstrans. En alsof ze aan Zijn voeten zat (zoals ze zeker vele keren was toen ze Hem vergezelde in Zijn missie in het leven), was een beeld van Onze Lieve Vrouw van Guadalupe uitgehouwen in de stam.
Toen ik mijn ogen weer op de nonnen en verschillende jonge novicaten richtte, was het meteen duidelijk dat ik in de aanwezigheid van Christus 'bruiden stond, die hun liefdeslied voor Hem zongen. Het valt me moeilijk onder woorden te brengen, maar vanaf dat moment wist ik meteen waarom de hemel op deze plek de aarde raakte. Een van de grote tekenen van haar aanwezigheid is dat ze haar kinderen leidt tot een diepere, authentieke liefde voor Jezus in de eucharistie. Ze schenkt aan degenen die van haar houden en die Hem aanbidden, de vlam van liefde die brandt in haar Onbevlekt Hart, een vlam die brandt voor haar God, en dan voor al degenen van wie Hij houdt.
Luister naar een korte opname die ik van het ochtendgebed heb gemaakt ...
Na een paar momenten van stille stilte, onderdompelend in het diepe tafereel van Christus 'tegenwoordigheid die boven de vallei zweefde alsof hij over de hele wereld is neergestreken, Ik ben verhuisd naar de werf. En daar kwam ik het tweede grote teken van Maria's actieve aanwezigheid tegen: de vrucht van liefdadigheid Ongeveer 80 meter lang en XNUMX meter breed stond de gaarkeuken die mijn mede-Canadezen begonnen te bouwen. Het was een vreemd gevoel, maar ik had zin om zijn balken te kussen! Dit was geen gewoon gebouw. Dit zou een diner voor Christus.
Want ik had honger en je gaf me te eten ... een vreemdeling en je verwelkomde me ... Amen, ik
zeg je, wat je ook deed voor een van mijn minste broers, je deed het voor mij. (Mat 25:35, 40)
Ik was overweldigd door vreugde en de eer dat ik kon deelnemen aan zoiets concreets voor Jezus in de het minst van mijn broers Dit was niet zoiets als geld in een verzamelmand stoppen voor een bezoekende missionaris in de parochie, of een kind sponsoren in een ver vreemd land ... dit was tastbaar ... elke spijker, elk bord, elke tegel ... het zou uiteindelijk allemaal het hoofd bedekken van Christus, verborgen in de verontrustende vermomming van de armen.
Toch vertelde iets me dat het bouwen van deze gaarkeuken ondergeschikt was aan de oproep van Onze Moeder om naar de berg Tabor te komen, de naam die moeder Lillie aan deze berg gaf. Zo niet, dan was er een diepere boodschap plan dat ik voelde dat Onze Lieve Vrouw onthulde.
Om 11 uur luidden de klokken om het ochtendgebed aan te geven, en daarna de mis om 30 uur. Bedekt met zweet en stof in de hitte van de Farenheit 95, gingen we terug naar het noviciaathuis dat het Canadese hoofdkwartier werd. We kleedden ons aan voor lichtere kleding en gingen op weg naar de hoofdkapel. Al snel gingen klokken luiden toen het Heilig Sacrament tot rust kwam, en de nonnen bogen diep alsof een koning zijn binnenplaats verliet. En toen begon de mis.
En ik begon te huilen. Het lied van de nonnen was zo puur, zo gezalfd, zo mooi dat ik, samen met een aantal van mijn metgezellen, diep in het hart werd doorboord. In feite leek het me soms tijdens de mis en de daaropvolgende missen alsof een groot koor achter me aan het zingen was, en toch, behalve een spreker die de drie belangrijkste cantors projecteerde, zaten alle nonnen voor me. Ik bleef me omdraaien en kijken wie er achter me stond, maar er was niemand (het zou me niet verbaasd zijn om ooit een engelenkoor te zien!). Inderdaad, gedurende de volgende twaalf dagen, bij elke mis, kon ik fysiek niet blijven huilen. Het was alsof de sluizen van goddelijke barmhartigheid waren geopend, en elke geestelijke zegening in de hemelen werd over mijn hart uitgegoten. [1]cf. Eph. 1: 3 Het was zoals Onze Lieve Vrouw zei dat het zou zijn voordat ik Canada verliet: een tijd van verfrissend.
Luister naar een korte opname van de Hosanna ...
DE DROGE BEENDEREN
En toen kwam de eerste mislezing, een lezing die zestien jaar geleden me door elkaar schudde alsof het een profetie was voor onze tijd. Het werd in feite een belangrijk onderdeel van Gods visie voor mijn bediening.
Ik vat het hier samen:
De hand van de Heer kwam op mij, en leidde mij naar buiten in de Geest van de Heer en plaatste mij in het midden van de vlakte, die nu gevuld was met beenderen. Hij liet me in alle richtingen tussen de botten lopen, zodat ik zag hoeveel ze er op het oppervlak van de vlakte waren. Hoe droog waren ze! Hij vroeg me: Mensenzoon, kunnen deze botten tot leven komen? Ik antwoordde: "Heer GOD, dat weet u alleen." Toen zei hij tegen mij: Profeteer over deze beenderen en zeg tot hen: Droge beenderen, luister naar het woord van de HEER! Zo zegt de Heer GOD tot deze beenderen: Zie! Ik zal geest in je brengen, zodat je tot leven mag komen. Ik zal pezen op je leggen, vlees over je laten groeien, je met huid bedekken en geest in je leggen, zodat je tot leven komt en weet dat Ik de HEER ben ... (volledige lezing: Ez 37: 1-14)
Na de mis, uitgeput van de genaden die mijn ziel overweldigden, pakte ik mijn pen en dagboek op en liet de dialoog tussen een moeder en een zoon doorgaan ...
Mama, die eerste lezing vandaag over de botten die tot leven komen ... waarom is het zo belangrijk voor mijn bediening?
Mijn zoon, is het tot leven komen van deze beenderen niet dat van het Nieuwe Pinksteren, de Vlam van Liefde die neerdaalt op de arme mensheid? Als de botten tot leven komen, zullen ze een enorm leger voor mijn Zoon vormen. U, kind, moet zielen voorbereiden op deze grote uitstorting van de Geest.
Mijn kind, ik heb je naar deze plek gebracht, de vrucht van Fatima. Hier is een centrum van liefde, een epicentrum van genade. Van hieruit zal een deel van Gods leger uitgaan: de anawim, de kleintjes.
Ik keek nog eens terug op de lezingen, dit keer de Psalm. Ik dacht eraan hoezeer de "dorre beenderen" vandaag Gods volk symboliseerden…. moe, gekweld, de ijver liep uit hen weg als bloed van een geslacht lam.
Ze dwaalden af in de woestijnwoestijn; de weg naar een bewoonde stad vonden ze niet. Hun leven was hongerig en dorstig in hen. In hun benauwdheid riepen ze de HEER aan; uit hun benauwdheid redde hij hen. En hij leidde hen langs een directe weg om een bewoonde stad te bereiken.
Onze Lieve Vrouw had meer te zeggen over deze "stad", maar vandaag niet. In plaats daarvan begon ze me te laten zien dat het Evangelie van de dag het fundament voor mij zou worden, en al mijn lezers, om ons voor te bereiden op deze grote uitstorting. Ze wil ons opnieuw leren over de betekenis van authentieke liefde ...
Wordt vervolgd ...
Bedankt voor je tienden en gebeden.
Om met Mark in de De Nu Word,
klik op onderstaande banner om abonneren.
Uw e-mail wordt met niemand gedeeld.
Dit najaar zal Mark zich bij zr. Ann Shields voegen
en Anthony Mullen bij de ...
Nationale Conferentie van de
Vlam van liefde
van het Onbevlekt Hart van Maria
VRIJDAG SEPT. 30 - OKT. 1e 2016
Philadelphia Hilton-hotel
Route 1-4200 City Line Avenue
Philadelphia, Pennsylvania 19131
Hoofdrollen:
Zr. Ann Shields - Voedsel voor de Journey Radio Host
Mark Mallet - Zanger, songwriter, auteur
Tony Mullen - Nationaal directeur van de Vlam van Liefde
Mgr. Chieffo - Spiritueel directeur
Voor meer informatie klikt u op hier
Podcast: Spelen in een nieuw venster | Downloaden
voetnoten
| ↑1 | cf. Eph. 1: 3 |
|---|