Wie ben ik om te oordelen?

 
Foto Reuters

 

ZE zijn woorden die, iets minder dan een jaar later, door de kerk en de wereld blijven weerklinken: "Wie ben ik om te oordelen?" Ze waren het antwoord van paus Franciscus op een vraag die hem werd gesteld over de "homolobby" in de kerk. Die woorden zijn een strijdkreet geworden: ten eerste, voor degenen die homoseksuele praktijken willen rechtvaardigen; ten tweede voor degenen die hun moreel relativisme willen rechtvaardigen; en ten derde, voor degenen die hun aanname willen rechtvaardigen dat paus Franciscus een tandje minder is dan de antichrist.

Deze kleine grap van paus Franciscus 'is eigenlijk een parafrase van de woorden van St. Paul in de brief van St. James, die schreef: "Wie bent u dan om uw naaste te oordelen?" ^[1]vgl. Jam 4:12 De woorden van de paus worden nu op t-shirts gespat en worden snel een viraal motto ...

 

HOUD ME OP ME TE BEOORDELEN

In het evangelie van Lucas zegt Jezus: 'Stop met oordelen en je zult niet worden beoordeeld. Stop met veroordelen en je zult niet worden veroordeeld. " ^[2]Lk 6: 37 Wat betekenen deze woorden? 

Als u een man de portemonnee van een oude dame ziet stelen, zou het dan verkeerd zijn als u dat zou doen schreeuw: “Stop! Stelen is verkeerd! " Maar wat als hij antwoordt: "Hou op met mij te veroordelen. Je kent mijn financiële situatie niet. " Als je een collega geld van de kassa ziet aannemen, zou het dan verkeerd zijn om te zeggen: "Hé, dat kan je niet"? Maar wat als ze antwoordt: 'Oordeel niet over mij. Ik doe hier mijn eerlijke deel van het werk voor een schamel loon. " Als je merkt dat je vriend vals speelt in de inkomstenbelasting en de kwestie aan de orde stelt, wat als hij antwoordt: "Hou op met mij te veroordelen. Ik betaal te veel belastingen. " Of wat als een overspelige echtgenoot zegt: 'Oordeel niet over mij. Ik ben eenzaam"…?

We kunnen in de bovenstaande voorbeelden zien dat iemand een oordeel velt over de morele aard van andermans daden, en dat het onrechtvaardig zou zijn niet om te spreken. In feite maken jij en ik de hele tijd morele oordelen, of het nu gaat om iemand door een stopbord zien rollen of horen van Noord-Koreanen die verhongeren in concentratiekampen. We zitten, en we oordelen.

De meeste moreel gewetensvolle mensen erkennen dat we chaos zouden hebben als we geen oordeel vellen en iedereen gewoon laten doen wat ze willen die een bordje met 'Beoordeel me niet' op hun rug droegen. Als we niet zouden oordelen, dan zou er geen grondwettelijk, burgerlijk of strafrecht kunnen zijn. Het maken van oordelen is dus in feite noodzakelijk en bevorderlijk voor het bewaren van vrede, beleefdheid en gelijkheid tussen mensen.

Dus wat bedoelde Jezus met? oordeel niet? Als we wat dieper in de woorden van paus Franciscus graven, geloof ik dat we de betekenis van het gebod van Christus zullen ontdekken.

 

DE INTERVIEWS

De paus reageerde op een vraag van een verslaggever over het aannemen van monseigneur Battista Ricca, een predikant die betrokken was bij het hebben van seksuele relaties met andere mannen, en opnieuw over de geruchten "homolobby" in het Vaticaan. Wat betreft Mgr. Ricca, de paus, antwoordde dat ze na een canoniek onderzoek niets vonden dat overeenstemde met de beschuldigingen tegen hem.

Maar ik zou hier nog een ding aan willen toevoegen: ik zie dat zo vaak in de kerk, afgezien van dit geval en ook in dit geval, men zoekt naar de 'zonden van de jeugd' ... als een persoon, of seculiere priester of een non, heeft een zonde begaan en toen ervoer die persoon bekering, de Heer vergeeft en wanneer de Heer vergeeft, vergeet de Heer en dit is heel belangrijk voor ons leven. Als we gaan biechten en we echt zeggen: 'Ik heb in deze kwestie gezondigd', vergeet de Heer, en hebben we niet het recht om niet te vergeten, omdat we het risico lopen dat de Heer onze zonden niet zal vergeten, hè? —Salt & Light TV, 29 juli 2013; saltandlighttv.org

Wie iemand gisteren was, is niet per se wie ze vandaag zijn. We moeten vandaag niet zeggen "die en die is een dronkaard", terwijl hij gisteren misschien vastbesloten was zijn laatste drankje te nemen. Dat is ook wat het betekent om niet te oordelen en te veroordelen, want dit is precies wat de Farizeeën deden. Ze oordeelden dat Jezus Mattheüs als belastinginner had gekozen op basis van wie hij gisteren was, niet op basis van wie hij aan het worden was.

Over de homolobby zei de paus verder:

Ik denk dat wanneer we een homo tegenkomen, we onderscheid moeten maken tussen het feit dat iemand homo is en het feit dat er een lobby is, want lobby's zijn niet goed. Zij zijn slecht. Als een persoon homo is en zoekt de Heer en heeft goede wil, wie ben ik om die persoon te oordelen? De Catechismus van de katholieke kerk legt dit punt prachtig uit, maar zegt ... deze personen mogen nooit worden gemarginaliseerd en "ze moeten in de samenleving worden geïntegreerd." —Salt & Light TV, 29 juli 2013; saltandlighttv.org

Was hij in tegenspraak met de duidelijke leer van de Kerk dat homoseksuele handelingen "intrinsiek ongeordend" zijn en dat de neiging tot homoseksualiteit zelf, hoewel niet zondig, een "objectieve aandoening" is? ^[3]Brief aan de bisschoppen van de katholieke kerk over de pastorale zorg voor homoseksuelen, n. 3 Dat is natuurlijk wat velen dachten dat hij aan het doen was. Maar de context is duidelijk: de paus maakte een onderscheid tussen degenen die homoseksualiteit promoten (de homolobby) en degenen die, ondanks hun neiging, de Heer in goede wil zoeken. De benadering van de paus is inderdaad wat de catechismus leert: ^[4]"... de traditie heeft altijd verklaard dat "homoseksuele handelingen intrinsiek ongeordend zijn." Ze zijn in strijd met de natuurwet. Ze sluiten de seksuele handeling af bij het geschenk van het leven. Ze gaan niet uit van een echte affectieve en seksuele complementariteit. Ze kunnen in geen geval worden goedgekeurd. " -Catechismus van de Katholieke Kerk, n. 2357

Het aantal mannen en vrouwen met diepgewortelde homoseksuele neigingen is niet te verwaarlozen. Deze neiging, die objectief verstoord is, vormt voor de meesten van hen een beproeving. Ze moeten met respect, mededogen en gevoeligheid worden geaccepteerd. Elk teken van onrechtvaardige discriminatie in hun opzicht moet worden vermeden. Deze personen zijn geroepen om Gods wil in hun leven te vervullen en, als ze christenen zijn, om de moeilijkheden die ze door hun toestand kunnen ondervinden, te verenigen bij het offer van het Kruis des Heren. -Catechismus van de Katholieke Kerk, n. 2358

Maar geloof me niet op mijn woord. De paus legde dit zelf uit in een ander interview.

Tijdens de terugvlucht uit Rio de Janeiro zei ik dat als een homoseksueel persoon van goede wil is en op zoek is naar God, ik niet kan oordelen. Door dit te zeggen, zei ik wat de catechismus zegt. Religie heeft het recht om haar mening te uiten in dienst van de mensen, maar God heeft ons in de schepping bevrijd: het is niet mogelijk om geestelijk in te grijpen in het leven van een persoon.

Een persoon vroeg me eens op een provocerende manier of ik homoseksualiteit goedkeurde. Ik antwoordde met een andere vraag: 'Zeg me: als God naar een homo kijkt, onderschrijft hij dan het bestaan ​​van deze persoon met liefde, of verwerpt en veroordeelt hij deze persoon?' We moeten altijd rekening houden met de persoon. Hier treden we het mysterie van de mens binnen. In het leven begeleidt God personen, en wij moeten hen begeleiden, uitgaande van hun situatie. Het is noodzakelijk om hen barmhartig te begeleiden​ —American Magazine, 30 september 2013, amerikamagazine.org

Die zin over niet oordelen in het evangelie van Lucas wordt voorafgegaan door de woorden: "Wees barmhartig zoals uw hemelse Vader barmhartig is." De Heilige Vader leert dat niet oordelen betekent niet oordelen de toestand van andermans hart of ziel. Het betekent niet dat we de daden van een ander niet moeten beoordelen op de vraag of ze objectief gezien goed of fout zijn.

 

DE EERSTE VICAR

Hoewel we objectief kunnen bepalen of een handeling in strijd is met de natuurlijke of morele wet 'geleid door de gezaghebbende leer van de kerk', ^[5]cf. CCC, N. 1785 alleen God kan uiteindelijk de schuld van een persoon in zijn daden bepalen, omdat Hij alleen is "Kijkt in het hart." ^[6]cf. 1 Sam 16: 7 En iemands schuld wordt bepaald door de mate waarin hij zijn of haar volgt geweten​ Dus zelfs vóór de morele stem van de Kerk ...

Het geweten is de oorspronkelijke plaatsvervanger van Christus ... De mens heeft het recht om in geweten en in vrijheid te handelen om persoonlijk morele beslissingen te nemen.-Catechismus van de Katholieke Kerk, n. 1778

Het geweten van een man is dus de scheidsrechter van zijn rede, de "boodschapper van Hem, die, zowel in de natuur als in genade, tot ons spreekt achter een sluier, en ons onderwijst en regeert door Zijn vertegenwoordigers." ^[7]John Henry Cardinal Newman, "Brief aan de hertog van Norfolk", V, Bepaalde moeilijkheden die anglicanen ondervonden bij de katholieke leer II Dus op de dag des oordeels, "zal God oordelen" ^[8]cf. Heb 13: 4 ons op basis van hoe we reageerden op zijn stem die in ons geweten sprak en zijn wet in ons hart. Niemand heeft dus het recht om de innerlijke schuld van een ander te beoordelen.

Maar elke man heeft de plicht informeren zijn geweten ...

 

DE TWEEDE VICAR

En dat is waar de "tweede" Vicaris binnenkomt, de paus die, in gemeenschap met de bisschoppen van de Kerk, is gegeven als een "licht voor de wereld", een licht voor onze gewetens. Jezus gaf de Kerk expliciet de opdracht om niet alleen te dopen en discipelen te maken, maar ook om naar binnen te gaan "Alle naties ... die hen leren onderhouden alles wat ik u geboden heb." ^[9]cf. 28: 20 Dus…

Aan de Kerk behoort het recht om altijd en overal morele principes bekend te maken, ook die welke betrekking hebben op de sociale orde, en om een oordeel vellen over alle menselijke aangelegenheden voor zover deze vereist zijn door de fundamentele rechten van de menselijke persoon of de redding van zielen. -Catechismus van de Katholieke Kerk, n. 2246

Omdat de zending van de Kerk een goddelijke opdracht is, zal elke persoon worden beoordeeld op basis van zijn reactie op het Woord, aangezien: "In de gewetensvorming is het Woord van God het licht op ons pad ..." ^[10]Catechismus van de Katholieke Kerk, n. 1785 dus:

Het geweten moet worden geïnformeerd en het morele oordeel moet worden verlicht. -Catechismus van de Katholieke Kerk, n. 1783

We moeten echter nog steeds buigen voor de waardigheid en vrijheid van anderen, aangezien alleen God met zekerheid weet in welke mate andermans geweten is gevormd, hun begrip, kennis en bekwaamheid, en dus schuld, bij het nemen van morele beslissingen.

Onwetendheid van Christus en zijn evangelie, slecht voorbeeld gegeven door anderen, slavernij aan iemands hartstochten, bewering van een verkeerd begrip van autonomie van het geweten, verwerping van het gezag van de Kerk en haar leer, gebrek aan bekering en naastenliefde: deze kunnen aan de bron liggen van beoordelingsfouten in moreel gedrag. -Catechismus van de Katholieke Kerk, n. 1792

 

OORDEEL OP GRAAD

Maar dit brengt ons terug bij ons allereerste voorbeeld, waar het duidelijk goed was om een ​​oordeel uit te spreken over de portemonnee-dief. Dus wanneer kunnen en moeten we persoonlijk immoraliteit uitspreken?

Het antwoord is dat onze woorden door liefde moeten worden beheerst, en liefde leert geleidelijk. Net zoals God geleidelijk doorheen de heilsgeschiedenis heeft bewogen om zowel de zondige natuur van de mens als Zijn goddelijke barmhartigheid te openbaren, zo moet ook de openbaring van de waarheid aan anderen worden doorgegeven zoals beheerst door liefde en genade. De factoren die onze persoonlijke verplichting bepalen om het spirituele werk van barmhartigheid te verrichten door een ander te corrigeren, zijn afhankelijk van onze relatie.

Enerzijds verkondigt de Kerk moedig en ondubbelzinnig "geloof en moraal" aan de wereld door middel van de buitengewone en gewone uitoefening van het leergezag, hetzij door middel van officiële documenten of openbaar onderwijs. Dit is verwant aan Mozes die Mt. Sinai en gewoon de Tien Geboden voorlezen aan alle mensen, of Jezus die in het openbaar aankondigde: "Bekeert u en geloof het goede nieuws." ^[11]Mark 1:15

Maar als het erom gaat individuen persoonlijk aan te spreken op hun morele gedrag, reserveerden Jezus, en later de apostelen, meer directe woorden en oordelen voor degenen met wie ze begonnen waren op te bouwen of al een relatie hadden opgebouwd..

Waarom zou ik buitenstaanders beoordelen? Is het niet uw zaak om degenen binnenin te beoordelen? God zal degenen van buiten oordelen. (1 Kor.5: 12)

Jezus was altijd heel zachtaardig voor degenen die in zonde waren betrapt, vooral degenen die het evangelie niet kenden. Hij zocht ze op en in plaats van hun gedrag te veroordelen, nodigde hij ze uit voor iets beters: “Ga en zondig niet meer…. Volg mij." ^[12]cf. Joh 8:11; Mat 9: 9 Maar toen Jezus handelde met degenen van wie Hij wist dat ze een relatie met God hadden, begon Hij hen te corrigeren, zoals Hij herhaaldelijk deed met de apostelen.

Als je broer tegen je zondigt, ga hem dan zijn fout vertellen, tussen jou en hem alleen ... (Matt 18:15)

De apostelen verbeterden op hun beurt hun kudden door middel van brieven aan de kerken of persoonlijk.

Broeders, zelfs als iemand op een of andere overtreding wordt betrapt, zouden spirituele jullie die moeten corrigeren met een zachte geest, kijkend naar jezelf, zodat je misschien ook niet in de verleiding komen. (Gal 6: 1)

En toen er huichelarij, misbruik, immoraliteit en valse leerstellingen waren in de kerken, vooral onder de leiders, namen zowel Jezus als de apostelen hun toevlucht tot grof taalgebruik, zelfs tot excommunicatie. ^[13]cf. 1 Kor 5: 1-5, Matt 18:17 Ze vielen snel een oordeel uit toen het duidelijk was dat de zondaar tegen zijn geïnformeerde geweten handelde ten koste van zijn ziel, een schandaal voor het lichaam van Christus en een verzoeking voor de zwakken. ^[14]cf. Mk 9: 42

Stop met oordelen naar het uiterlijk, maar oordeel rechtvaardig. (Johannes 7:24)

Maar als het gaat om dagelijkse fouten die voortkomen uit menselijke zwakheid, in plaats van een ander te oordelen of te veroordelen, moeten we 'elkaars lasten dragen' ^[15]cf. Gal 6: 2 en bid voor hen ...

Als iemand zijn broer ziet zondigen, als de zonde niet dodelijk is, moet hij tot God bidden en hij zal hem leven geven. (1 Johannes 5:16)

We moeten eerst het blok uit ons eigen oog halen voordat we het stipje uit onze broeders halen, "Want volgens de maatstaf waarmee u een ander oordeelt, veroordeelt u uzelf, aangezien u, de rechter, precies dezelfde dingen doet." ^[16]cf. Rom 2: 1

Wat we in onszelf of in anderen niet kunnen veranderen, moeten we geduldig verdragen totdat God wil dat het anders is ... Neem de moeite om geduldig te zijn bij het dragen van de fouten en zwakheden van anderen, want ook u hebt er veel gebreken die anderen moeten verdragen ... —Thomas à Kempis, De navolging van Christus, William C. Creasy, blz. 44-45

En dus, wie ben ik om te oordelen? Het is mijn plicht om anderen het pad naar het eeuwige leven te laten zien door mijn woorden en daden, en door de waarheid in liefde te spreken. Maar het is Gods plicht om te beoordelen wie dat leven waardig is en wie niet.

Liefde zet de volgelingen van Christus er in feite toe aan om aan alle mensen de waarheid te verkondigen die redt. Maar we moeten een onderscheid maken tussen de fout (die altijd moet worden afgewezen) en de persoon die fout is, die nooit zijn waardigheid als persoon verliest, ook al worstelt hij te midden van valse of inadequate religieuze ideeën. God alleen is de rechter en de zoeker van harten; hij verbiedt ons een oordeel te vellen over de innerlijke schuld van anderen. —Vaticaan II, Gaudium en spes, 28