DEEL I
Het klooster van de trinitariërs van Maria, Tecate, Mexico
EEN kan worden vergeven als je denkt dat Tecate, Mexico de "oksel van de hel" is. Overdag kunnen de temperaturen in de zomer oplopen tot bijna 40 graden Celsius. Het land is pokdalig met enorme rotsen waardoor landbouw bijna onmogelijk is. Toch komt er zelden regen in de regio, behalve in de winter, omdat verre onweerswolken vaak aan de horizon plagen. Als gevolg hiervan is bijna alles bedekt met een meedogenloos fijn roodachtig stof. En 's nachts is de lucht verzadigd met de giftige stank van smeulend plastic terwijl industriële fabrieken hun bijproducten verbranden.
Over het algemeen heeft de stad Tecate een getteachtig gevoel, op sommige plaatsen onderbroken door de krotten van extreme armoede waar stukjes materiaal ramen en deuren verbergen en nauwelijks de waardigheid bedekken van de zielen die erin wonen. Zelfs de grote winkelketens hebben slechts een fractie van de goederen die mijlenver weg liggen, aan de andere kant van de grens, waar de hoop op een betere toekomst voortdurend lokt. En er hangt een voelbare spanning in de lucht… a geestelijk spanning… terwijl katholicisme en bijgeloof zich vermengen als wijnstokken die zich een weg banen door een prieel. Het is niet ongewoon om kruisbeelden en afbeeldingen van Onze-Lieve-Vrouw van Guadalupe te zien zitten naast charmes, amuletten en onbescheiden schilderijen. Dit was een land dat eeuwen eerder was bekeerd van heidendom en mensenoffers door de wonderbaarlijke tilma met het beeld van Onze-Lieve-Vrouw… maar de strijd tussen een vrouw en een draak is duidelijk nog steeds zichtbaar.
HEILIGE GROND
In het midden van deze woestijn, hoog boven Tecate aan de kant van een berg, staat het klooster van een orde van zusters genaamd The Trinitarians of Mary. Pas opgericht in 1992, zou je denken dat de orde vele decennia geleden is opgericht, gezien het aantal gebouwen, stenen muren, sierlijke tuinen en standbeelden die het uitgestrekte klooster accentueren. Stichteres Moeder Lillie zegt: 'Dat doen we niet
knieën over, maar we hebben nu een dorp! " Inderdaad, alles, zegt ze, is voorzien door gebed en goddelijke voorzienigheid.
Moeder Lillie is een Amerikaanse vrouw, waarschijnlijk eind vijftig. Ze is moeder van twee kinderen en grootmoeder van vier kinderen. Ze verliet een huwelijk van vreselijk huiselijk geweld dat begon op zeventienjarige leeftijd. Nadat de kerk snel een nietigverklaring had uitgevaardigd, werd ze op bedevaart naar toe geleid Fatima waar de oproep om een 
de contemplatieve orde van nonnen was geboren. Toen ze terugkeerde naar Mexico, vond ze een stuk land aan de rand van een berg waar zij en een paar andere leken Jezus begonnen te aanbidden en eerherstel aan Jezus te bewijzen in het Heilig Sacrament - achterin
een vrachtwagencamper, zonder stroom of elektriciteit. Al snel begonnen andere vrouwen zich bij hen aan te sluiten, totdat de kerk officieel hun associatie en groeiend charisma erkende. Moeder Lillie ontmoette uiteindelijk St. John Paul II en ontving zijn pauselijke zegen.
St. Teresa van Calcutta ontmoette ook Moeder Lillie en verzekerde haar dat dit een "werk van God" was. Inderdaad, de bestelling groeit met vijf 
stichtingen in de Verenigde Staten en Mexico, met tientallen nonnen en veel jonge noviciaten.
HEMEL OP AARDE
Men zou gemakkelijk alleen kunnen worden gefascineerd door de ruige schoonheid, prachtige Mexicaanse zonsondergangen en rustgevende wind. Maar pas als je de hoofdkapel voor de mis binnengaat, wordt het bijna meteen duidelijk: dit is een plek waar de hemel de aarde raakt. Is het de grote monstrans op het altaar die uitkijkt over de schilderachtige bergen (slechts een van de vele kapellen waar eeuwige aanbidding plaatsvindt)? Is het de zee van blauwe en witte sluiers die sterk lijkt op de 'blik' van de Maagd Maria? Zijn het de verbluffende en engelachtige stemmen en harmonieën die opstaan uit deze toegewijde vrouwen, in de regio bekend als de "zingende nonnen"?…. Ik kwam er al snel achter, want het was hier, in deze "Stad van God", dat Onze Lieve Vrouw me dit afgelopen Feest van de Assumptie noemde ...
ALS ONZE DAME VERSCHIJNT ...
"Ik vind dat jij en je ouders naar Mexico moeten komen", zei John Paul, een katholieke zakenman uit Calgary, Alberta. 'Ik vlieg je naar beneden. ik begrijp jou genoodzaakt bent te komen ... ”John Paul, een zeer moedige en wijze ondernemer, vaak gespot met een rozenkrans in zijn hand als hij niet aan het werk is, hielp met het financieren en organiseren van de bouw van een gaarkeuken aan de voet van het klooster in Mexico (hoe dat kwam is een ander verhaal op zich). Hij nodigde ons uit om ons bij andere Canadezen te voegen die het al aan het bouwen waren. Hij sprak met mijn jongste dochter, Nicole, die net twee jaar zendingswerk in West-Canada had afgerond. Ze maakte zich klaar om dit najaar naar de universiteit te gaan en twijfelde of ze wel of geen tijd zou hebben. 'Ik zal met mijn ouders praten en erover bidden', zei ze.
Toen Nicole me de genereuze uitnodiging bracht, deed ik een snelle inventarisatie van het werk op de boerderij en in de bediening op mijn bord en zei grinnikend: 'De enige manier waarop ik zou gaan is als Onze Lieve Vrouw van Guadalupe is aan mij verschenen!"
De volgende avond verscheen mijn dochter aan de eettafel en kondigde aan dat ze dat zou doen niet naar Mexico gaan. 'Ik heb gewoon geen tijd,' besloot ze, een beetje teleurgesteld klinkend. Ik stapte naar buiten om de post te halen en bij thuiskomst opende ik een 
kaart van een van mijn lezers. Op de voorkant stond een foto van Onze-Lieve-Vrouw van Guadalupe geschilderd door een van de zusters van de Society of Our Lady of the Most Holy Trinity in San Diego. Mijn dochter flapte eruit: "Het is Onze Lieve Vrouw, pa! " Ik lachte en maakte er niet al te veel van (de sceptische kant van de nieuwsverslaggever klampt zich nog steeds vast aan mijn verleden).
De volgende ochtend, op het feest van Maria-Tenhemelopneming, ontving mijn dochter een sms. Het was van John's zoon David, de jonge architect van de gaarkeuken; hij was al in Mexico. Hij stuurde Nicole een foto van een schilderij van de afbeelding van Onze-Lieve-Vrouw van Guadalupe die dag door de nonnen aan hem gegeven. "Kijk papa!" riep ze uit. Inmiddels begon ik me af te vragen, toen mijn vrouw eruit flapte: "Je hebt een derde teken nodig!" Ik dacht dat ik maar beter over dit alles kon gaan bidden, en dus opende ik de mislezingen, en de eerste lezing die dag was Openbaring 12, de vrouw gekleed in de zon-dat is precies hoe St. Juan Diego beschreef Onze Lieve Vrouw van Guadalupe:
… Haar kleding straalde als de zon, alsof het golven van licht uitzond, en de steen, de steile rots waarop ze stond, leek stralen te verspreiden. —Nican Mopohua, Don Antonio Valeriano (ca. 1520-1605 n.Chr.), N. 17-18
Daarop reisden mijn dochter en ik naar onze landelijke kerk en baden de rozenkrans voor het Heilig Sacrament. Wij wist it: we werden geroepen om te gaan. Toen we weer in onze auto stapten, zette ik de radio aan (die ik meestal uit laat), en het eerste nummer dat werd afgespeeld heette 'Mexico'. Het refrein ging zoiets als: "Het is goed om een reis naar Mexico te maken. " Wie zegt dat Onze Lieve Vrouw geen gevoel voor humor heeft?
Maar waarom? Waarom riep Onze Lieve Vrouw me plotseling naar deze verre plek, genesteld in de bergen van Tecate? In mijn gebed de volgende dag voelde ik dat er een nieuwe dialoog begon tussen een vrouw en haar zoon, een dialoog die sinds die dag is voortgezet. Ik wil enkele van de gedachten, stille woorden en indrukken met je delen die ik voelde dat ze die dag op mijn hart achterliet en sinds ...
Mijn zoontje, ik roep je naar Mexico, naar het land van Guadalupe waar ik aan de kleine Juan verscheen. Daar manifesteerde ik Gods plan voor deze "eindtijd", de "vrouw gekleed in de zon" die de kop van de slang zal verpletteren.
Hier roep ik je op om naar mijn tedere stem te komen luisteren, want ik zal tot je vermoeide hart spreken en je verkwikken voor de laatste strijd die voor ons ligt. Je zult veel van mijn kinderen door de woestijn leiden naar de veiligheid van mijn toevluchtsoord. Je moet de taak aankunnen, mijn zoon, en daarom roep ik je op voor de lastige taak die voor je ligt.
Ik wist toen nog niet dat het klooster waartoe we werden geroepen, was verwekt in Fátima, die plaats waar Onze Lieve Vrouw verscheen en aankondigde dat haar Onbevlekt Hart zou zijn ons toevluchtsoord. Ook klonk het idee van geestelijke verkwikking geweldig, aangezien de bediening meestal Getsemane is. Ik herinnerde me ook een krachtig woord dat de Heer me enkele jaren geleden had gegeven op de dag dat Hij me formeel riep 
in dit schrijven apostolaat. Het was van Johannes Chrysostomos:
Jij bent het zout van de aarde. Het is niet ter wille van u, zegt hij, maar ter wille van de wereld dat het woord aan u wordt toevertrouwd. Ik stuur jullie niet naar twee steden of naar tien of twintig, niet naar een enkele natie, zoals ik de profeten van weleer, maar over land en zee, naar de hele wereld. En die wereld verkeert in een erbarmelijke staat ... hij eist van deze mannen die deugden die bijzonder nuttig en zelfs noodzakelijk zijn als ze de lasten van velen willen dragen ... ze moeten leraren zijn, niet alleen voor Palestijnen maar voor de hele wereld. Wees dus niet verbaasd, zegt hij, dat ik u apart van de anderen toespreek en u bij zo'n gevaarlijke onderneming betrek… hoe groter de ondernemingen die u in handen krijgt, hoe ijveriger u moet zijn. Als ze je vervloeken en vervolgen en je beschuldigen van elk kwaad, zijn ze misschien bang om naar voren te komen. Daarom zegt hij: “Tenzij je op dat soort dingen voorbereid bent, heb ik je tevergeefs gekozen. Vloeken zullen noodzakelijkerwijs uw lot zijn, maar ze zullen u geen kwaad doen en gewoon een getuigenis zijn van uw standvastigheid. Als je echter door angst niet de kracht toont die je missie vereist, zal je lot veel erger zijn. " —St. Johannes Chrysostomos, Liturgie van de uren, Vol. IV, p. 120-122
De zachte innerlijke woorden van deze vrouw gingen verder ...
Wees nooit bang om in geloof uit te stappen, erop vertrouwend dat ik altijd uw hand vasthoud en u begeleid. Wees nooit bang voor het verlies van mijn liefde of die van mijn Zoon. We houden je dichtbij, alsof je enig kind bent. Heb vrede, kleintje, terwijl je je voorbereidt om naar het land van het wonderbaarlijke beeld van de in pracht geklede Vrouw te komen. Ik hou van je mijn "kleine Juan".
Daarmee pakten we onze koffers en drie dagen later waren we op weg naar het land van Guadalupe ...
Wordt vervolgd ...
Uw steun is nodig voor deze volletijddienst.
Zegen u, en bedankt.
Om met Mark in de De Nu Word,
klik op onderstaande banner om abonneren.
Uw e-mail wordt met niemand gedeeld.
Dit najaar zal Mark zich bij zr. Ann Shields voegen
en Anthony Mullen bij de ...
Nationale Conferentie van de
Vlam van liefde
van het Onbevlekt Hart van Maria
VRIJDAG 30 SEPTEMBER 2016
Philadelphia Hilton-hotel
Route 1-4200 City Line Avenue
Philadelphia, Pennsylvania 19131
Hoofdrollen:
Zr. Ann Shields - Voedsel voor de Journey Radio Host
Mark Mallet - Zanger, songwriter, auteur
Tony Mullen - Nationaal directeur van de Vlam van Liefde
Mgr. Chieffo - Spiritueel directeur
Voor meer informatie klikt u op hier
