PAMIĘĆ ŚW. PIO PIETRELCIANA
ONE z najbardziej tragicznych elementów współczesnego Kościoła katolickiego, zwłaszcza na Zachodzie, jest utrata kultu. Dzisiaj wydaje się, że śpiewanie (jedna z form uwielbienia) w Kościele jest czymś opcjonalnym, a nie integralną częścią modlitwy liturgicznej.
Kiedy Pan wylał Ducha Świętego na Kościół katolicki pod koniec lat sześćdziesiątych, w czasie tego, co stało się znane jako „odnowa charyzmatyczna”, kult i chwała Bogu eksplodowały! Przez dziesięciolecia byłem świadkiem, jak wiele dusz zostało przemienionych, gdy wyszły poza swoje strefy komfortu i zaczęły wielbić Boga z całego serca (poniżej podzielę się swoim własnym świadectwem). Byłem nawet świadkiem uzdrowień fizycznych tylko poprzez zwykłą pochwałę!
Chwała, błogosławieństwo czy adoracja Boga nie jest „rzeczą zielonoświątkową” ani „charyzmatyczną”. Jest niezbędna do powstania człowieka; jest podstawą jego istnienia:
błogosławieństwo wyraża podstawowy ruch modlitwy chrześcijańskiej: jest to spotkanie Boga i człowieka… ponieważ Bóg błogosławi, ludzkie serce może w zamian błogosławić Tego, który jest źródłem każdego błogosławieństwa… Adoracja jest pierwszą postawą człowieka, który uznaje, że jest stworzeniem przed swoim Stwórcą. -Katechizm Kościoła Katolickiego (KKK), 2626; 2628
Oto klucz do tego, dlaczego chwalenie Boga błogosławi, leczy i wyzwala ludzkie serce: jest to boska transakcja, w której oddajemy chwałę Bogu, a Bóg daje nam samego siebie.
… Jesteście święci, intronizowani ku chwale Izraela (Psalm 22: 3, RSV)
Inne tłumaczenia brzmią:
Bóg zamieszkuje chwały swego ludu (Psalm 22: 3)
Kiedy wielbimy Boga, przychodzi do nas i intronizuje nasze serca, zamieszkując je. Czy Jezus nie obiecał, że to się stanie?
Jeśli ktoś mnie kocha, dotrzyma mojego słowa, a mój Ojciec będzie go kochał, a my przyjdziemy do niego i zamieszkamy z nim. (John 14: 23)
Chwalić Boga to kochać Go, bo chwała jest uznaniem Bożej dobroci i Jego miłość. Bóg przychodzi do nas, a my z kolei wchodzimy w Jego obecność:
Wejdźcie do jego bram z dziękczynieniem, a do jego przedsionków z chwałą. (Ps 100: 4)
W obecności Boga zło ucieka, cuda zostają uwolnione i następuje przemiana. Byłem tego świadkiem i doświadczyłem tego w samotności, a także w zbiorowych miejscach kultu. Teraz piszę do was w kontekście duchowej walki. Posłuchaj, co dzieje się z mocami ciemności, kiedy zaczynamy chwalić:
Niech wierni weselą się w chwale; niech chwała Boża będzie w ich gardłach, a obosieczne miecze w ich rękach, aby zemścić się na narodach i karać narody, aby związać ich królów w kajdany, a ich dostojników w żelazne kajdany, by na nich wykonać napisany wyrok! To jest chwała dla wszystkich jego wiernych. Chwalmy Pana! (Psalm 149: 5-9)
Jak Paweł przypomina Kościołowi Nowego Testamentu, ich walka nie toczy się już z ciałem i krwią, ale z:
… Księstwa z mocami, ze światowymi władcami tej obecnej ciemności, ze złymi duchami w niebiosach. (Efezjan 6:12)
To nasze pochwały, zwłaszcza gdy śpiewamy lub wypowiadamy prawdy Boże ze Słowa Bożego (por. Ef 5), które stają się jak miecz obosieczny, wiążąc księstwa i moce boskimi łańcuchami i wykonując wyrok na upadłych aniołach! Jak to działa?
… Nasza modlitwa wznosi się w Duchu Świętym przez Chrystusa do Ojca - błogosławimy Go za to, że nas pobłogosławił; błaga o to łaskę Ducha Świętego schodzi przez Chrystusa od Ojca - On nam błogosławi. -CCC, 2627
Chrystus, nasz Pośrednik, działający przez nas, wiąże naszych duchowych wrogów w mocy Ducha Świętego. Chwała jest naszym sposobem uczestniczenia w zbawczym dziele Chrystusa jako Jego Ciała. Chwała jest wiara w działaniei „wiara to czysta chwała” (CCC 2642).
… Masz udział w tej pełni w Nim, który jest głową każdego księstwa i władzy. (Kol 2: 9)
Dziękczynienie członków Ciała uczestniczy w dziękczynieniu ich Głowy. -CCC 2637
Wreszcie pochwała to postawa dziecko Boże, postawa, bez której nie możemy odziedziczyć królestwa niebieskiego (Mt 18: 3). W Starym Testamencie słowa „pochwała” i „podziękowanie” są często stosowane zamiennie. Słowo „dzięki” pochodzi z języka hebrajskiego jadah co oznacza również pochwałę todah co oznacza adorację. Oba terminy oznaczają również „wyciągnąć lub wyrzucić ręce”. Stąd we Mszy Świętej podczas Modlitwy eucharystycznej (termin eucharystia znaczy „dziękczynienie”), kapłan wyciąga ręce w postawie uwielbienia i dziękczynienia.
Dobrze jest, a czasem nawet trzeba wielbić Boga całym naszym ciałem. Korzystanie z ciała może być znakiem i symbolem naszej wiary; pomaga nam uwolnić naszą wiarę:
Jesteśmy ciałem i duchem i odczuwamy potrzebę przetłumaczenia naszych uczuć na zewnątrz. Musimy modlić się całą naszą istotą, aby dać wszelką możliwą moc naszej prośbie.-CCC 2702
Ale najważniejszą rzeczą jest postawa serca. Być dzieckiem oznacza całkowicie zaufać Bogu każdy sytuacji, nawet gdy nasze rodziny lub świat się rozpadają.
W każdych okolicznościach dziękujcie za taką wolę Bożą względem was w Chrystusie Jezusie. (1 Tes 5: 18)
Chwalenie Boga w ucisku nie jest sprzeczne. Jest to raczej forma uwielbienia, która przynosi Boże błogosławieństwa i obecność wśród nas, aby mógł być Panem każdej sytuacji. Mówi: „Panie, jesteś Bogiem i pozwoliłeś, aby mi się to przydarzyło. Jezu ufam Tobie. Dziękuję wam za tę próbę, na którą pozwoliliście dla mojego dobra… ”
Uwielbienie jest formą modlitwy, która natychmiast rozpoznaje, że Bóg jest Bogiem. -CCC 2639
Taka pochwała jak ta, a raczej taka dziecinne serce ponieważ staje się to bardzo odpowiednim i pożądanym miejscem do zamieszkania dla Boga.
TRZY PRAWDZIWE HISTORIE POCHWALENIA WOLNOŚCI
POCHWAŁA W BEZNADZIEJNEJ SYTUACJI
Nie traćcie ducha na widok tego ogromnego tłumu, bo bitwa nie jest waszą, ale Bożą. Jutro wyjdźcie im naprzeciw, a Pan będzie z wami.
Śpiewali: „Dziękujcie Panu, bo Jego łaska trwa na wieki”. A kiedy zaczęli śpiewać i chwalić, Pan przygotował zasadzkę na ludzi z Ammonu… niszcząc ich całkowicie. (2 Kron 20: 15-16, 21-23)
II. POCHWAŁA W TRUDNYCH SYTUACJACH
Po zadaniu im wielu ciosów, [urzędnicy] wrzucili [Pawła i Sylasa] do więzienia… do najbliższej celi i przymocowali ich nogi do stosu.
Około północy, kiedy Paweł i Sylas modlili się i śpiewali hymny do Boga, gdy więźniowie słuchali, nastąpiło nagle tak silne trzęsienie ziemi, że zatrzęsły się fundamenty więzienia; wszystkie drzwi gwałtownie się otworzyły, a łańcuchy wszystkich poluzowały. (Akty 16: 23-26)
III. POCHWAŁA W DUCHOWEJ WIĘZI - MOJE OSOBISTE ŚWIADECTWO
W początkowych latach mojej posługi organizowaliśmy comiesięczne spotkania w jednym z lokalnych Kościołów katolickich. Był to dwugodzinny wieczór z muzyką uwielbienia i uwielbienia z osobistym świadectwem lub nauczaniem w środku. To był potężny czas, w którym byliśmy świadkami wielu nawróceń i głębszej pokuty.
Na tydzień liderzy zespołów mieli zaplanowane spotkanie. Pamiętam, jak szedłem tam z tą ciemną chmurą wiszącą nad mną. Przez bardzo długi czas zmagałem się z pewnym grzechem. W tym tygodniu miałem naprawdę walczył i poniósł klęskę. Czułam się bezradna, a przede wszystkim głęboko zawstydzona. Tutaj byłem liderem muzycznym… i taka porażka i rozczarowanie.
Na spotkaniu zaczęli rozdawać arkusze z piosenkami. W ogóle nie miałam ochoty śpiewać, a raczej nie czułam godny śpiewać. Ale jako lider uwielbienia wiedziałem wystarczająco dużo, że wielbienie Boga jest czymś, co jestem Mu winien, nie dlatego, że mam na to ochotę, ale dlatego, że On jest Bogiem. Poza tym uwielbienie jest aktem wiary… a wiara przenosi góry. Więc zacząłem śpiewać. Zacząłem chwalić.
Kiedy to zrobiłem, poczułem, że Duch Święty zstępuje na mnie. Moje ciało dosłownie zaczęło drżeć. Nie byłam osobą, która szukała nadprzyrodzonych przeżyć, ani nie próbowała stworzyć mnóstwa szumu. To, co się ze mną działo, było real.
Nagle ujrzałem w swoim sercu, jakbym był wychowywany windą bez drzwi… wyniesiony do czegoś, co w jakiś sposób postrzegałem jako salę tronową Boga. Wszystko co zobaczyłem to kryształowa szklana podłoga. ja wiedział Byłem tam w obecności Boga. To było cudowne. Czułam Jego miłość i miłosierdzie wobec mnie, zmywające moją winę, brud i porażkę. Byłem uzdrawiany przez Miłość.
A kiedy wyszedłem tamtej nocy, siła tego uzależnienia w moim życiu była złamany. Nie wiem, jak Bóg tego dokonał, wiem tylko, że On uczynił: uwolnił mnie - i to uczynił do dziś.
Zacznij chwalić Boga w swoich próbach, w swoich rodzinach, w swoich kościołach i patrz, jak moc Boga czyni to, co obiecał:
Namaścił mnie, abym nieść radosną nowinę ubogim. Posłał mnie, abym więźniom głosił wolność, a niewidomym wzrok, bym uwolnił uciśnionych i ogłosił rok przyjemny Panu. (Luke 4: 18-19)
