Wybrane dusze będą musiały walczyć z Księciem Ciemności.
To będzie przerażająca burza - nie, nie burza,
ale huragan niszczący wszystko!
Chce nawet zniszczyć wiarę i zaufanie wybranych.
Zawsze będę przy tobie w nadchodzącej burzy.
Jestem twoją matką.
Mogę ci pomóc i chcę!
Zobaczysz wszędzie światło mojego Płomienia Miłości
wyrastające jak błyskawica
oświetlające Niebo i ziemię, którymi rozpalę
nawet ciemne i ospałe dusze!
Ale cóż to za smutek, że muszę patrzeć
tak wiele moich dzieci rzuca się do piekła!
- Przesłanie Najświętszej Maryi Panny do Elżbiety Kindelmann (1913-1985);
zatwierdzony przez kardynała Pétera Erdö, prymasa Węgier
TAM jest wielu szczerych i autentycznych „proroków” w dzisiejszych kościołach protestanckich. Ale nie jest zaskakujące, że w niektórych z ich „proroczych słów” o tej porze są luki i luki, właśnie dlatego, że są dziury i luki w ich przesłankach teologicznych. Takie stwierdzenie nie ma być podżegające ani triumfalistyczne, tak jakby „my, katolicy”, mamy róg Boga, że tak powiem. Nie, faktem jest, że wielu protestanckich (ewangelickich) chrześcijan ma dziś większą miłość i oddanie do Słowa Bożego niż wielu katolików i kultywuje wielką gorliwość, życie modlitewne, wiarę i otwartość na spontaniczność Ducha Świętego. I tak kardynał Ratzinger dokonuje ważnej kwalifikacji współczesnego protestantyzmu:
Herezja, dla Pisma Świętego i pierwotnego Kościoła, zawiera w sobie ideę osobistej decyzji przeciwko jedności Kościoła,
a cechą charakterystyczną herezji jest pertinacja, upór tego, który wytrwa na swój własny sposób. Nie można tego jednak uważać za właściwy opis sytuacji duchowej chrześcijanina protestanckiego. W ciągu wielowiekowej historii protestantyzm wniósł istotny wkład w urzeczywistnianie wiary chrześcijańskiej, pełniąc pozytywną funkcję w rozwoju orędzia chrześcijańskiego, a przede wszystkim często dając początek szczerej i głębokiej wierze w indywidualny niekatolicki chrześcijanin, którego oddzielenie od afirmacji katolickiej nie ma nic wspólnego z pertinacja charakterystyka herezji… Wniosek jest więc nieunikniony: dzisiejszy protestantyzm różni się od herezji w tradycyjnym sensie, zjawiskiem, którego prawdziwe miejsce teologiczne nie zostało jeszcze określone. —Kardynał Ratzinger (PAPIEŻ BENEDYKT XVI), Znaczenie chrześcijańskiego braterstwa, pp. 87-88
Być może lepiej byłoby dla ciała Chrystusa zlikwidować narzucone przez siebie kategorie „proroctw protestanckich” i „proroctw katolickich”. Albowiem autentyczne prorocze słowo od Ducha Świętego nie jest ani „katolickie”, ani „protestanckie”, ale po prostu słowem skierowanym do wszystkich dzieci Bożych. To powiedziawszy, nie możemy tak łatwo zlikwidować rzeczywistych podziałów teologicznych, które utrzymują się, że czasami wyrządzają wielką szkodę zarówno objawieniu prywatnemu, jak i publicznemu, poddając Słowo Boże fałszywej interpretacji lub pozostawiając je w znacznym zubożeniu. Przychodzi mi na myśl kilka przykładów, takich jak te „proroctwa”, które przedstawiają Kościół katolicki jako nierządnicę Babilonu, Papieża jako „fałszywego proroka” i Marię jako pogańską boginię. Są to niemałe zniekształcenia, które w rzeczywistości doprowadziły wiele dusz do porzucenia wiary katolickiej na rzecz bardziej subiektywnego (a zatem niepewnego) doświadczenia religijnego [to i wierzę, że Świetne potrząsanie to, co nadchodzi, wstrząśnie wszystkim, co jest zbudowane na piasku, a na czym nie ma żadnego fundamentu Krzesło Rocka.[1]Matt 16: 18 ]
Co więcej, te zniekształcenia w wielu przypadkach pominęły najważniejsze aspekty Wielkiej Burzy, która nas nadciąga: to znaczy zwycięstwo to nadchodzi. Rzeczywiście, niektóre z najbardziej autentycznych głosów w dziedzinie ewangelicznej prawie całkowicie koncentrują się na nadchodzącym „sądzie” Ameryki i świata. Ale jest o wiele więcej, dużo więcej! Ale w kręgach ewangelickich nie usłyszysz o tym właśnie dlatego, że nadchodzący triumf obraca się wokół „kobiety obleczonej w słońce”, Najświętszej Maryi Panny.
GŁOWA ROLNICZE Tułów
Od początku, w Księdze Rodzaju, czytamy, jak Szatan będzie walczył z tą „kobietą”. A wąż zostanie pokonany przez swoje „potomstwo”.
Wprowadzę nieprzyjaźń między tobą [szatanem] a kobietą, między twoim potomstwem a jej; będą uderzać w twoją głowę, a ty uderzasz w ich hee
l. (Rdz 3:15)
Tłumaczenie łacińskie brzmiało:
Ustawię nieprzyjaźń między tobą a kobietą, twoim potomstwem i jej potomstwem: zmiażdży ci głowę, a ty będziesz czyhał na jej piętę. (Rdz 3:15, Douay-Rheims)
O tej wersji, w której Matka Boża jest przedstawiona jako miażdżąca głowę węża, papież Jan Paweł II powiedział:
… Ta wersja [po łacinie] nie zgadza się z tekstem hebrajskim, w którym to nie kobieta, ale jej potomstwo, jej potomek, zmiażdży głowę węża. Ten tekst nie przypisuje więc zwycięstwa nad szatanem Maryi, ale Jej Synowi. Niemniej jednak, ponieważ koncepcja biblijna ustanawia głęboką solidarność między rodzicem a potomstwem, przedstawienie Niepokalanej miażdżącej węża nie własną mocą, ale łaską Jej Syna jest zgodne z pierwotnym znaczeniem tego fragmentu. - „Emnitywistość Maryi wobec szatana była absolutna”; Audiencja generalna, 29 maja 1996; ewtn.com
Rzeczywiście, przypis w Douay-Rheims Zgadza się z tym: „Sens jest ten sam: bo to przez swoje nasienie, Jezusa Chrystusa, kobieta miażdży głowę węża”.[2]Przypis, s. 8; Baronius Press Limited, Londyn, 2003 Zatem wszelka łaska, godność i rola, jaką Matka Boża spełnia, nie wypływa z niej samej, jako stworzenia, ale z serca Chrystusa, który jest Bogiem i Pośrednikiem między człowiekiem a Ojcem.
… Zbawienny wpływ Najświętszej Dziewicy na ludzi… wypływa z nadmiaru zasług Chrystusa, spoczywa na Jego pośrednictwie, całkowicie od niego zależy i czerpie z niego całą swoją moc. -Katechizm Kościoła Katolickiego, n. 970
Dlatego niemożliwe jest oddzielenie matki od potomstwa - zwycięstwo dziecka należy również do jego matki. Urzeczywistnia się to w przypadku Maryi u stóp Krzyża, kiedy Jej Syn, którego przez Nią niósł na świat fiatpokonuje moce ciemności:
… Splądrowując księstwa i moce, zrobił z nich publiczny spektakl, prowadząc je triumfalnie. (Kol 2:15)
A jednak Jezus wyraźnie dał do zrozumienia, że Jego naśladowcy są Jego ciało, podobnie będzie uczestniczył w łupieniu księstw i władz:
Oto dałem ci moc „stąpania po wężach” i skorpionach oraz na całej sile wroga i nic ci nie zaszkodzi. (Łk 10:19)
Jak możemy nie postrzegać tego jako wypełnienia się Księgi Rodzaju 3:15, w której prorokowano, że potomstwo kobiety „uderzy w głowę [szatana]”? Można jednak zapytać, jak to możliwe, że współcześni chrześcijanie również są „potomstwem” tej kobiety? Ale czy nie jesteśmy „bratem” lub „siostrą” Chrystusa? Jeśli tak, to czy nie mamy więc wspólnej matki? Jeśli On jest „głową”, a my jesteśmy Jego „ciałem”, czy Maria urodziła tylko głowę, czy całe ciało? Niech sam Jezus odpowie na pytanie:
Kiedy Jezus ujrzał swoją matkę i ucznia, którego kochał, rzekł do matki: „Niewiasto, oto syn twój”. Wtedy rzekł do ucznia: „Oto Matka twoja”. I od tej godziny uczeń zabrał ją do swojego domu. (Ewangelia Jana 19: 26-27)
Nawet Marcin Luter to zrozumiał.
Maryja jest Matką Jezusa i Matką nas wszystkich, chociaż sam Chrystus ukląkł… Jeśli On jest nasz, powinniśmy znaleźć się w jego sytuacji; tam, gdzie on jest, my też powinniśmy być i wszystko, co on ma, powinno być nasze, a jego matka jest także naszą matką. -Marcin Luther, Kazanie, Boże Narodzenie, 1529.
Święty Jan Paweł II zwraca również uwagę na znaczenie tytułu „Niewiasta”, którym Jezus zwraca się do Maryi - jest to celowe echo „kobiety” z Księgi Rodzaju - tej, która została nazwana Ewą…
… Ponieważ była matką wszystkich żyjących. (Rdz 3:20)
Słowa wypowiedziane przez Jezusa z krzyża oznaczają, że macierzyństwo tej, która urodziła Chrystusa, znajduje „nową” kontynuację w Kościele i poprzez Kościół, symbolizowaną i reprezentowaną przez Jana. W ten sposób Ta, która jako „pełna łaski” została wprowadzona w tajemnicę Chrystusa, aby być Jego Matką, a tym samym Świętą Matką Boga, przez Kościół pozostaje w tej tajemnicy jako „niewiasta”, o której mówi tKsięga Rodzaju (3:15) na początku i do Apokalipsy (12: 1) na końcu historii zbawienia. —POPE JAN PAWEŁ II, Matko Odkupiciela, n. 24
Rzeczywiście, we fragmencie Objawienia 12, opisującym „kobietę obleczoną w słońce”, czytamy:
Była brzemienna i zawodziła głośno z bólu, pracując nad porodem… Wtedy smok stanął przed kobietą, która miała rodzić, aby pożreć jej dziecko, kiedy urodziła. Urodziła syna, chłopca, przeznaczonego do rządzenia wszystkimi narodami żelaznym prętem. (Ap 12: 2, 4-5)
Kim jest to dziecko? Jezu, oczywiście. Ale potem Jezus ma do powiedzenia:
Zwycięzcy, który dotrzyma moich dróg do końca, dam władzę nad narodami. Będzie nimi rządził żelazną rózgą… (Ap 2: 26-27)
„Dzieckiem”, które nosi ta Niewiasta, jest więc zarówno Chrystus, głowa i Jego ciało. Matka Boża rodzi cały Lud Boży.
KOBIETA WCIĄŻ W PRACY
Jak zrobić
es Maryja „urodziła” nas? Jest rzeczą oczywistą, że jest dla nas jej macierzyństwem duchowy w naturze.
Kościół powstał, by tak rzec, pod krzyżem. Tam ma miejsce głęboka symbolika, która odzwierciedla małżeński akt dopełnienia. Maryja bowiem przez doskonałe posłuszeństwo „otwiera” swoje serce całkowicie na wolę Boga. A Jezus przez swoje doskonałe posłuszeństwo „otwiera” swoje serce na zbawienie ludzkości, które jest wolą Ojca. Krew i woda tryskają, jakby „zasiewając” Serce Maryi. Dwa Serca są jednym i w tym głębokim zjednoczeniu w Woli Bożej rodzi się Kościół: „Kobieto, oto twój syn”. Wtedy właśnie w dniu Pięćdziesiątnicy - po trudach oczekiwania i modlitwy - istnieje Kościół urodzony w obecności Maryi za sprawą Ducha Świętego:
I tak w odkupieńczej ekonomii łaski, dokonanej przez działanie Ducha Świętego, zachodzi wyjątkowa zgodność pomiędzy momentem Wcielenia Słowa a momentem narodzin Kościoła. Osobą, która łączy te dwie chwile, jest Maryja: Maryja w Nazarecie i Maryja w Wieczerniku w Jerozolimie. W obu przypadkach jej dyskretny, ale niezbędny
obecność wskazuje na ścieżkę „narodzin z Ducha Świętego”. W ten sposób Ta, która jest obecna w tajemnicy Chrystusa jako Matka, staje się obecna - z woli Syna i mocy Ducha Świętego - w tajemnicy Kościoła. Również w Kościele jest obecnością macierzyńską, o czym świadczą słowa wypowiedziane z krzyża: „Niewiasto, oto syn twój!”; „Oto twoja matka”. - SAINT JANA PAWŁA II, Matko Odkupiciela, n. 24
Naprawdę, Pięćdziesiątnica jest kontynuacja Zwiastowania, kiedy Maryja została po raz pierwszy w cieniu Ducha Świętego, aby począć i urodzić Syna. Podobnie to, co zaczęło się w dniu Pięćdziesiątnicy, trwa do dziś, kiedy więcej dusz „narodzi się ponownie” z Ducha i wody -wody chrztu które wypłynęło z Serca Chrystusa przez Serce Maryi „pełne łaski”, aby nadal uczestniczyć w narodzinach Ludu Bożego. Geneza Wcielenia jest kontynuowana jako sposób, w jaki rodzi się Ciało Chrystusa:
W ten sposób Jezus jest zawsze poczęty. W ten sposób rozmnaża się On w duszach. On jest zawsze owocem nieba i ziemi. Dwóch rzemieślników musi zgodzić się na dzieło, które jest jednocześnie arcydziełem Boga i najwyższym wytworem ludzkości: Duch Święty i Najświętsza Maryja Panna… ponieważ są jedynymi, którzy mogą odtworzyć Chrystusa. -Łuk. Luis M. Martinez, Uświęcający, P. 6
Konsekwencje tej głębokiej obecności Maryi - zgodnie z zamysłem Bożym i wolną wolą - stawiają tę Niewiastę u boku Jej Syna w centrum historii zbawienia. To znaczy, że Bóg nie tylko chciał wejść w czas i historię przez kobietę, ale też zamierza kompletny Odkupienie w ten sam sposób.
Na tym uniwersalnym poziomie, jeśli zwycięstwo nadejdzie, przyniesie je Maryja. Chrystus zwycięży przez nią, ponieważ chce, aby zwycięstwa Kościoła teraz iw przyszłości były z nim połączone ... —POPE JAN PAWEŁ II, Przekraczanie progu nadziei, P. 221
W ten sposób ujawnia się „lukę” w proroctwach protestanckich, a mianowicie, że ta Kobieta ma do odegrania rolę w narodzeniu całego Ludu Bożego w celu dalszego panowania Bożego na ziemi, panowania Woli Bożej. „Na ziemi tak jak w niebie” przed końcem historii ludzkości. [3]por Nowa i Boska Świętość I to jest zasadniczo to, co zostało opisane w Genesis 3:15:
że potomstwo Kobiety zmiażdży głowę węża - Szatana, „wcielenie” nieposłuszeństwa. Dokładnie to przewidział św.Jan w ostatnim wieku świata:
Wtedy ujrzałem anioła zstępującego z nieba, trzymającego w ręku klucz do otchłani i ciężki łańcuch. Chwycił smoka, starożytnego węża, którym jest diabeł lub szatan, i związał go na tysiąc lat i wrzucił do otchłani, którą zamknął nad nim i zapieczętował, aby nie mógł już sprowadzać narodów na manowce, aż tysiąc lat dobiegło końca. Następnie ma zostać zwolniony na krótki czas. Wtedy ujrzałem trony; tym, którzy na nich siedzieli, powierzono sąd. Widziałem także dusze tych, którzy zostali ścięci za świadectwo o Jezusie i za słowo Boże, i którzy nie oddali pokłonu bestii ani jej wizerunkowi, ani nie przyjęli jej znaku na czołach lub rękach. Ożyli i królowali z Chrystusem przez tysiąc lat. (Apokalipsa 20: 1-4)
Zatem klucz do zrozumienia „czasów ostatecznych” leży właśnie w zrozumieniu roli Maryi, która jest pierwowzorem i zwierciadłem Kościoła.
Znajomość prawdziwej doktryny katolickiej o Najświętszej Maryi Pannie zawsze będzie kluczem do dokładnego zrozumienia tajemnicy Chrystusa i Kościoła. —PAPIEŁ PAWEŁ VI, Przemówienie z 21 listopada 1964: AAS 56 (1964) 1015
Matka Boża staje się wtedy dla nas znakiem i rzeczywistością 
nadzieja na to, czym my, Kościół, jest i ma się stać: Niepokalana.
Maryja, Dziewica i Matka, jest jednocześnie symbolem i najdoskonalszym urzeczywistnieniem Kościoła: „Kościół rzeczywiście. . . przyjmując z wiarą słowo Boże, sama staje się matką. Głosząc i chrzcząc, rodzi synów poczętych z Ducha Świętego i narodzonych z Boga do nowego i nieśmiertelnego życia. Ona sama jest dziewicą, która zachowuje w całej swej czystości wiarę, którą obiecała swojemu małżonkowi ”. -Katechizm Kościoła Katolickiego, n. 507
A zatem nadchodzący triumf Maryi jest jednocześnie triumfem Kościoła. [4]por Triumf Maryi, Triumf Kościoła Jeśli zgubisz ten klucz, stracisz pełnię proroczego przesłania, które Bóg chce, aby Jego dzieci dzisiaj usłyszały - zarówno protestanci, jak i katolicy.
Dwie trzecie świata jest stracone, a druga część musi się modlić i zadośćuczynić za litość Pana. Diabeł chce mieć pełną władzę nad ziemią. Chce zniszczyć. Ziemia jest w wielkim niebezpieczeństwie… W tych chwilach cała ludzkość wisi na włosku. Jeśli nić się zerwie, wielu będzie takich, którzy nie osiągną zbawienia… Pośpiesz się, bo czas ucieka; nie będzie miejsca dla tych, którzy zwlekają z przybyciem!… Broń, która ma największy wpływ na zło, to odmawianie różańca… —Our Lady to Gladys Herminia Quiroga z Argentyny, zatwierdzone 22 maja 2016 r. Przez biskupa Hectora Sabatino Cardelli
Po raz pierwszy opublikowano 17 sierpnia 2015 r.
POWIĄZANE CZYTANIE
Triumf - Część I, Część II, Część III
Jesteś kochany.
Podróżować z Markiem w Połączenia Teraz słowo,
kliknij poniższy baner, aby subskrybuj.
Twój e-mail nie zostanie nikomu udostępniony.
Przypisy
| ↑1 | Matt 16: 18 |
|---|---|
| ↑2 | Przypis, s. 8; Baronius Press Limited, Londyn, 2003 |
| ↑3 | por Nowa i Boska Świętość |
| ↑4 | por Triumf Maryi, Triumf Kościoła |