W ciągu ostatnich dwustu lat odnotowano więcej prywatnych objawień, które otrzymały jakąś formę aprobaty kościelnej, niż w jakimkolwiek innym okresie historii Kościoła. -Dr Mark Miravalle, Objawienie prywatne: rozeznanie z Kościołem, p. 3
NADAL, wydaje się, że wśród wielu osób brakuje zrozumienia roli objawienia prywatnego w Kościele. Spośród wszystkich e-maili, które otrzymałem w ciągu ostatnich kilku lat, to właśnie ten obszar prywatnych objawień przyniósł najbardziej przerażające, zagubione i złośliwe listy, jakie kiedykolwiek otrzymałem. Być może jest to współczesny umysł, wyszkolony jakby unikać tego, co nadprzyrodzone i akceptować tylko te rzeczy, które są namacalne. Z drugiej strony może to być sceptycyzm wywołany mnożeniem się prywatnych objawień w minionym stuleciu. Albo też dziełem Szatana może być zdyskredytowanie prawdziwych objawień poprzez sianie kłamstw, strachu i podziałów.
Cokolwiek by to nie było, jasne jest, że jest to kolejny obszar, w którym katolicy są bardzo niedostatecznie katechizowani. Często to osoby na osobistej inkwizycji zdemaskowują „fałszywego proroka”, któremu brakuje największego zrozumienia (i miłości) w sposobie, w jaki Kościół rozpoznaje objawienie prywatne.
W tym piśmie chciałbym poruszyć kilka kwestii dotyczących prywatnych objawień, o których inni autorzy rzadko wspominają.
OSTROŻNIE, NIE STRACH
Celem tej witryny było przygotowanie Kościoła na czasy, które go bezpośrednio poprzedzały, czerpiąc przede wszystkim z Papieży, Katechizmu i Ojców Pierwszego Kościoła. Czasami odwoływałem się do zatwierdzonych prywatnych objawień, takich jak Fatima lub wizje św. Faustyny, aby pomóc nam lepiej zrozumieć kurs, na którym się znajdujemy. Przy innych, rzadszych okazjach, kierowałem swoich czytelników do prywatnego objawienia bez oficjalnej zgody, o ile:
- Nie stoi w sprzeczności z publicznym objawieniem Kościoła.
- Nie został uznany za fałszywy przez właściwe organy.
Dr Mark Miravalle, profesor teologii na Franciscan University of Steubenville, w książce, która tchnie tak bardzo potrzebne świeże powietrze w ten temat, zachowuje niezbędną równowagę w rozeznaniu:
Niektórzy kuszą, aby podejrzliwie patrzeć na cały gatunek chrześcijańskich zjawisk mistycznych, a nawet zrezygnować z tego w ogóle jako zbyt ryzykowny, nazbyt przepełniony ludzką wyobraźnią i samooszukiwaniem się, a także możliwością duchowego zwiedzenia przez naszego przeciwnika, diabła. .
To jest jedno niebezpieczeństwo. Alternatywnym niebezpieczeństwem jest tak bezwarunkowe przyjęcie wszelkich doniesień, które wydają się pochodzić z królestwa nadprzyrodzonego, że brakuje odpowiedniego rozeznania, co może prowadzić do akceptacji poważnych błędów wiary i życia poza mądrością i ochroną Kościoła. Zgodnie z umysłem Chrystusa, to jest umysłem Kościoła, żadne z tych alternatywnych podejść - z jednej strony masowe odrzucenie, z drugiej nieodkryta akceptacja - nie jest zdrowe. Raczej autentyczne chrześcijańskie podejście do prorockich łask powinno zawsze kierować się podwójnymi apostolskimi wezwaniami, jak mówi św. Paweł: „Nie gaście Ducha; nie gardzcie proroctwami ”i„ testujcie każdego ducha; zatrzymaj to, co dobre ” (1 Tes 5-19). -Dr. Mark Miravalle, Objawienie prywatne: rozeznanie z Kościołem, str. 3–4
MOC DUCHA ŚWIĘTEGO
Myślę, że największym powodem przesadnego strachu przed rzekomymi objawieniami jest to, że krytycy nie rozumieją swojej własnej prorockiej roli w Kościele:
Wierni, którzy przez chrzest są wcieleni w Chrystusa i włączeni do Ludu Bożego, stają się uczestnikami na swój sposób kapłańskiego, prorockiego i królewskiego urzędu Chrystusa. -Katechizm Kościoła Katolickiego, 897
Słyszałem, że wielu katolików pełniło tę funkcję prorocką, nawet o tym nie wiedząc. Niekoniecznie oznacza to, że przepowiadali przyszłość, raczej mówili „teraz słowo” Boga w danym momencie.
W tym miejscu należy mieć na uwadze, że proroctwo w sensie biblijnym nie oznacza przepowiadania przyszłości, ale wyjaśniania woli Boga na teraźniejszość, a tym samym wskazywania właściwej drogi na przyszłość. —Kardynał Ratzinger (PAPIEŻ BENEDYKT XVI), „Przesłanie fatimskie”, Komentarz teologiczny, www.vatican.va
Jest w tym wielka moc: moc Ducha Świętego. W rzeczywistości to właśnie w tej zwykłej proroczej roli widziałem, jak najpotężniejsze łaski spoczywają na duszach.
Nie tylko przez sakramenty i posługę Kościoła Duch Święty uświęca lud, prowadzi go i wzbogaca swoimi cnotami. Dzieląc swoje dary zgodnie z wolą (por. 1 Kor 12), rozdaje także szczególne łaski wiernym wszystkich stopni. Dzięki tym darom czyni ich zdolnymi i gotowymi do podjęcia różnych zadań i zadań dla odnowy i budowania Kościoła, jak jest napisane, „objawienie Ducha jest dane każdemu dla pożytku” (11 Kor 1: 12). ). Niezależnie od tego, czy charyzmaty te są bardzo niezwykłe, czy też prostsze i szerzej rozpowszechnione, należy je przyjmować z dziękczynieniem i pociechą, ponieważ są one odpowiednie i przydatne dla potrzeb Kościoła. - II Sobór Watykański, Lumen Gentium, 12
Jednym z powodów, dla których Kościół jest tak anemiczny na niektórych obszarach, zwłaszcza na Zachodzie, jest to, że nie działamy w tych darach i charyzmatach. W wielu kościołach nie mamy pojęcia, czym one w ogóle są. Tak więc Lud Boży nie jest budowany mocą Ducha działającego w darach proroctwa, przepowiadania, nauczania, uzdrawiania itd. (Rz 12: 6-8). To tragedia, a owoce są wszędzie. Jeśli większość wiernych najpierw zrozumiała charyzmaty Ducha Świętego; i drugi, byli posłuszni tym darom, pozwalając im przepływać przez siebie w słowach i czynach, nie baliby się ani nie byli tak krytyczni wobec bardziej niezwykłych zjawisk, takich jak zjawy.
Jeśli chodzi o zatwierdzone prywatne objawienie, papież Benedykt XVI powiedział:
… Pomagają nam zrozumieć znaki czasu i odpowiednio na nie odpowiedzieć w wierze. - „Przesłanie fatimskie”, komentarz teologiczny, www.vatican.va
Jednak ma objawienie tylko zawierają moc i łaskę, kiedy jest zatwierdzony przez miejscowego ordynariusza? Zgodnie z doświadczeniem Kościoła nie jest to uzależnione od tego. W rzeczywistości może minąć dziesięciolecia później i długo po tym, jak zostało wypowiedziane słowo lub przekazana wizja, że orzeczenie zapadnie. Samo orzeczenie ma po prostu powiedzieć, że wierni mogą swobodnie wierzyć w objawienie i że jest ono zgodne z wiarą katolicką. Jeśli spróbujemy zaczekać na oficjalne orzeczenie, często istotna i pilna wiadomość już dawno minie. Biorąc pod uwagę liczbę dzisiejszych prywatnych rewelacji, niektóre z nich nigdy nie zostaną objęte oficjalnym dochodzeniem. Ostrożne podejście jest dwojakie:
- Żyjcie i chodźcie w Tradycji Apostolskiej, którą jest Droga.
- Rozpoznaj drogowskazy, które mijasz, to znaczy prywatne objawienia, które przychodzą do ciebie lub z innego źródła. Przetestuj wszystko, zatrzymaj to, co dobre. Jeśli zabiorą cię na inną drogę, odrzuć je.
AH… BYŁEM OK, AŻ POWIEDZIAŁEŚ „MEDJUGORJE”…
W każdym wieku Kościół otrzymywał charyzmat proroctwa, który należy analizować, ale nie lekceważyć. -Kardynał Ratzinger (PAPIEŻ BENEDYKT XVI), Przesłanie fatimskie, Komentarz teologiczny, www.vatican.va
Zgadnij, które współczesne objawienia zakazały kapłanom pielgrzymowania do miejsca objawień? Fatima. Został zatwierdzony dopiero w 1930 roku, jakieś 13 lat po ustaniu objawień. Do tego czasu lokalni duchowni nie mogli uczestniczyć w tamtejszych imprezach. Wielu zatwierdzonym objawieniom w historii Kościoła stanowczo sprzeciwiały się lokalne władze kościelne, w tym Lourdes (i pamiętacie św. Pio?). Bóg dopuszcza tego rodzaju negatywne reakcje, z jakiegokolwiek powodu, w ramach swojej Boskiej opatrzności.
Pod tym względem Medjugorje nie jest inny. Jest otoczony kontrowersjami, jak wszystkie rzekome mistyczne zjawiska kiedykolwiek. Ale najważniejsze jest to: Watykan dokonał Nie ostateczna decyzja w sprawie Medjugorje. W rzadkim posunięciu władza nad objawieniami była usunięte od miejscowego biskupa, a teraz kłamie bezpośrednio w rękach Watykanu. Nie potrafię zrozumieć, dlaczego tak wielu katolików o dobrych skądinąd intencjach nie może zrozumieć obecnej sytuacji. Szybciej wierzą w Londyński brukowiec niż łatwo osiągalne oświadczenia władz kościelnych. I zbyt często nie szanują wolności i godności tych, którzy chcą nadal dostrzegać to zjawisko.
Teraz Pan jest Duchem, a tam, gdzie jest Duch Pański, jest wolność. (2 Kor 3)
Można odmówić zgody na prywatne objawienie bez bezpośredniej szkody dla wiary katolickiej, o ile czyni to „skromnie, nie bez powodu i bez pogardy”. —POPIE BENEDYKTA XIV, Heroiczna cnota, Vol. III, s. 397; Objawienie prywatne: rozeznanie z Kościołem, P. 38
W sprawach koniecznych jedność, w sprawach niezdecydowanych wolność, a we wszystkim miłość. —Św. Augustyna
A więc oto oficjalne oświadczenia prosto ze źródła:
Nadprzyrodzony charakter nie jest ustalony; takie były słowa użyte na poprzedniej konferencji biskupów Jugosławii w Zadarze w 1991 roku… Nie zostało powiedziane, że nadprzyrodzony charakter jest zasadniczo utrwalony. Co więcej, nie zaprzeczano ani nie dyskutowano, że zjawiska te mogą mieć charakter nadprzyrodzony. Nie ma wątpliwości, że Magisterium Kościoła nie formułuje ostatecznej deklaracji, podczas gdy nadzwyczajne zjawiska mają miejsce w postaci objawień lub w inny sposób. —Kardynał Schonborn, arcybiskup Wiednia i główny autor książki Katechizm Kościoła Katolickiego; Medjugorje Gebetsakion, nr 50
Nie można powiedzieć, że ludzie nie mogą tam iść, dopóki nie zostanie udowodnione, że jest to fałszywe. Nie zostało to powiedziane, więc każdy może iść, jeśli chce. Kiedy wierni katolicy gdziekolwiek wyjeżdżają, mają prawo do opieki duchowej, dlatego Kościół nie zabrania kapłanom towarzyszenia organizowanym przez świeckich wycieczkom do Medziugorja w Bośni i Hercegowinie. -Dr. Navarro Valls, rzecznik prasowy Stolicy Apostolskiej, Catholic News Service, 21 sierpnia 1996
"...const de non nadnaturalitate objawień lub objawień w Medziugorju ”, należy uznać za wyraz osobistego przekonania biskupa Mostaru, które ma on prawo wyrazić jako ordynariusza tego miejsca, ale które jest i pozostaje jego osobistą opinią. - Kongregacja Nauki Wiary od ówczesnego Sekretarza Arcybiskupa Tarcisio Bertone, 26 maja 1998
Nie chodzi o to, by powiedzieć, że Medjugorje jest prawdą czy fałszem. Nie mam kompetencji w tej dziedzinie. Można po prostu powiedzieć, że rzekomo ma miejsce objawienie, które wydaje niesamowite owoce w postaci nawróceń i powołań. Jego główne przesłanie jest całkowicie zgodne z Fatimą, Lourdes i Rue de Bac. A co najważniejsze, Watykan kilkakrotnie interweniował, aby otworzyć drzwi do dalszego rozeznawania tego objawienia, kiedy miał wiele okazji, aby to wszystko zamknąć.
Jeśli chodzi o tę stronę internetową, dopóki Watykan nie zapanuje nad tym objawieniem, będę uważnie słuchać tego, co zostało powiedziane z Medziugorja i innych rzekomych prywatnych objawień, sprawdzając wszystko i zachowując to, co dobre.
Przecież tak nakazuje nam natchnione przez Boga publiczne Objawienie Pisma Świętego.
Nie bój się! —Papież Jan Paweł II
DALSZE CZYTANIE:
