Proroctwo właściwie zrozumiane

WE żyją w czasach, kiedy proroctwa być może nigdy nie były tak ważne, a mimo to tak niezrozumiane przez ogromną większość katolików. Obecnie przyjmuje się trzy szkodliwe stanowiska w odniesieniu do proroczych lub „prywatnych” objawień, które, jak sądzę, wyrządzają czasami wielkie szkody w wielu kręgach Kościoła. Jednym z nich jest to, że „prywatne objawienia” nigdy trzeba uważać, ponieważ wszystko, w co mamy obowiązek wierzyć, to ostateczne Objawienie Chrystusa w „depozycie wiary”. Inną krzywdą wyrządzają ci, którzy starają się nie tylko przedkładać proroctwa ponad Magisterium, ale nadawać mu taką samą moc, jak Pismo Święte. I na koniec, istnieje stanowisko, że większość proroctw, o ile nie zostały wypowiedziane przez świętych lub znalezione bez błędów, należy w większości unikać. Ponownie, wszystkie powyższe pozycje niosą ze sobą niefortunne, a nawet niebezpieczne pułapki.

PROROCTWO: CZY POTRZEBUJEMY?

Muszę zgodzić się z arcybiskupem Rino Fisichella, który powiedział:

Dzisiejsza konfrontacja z tematem przepowiedni przypomina raczej spojrzenie na wrak po katastrofie statku. - „Prophecy” w Słownik teologii fundamentalnej, p. 788

Zwłaszcza w minionym stuleciu zachodni „rozwój” teologiczny nie tylko umniejszał znaczenie mistycyzmu w Kościele, ale nawet nadprzyrodzonego w odniesieniu do cudów i boskości Chrystusa. Miało to ogromny, sterylizujący wpływ na żywe Słowo Boże, zarówno logo (ogólnie odnosząc się do natchnionego pisanego Słowa) i rema (ogólnie wypowiadane słowa lub wypowiedzi). Istnieje powszechny błąd, że wraz ze śmiercią Jana Chrzciciela w Kościele wygasło proroctwo. Nie ustało, raczej przybrało inne wymiary.

Proroctwo zmieniło się ogromnie w historii, zwłaszcza w odniesieniu do jego statusu w instytucjonalnym Kościele, ale proroctwo nigdy się nie skończyło. - Niels Christian Hvidt, teolog, Chrześcijańskie proroctwa, s. 36, Oxford University Press

Pomyśl o depozycie wiary jak o samochodzie. Gdziekolwiek jedzie samochód, musimy podążać, ponieważ Święta Tradycja i Pismo Święte zawierają objawioną prawdę, która nas wyzwala. Z drugiej strony proroctwo to reflektory z auta. Ma podwójną funkcję ostrzegania i oświetlania drogi. Ale reflektory docierają wszędzie tam, gdzie jedzie samochód-to jest:

Rolą [tak zwanych „prywatnych” objawień ”nie jest ulepszanie lub uzupełnianie ostatecznego Objawienia Chrystusa, ale pomoc w pełniejszym przeżywaniu go w pewnym okresie historii… Wiara chrześcijańska nie może zaakceptować„ objawień ”, które twierdzą, że przewyższają lub korygują Objawienie, którego wypełnieniem jest Chrystus.-Katechizm Kościoła Katolickiego, n. 67

Prorok to ktoś, kto mówi prawdę o sile swego kontaktu z Bogiem - prawdę na dziś, która oczywiście rzuca światło na przyszłość. - kardynał Joseph Ratzinger (PAPIEŻ BENEDYKT XVI), Chrześcijańskie proroctwo, tradycja post-biblijna, Niels Christian Hvidt, Przedmowa, s. vii

Otóż ​​są chwile, kiedy Kościół przechodzi przez okresy wielkich ciemności, prześladowań i podstępnych ataków. W takich momentach pomimo „wewnętrznych świateł” samochodu, które zapewniają niezawodną nawigację, reflektory proroctwo są konieczne, aby oświetlić drogę, ponieważ pokazują nam, jak mamy przeżyć tę godzinę. Przykładem mogą być środki zaradcze dostarczone przez Matkę Bożą Fatimską: poświęcenie Rosji, pierwsze soboty i różaniec jako sposób na obejście wojny, katastrof i „błędów”, które doprowadziły do ​​komunizmu. W tej chwili powinno być jasne, że te tak zwane „prywatne” objawienia, nie dodając do ostatecznego Objawienia Kościoła, miały moc zmiany przyszłości. jeśli weźmie się pod uwagę. Jak mogą nie być ważne? Co więcej, jak możemy nazwać je „prywatnymi” objawieniami? Nie ma nic prywatnego w proroczym słowie przeznaczonym dla całego Kościoła.

Nawet kontrowersyjny teolog Karl Rahner również zapytał…

… Czy cokolwiek Bóg objawia, może być nieważne. — Karl Rahner, Wizje i proroctwa, p. 25

Teolog Hans Urs von Balthasar dodaje:

Można więc po prostu zapytać, dlaczego Bóg dostarcza [objawień] w sposób ciągły [przede wszystkim], jeśli Kościół nie potrzebuje ich zważania. -Mistica oggettiva n. 35

W oczach św. Pawła proroctwo było tak ważne, że po jego pięknym przemówieniu o miłości, w którym mówi: „Jeśli mam dar proroctwa… ale nie mam miłości, jestem nikim”. ^[1]por. 1 Kor 13 dalej instruuje:

Dąż do miłości, ale gorliwie staraj się o dary duchowe, przede wszystkim o to, co możesz prorokować. (1 Kor 14: 1)

Na swojej liście funkcji duchowych św. Paweł umieszcza „proroków” na drugim miejscu po apostołach, a przed ewangelistami, pastorami i nauczycielami. ^[2]por. Ef 4:11 W rzeczy samej,

Chrystus… wypełnia ten proroczy urząd, nie tylko przez hierarchię… ale także przez świeckich. —Katechizm Kościoła Katolickiego, rz. 904

Papieże, zwłaszcza minionego wieku, nie tylko byli otwarci na ten charyzmat, ale zachęcali Kościół do słuchania ich proroków:

W każdym wieku Kościół otrzymywał charyzmat proroctwa, który należy analizować, ale nie lekceważyć. -Kardynał Ratzingera (BENEDYKT XVI), Przesłanie fatimskie, komentarz teologiczny,www.vatican.va

Ten, któremu to prywatne objawienie jest proponowane i ogłaszane, powinien wierzyć i być posłusznym przykazaniu lub przesłaniu Bożemu, jeśli zostanie mu to przedstawione na podstawie wystarczających dowodów… Bóg przemawia do niego, przynajmniej za pomocą innego, i dlatego wymaga go wierzyć; dlatego jest zobowiązany do uwierzenia Bogu, który tego wymaga. —BENEDYKTA XIV, Heroiczna cnota, Tom III, s. 394 XNUMX

Ci, którzy wpadli w światowość, patrzą z góry iz daleka, odrzucają proroctwa swoich braci i sióstr… -PAPIEŻ FRANCISZEK, Evangelii Gaudium, rz. 97

PROROCI NIE SĄ NIEOMALNI

Być może z powodu prawdziwego kryzysu, którego doświadczyliśmy, spowodował deficyt namaszczonego głoszenia z kazalnicy ^[3]Papież Franciszek poświęcił kilka stron w swojej niedawnej adhortacji apostolskiej, aby ułatwić odnowę w tej kluczowej dziedzinie homiletyki; por. Evangelii Gaudium, n. 135–159wiele dusz zwróciło się do proroczych objawień nie tylko w celu zbudowania, ale także w celu uzyskania wskazówek. Ale problem, który czasami się pojawia, to waga komu są dane te objawienia oraz brak roztropności i modlitwy, które powinny im towarzyszyć. Nawet jeśli proroctwa pochodzą od świętego.

Teolog mistyczny, wielebny Joseph Iannuzzi, który jest być może jednym z czołowych ekspertów w dzisiejszym Kościele w zakresie interpretacji objawień prorockich, pisze:

Dla niektórych może być szokiem, że prawie cała literatura mistyczna zawiera błędy gramatyczne (Formularz) a czasami błędy doktrynalne (substancja). —Newsletter, Misjonarze Trójcy Świętej, styczeń-maj 2014

Rzeczywiście, kierownik duchowy włoskiej mistyczki Luisy Piccarrety i Melanie Calvat, jasnowidzka z La Salette, ostrzega:

Stosując się do roztropności i świętej dokładności, ludzie nie mogą traktować prywatnych objawień, jak gdyby były to księgi kanoniczne lub dekrety Stolicy Apostolskiej… Kto na przykład mógł w pełni ratyfikować wszystkie wizje Katarzyny Emmerich i św. Brygidy, które wykazują wyraźne rozbieżności? —Św. Hannibal w liście do ks. Peter Bergamaschi, który opublikował wszystkie nieedytowane pisma mistyka benedyktyńskiego, św. M. Cecylii; Tamże.

W minionym roku w wielu krajach doszło do strasznych podziałów przez tych, którzy podążają za rzekomą widzącą „Marią Divine Mercy”, której arcybiskup niedawno oświadczył, że jej objawienia „nie mają aprobaty kościelnej, a wiele tekstów jest sprzecznych z teologią katolicką”. ”. ^[4]por. „Oświadczenie Archidiecezji Dublińskiej o rzekomej wizjonerce„ Maria Divine Mercy ”; www.dublindiecezja.ie Problem polega nie tylko na tym, że widząca sama zrównała swoje przesłania z Pismem Świętym, ^[5]por. domniemana wiadomość z 12 listopada 2010 r ale wielu jej zwolenników postępuje w ten sposób w stosunku do jej twierdzeń - przesłań, które czasami są wyraźnie „sprzeczne z teologią katolicką”. ^[6]por "Maria Divine Mercy ”: Ocena teologiczna

AUTENTYCZNE PROROCTWO kontra „PERFEKCJA”

Są też tacy, którzy stoją na stanowisku, że jeśli są nieścisłości, a nawet błędy gramatyczne lub ortograficzne, oznacza to, że domniemany widzący jest „fałszywym prorokiem”, ponieważ „Bóg nie popełnia błędów”. Niestety, nieliczni są tacy, którzy oceniają prorocze objawienia w ten szkodliwy i wąski sposób.

Wielebny Iannuzzi zwraca uwagę, że w jego obszernych badaniach w tej dziedzinie…

Chociaż w niektórych fragmentach swoich pism prorocy mogli napisać coś błędnego doktrynalnie, odniesienie do ich pism ujawnia, że ​​takie doktrynalne błędy były „niezamierzone”.

Oznacza to, że te same błędy, które zostały początkowo odkryte w wielu proroczych tekstach, które zostały później zatwierdzone, są gdzie indziej zaprzeczone zdrowym prawdom doktrynalnym przez tych samych proroków w tych samych proroczych tekstach. Takie błędy były zatem po prostu pomijane przed publikacją.

Ponownie, może to zszokować niektórych czytelników, którzy mówią: „Hej! Nie możesz edytować Boga! ” Ale to oznacza całkowite niezrozumienie natury tego proroctwo jest i jak jest przekazywane: przez ludzkie naczynie. Jako takie mamy już nieomylne proroctwa: nazywa się je „Pismem Świętym”. Postawienie widzących z Fatimy, Garabandal, Medjugorje, La Salette itd. Na tej samej płaszczyźnie oczekiwań jest fałszywy oczekiwanie, jeśli nie błąd doktrynalny. Właściwym podejściem jest powstrzymanie się od interpretowania „czystej litery” i poszukiwanie „intencji” proroka poprzez interpretację całego zbioru proroczych słów w świetle Depozytu Wiary.

… Wszystko, co Bóg objawia, jest przyjmowane przez i zgodnie z dyspozycjami podmiotu. W historii proroczego objawienia nierzadko zdarza się, że na ograniczoną i niedoskonałą naturę ludzką proroka wpływa jakieś psychologiczne, moralne lub duchowe wydarzenie, które może przeszkodzić duchowemu oświeceniu objawienia Bożego, aby nie świeciło doskonale w duszy proroka, przez co prorok postrzegał objawienie jest mimowolnie zmienione. -Obrót silnika. Joseph Iannuzzi, Biuletyn, Misjonarze Trójcy Świętej, styczeń-maj 2014

Mariolog, dr Mark Miravalle zauważa:

Takie sporadyczne przypadki wadliwego nawyku proroczego nie powinny prowadzić do potępienia całego zbioru wiedzy nadprzyrodzonej przekazanej przez proroka, jeśli zostanie właściwie uznane, że stanowi ono autentyczne proroctwo. -Dr. Mark Miravalle, Objawienie prywatne: rozpoznawanie z Kościołem, P. 21

MIŁOSIERNE ROZEZNANIE

To wszystko oznacza, że ​​podejście niektórych do proroctw w dzisiejszym Kościele jest nie tylko krótkowzroczne, ale czasami bezlitosny. Pośpiech, by nazywać widzących „fałszywymi prorokami”, nawet gdy trwają dochodzenia w sprawie rzekomych objawień, jest czasami zdumiewający, zwłaszcza gdy istnieją oczywiste „dobre owoce”. ^[7]por. Mat 12: 33 Podejście, które szuka każdego małego błędu, jakiegokolwiek pomyłki w cnocie lub osądzie jako usprawiedliwienia dla całkowitego zdyskredytowania widzącego, jest nie podejście Stolicy Apostolskiej do rozeznawania proroctw. Kościół jest ogólnie bardziej cierpliwy, bardziej rozważny, bardziej wnikliwy wyrozumiały, biorąc pod uwagę całe ciało objawień rzekomego proroka. Można by pomyśleć, że następująca mądrość powinna skłonić głośnych krytyków do przyjęcia bardziej ostrożnego, pokornego i podobnie nastawionego do Magisterium podejścia do rzekomego zjawiska:

Bo jeśli to przedsięwzięcie lub ta działalność jest pochodzenia ludzkiego, zniszczy samą siebie. Ale jeśli pochodzi od Boga, nie będziecie w stanie ich zniszczyć; możesz nawet znaleźć się w walce z Bogiem. (Dzieje 5: 38-39)

Czy nam się to podoba, czy nie, proroctwa będą odgrywać większą rolę w naszych czasach, zarówno dobrych, jak i złych. Jezus ostrzegł bowiem, że „powstanie wielu fałszywych proroków i wielu zwiedzie”, ^[8]por. Mat 24: 11 a św.Piotr dodaje:

Stanie się to w dniach ostatecznych ... Twoi synowie i córki będą prorokować, twoi młodzieńcy będą mieli wizje ... (Dzieje Apostolskie 2:17)

Byłoby błędem „grać ostrożnie” i po prostu lekceważyć wszystkie proroctwa lub odwrotnie, pośpiesznie trzymać się jasnowidzów lub wizjonerów z błędnym przekonaniem, że tak niezawodnie prowadź nas przez te czasy. Mamy już nieomylnego przywódcę, Jezusa Chrystusa. I mówi i nadal przemawia harmonijnym głosem Urzędu Nauczycielskiego.

Kluczem do proroctwa jest więc wsiadanie do „samochodu”, włączanie „świateł” i ufanie Duchowi Świętemu, że poprowadzi cię do całej prawdy, ponieważ samochód jest prowadzony przez samego Chrystusa.