Wołanie Jego imienia

TERAZ SŁOWO O MASOWYCH CZYTANIACH
dla Listopada 30th, 2013
Święto św. Andrzeja

Teksty liturgiczne tutaj

Ukrzyżowanie św. Andrzeja (1607), Caravaggia

ROZWÓJ w czasach, gdy pentekostalizm był silny we wspólnotach chrześcijańskich i w telewizji, często można było usłyszeć ewangelicznych chrześcijan cytujących z dzisiejszego pierwszego czytania z Listu do Rzymian:

Jeśli wyznajesz ustami, że Jezus jest Panem i wierzysz w swoim sercu, że Bóg wskrzesił go z martwych, zostaniesz zbawiony. (Rz 10)

Następnie podążali za „wezwaniem do ołtarza”, kiedy ludzie mieli poprosić Jezusa, aby został ich „osobistym Panem i Zbawcą”. Jak drugim krok, było to słuszne i konieczne, aby intelektualnie rozpocząć życie w wierze i relacji z Bogiem. ^[1]czytać: Osobista relacja z Jezusem Niestety, niektórzy pastorzy błędnie nauczali, że to tylko wymagany krok. „Raz zbawiony, zawsze zbawiony”. Ale nawet św. Paweł nie uważał swojego zbawienia za coś oczywistego, mówiąc, że musimy to wypracować z „bojaźnią i drżeniem”. ^[2]Phil 2: 12

Bo jeśli po tym, jak uciekli od splamień świata dzięki poznaniu naszego Pana i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa, ponownie są w nie uwikłani i pokonani, ostatni stan stał się dla nich gorszy niż pierwszy. Byłoby bowiem lepiej dla nich, gdyby nigdy nie poznali drogi sprawiedliwości, niż poznawszy ją, odwrócili się od przekazanego im świętego przykazania. (2 Piotra 2: 20-21)

A jednak dzisiejsze czytanie mówi: „Każdy bowiem, kto woła imienia Pana, będzie zbawiony ”. Co to w takim razie oznacza? Bo nawet diabeł przyznaje, że „Jezus jest Panem” i że „Bóg wskrzesił go z martwych”, a jednak szatan nie jest zbawiony.

Jezus nauczał, że Ojciec szuka tych, którzy będą Go czcić w „Duchu i prawdzie”. ^[3]por. Jana 4: 23-24 To znaczy, kiedy ktoś wyznaje, że „Jezus jest Panem”, oznacza to, że kłania się wszystkiemu, co to oznacza: naśladowania Jezusa, posłuszeństwa Jego przykazaniom, stania się światłem dla innych - jednym słowem życia w Prawda przez moc Duch. W dzisiejszej Ewangelii Jezus mówi do Piotra i Andrzeja: „Pójdźcie za mną, a uczynię was rybakami ludzi”. Uznanie, że „Jezus jest Panem”, oznacza „pójść za Nim”. A św. Jan pisze:

W ten sposób możemy wiedzieć, że jesteśmy z Nim w jedności: kto twierdzi, że w Nim mieszka, powinien żyć tak, jak żył… W ten sposób dzieci Boże i dzieci diabła stają się jasne; nikt, kto nie postępuje sprawiedliwie, nie należy do Boga ani nikt, kto nie miłuje swego brata. (1 Jana 3: 5-6, 3:10)

Istnieje jednak tutaj niebezpieczeństwo - takie, w które wpadło wielu katolików - i to jest wyjęcie tych Pisma Świętego z kontekstu nieskończonego Bożego Łaska. Można zacząć żyć swoją wiarą ze strachu, bojąc się, że nawet najmniejszy grzech odcina go od Boga. Wypracować swoje zbawienie z bojaźnią i drżeniem, oznacza czynienie tego, co powiedział Jezus: stać się jak małe dziecko; całkowicie ufać Jego miłości i miłosierdziu, a nie własnym urządzeniom. Kiedy patrzę w lustro, rozumiem, co św. Paweł miał na myśli, mówiąc „lęk i drżenie”, bo widzę, jak łatwo mogę zdradzić mojego Pana. Naprawdę muszę uważać, aby rozpoznać, że toczę duchową bitwę, że świat, ciało i diabeł często spiskują przeciwko mnie w bardzo subtelny sposób. „Duch jest chętny, ale ciało słabe!”

Są dwie rzeczy, które muszę nieustannie stawiać przede mną. Pierwsza to przypomnienie sobie, że jestem do czegoś powołany piękny. Że Ewangelia zaprasza mnie nie do życia w chorobliwej pokucie i nieszczęściu, ale do ostatecznego spełnienia i radości. Jak mówi dziś Psalm: „Prawo Pańskie jest doskonałe, orzeźwia duszę… daje mądrość prostym… raduje serce…. oświecające oko ”. Po drugie, trzeba to przyznać Nie jestem idealny. Dlatego ciągle potrzebuję zacząć od nowa. Po prostu mam wielką nadzieję, ale potrzebuję pokory.

To właśnie na tę godzinę, w tych naszych czasach, kiedy pokusy są wszędzie, Jezus wyznaczył czas przesłania Bożego Miłosierdzia, które można podsumować w pięciu słowach: „Jezu ufam Tobie. ” Kiedy wołamy te słowa w „Duchu i prawdzie” i staramy się żyć w tej ufności, postępując zgodnie z Jego przykazaniami chwila po chwili, możemy odpocząć jak małe dziecko w Jego ramionach. Bo rzeczywiście, „każdy, kto woła imienia Pana, będzie zbawiony ”. A kiedy mi się nie udaje… być jak dziecko to po prostu, bardzo prosto, zaczynać od nowa.

Poświęć więc dzisiaj chwilę, aby zacząć od nowa. Zastanówcie się i módlcie się tymi pięknymi słowami z początku Adhortacji apostolskiej Papieża Franciszka, które są czystą esencją Ewangelii:

Wzywam wszystkich chrześcijan, wszędzie, w tej właśnie chwili, do odnowienia osobistego spotkania z Jezusem Chrystusem lub przynajmniej otwarcia się na to, by pozwolił Mu się spotkać; Proszę was wszystkich, abyście robili to niezawodnie każdego dnia. Nikt nie powinien myśleć, że to zaproszenie nie jest skierowane do niego, ponieważ „nikt nie jest wykluczony z radości, którą przynosi Pan”. Pan nie zawodzi tych, którzy podejmują to ryzyko; ilekroć robimy krok w kierunku Jezusa, zdajemy sobie sprawę, że On już tam jest i czeka na nas z otwartymi ramionami. Teraz jest czas, aby powiedzieć Jezusowi: „Panie, dałem się zwieść; na tysiąc sposobów unikałem Twojej miłości, ale oto jestem ponownie, aby odnowić moje przymierze z Tobą. Potrzebuję cię. Zbaw mnie jeszcze raz, Panie, weź mnie jeszcze raz w swoje odkupieńcze uściski ”. Jak dobrze jest wracać do Niego, ilekroć się zgubimy! Pozwólcie, że powiem jeszcze raz: Bóg niestrudzenie wybacza nam; to my jesteśmy zmęczeni szukaniem Jego miłosierdzia. Chrystus, który powiedział nam, abyśmy wybaczali sobie „siedemdziesiąt siedem razy” (Mt 18) dał nam swój przykład: przebaczył nam siedemdziesiąt siedem razy. Raz po raz nosi nas na swoich ramionach. Nikt nie może pozbawić nas godności, jaką daje nam ta bezgraniczna i niezawodna miłość. Z czułością, która nigdy nie zawodzi, ale zawsze jest w stanie przywrócić nam radość, pozwala nam podnieść głowy i zacząć od nowa. Nie uciekajmy przed zmartwychwstaniem Jezusa, nigdy nie poddawajmy się, co przyjdzie. Niech nic nie inspiruje bardziej niż jego życie, które pcha nas do przodu! -PAPIEŻ FRANCISZEK, Evangelii Gaudium, Adhortacja apostolska n. 3

POWIĄZANE CZYTANIE:

• Czy stwierdzenie, że „potrzebujemy osobistej więzi z Jezusem”, jest „katolickie”? Czytać Osobista relacja z Jezusem