WAAROM laat God mij op deze manier lijden? Waarom zijn er zoveel obstakels voor geluk en groeien in heiligheid? Waarom moet het leven zo pijnlijk zijn? Het voelt alsof ik van dal naar dal ga (ook al weet ik dat er pieken tussen zitten). Waarom God?
DE RIVIER DRAAIT
Veel grote rivieren stromen van berggletsjers en vinden hun weg door het land naar de zee of naar een groot aantal zijrivieren en meren. Deze grote hoeveelheid water snijdt niet simpelweg een rechte lijn naar zijn schijnbare doel; het slingert en kronkelt en maakt een schijnbaar eindeloze reis. Onderweg komt het talrijke obstakels en barrières tegen die onmiddellijk zijn verdere opmars lijken te verhinderen ... maar terwijl elk obstakel plaats maakt voor de wateren, wordt er een nieuw pad gesmeed en de rivier rukt op.
Zo was het met de Israëlieten toen God hen uit Egypte leidde, door de Rode Zee en de woestijn in. 
Hun reis naar het Beloofde Land had een kwestie van dagen moeten zijn. In plaats daarvan duurde het veertig jaar. Waarom lijkt God de "lange weg" te nemen? Waarom leidde Hij de Israëlieten niet onmiddellijk, temidden van hun lofprijzing en verheuging over hun verlossing van Farao, het land binnen dat vloeide van melk en honing?
Waarom, mijn Jezus, sta je toe dat mijn overwinningen en vreugden in de handen vallen van bandieten die me gehavend en gekneusd achterlaten langs de kant van de weg? Net als de arme man in uw gelijkenis, ben ik alleen uit op een aangename wandeling. Ik verlang alleen naar rust en stilte en een eenvoudig bestaan. Wie zijn deze fantomen die op mij neerdalen en de dag in de nacht veranderen, de geur van de ochtend in de rook van verdriet en het eens zo duidelijke pad in een berg van problemen? Mijn God, waarom lijkt u zo ver weg - u die mijn reisgenoot was? Waar ben je geweest? Waarom, toen de oceaan alleen achter de horizon leek, heb je me teruggedraaid naar de droge en eenzame woestijn?
DE RIVIER VAN HET LEVEN
Jezus zei:
Hij die in mij gelooft ... 'Uit zijn hart zullen stromen van levend water vloeien.' (Johannes 7:38)
Je hart is als een rauw landschap en de Heilige Geest, die deze Rivier van Leven is, begint te stromen vanuit je Doopsel, en vormt en vormt je ziel terwijl Hij stroomt. Want ook al is onze zonde weggewassen, onze ziel is nog steeds onderhevig aan de zwakheid van het vlees, aan de neiging tot hartstochten, “alles wat er in de wereld is, sensuele lust, verleiding voor de ogen en een pretentieus leven ...”(1 Johannes 2:16).
Waar komen de oorlogen vandaan en waar komen de conflicten onder jullie vandaan? Komt het niet door uw passies die oorlog voeren binnen uw leden? (Jakobus 4: 1)
Deze interne oorlog is het gevolg van die eerste "dam" gebouwd door Adam en Eva, die oorspronkelijke obstructie die een dodelijke slag toebracht aan de eb en vloed van genade die stroomde tussen de mens en Zijn Schepper. Tot dan waren de mens en Zijn God in eenheid zoals een strand en de oceaan zich vermengen en overlappen. Maar de zonde plaatste een bergachtig landschap van afstand tussen ons en de heiligheid van God. Omdat we zijn gemaakt naar Gods beeld, gemaakt met de gave van rede, geweten en vrije wil - vermogens die de macht hebben om groot kwaad te begaan en onderworpen aan misleiding - de wond is diep ... zo diep dat God in ons vlees moest sterven om het herstel van zijn geliefde schepping te beginnen. In Jezus hebben we onze genezing en bevrijding gevonden.
Ook al kan onze redding in een enkel moment bij de doop worden bereikt, onze heiliging is dat niet (omdat we uiteindelijk allemaal zondigen). De menselijke ziel is een enorm mysterie dat zelfs de mens zelf niet kan overwinnen. Alleen God kan. En dus is de Heilige Geest gezonden als onze Advocaat, onze Helper, om ons te herconfigureren en ons terug te vormen naar het goddelijke patroon waarin we zijn geschapen, een 
patroon dat wil zeggen, in een woord, lief te hebben. De Heilige Geest komt als een stromende rivier om ons opnieuw te maken naar het beeld waarin we altijd bedoeld waren te worden.
Maar hoeveel obstakels zijn er om lief te hebben! Hoeveel hindernissen zijn er voor zelfgave en liefdadigheid! En het is om deze reden dat we lijden. Niet omdat God straf uitdeelt voor elke overtreding, maar door lijden wordt de eigenliefde weggenomen door de krachtige krachten van de Rivier van Leven. Hoe meer het oude zelf plaatsmaakt voor het nieuwe, hoe meer we worden onszelf- voor wie we echt zijn gemaakt. Hoe meer we onszelf zijn, hoe meer we in staat zijn tot eenwording met God, in staat tot die vreugde en vrede en liefde die Zijn essentie is. En dit proces is pijnlijk. Het is een proces dat ons in feite volledig van het oude zelf moet ontdoen om ons in het nieuwe te kleden.
BRULLENDE SNELHEID
Het is moeilijk om dit midden in een proces te zien. Het is moeilijk in te zien temidden van verleiding dat wat ik doormaak, als ik volhard, 
brengt me eigenlijk steeds dichter bij de Oneindige Oceaan. Op dat moment zie en voel ik alleen de verschrikkelijke golven van twijfel, de verleiding die in zonde vervalt, de grillige rotsen van leugens en schuld. Ik heb het gevoel dat ik willekeurig in de stroom van het leven word heen en weer geslingerd, die het goede noch het slechte beloont, maar slechts een chaotische ontvouwing is van elk moment totdat ik sterf.
Maar de waarheid is dat deze machtige rivier een landschap van innerlijke schoonheid creëert. Hoewel alles wat ik op dit moment kan zien de tuimelende rotsen en omgevallen bomen zijn van de slagen van deze enorme golven, is er in werkelijkheid iets wonderbaarlijks in mijn ziel als ik blijf in het proces. (Ja, je kunt constant zondigen en vallen en struikelen. Maar als je voortdurend naar God terugkeert met een oprecht hart, blijf je in het proces!) Het punt is dit: God heeft je geschapen om mooi te zijn, om gelukkig te zijn, om te zijn. heilig. Hij is meer geïnteresseerd in het zien van uw perfectie dan u en ik, omdat Hij weet hoe mooi onze ziel kan zijn! Dit is in feite een diepe wond in Gods hart ... God, verlangend om je ziel dichter bij de Zijne te zien, dorstend naar een tijd waarin je Hem zou liefhebben met heel je hart, ziel, verstand en kracht, want dan zul je volledig mens zijn, dan zul je je grootste potentieel realiseren ! Maar hoe ver weg lijkt dit als ik in de spiegel kijk. En God weet dit ook. Hij weet hoe bedroefd ik ben als ik me voor Hem uitrek… maar het lijkt alsof ik een oneindigheid van Zijn armen af val.
Wees niet bang voor uw Heiland, o zondige ziel. Ik doe de eerste stap om naar je toe te komen, want ik weet dat je zelf niet in staat bent om jezelf naar mij toe te brengen. Kind, ren niet weg van je Vader; wees bereid om openlijk te praten met uw God van barmhartigheid die woorden van vergeving wil spreken en zijn genade aan u wil schenken. Hoe dierbaar is je ziel voor mij! Ik heb uw naam in Mijn hand geschreven; je bent gegraveerd als een diepe wond in Mijn Hart. -Goddelijke genade in mijn ziel, Dagboek van St. Faustina, n. 1485
Mijn geliefde broeder en zusters, er is één ding dat je moet doen. Zelfs als je volledig verstoken bent van deugdzaamheid, zelfs als je voor God staat met lege handen en een bevlekt hart als een bedelaar aan de deur van een gaarkeuken ... je moet vertrouwen. Vertrouw op Gods liefde en plan voor jou. Ik schrijf deze woorden met een zekere heilige angst in mijn hart. Want ik weet dat sommige zielen te trots zullen zijn om te vertrouwen, te trots om zichzelf te vernederen als een klein kind en het uitroepen tot hun God… en ze zullen een eeuwigheid van woede en trots en haat jegens hun Schepper doorbrengen.
Maar nu, op dit moment, stroomt de rivier in je ziel terwijl je deze woorden leest. De berg problemen om je heen kan het gevoel hebben dat ze instorten, dat de bocht in de rivierbedding te veel voor je is, te pijnlijk, te eenzaam. Maar hier kun je niet zien; je kunt het grote Woud van Genaden dat voorbij deze bocht ligt, of de uitgestrekte Weiden van Deugd die voor je liggen, niet zien. Er is maar één manier om deze opstanding van het 'nieuwe zelf' te bewerkstelligen, en dat is om op dit pad door te gaan, in deze Vallei van de Schaduw des Doods, in een geest van vertrouwen. Het is de weg van het kruis. Er is geen andere weg.
O ziel doordrenkt van duisternis, wanhoop niet, Alles is nog niet verloren. Kom en vertrouw op uw God, die liefde en barmhartigheid is. - n. 1486
Ik kan voelen God spreekt deze woorden terwijl ik ze schrijf, en als ik u de absoluut liefde in hen, je angsten zouden verdwijnen als mist in vlammen! Wees niet bang! Wees niet bang voor dit lijden, want er is geen druppel in uw leven toegestaan zonder Gods toegestane wil. Alles is voorbestemd om in jou en daarbuiten een ziel te kerven die mooi is, een ziel die leeft, een ziel die het vermogen heeft om God te bevatten.
Wat voor christen zou u zijn als er geen pijn in uw leven was? Verwacht het daarom en verwelkom het, want pijn is als een vuur dat door God is gezonden om je ziel, je hart en je geest te reinigen. Daardoor kun je ophouden egocentrisch te zijn en uitgaan naar al je broers en zussen. Dus als er pijn in je leven is, probeer dan de woorden toe te voegen: “God zij geprezen voor de pijn!”- Dienaar van God, Catherine de Hueck Doherty, Genade in elk seizoen
Dank onder alle omstandigheden, want Hij heeft u niet in de steek gelaten. (Waar zou Hij die overal is, gaan?) Maar als Hij bij je is, is dat altijd zo dat het geen inbreuk maakt op je wil. In plaats daarvan wacht Hij dorstig op u om tot Hem te naderen:
Nader tot God en Hij zal tot u naderen. (Jakobus 4: 8)
En Hij zal terugkomen als een machtige, krachtige, liefdevolle, geduldige, vreugdevolle en barmhartige Levende Rivier om dat werk voort te zetten dat Hij al is begonnen en dat Hij tot voltooiing zal brengen op de dag des Heren.
Mijn genade is groter dan uw zonden en die van de hele wereld. Wie kan de omvang van mijn goedheid meten? Voor jou ben ik neergedaald van de hemel naar de aarde; voor jou heb ik mezelf aan het kruis laten nagelen; voor jou laat ik mijn Heilig Hart doorboord worden met een lans, waardoor de bron van genade voor jou wijd opengaat. Kom dan met vertrouwen om genade te putten uit deze fontein. Ik wijs nooit een berouwvol hart af. Uw ellende is verdwenen in de diepten van Mijn barmhartigheid. Ga niet met mij in discussie over uw ellende. Je zult me een genoegen schenken als je al je zorgen en verdriet aan me overhandigt. Ik zal de schatten van Mijn genade op je stapelen. -Goddelijke genade in mijn ziel, Dagboek van St. Faustina, n. 1485
Zelfs als ik door een donkere vallei loop, vrees ik geen kwaad, want jij bent aan mijn zijde ... (Psalm 23: 4)
