Dlaczego nie krzyczą papieże?

 

Ponieważ dziesiątki nowych subskrybentów pojawiają się teraz na pokładzie każdego tygodnia, pojawiają się stare pytania, takie jak to: Dlaczego Papież nie mówi o czasach ostatecznych? Odpowiedź zaskoczy wielu, uspokoi innych i rzuci wyzwanie wielu innym. Opublikowane po raz pierwszy 21 września 2010, zaktualizowałem to pismo do obecnego pontyfikatu. 

 

I otrzymuję od czasu do czasu listy z pytaniem: „Jeśli prawdopodobnie żyjemy w„ czasach ostatecznych ”, to dlaczego papieże nie mieliby krzyczeć tego z dachów?” Moja odpowiedź brzmi: „Jeśli tak, czy ktoś słucha?”

Faktem jest, że cały ten blog, my książkamój webcast- które mają przygotować czytelnika i widza na czasy, które są tu i nadchodzą - są oparte na czym Święci Ojcowie głoszą od ponad wieku. I stale ostrzegali, z coraz większą częstotliwością, że droga ludzkości prowadzi do „zniszczenia”, jeśli nie przyjmiemy raz jeszcze Dobrej Nowiny i Tego, który jest Dobry: Jezus Chrystus.

To nie ja, ale Paweł VI powiedział:

W tym czasie na świecie iw Kościele panuje wielki niepokój, a kwestionowana jest wiara. Dzieje się tak teraz, gdy powtarzam sobie niejasne zdanie Jezusa z Ewangelii św. Łukasza: „Kiedy Syn Człowieczy powróci, czy odnajdzie wiarę na ziemi?”… Czasami czytam fragment Ewangelii o końcu razy i zaświadczam, że obecnie pojawiają się oznaki tego końca. —PAPIEŻ PAWEŁ VI, Tajemnica Pawła VI, Jean Guitton, s. 152 153–7, Odniesienie (XNUMX), str. IX

Powtarzając słowa św. Pawła, że ​​„odstępstwo”, wielkie odstępstwo od wiary poprzedzałoby Antychrysta lub „syna zatracenia” (2 Tes 2), Paweł VI powiedział:

Ogon diabła funkcjonuje podczas rozpadu katolickiego świata. Ciemność szatana wkroczyła i rozprzestrzeniła się w całym Kościele katolickim aż do szczytu. Odstępstwo, utrata wiary, rozprzestrzenia się na cały świat i na najwyższe szczeble w Kościele. Przemówienie w 13. rocznicę objawień fatimskich, 1977 października XNUMX; zgłoszone we włoskiej gazecie Corriere della Sera na stronie 7, 14 października 1977 r.; UWAGA: chociaż było to cytowane przez kilku współczesnych pisarzy, w tym teologów biegłych w patrystyce, nie byłem w stanie odzyskać oryginalnego źródła tego stwierdzenia, które byłoby w języku włoskim lub łacinie. Archiwum Corriere della Sera nie pokazuj tego fragmentu. 

To odstępstwo trwa od wieków. Ale to było szczególnie w ostatnim stuleciu, kiedy Ojciec Święty zaczął bardziej konkretnie określać to jako „apostazję” ostatnimi czasy. Na przełomie XIX i XX wieku papież Leon XIII stwierdził w swojej encyklice o Duchu Świętym:

… Ten, kto sprzeciwia się prawdzie przez złość i odwraca się od niej, najciężej grzeszy przeciwko Duchowi Świętemu. W naszych czasach ten grzech stał się tak częsty, że wydaje się, że nadeszły te mroczne czasy, które zostały przepowiedziane przez św. Pawła, w których ludzie, zaślepieni sprawiedliwym sądem Bożym, powinni wziąć fałsz za prawdę i wierzyć w „księcia tego świata ”, który jest kłamcą i ojcem jego, jako nauczycielem prawdy:„ Bóg ześle na nich działanie błędu, aby uwierzyli kłamstwu (2 Tes. II, 10). W czasach ostatecznych niektórzy odejdą od wiary, zwracając uwagę na duchy błędu i nauki diabłów ” (1 Tym. Iv., 1). -Divinum Illud Munus, rz. 10

Papież Franciszek opisuje odstępstwo jako „negocjacje” z „duchem światowości”:

… Światowość jest źródłem zła i może doprowadzić nas do porzucenia naszych tradycji i negocjowania naszej lojalności wobec Boga, który jest zawsze wierny. Nazywa się to… apostazją, która… jest formą „cudzołóstwa”, które ma miejsce, gdy negocjujemy istotę naszego bytu: lojalność wobec Pana. —PAPIEŻ FRANCISZK z homilii, Watykan Radio, 18 listopada 2013 r

W rzeczywistości Franciszek nie wstydził się wspomnieć przynajmniej dwukrotnie o książce napisanej ponad sto lat temu pod tytułem Pan świata. Jest to niezwykle prorocza książka o powstaniu Antychrysta, która jest niesamowicie podobna do naszych czasów. To być może kilkakrotnie zainspirowało Franciszka do słusznego ostrzeżenia przed „niewidzialnymi imperiami” ^[1]por. Przemówienie do Parlamentu Europejskiego, Strasburg, Francja, 25 listopada 2014, Zenit  którzy manipulują narodami i zmuszają je do stworzenia jednego paradygmatu. 

To nie jest piękna globalizacja jedności wszystkich narodów, z których każdy ma własne zwyczaje, ale jest to globalizacja hegemonicznej jednolitości, jest to jedna myśl. I ta jedyna myśl jest owocem światowości. —POPEŁ FRANCISZKI, Homilia, 18 listopada 2013; Zenit

Mistrzowie sumienia… Nawet w dzisiejszym świecie jest ich tak wielu. - Homilia w Casa Santa Martha, 2 maja 2014; Zenit.org

Było to wyraźnie widoczne, gdy ostrzegał przed powszechną indoktrynacją dzieci:

Okropności manipulacji edukacją, których doświadczyliśmy podczas wielkich ludobójczych dyktatur XX wieku nie zniknęły; zachowały aktualną aktualność pod różnymi postaciami i propozycjami i pod pozorem nowoczesności popychają dzieci i młodzież do kroczenia dyktatorską drogą „tylko jednej formy myślenia”. —POPEŁ FRANCISZKI, przesłanie do członków BICE (Międzynarodowe Biuro ds. Dzieci Katolickich); Radio Watykańskie11 kwietnia 2014

Mówiąc o Antychrystie, warunki jego pojawienia się nie są tylko powieściami. To Pius X zasugerował, że ten bezprawia może być nawet na ziemi teraz:

Kto może nie dostrzec, że społeczeństwo bardziej niż kiedykolwiek żyje w przeszłości, cierpi na straszną i głęboko zakorzenioną chorobę, która rozwijając się każdego dnia i żywiąc się najgłębszą istotą, ciągnie ją w kierunku zniszczenia? Rozumiecie, Czcigodni Bracia, czym jest ta choroba - apostazja od Boga… Kiedy wszystko to jest rozważane, istnieje dobry powód do obawy, aby ta wielka przewrotność nie była przedsmakiem, a być może początek zła zarezerwowanego dla ostatnie dni; i że na świecie może już być „Syn Zatracenia”, o którym mówi Apostoł. — PAPIEŻ ŚW. PIUS X, E Najwyższa, Encyklika o przywróceniu wszystkich rzeczy w Chrystusie, n. 3, 5; 4 października 1903 r

Koncentrując się na wstrząsach społecznych, jego następca Benedykt XV napisał w encyklice: Ad Beatissimi Apostolorum:

Z pewnością wydawałoby się, że nadeszły te dni, o których Chrystus, nasz Pan, przepowiedział: „Usłyszysz o wojnach i pogłoskach o wojnach, gdyż powstanie naród przeciw narodowi, a królestwo przeciw królestwu" (Mt 24: 6-7). - 1 listopada 1914; www.vatican.va

Pius XI zastosował również fragment 24 rozdziału Ewangelii według Mateusza do naszych czasów:

I tak, nawet wbrew naszej woli, pojawia się myśl, że teraz zbliżają się te dni, o których nasz Pan prorokował: „A ponieważ obfitowała nieprawość, oziębnie miłość wielu” (Mat. 24:12). —POPIEŚ PIUS XI, miłosierny Odkupicielu, Encyklika o zadośćuczynieniu Najświętszemu Sercu, n. 17 

Podobnie jak Pius X, on również przewidział, zwłaszcza w rozprzestrzenianiu się komunizmu, zapowiedź nadejścia Antychrysta:

Te rzeczy naprawdę są tak smutne, że można powiedzieć, że takie wydarzenia zapowiadają i zapowiadają „początek boleści”, to znaczy tych, których przyniesie człowiek grzechu, „który jest wywyższony ponad wszystko, co nazywa się Bogiem lub co jest wielbione" (2 Tes 2: 4). -Miserentissimus Odkupicielu, Encyklika o zadośćuczynieniu Najświętszemu Sercu, 8 maja 1928; www.vatican.va

To Jan Paweł II, stojąc w Bazylice Bożego Miłosierdzia w Polsce, zacytował dziennik św. Faustyny:

Stąd [Polska] musi wyjść „iskra, która będzie przygotuj świat na ostateczne przyjście [Jezusa]'(patrz Dziennik, 1732). Ta iskra musi być zapalona łaską Bożą. Ten ogień miłosierdzia należy przekazać światu. —PAPIEŁ JAN PAWEŁ II, podczas konsekracji Bazyliki Miłosierdzia Bożego w Krakowie, 2002.

Dwa lata przed objęciem papiestwa opisał granice tej epickiej bitwy przed nami:

Stoimy teraz w obliczu ostatecznej konfrontacji między Kościołem a antychrystem, między Ewangelią a anty-ewangelią, między Chrystusem a antychrystem. Ta konfrontacja leży w planach Boskiej Opatrzności; jest to próba, którą musi przejść cały Kościół, aw szczególności Kościół polski. Jest to próba nie tylko naszego narodu i Kościoła, ale w pewnym sensie próba 2,000 lat kultury i cywilizacji chrześcijańskiej, ze wszystkimi jej konsekwencjami dla godności ludzkiej, praw jednostki, praw człowieka i praw narodów. - Kardynał Karol Wojtyła (JAN PAWEŁ II) na Kongresie Eucharystycznym w Filadelfii z okazji dwusetnej rocznicy podpisania Deklaracji Niepodległości; niektóre cytaty z tego fragmentu zawierają słowa „Chrystus i antychryst”, jak wyżej. Deacon Keith Fournier, uczestnik, zgłasza to jak powyżej; por. Katolicki online; 13 sierpnia 1976

„Anty-Kościół” i „anty-Ewangelia” mogą być niczym innym jak „słowami kodowymi dla„ antychrysta ”” - tak najwyraźniej powiedział słynny teolog katolicki dr Peter Kreeft podczas wykładu, w którym uczestniczyli moi czytelnicy. . W rzeczywistości Jan Paweł II posunął się nawet do tego, by zasugerować sprawiedliwość jak wyglądają „czasy końca”: bitwa między „kulturą życia” a „kulturą śmierci”:

Ta walka przypomina apokaliptyczną walkę opisaną w [Ap 11: 19-12: 1-6, 10 o bitwie między „niewiastą obleczoną w słońce” a „smokiem”]. Śmierć walczy z Życiem: „kultura śmierci” stara się narzucić nasze pragnienie życia i pełnego życia… Ogromne sektory społeczeństwa są zdezorientowane co do tego, co jest dobre, a co złe, i są zdane na łaskę tych, którzy mają moc „tworzenia” opinii i narzucania jej innym.  —POPE JOHN PAUL II, Cherry Creek State Park Homily, Denver, Kolorado, 1993

W następnym roku ponownie przywołał ten biblijny obraz:

… Obraz, który ma swój wyraz nawet w naszych czasach, zwłaszcza w Roku Rodziny. Kiedy w rzeczywistości przed kobietą zbierz wszystko zagrożenia życia że przyniesie światu, musimy zwrócić się do kobiety obleczonej w słońce [Błogosławionej Matki]… -Regina Coeli, 24 kwietnia 1994; watykan.pl

Następnie wezwał Kościół, aby przypomniał sobie modlitwę do św. Michała Archanioła, napisaną w 1884 r. Przez Leona XIII, który rzekomo usłyszał nadprzyrodzoną rozmowę, w której Szatan poprosił o stulecie na przetestowanie Kościoła. ^[2]por Aleteia

Chociaż dzisiaj ta modlitwa nie jest już odmawiana na zakończenie celebracji Eucharystii, zachęcam wszystkich, aby o niej nie zapomnieli, ale aby ją odmawiali, aby otrzymać pomoc w walce z siłami ciemności i z duchem tego świata. - Tamże. 

Pytam ponownie, czy ktoś słucha? Czy kogoś obchodzi, co mówi następca Piotra? Ponieważ jest pasterzem wyznaczonym przez Chrystusa nad swoimi owcami na ziemi (J 21). Chrystus przemówiłby przez niego, gdyby rzeczywiście zechciał mówić. A gdyby papież przemawiał jako pasterz i nauczyciel, Jezus powtórzyłby:

Kto cię słucha, słucha mnie. Kto cię odrzuca, odrzuca mnie. (Łk 10:16)

W rozmowie z pielgrzymami w Niemczech papież Jan Paweł II dał prawdopodobnie najbardziej surowe i konkretne ostrzeżenie papieskie dotyczące nadchodzącego ucisku:

Musimy być przygotowani na wielkie próby w niezbyt odległej przyszłości; próby, które będą wymagać od nas gotowości do oddania życia i całkowitego oddania się Chrystusowi i Chrystusowi. Dzięki waszej i mojej modlitwie można złagodzić ten ucisk, ale nie można już go odwrócić, ponieważ tylko w ten sposób można skutecznie odnowić Kościół. Ile razy rzeczywiście odnowa Kościoła dokonała się krwią? I tym razem inaczej nie będzie. Musimy być silni, musimy się przygotować, musimy zawierzyć się Chrystusowi i Jego Matce, musimy być uważni, bardzo uważni na modlitwę różańcową. —POPIEŁ JAN PAWEŁ II, wywiad z katolikami w Fuldzie w Niemczech, listopad 1980; www.ewtn.com

 

TRĄBKA BENEDYKTA

Dmijcie w trąbę na Syjonie, głoś na mojej świętej górze! Niech drżą wszyscy mieszkańcy ziemi, bo nadchodzi dzień Pana. (Joela 2: 1)

Zgodnie z egzegezą biblijną Syjon jest symbolem lub typem Kościoła. Papież Benedykt był konsekwentnie i głośno dmucha w trąbkę ze szczytu przez jakiś czas, np. podczas jego podróży do Wielkiej Brytanii:

Nikt, kto realistycznie patrzy na nasz dzisiejszy świat, nie mógłby pomyśleć, że chrześcijanie mogą sobie pozwolić na normalne prowadzenie interesów, ignorując głęboki kryzys wiary, który ogarnął nasze społeczeństwo, lub po prostu ufając, że dziedzictwo wartości przekazane przez wieki chrześcijaństwa będzie nadal inspirować i kształtować przyszłość naszego społeczeństwa. —POPE BENEDICT XVI, Londyn, Anglia, 18 września 2010; Zenit

Nie jestem pewien, co się dzieje, gdy przeciętny katolik czyta takie stwierdzenie. Czy przewracamy stronę i kontynuujemy popijanie naszej kawy, czy też zatrzymujemy się na chwilę, aby zastanowić się nad głębokim i osobisty nazwać te słowa przywołać? A może nasze serca stały się tak przytępione przez ducha czasu, tak przytłumione przez poprawność polityczną, czy może zatwardziałe przez grzech, bogactwa i wygodę naszych czasów, że takie ostre ostrzeżenie odbija się od naszych dusz jak strzała ze stali?

Udał się do powiedzenia:

… Intelektualny i moralny relatywizm grozi podważeniem samych podstaw naszego społeczeństwa. —POPIEŁ BENEDYKTA XVI, tamże.

Nie mówimy tu o problemie brytyjskim czy amerykańskim czy polskim, ale o światowy Fundacja. „To jest próba, którą cały Kościół musi podjąć - powiedział Jan Paweł II - „… próbę 2,000 lat kultury i cywilizacji chrześcijańskiej… i praw narody".

Nawet papież Benedykt zdawał się nawiązywać do możliwości istnienia światowego dyktatora, kiedy powiedział, że rośnie ...

… Dyktatura relatywizmu, który nie uznaje niczego za określony, a jako ostateczną miarę pozostawia tylko własne ego i pragnienia. Posiadanie jasnej wiary, zgodnie z credo Kościoła, jest często określane jako fundamentalizm. Jednak relatywizm, to znaczy pozwolenie się miotać i „porywać każdym powiewem nauczania”, wydaje się jedyną postawą akceptowalną w dzisiejszych standardach. —Kardynał Ratzinger (PAPIEŻ BENEDYKT XVI) Homilia przedkonklawowa, 18 kwietnia 2005

W związku z tym Papież Benedykt bezpośrednio porównuje Objawienie Ch. 12 do ataku na prawdę w naszych czasach:

O tej walce, w której się znajdujemy… [przeciwko] mocom niszczącym świat, jest mowa w 12 rozdziale Apokalipsy… Mówi się, że smok kieruje wielki strumień wody na uciekającą kobietę, aby zmieść ją… Myślę że łatwo jest zinterpretować, czym jest rzeka: to te prądy dominują nad wszystkimi i chcą wyeliminować wiarę Kościoła, który wydaje się nie mieć gdzie stanąć przed potęgą tych prądów, które narzucają się jako jedyna droga myślenia, jedyny sposób na życie. —POPIEŁ BENEDYKTA XVI, pierwsza sesja specjalnego synodu w sprawie Bliskiego Wschodu, 10 października 2010 r.

Jezus ostrzegł tak wielu „Powstaną fałszywi mesjasze i fałszywi prorocy, którzy będą czynić znaki i cuda tak wielkie, że zwiedzie nawet wybranych, gdyby to było możliwe”(Mt 24:24). Skąd bierze się relatywizm intelektualny i moralny, jeśli nie fałszywi prorocy - ci profesorowie uniwersytetów, politycy, autorzy, zawodowi ateiści, producenci z Hollywood i tak, nawet upadli przywódcy kościoła, którzy nie uznają już niezmiennych praw natury i Boga? A kim są ci fałszywi mesjasze, jeśli nie ci, którzy lekceważą wypowiedzi Zbawiciela i stają się własnym zbawicielem, prawem dla siebie?

Mówiąc o sytuacji, która rozprzestrzenia się na całej planecie, papież Benedykt napisał jasny i jednoznaczny list do biskupów świata:

W naszych czasach, kiedy na rozległych obszarach świata wiara może zgasnąć jak płomień, który nie ma już paliwa, nadrzędnym priorytetem jest uobecnienie Boga na tym świecie i wskazanie mężczyznom i kobietom drogi do Boga… Prawdziwym problemem w tym momencie naszej historii jest to, że Bóg znika z ludzkiego horyzontu, a wraz ze ściemnieniem światła, które pochodzi od Boga, ludzkość traci orientację, co ma coraz wyraźniejsze destrukcyjne skutki. -List Jego Świątobliwości Benedykta XVI do wszystkich biskupów świata, 10 marca 2009; Catholic Online

Skutki, takie jak aborcja, eutanazja i przedefiniowanie małżeństwa, powiedział jego poprzednik, muszą być pokazane na dywanie za to, czym są: mordercze, niesprawiedliwe i nadmierne.

W tak poważnej sytuacji potrzebujemy teraz bardziej niż kiedykolwiek odwagi spojrzenia prawdzie w oczy i nazywania rzeczy po imieniu, nie ulegając wygodnym kompromisom i pokusie oszukiwania samego siebie. W związku z tym zarzut Proroka jest niezwykle bezpośredni: „Biada tym, którzy zło nazywają dobrem, a dobro złem, którzy zamieniają ciemność na światło, a światło na ciemność” (Iz 5:20). —POPE JAN PAWEŁ II, Evangelium Vitae „Ewangelia życia”, rz. 58

Benedykt powtórzył to „biada” wkrótce po zostaniu papieżem:

Groźba sądu dotyczy również nas, Kościoła w Europie, Europie i na Zachodzie w ogóle… Pan woła również do naszych uszu… „Jeśli nie pokutujecie, przyjdę do was i usunę wasz świecznik z jego miejsca”. Światło może zostać nam odebrane i dobrze zrobimy, jeśli to ostrzeżenie zabrzmi z całą powagą w naszych sercach, wołając jednocześnie do Pana: „Pomóż nam odpokutować!” —Papie Benedykt XVI, Otwarcie homilii, Synod Biskupów, 2 października 2005, Rzym.

Co to za wyrok? Czy to pioruny z nieba? Nie, „destrukcyjne skutki” są tym, co świat sprowadzi na siebie, ignorując nasze sumienia, nieposłuszni słowu Bożemu i tworząc nowy świat na ruchomych piaskach materializmu i relatywizmu jako owocu kultura śmierci- owoce, których niewielu jeszcze się spodziewało.

Dziś perspektywa, że ​​świat może zostać spopielony przez morze ognia, nie wydaje się już czystą fantazją: sam człowiek, dzięki swoim wynalazkom, wykuł płonący miecz [anioła sprawiedliwości, który pojawił się w Fatimie]. - kardynał Joseph Ratzinger, (PAPIEŻ BENEDYKT XVI), Przesłanie z Fatimy, Z Strona internetowa Watykanu

Benedykt zeruje technologia, od technologii reprodukcyjnych i eksperymentalnych po militarne i ekologiczne:

Jeśli postępowi technicznemu nie towarzyszy odpowiedni postęp w formacji etycznej człowieka, w jego wewnętrznym rozwoju (por. Ef 3; 16 Kor 2), to wcale nie jest postęp, ale zagrożenie dla człowieka i świata. —PAPIEŁ BENEDYKTA XVI, Encyklika, Spe Salvi, rz. 22

Kto chce wyeliminować miłość, przygotowuje się do wyeliminowania człowieka jako takiego. —PAPIEŁ BENEDYKTA XVI, Encyklika, Deus Caritas Est (Bóg jest miłością), rz. 28b

Są to szczere ostrzeżenia, które znajdują swoje miejsce w zjawisku „globalizacji” i tym, co Benedykt nazwał „globalną siłą”, która zagraża wolności. 

… Bez kierownictwa miłości w prawdzie ta globalna siła może spowodować bezprecedensowe szkody i stworzyć nowe podziały w rodzinie ludzkiej…… ludzkość jest narażona na nowe ryzyko zniewolenia i manipulacji.  —POPIE BENEDYKTA XVI, Caritas in Veritate, n. 33

Związek z Objawieniem 13 jest oczywisty. Gdyż bestia, która wschodzi, również stara się panować nad światem i zniewalać go. W tym względzie papież Benedykt powtarza jedynie lęki swoich poprzedników, którzy bezpośrednio zidentyfikowali tych, którzy wydawali się popychać tę bestię do przodu:

W tym okresie jednak zwolennicy zła wydają się łączyć ze sobą i walczyć z zjednoczoną gwałtownością, prowadzoną lub wspieraną przez to mocno zorganizowane i szeroko rozpowszechnione stowarzyszenie zwane masonami. Nie ukrywając już swoich celów, teraz odważnie powstają przeciwko samemu Bogu ... to, co jest ich ostatecznym celem, zmusza się do ujrzenia - mianowicie całkowite obalenie całego religijnego i politycznego porządku świata, który ma chrześcijańska nauka powstanie i zastąpienie nowego stanu rzeczy zgodnie z ich ideami, których podstawy i prawa będą czerpać z samego naturalizmu. —POPIE LEO XIII, Rodzaj Humanum, Encyklika o masonerii, 10, 20 kwietnia 1884

Wskazując, że to `` obalenie '' narodów było daleko zaawansowane, papież Benedykt porównał nasze czasy do upadku Cesarstwa Rzymskiego, zauważając, jak stało się zło niepohamowany gdy podstawy moralności się rozpadły - co jest właśnie pierwszym celem tych wyżej wymienionych tajne stowarzyszenia. 

Dezintegracja kluczowych zasad prawa i fundamentalnych postaw moralnych, na których się one opierały, spowodowała pęknięcie zapór, które do tego czasu chroniły pokojowe współistnienie między narodami. Słońce zachodziło nad całym światem. Częste klęski żywiołowe dodatkowo potęgowały poczucie niepewności. W zasięgu wzroku nie było siły, która mogłaby powstrzymać ten upadek. Tym bardziej natarczywe było więc wezwanie mocy Bożej: prośba, aby przyszedł i chronił swój lud przed wszystkimi tymi zagrożeniami. —POPIEŁ BENEDYKTA XVI, Przemówienie do Kurii Rzymskiej, 20 grudnia 2010

Oczywiście powtarzał tylko to, co powiedział, będąc jeszcze kardynałem, że relatywizm moralny zagraża samej przyszłości świata, który nie może funkcjonować z lekceważeniem absolutów moralnego prawa naturalnego.

Konstytucje i prawo mogą funkcjonować tylko wtedy, gdy istnieje taki konsensus w sprawach zasadniczych. Ten fundamentalny konsensus wywodzący się z chrześcijańskiego dziedzictwa jest zagrożony… W rzeczywistości powoduje to, że rozum jest ślepy na to, co istotne. Oparcie się temu zaćmieniu rozumu i zachowanie jego zdolności widzenia tego, co istotne, widzenia Boga i człowieka, widzenia tego, co jest dobre, a co prawdziwe, jest wspólnym interesem, który musi zjednoczyć wszystkich ludzi dobrej woli. Stawką jest przyszłość świata. - Tamże. 

Wracając ponownie do papieża Franciszka, uczynił to o krok dalej, nazywając siły stojące za manipulacją gospodarkami, narodami i ludźmi nowym bogiem. 

W ten sposób rodzi się nowa tyrania, niewidzialna i często wirtualna, która jednostronnie i nieustępliwie narzuca własne prawa i zasady… W tym systemie, który ma tendencję do pożerać wszystko, co stoi na przeszkodzie zwiększeniu zysków, cokolwiek jest kruche, jak środowisko, jest bezbronne wobec interesów deifikowany rynek, który stał się jedyną regułą. -PAPIEŻ FRANCISZEK, Evangelii Gaudium, n. 56 

Rzeczywiście, w 13 rozdziale Apokalipsy czytamy, że bestia, która wschodzi, ta globalna potęga ekonomiczna i polityczna, zmusza wszystkich do oddawania jej czci i „sprawiania, by ci, którzy nie chcieli czcić obrazu bestii, zostali zabici”. ^[3]por. Ap 13:15 Środki kontroli to „piętno”, które każdy musi mieć, aby uczestniczyć w tym nowym porządku świata. Warto więc zwrócić uwagę na to, co papież Benedykt powiedział jako kardynał:

Apokalipsa mówi o antagoniście Boga, bestii. To zwierzę nie ma imienia, ale numer. W [horrorze obozów koncentracyjnych] anulują twarze i historię, przekształcając człowieka w liczbę, redukując go do trybu zębatego w ogromnej maszynie. Człowiek jest tylko funkcją. W naszych czasach nie powinniśmy zapominać, że zapowiadali losy świata, któremu grozi przyjęcie takiej samej struktury obozów koncentracyjnych, jeśli przyjmie się uniwersalne prawo maszyny. Maszyny, które zostały skonstruowane, narzucają to samo prawo. Zgodnie z tą logiką, człowiek musi być interpretowany przez a komputer i jest to możliwe tylko wtedy, gdy zostanie przetłumaczone na liczby. Bestia jest liczbą i przekształca się w liczby. Bóg ma jednak imię i woła po imieniu. On jest osobą i szuka osoby. —Kardynał Ratzinger, (PAPIEŻ BENEDYKT XVI) Palermo, 15 marca 2000 (kursywa dodana)

Jakby wracając do tej myśli, papież Benedykt stwierdził:

Myślimy o wielkich potęgach dnia dzisiejszego, o anonimowych interesach finansowych, które zamieniają ludzi w niewolników, które nie są już rzeczami ludzkimi, ale są anonimową siłą, której służą ludziom, przez którą ludzie są dręczeni, a nawet mordowani. one są niszczycielską mocą, która zagraża światu. —BENEDYKTA XVI, Refleksja po czytaniu Oficjum na Trzecią Godzinę, Watykan, 11 października,
2010

 

JĘZYK

Eliminacja miłości… człowieka… Boga. Jak możemy nie słyszeć, że to nie są zwykłe czasy? Być może chodzi o język. Katolicy byli tak niedbali, gdy mówili o „czasach ostatecznych” z obawy przed wyśmiewaniem, że pozostawiliśmy dyskusję prawie całkowicie apokaliptycznym sektom, które głoszą, że koniec świata jest bliski, Hollywood i ich przesadnym spektaklom rozpaczy lub innym którzy bez światła Świętej Tradycji proponują wątpliwe interpretacje Pisma, które obejmują takie scenariusze, jak „zachwyt." 

Powszechna niechęć wielu myślicieli katolickich do głębokiego zbadania apokaliptycznych elementów współczesnego życia jest, jak sądzę, częścią samego problemu, którego starają się uniknąć. Jeśli myślenie apokaliptyczne pozostawia się w dużej mierze tym, którzy zostali poddani subiektywizmowi lub padli ofiarą zawrotów głowy kosmicznego terroru, wówczas społeczność chrześcijańska, a nawet cała społeczność ludzka, ulegnie radykalnemu zubożeniu. I to można zmierzyć w kategoriach zagubionych ludzkich dusz. –Author, Michael D. O'Brien, Czy żyjemy w czasach apokaliptycznych?

W rzeczywistości papieże mieć mówił - nie, rozkrzyczany- o czasach, w których się znajdujemy, chociaż czasami są one sformułowane w inny sposób (chociaż użycie słów „apostazja”, „syn zatracenia” i „znaki końca” nie jest wcale niejasne). ewangelicy chrześcijanie, którzy często używają terminu „czasy ostateczne”, często koncentrują się na „zbawieniu” przed „pochwyceniem”. Ale Ojcowie Święci, czerpiąc z całego depozytu wiary, rzeczywiście wzywając dusze do osobista relacja z Jezusem, zmierzały bezpośrednio do podstaw polityczno-filozoficznych, które podważają wartość i godność osoby ludzkiej, boskość Chrystusa i samo istnienie Stwórcy. Wzywając każdą duszę do osobistego spotkania z Chrystusem, podnieśli też głos dla dobra wspólnego, uznając, że zarówno dusze indywidualne, jak i zbiorowa całość osiągnęły niebezpieczny próg. A ponieważ nie znamy „dnia ani godziny”, Ojcowie Święci byli najrozsądniejsi, by nie ogłaszać, że to czy to pokolenie jest tym, które spotka ostatnie dni tego wieku.

Czy zbliżamy się do końca? Tego nigdy się nie dowiemy. Zawsze musimy być gotowi, ale wszystko może jeszcze trwać bardzo długo. —PAPIEŻ PAWEŁ VI, Tajemnica Pawła VI, Jean Guitton, s. 152 153–7, Odniesienie (XNUMX), str. IX

 

NASZA ODPOWIEDŹ

Nie ma już czasu na kapitulację przed tymi, którzy sugerują, że badanie naszych czasów w świetle tego, co właśnie zostało powiedziane, lub biblijnych znaków opisujących koniec wieku, jest podsycaniem strachu, niezdrowym zajęciem lub po prostu zbyt przerażające. Ignorowanie tych papieży i pomijanie tak głębokich ostrzeżeń jest duchowo lekkomyślne i niebezpieczne. Stawką są tu dusze. Stawką są dusze! Naszą odpowiedzią nie powinno być samoobrony, ale współczucie. Na świecie gaśnie prawda, prawda, która wyzwoli dusze. Jest wyciszany, zniekształcony i odwrócony. Koszt tego wynosi dusze.

Ale co ja mówię? Nawet wspomnienie o „piekle” wywołuje dziś potrząsanie głową wśród bardziej politycznie poprawnych katolików. Więc pytam, co robimy? Dlaczego zawracamy sobie głowę przedstawieniem prawdy, chodzeniem na cotygodniowe Msze św. I wychowywaniem naszych dzieci na katolików? Jeśli wszyscy trafiają do Nieba, dlaczego zawracamy sobie głowę upokarzaniem naszych namiętności, oswajaniem ciała i umiarkowaną przyjemnością? Dlaczego papieże przemierzają świat, rzucają wyzwanie rządom i ostrzegają wiernych tak mocnym językiem? ^[4]por Piekło jest prawdziwe

Odpowiedź jest dusze. Że kiedy piszę, niektórzy wchodzą w ten wieczny i bolesny ogień, aby oddzielić się od Boga, od miłości, światła, pokoju i nadziei na całą wieczność. Jeśli to nam nie przeszkadza, jeśli nie pobudza nas do współczującego działania, nie mówiąc już o wyrwaniu nas z naszego własnego grzechu, to jako chrześcijanie nasz wewnętrzny kompas strasznie zboczył z kursu. Znów słyszę z wielką siłą słowa Jezusa: ^[5]por Pierwsza miłość utracona

… Straciłeś miłość, którą miałeś na początku. Zrozum, jak daleko spadłeś. Żałujcie i wykonujcie dzieła, które wykonaliście na początku. W przeciwnym razie przyjdę do ciebie i zabiorę twój świecznik z jego miejsca, chyba że pokutujesz. (Apokalipsa 2: 2-5)

Wśród katolików, którzy jest Świadomi czasów, w których się znajdujemy, toczy się wiele dyskusji na temat schronień, dostaw żywności i życia poza siecią. Bądź praktyczny, ale zrób dusze twoim projektem, spraw, by dusze były krzykiem bojowym!

Kto chce zachować swoje życie, straci je… a kto straci swoje życie z mojego powodu, znajdzie je. (Łk 17:33, Mt 10:39)

Musimy przywrócić priorytety: kochać Pana Boga naszego całym sercem, duszą i siłą, a bliźniego jak siebie samego. To zakłada głęboką i dominującą troskę o zbawienie bliźniego.

[Kościół] istnieje po to, aby ewangelizować… —PAPIEŻ PAWEŁ VI, Evangelii nuntiandi , , , , , , , , , , , , ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, rz. 24

A dawanie świadectwa o Jezusie bliźniemu, mówienie prawdy dzisiaj będzie wiązało się z kosztami, jak przypomniał nam Benedykt w Wielkiej Brytanii:

W naszych czasach ceną za wierność Ewangelii nie jest już wieszanie, ciągnięcie i ćwiartowanie, ale często wiąże się to z wyrzuceniem z ręki, wyśmiewaniem lub parodiowaniem. A jednak Kościół nie może odstąpić od zadania głoszenia Chrystusa i Jego Ewangelii jako zbawczej prawdy, źródła naszego ostatecznego szczęścia jako jednostek i jako fundament sprawiedliwego i ludzkiego społeczeństwa. —POPE BENEDICT XVI, Londyn, Anglia, 18 września 2010; Zenit

Papieże krzyczą na cztery krańce ziemi, że fundamenty drżą, a starożytne budowle są bliskie zawalenia; że jesteśmy u progu końca naszego wieku - i początku nowej ery, nowej ery. ^[6]por Papieże i era świtu Nasza osobista odpowiedź nie może być niczym innym, jak to, o co prosi sam nasz Pan: podnieść nasz krzyż, wyrzec się posiadłości i iść za Nim. Ziemia nie jest naszym domem; Królestwo, którego szukamy, nie ma być naszym, ale Jego. Wprowadzenie do niego jak największej liczby dusz jest naszą misją, dzięki Jego łasce, zgodnie z Jego planem, rozwijającym się teraz na naszych oczach w tych, czasy końca.

Bądźcie gotowi postawić na szali swoje życie, aby oświecić świat prawdą Chrystusa; odpowiadać miłością na nienawiść i lekceważenie życia; głosić nadzieję zmartwychwstałego Chrystusa w każdym zakątku ziemi. —POPIE BENEDYKTA XVI, Przesłanie do młodych ludzi światad, Światowe Dni Młodzieży 2008

 

Dziękuję za wsparcie
tej służby pełnoczasowej!

Aby zasubskrybować, kliknij tutaj.

 

Spędź 5 minut dziennie z Markiem, medytując nad codziennymi sprawami Teraz słowo w czytaniach mszalnych
na te czterdzieści dni Wielkiego Postu.

Ofiara, która nakarmi twoją duszę!

SUBSKRYBUJ tutaj.