Dynastia, nie demokracja - część II

Artysta nieznany

Z trwające skandale wychodzące na powierzchnię w Kościele katolickim, wiele…w tym nawet duchowieństwo- wzywają Kościół do zreformowania jego praw, jeśli nie jego fundamentalnej wiary i moralności, które należą do depozytu wiary.

Problem polega na tym, że w naszym nowoczesnym świecie referendów i wyborów wielu nie zdaje sobie sprawy, że Chrystus ustanowił dynastia, nie a demokracja.

STAŁA PRAWDA

Natchnione Słowo Boże mówi nam, że prawda nie jest wymysłem Mojżesza, Abrahama, Dawida, żydowskich rabinów ani żadnego innego człowieka:

Twoje słowo, Panie, trwa na wieki; jest mocna jak niebiosa. Twoja prawda trwa przez wszystkie pokolenia; utwierdzeni tak mocno, jak ziemia. Twoimi osądami trwają do dnia dzisiejszego… niezawodne są wszystkie Twoje przykazania. Od dawna wiem z twoich świadectw, że ugruntowałeś je na zawsze. (Psalm 119: 89-91; 151-152)

Prawda została ustalona na zawsze. A kiedy mówię tutaj o prawdzie, mam na myśli nie tylko prawo naturalne, ale także prawdę moralną, która z niego wypływa i przykazania, których nauczał Chrystus. Są naprawione. Bo prawdziwa prawda nie może być dziś prawdziwa, a jutro fałszywa, bo inaczej nigdy nie byłaby prawdą.

Stąd widzimy dziś wielkie zamieszanie, które Jan Paweł II nazwał „apokaliptycznym” w zakresie:

Ta walka przypomina apokaliptyczną walkę opisaną w [Ap 11: 19-12: 1-6, 10 na temat bitwy między ”niewiastą odzianą ze słońcem ”i smok"]. Śmierć walczy z Życiem: „kultura śmierci” stara się narzucić nasze pragnienie życia i pełnego życia… Ogromne sektory społeczeństwa są zdezorientowane co do tego, co jest dobre, a co złe, i są zdane na łaskę tych, którzy mają moc „tworzenia” opinii i narzucania jej innym. —POPIEŁ JAN PAWEŁ II, Homilia w Cherry Creek State Park, Światowe Dni Młodzieży, Denver, Kolorado, 1993

Zamieszanie pochodzi od pokolenia, które często wierzyło, że prawda jest związana z „własnym ego i własnymi pragnieniami” ^[1]Kardynał Ratzinger (PAPIEŻ BENEDYKT XVI), Homilia przedkonklawe18 kwietnia 2005

STAŁA ZASADA

Prawda o tym, kim jesteśmy, stworzeni na obraz Boży… obraz, który został utracony, a następnie odzyskany i odkupiony przez Ofiarę Chrystusa. objawiony jako droga prowadząca do życia… jego przeznaczeniem jest wyzwolenie narodów. To cenna prawda, opłacona krwią. W ten sposób Bóg od początku planował, że ta ratująca życie prawda i wszystko, co ona implikuje, zostanie zachowana i przekazana przez wieczną i niezniszczalną dynastia. Królestwo, nie z tego świata, ale in ten świat. Takiego przepasanego prawdą - boskimi prawami - które zapewni pokój i sprawiedliwość tym, którzy według nich żyją.

Zawarłem przymierze z moim wybrańcem; Przysiągłem Dawidowi, mojemu słudze: Utrzymam twoją dynastię na wieki i utwierdzę twój tron ​​na wszystkie wieki. (Psalm 89: 4-5)

Ta wieczna reguła miała zostać ustanowiona przez konkretnego następcę:

Wskrzeszę twojego następcę po tobie, wyrosłego z twoich lędźwi, i utwierdzę jego królestwo. (2 Sam 7:12)

Następca miał być boska. Sam Bóg.

Oto poczniesz i porodzisz syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da mu tron ​​Dawida, jego ojca, i będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca. (Łk 1: 31-33)

Jezus cierpiał i umarł. I chociaż powstał z martwych, wstąpił do Nieba. A co z tą dynastią i królestwem, które Bóg obiecał Dawidowi, będzie miało wymiar ziemski: „dom” czy „świątynia”?

Pan też wam wyjawia, że ​​zbuduje dla was dom. Twój dom i Twoje królestwo będą trwać przede mną na wieki; twój tron ​​będzie trwać na wieki. (2 Sam 7:11, 16)

KRÓLESTWO BOŻE… NA ZIEMI

„Pan Jezus zapoczątkował swój Kościół głoszeniem Dobrej Nowiny, to znaczy nadejścia Królestwa Bożego, obiecanego na wieki w pismach świętych”. Aby wypełnić wolę Ojca, Chrystus zapoczątkował Królestwo niebieskie na ziemi. Kościół „jest panowanie Chrystusa już obecne w tajemnicy ”. -Katechizm Kościoła Katolickiego, n. 763

To On, a nie Apostołowie, założył Kościół - Jego mistyczne ciało na ziemi - zrodzone z Jego boku na krzyżu, tak jak Ewa została uformowana z boku Adama. Ale Jezus tylko położył fundament; Królestwo nie jest w pełni ugruntowane ^[2]„Chociaż panowanie Chrystusa jest już obecne w jego Kościele, niemniej jednak jeszcze nie zostanie wypełnione„ mocą i wielką chwałą ”przez powrót Króla na ziemię." -Katechizm Kościoła Katolickiego, 671.

Dana mi jest wszelka władza na niebie i na ziemi. Idźcie więc i czyńcie uczniów ze wszystkich narodów, chrzcząc je w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego, ucząc je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto ja jestem z wami zawsze, aż do końca wieku. (Mt 28: 18-20)

W ten sposób Jezus jako Król przekazał Swoją władzę („wszelką władzę na niebie i na ziemi”) Swoim dwunastu Apostołom, aby pełnili misję Królestwa „głosząc Dobrą Nowinę, to znaczy nadejście Królestwa Bożego. ” ^[3]por. Marka 16: 15-18

Ale Królestwo Chrystusa nie jest abstrakcyjną istotą, jedynie duchowym braterstwem bez porządku i reguł. W rzeczywistości Jezus spełnia obietnicę starotestamentową dotyczącą dynastii przez biurowy struktura Królestwo Dawidowe. Chociaż Dawid był królem, inny, Eliakimie, otrzymał władzę nad ludem jako „pan pałacu”. ^[4]Czy 22: 15

Ubiorę go w twoją szatę, przepasam go twoją szarfą, udzielę mu twojej władzy. Będzie ojcem mieszkańców Jerozolimy i domu Judy. Położę klucz Domu Dawida na jego ramieniu; co otworzy, nikt nie zamknie, co zamknie, nikt nie otworzy. Utrwalę go jak kołek na twardym miejscu, honorową siedzibę jego rodowego domu; na nim zawiśnie cała chwała jego rodowego domu… ​​(Izajasz 22: 21-24)

„Pałacem” Chrystusa jest Kościół, „świątynia Ducha Świętego”, obiecany „dom”, który miał powstać na zawsze:

Przyjdźcie do Niego, żywy kamień, odrzucony przez ludzi, ale wybrany i cenny w oczach Boga, i jak żywe kamienie, pozwólcie się zbudować w duchowym domu, aby być świętym kapłaństwem, aby składać duchowe ofiary, przyjemne Bogu przez Jezusa Chrystus. (1 Piotra 2: 4-5)

Przeczytaj teraz, co Jezus mówi do Piotra o tym „domu”:

Powiadam ci, że jesteś Piotrem i na tej skale zbuduję mój kościół, a bramy zaświatów go nie przemogą. Dam ci klucze do królestwa niebieskiego. Cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie; a co rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane w niebie. (Mt 16: 18-19)

Słowa Chrystusa są tutaj celowo zaczerpnięte z Księgi Izajasza 22. Zarówno Eliakim, jak i Piotr otrzymują Dawidowe klucze do królestwa; obaj są ubrani w szatę i pas; obaj mają moc stracenia; obaj nazywani są „ojcem”, ponieważ imię „papież” pochodzi od włoskiego „papa”. Obie są osadzone jak kołek, jak skała, na honorowym miejscu. Jezus był uczynienie Piotra mistrzem Pałacu. I tak jak Eliakim był następcą dawnego mistrza, Szebny, tak i Piotr będzie miał następców. W rzeczywistości Kościół katolicki śledzi wszystkie imiona i okresy rządów ostatnich 266 papieży od obecnego papieża! ^[5]por http://www.newadvent.org/cathen/12272b.htm Znaczenie tego nie jest małe. Tylko Kościół katolicki ma „pana pałacu”, którego Dobry wyznaczył, a tym samym „klucze królestwa”. Piotr to nie tylko postać historyczna, ale biuro. A to biuro nie jest pustym symbolem, ale jest „skała„. Oznacza to, że Piotr jest widzialnym znakiem zarówno obecności Chrystusa, jak i jedności Kościoła na ziemi. Sprawuje urząd, który ma „autorytet”, a mianowicie „nakarm Moje owce„, Jak Chrystus przykazał mu trzy razy. ^[6]John 21: 15-17 To i aby wzmocnić innych apostołów, swoich współbiskupów.

Modliłem się, aby wasza wiara nie zawiodła; a kiedy już zawrócisz, musisz wzmocnić swoich braci. (Łk 22:32)

Piotr jest zatem „wikariuszem” lub „zastępcą” Chrystusa - nie jako Król - ale jako główny sługa i pan domu pod nieobecność Króla.

Papież nie jest władcą absolutnym, którego myśli i pragnienia są prawem. Wręcz przeciwnie, posługa papieża jest gwarantem posłuszeństwa Chrystusowi i jego słowu. —POPIEŁ BENEDYKTA XVI, Homilia z 8 maja 2005 r .; San Diego Union-Tribune

Zatem Słowo Chrystusa, ta prawda mocno osadzony jak skała w niebiosach jest fundacja na którym zbudowany jest Kościół i na zaprawie, z której buduje:

… Powinniście umieć zachowywać się w domu Bożym, którym jest Kościół Boga żywego, filar i fundament prawdy. (1 Tym 3:15)

Tak więc ten, kto odchodzi od nauk Kościoła katolickiego, odchodzi od boskiego organizmu, żywego ciała, które - pomimo grzechów jej poszczególnych członków - zapobiegłoby rozbiciu duszy na ławicach pychy, subiektywizmu, herezji i błędu .

Ponieważ ona sama dzierży klucze królestwa, strzeżone w Barce Piotra.

KOŚCIÓŁ JEST MONARCHIĄ

Kościół funkcjonuje zatem jako monarchia, a nie demokracja. Papież i jego Kuria ^[7]różne struktury „instytucjonalne”, które rządzą Kościołem w Watykanie nie siedźcie dookoła Watykanu i nie wymyślajcie doktryny. Nie mogą, bo to nie do nich należy wymyślanie. Jezus nakazał im nauczać "wszystko to I rozkazał ci. ” Tak powiedział św. Paweł on sam i inni apostołowie:

Tak więc należy nas uważać: jako sług Chrystusa i szafarzy tajemnic Bożych… Według danej mi łaski Bożej, jak mądry budowniczy, położyłem fundament, a ktoś inny na nim buduje. Ale każdy musi uważać, jak na tym buduje, falbo nikt nie może położyć innego fundamentu niż ten, który tam jest, a mianowicie Jezus Chrystus. (1 Kor 4: 1; 1 Kor 3: 10-11)

Wiara i moralność, które zostały przekazane od Chrystusa przez Apostołów i ich następców do naszych czasów, zostały zachowane w ich całość. Ci, którzy oskarżają Kościół katolicki o zerwanie z prawdziwym Kościołem i wymyślanie fałszywych nauk (o czyśćcu, nieomylności, Maryi itp.), Ignorują historię Kościoła i rozwijający się blask prawdy to jest nienaruszone dzięki ogromnej skarbnicy tradycji pisemnej i ustnej:

Dlatego, bracia, stójcie niewzruszenie i mocno trzymajcie się tradycji, których was nauczono, czy to w ustnym oświadczeniu, czy w naszym liście. (2 Tes 2:15)

Tak więc, kiedy słyszymy, jak Apostołowie i ich następcy mówią prawdę, to faktycznie słuchamy do króla:

Kto cię słucha, słucha mnie. Kto cię odrzuca, odrzuca mnie. A kto Mnie odrzuca, odrzuca Tego, który Mnie posłał. (Łk 10:16)

Zatem ci, którzy świadomie odrzucają Kościół katolicki, odrzucają Ojca, bo tak jest Jego Królestwo, Jego dom, Jego Ciało syna.

Konsekwencje są ogromne i wieczne.

„BĄDŹ GOTOWY NA MARTYRDOM”

Kościół bowiem znajduje się teraz u progu własnej męki. Nadszedł czas przesiewania: czas na wybór między Królestwo Chrystusa lub szatana. ^[8]Col 1: 13 Nie będzie już pomiędzy: królewskie ziemie letnich będą zajęte albo zimnem, albo gorącem.

Kościół… zamierza nadal zabierać głos w obronie ludzkości, nawet jeśli polityka państw i większości opinii publicznej zmierza w przeciwnym kierunku. Prawda rzeczywiście czerpie siłę z siebie, a nie z ilości zgody, którą wzbudza.  —POPIEŁ BENEDYKTA XVI, Watykan, 20 marca 2006

Poszerzanie dzisiejszego królestwa pokoju i prawdy Chrystusa oznacza gotowość do cierpienia i utraty życia męczeństwo- powiedział papież Benedykt podczas niedawnego spotkania ze światowymi przywódcami religijnymi w Asyżu we Włoszech.

„Jest królem”, powiedział Papież, „który powoduje znikanie rydwanów i wozów bojowych, który roztrzaskać łuki wojny; jest królem, który urzeczywistni pokój na krzyżu, łącząc niebo z ziemią i rzucając most braterstwa między wszystkimi narodami. Krzyż jest nowym łukiem pokoju, znakiem i narzędziem pojednania, przebaczenia, zrozumienia, znakiem miłości, która jest silniejsza niż wszelka przemoc i ucisk, silniejsza niż śmierć: zło jest zwyciężane dobrem, miłością ”.

Aby uczestniczyć w rozszerzaniu tego królestwa, kontynuował Ojciec Święty, chrześcijanie muszą oprzeć się pokusie „stania się wilkami pośród wilków”.

„Nie mocą, siłą czy przemocą rozszerza się królestwo pokoju Chrystusa, ale dar z siebie, z miłością doprowadzoną do skrajności, nawet wobec naszych wrogów” - oświadczył. „Jezus nie zwycięża świata siłą armii, ale mocą krzyża, który jest prawdziwą gwarancją zwycięstwa. Dlatego dla tego, kto pragnie być uczniem Pana - Jego posłańcem - oznacza to gotowość na cierpienie i męczeństwo, gotowość na utratę życia
dla niego, aby dobro, miłość i pokój zatriumfowały na świecie. Jest to warunek, aby móc powiedzieć, wchodząc w jakiekolwiek okoliczność: „Pokój temu domowi!” (Luke 10: 5)".

„Musimy być gotowi zapłacić osobiście, cierpieć w pierwszej osobie niezrozumienie, odrzucenie, prześladowanie… To nie miecz zdobywcy buduje pokój” - stwierdził Papież - „ale miecz cierpiącego, tego, który wie jak oddać swoje życie ”. -Agencja prasowa Zenit, 26 października 2011 r., Z refleksji Papieża na temat przygotowania do spotkania Dzień refleksji, dialogu i modlitwy o pokój i sprawiedliwość na świecie