Uzdrowienie rany Edenu

TERAZ SŁOWO O MASOWYCH CZYTANIACH
na piątek po Środy Popielcowej, 20 lutego 2015 r

Teksty liturgiczne tutaj

THE królestwo zwierząt jest zasadniczo zadowolone. Ptaki są zadowolone. Ryby są zadowolone. Ale ludzkie serce nie jest. Jesteśmy niespokojni i niezadowoleni, nieustannie poszukujemy spełnienia w niezliczonych formach. Nieustannie dążymy do przyjemności, podczas gdy świat kręci swoimi reklamami obiecującymi szczęście, ale dostarczającymi tylko przyjemności - ulotnej przyjemności, jakby to był cel sam w sobie. Dlaczego więc po kupieniu kłamstwa nieuchronnie kontynuujemy poszukiwanie, poszukiwanie, polowanie na znaczenie i wartość?

To jest rana Edenu. To długotrwały ból starożytnego złamanego zaufania. To kontuzja utraconej komunii z Bogiem i sobą nawzajem. 

Szukają mnie dzień po dniu i pragną poznać moje drogi… „Dlaczego pościmy, a wy tego nie widzicie? Dręczysz się, a nie zwracasz na to uwagi? ” (Pierwsze czytanie)

Pan nie widzi naszego postu, jeśli jest on celem samym w sobie, tak jakbyśmy dodawali do dwudziestki. Czy Boga naprawdę obchodzi, czy zrezygnujesz z czekolady na Wielki Post? Prawdziwy post jest raczej aktem odwrócenia oczu od tego, co doczesne do wieczności. Post, rytuały, symbole, modlitwy… wszystko to jest środkiem, który pomoże nam skierować nasze serca ku Bogu. Niemal każda religia na świecie jest po prostu wyrazem tego wrodzonego pragnienia komunii z Bogiem (a prawdę mówiąc, niezwykłej prawdy, że Bóg za nami tęskni):

Modlitwa jest spotkaniem pragnienia Boga z naszym. Bóg pragnie, abyśmy Go pragnęli. -Katechizm Kościoła Katolickiego, n. 2560

A więc jesteśmy zranieni i wołamy w modlitwie… ale do kogo? Jezus Chrystus jest odpowiedzią na tę ranę: Jego ranami jesteśmy uzdrowieni. ^[1]por. 1 Piotra 2: 24 Twarz Jezusa daje nam konkretne miejsce, w którym możemy skupić nasze oczy; poprzez Eucharystię konkretny środek, aby Go dotknąć; poprzez spowiedź, konkretny sposób, aby usłyszeć, jak wypowiada swoje miłosierdzie. Serce zaczyna się do uzdrowienia, kiedy zdamy sobie sprawę, że Bóg nas tak bardzo umiłował, że posłał Swojego jedynego Syna, a my położyliśmy nasze zaufać w nim:

Moja ofiara, Boże, jest skruszonym duchem; sercem skruszonym i pokornym, Boże, nie wzgardzisz. (Dzisiejszy Psalm)

Jednak Jezus nauczał nas, że rana Edenu nigdy nie zostanie całkowicie wyleczona tylko przez wewnętrzne spojrzenie, tak jakby religia była jedynie subiektywnym dążeniem. Jak zapytał Papież Benedykt:

Jak mogła rozwinąć się myśl, że przesłanie Jezusa jest wąsko indywidualistyczne i skierowane tylko do każdej osoby z osobna? Jak doszliśmy do takiej interpretacji „zbawienia duszy” jako ucieczki od odpowiedzialności za całość i jak doszliśmy do wniosku, że projekt chrześcijański jest egoistycznym poszukiwaniem zbawienia, które odrzuca ideę służenia innym? —POPIE BENEDYKTA XVI, Spe Salvi, rz. 16

To jest raczej post, którego pragnę: uwolnienie niesprawiedliwie związanych, odwiązanie rzemieni jarzma; wyzwalając uciśnionych, łamiąc wszelkie jarzmo; dzielenie się chlebem z głodnymi, danie schronienia uciśnionym i bezdomnym; ubierasz nagich, kiedy ich widzisz, i nie odwracasz się od siebie. Wtedy twoje światło zajaśnieje jak świt, a twoja rana szybko się zagoi ... (pierwsze czytanie)

Kochać Boga i bliźniego: to są, powiedział Jezus, największe przykazania, ponieważ tylko w nich serce ludzkie zostanie przywrócone do pełnej godności i znajdzie odpocznienie.