O DOBROŚCI I WYBORACH
TAM jest czymś innym, co należy powiedzieć o stworzeniu mężczyzny i kobiety, które zostało określone „na początku”. A jeśli tego nie zrozumiemy, jeśli tego nie pojmiemy, to jakakolwiek dyskusja na temat moralności, dobrych lub złych wyborów, podążania za zamysłem Boga, może zamienić dyskusję na temat ludzkiej seksualności na jałową listę zakazów. Jestem pewien, że to tylko pogłębiłoby przepaść między piękną i bogatą nauką Kościoła na temat seksualności a tymi, którzy czują się przez nią wyobcowani.
Prawda jest taka, że nie tylko wszyscy zostaliśmy stworzeni na obraz Boży, ale także:
Bóg spojrzał na wszystko, co zrobił i stwierdził, że jest bardzo dobre. (Rdz 1, 31)
JESTEŚMY DOBRY, ALE UPADŁY
Zostaliśmy stworzeni na obraz Boga, a zatem na obraz Tego, który jest samą Dobrocią. Jak napisał Psalmista:
Ty stworzyłeś moją najgłębszą istotę; wydziergałeś mnie w łonie mojej matki. Chwalę Cię, bo jestem cudownie stworzony. (Psalm 139: 13-14)
Najświętsza Maryja Panna patrzyła na doskonałe odbicie siebie, gdy trzymała Chrystusa w ramionach, ponieważ całe jej życie było w doskonałej harmonii ze swoim Stwórcą. Bóg chce tej harmonii także dla nas.
Teraz wszyscy w różnym stopniu jesteśmy w stanie robić to, co robi każde inne stworzenie w stworzeniu: jeść, spać, polować, zbierać itd. Ale ponieważ zostaliśmy stworzeni na obraz Boga, mamy również zdolność kochania. Dlatego nie powinno być zaskoczeniem, że para żyjąca poza związkiem małżeńskim jest również dobrymi rodzicami. Albo dwóch homoseksualistów mieszkających wspólnie, którzy są bardzo hojni. Albo mąż uzależniony od pornografii, który jest uczciwym pracownikiem. Albo ateista, który jest bezinteresownym sługą w sierocińcu itp. Ewolucjonistom często nie udało się wyjaśnić, poza spekulacjami i ograniczoną dziedziną nauki, dlaczego pragniemy być dobrzy, a nawet czym jest miłość. Kościół odpowiada, że zostaliśmy stworzeni na obraz Tego, który jest zarówno Dobrem, jak i samą Miłością, a zatem istnieje w nas naturalne prawo, które prowadzi nas do tych celów. [1]por Seksualność i wolność człowiekaCzęść I Tak jak grawitacja utrzymuje Ziemię na orbicie wokół Słońca, tak właśnie ta dobroć - „grawitacja” miłości - utrzymuje ludzkość w harmonii z Bogiem i całym stworzeniem.
Jednak ta harmonia z Bogiem, między sobą i całym stworzeniem została zerwana wraz z upadkiem Adama i Ewy. I tak widzimy w działaniu inną zasadę: zdolność czynienia zła, dążenie do służenia samolubnym celom. Właśnie w tę wewnętrzną walkę między pragnieniem czynienia dobra a chęcią czynienia zła Jezus wszedł, aby „nas zbawić”. A to, co nas wyzwala, jest Prawda.
Bez prawdy miłość degeneruje się
w sentymentalizm. Miłość staje się pustą skorupą, którą można dowolnie wypełnić. W kulturze bez prawdy jest to śmiertelne ryzyko, przed którym stoi miłość. Padają ofiarą przypadkowych subiektywnych emocji i opinii, słowo „miłość” jest nadużywane i zniekształcane do tego stopnia, że zaczyna oznaczać coś przeciwnego. —POPIE BENEDYKTA XVI, Caritas in Veritate, n. 3
Pornografia jest ikoną „cywilizacji miłości” bez prawdy. To pragnienie kochania, bycia kochanym i posiadania związku - ale bez prawdy o naszej seksualności i jej wewnętrznym znaczeniu. Tak więc także inne seksualne formy ekspresji, starając się być „dobre”, również mogą zniekształcać prawdę. To, do czego jesteśmy powołani, to doprowadzenie tego, co jest w „nieporządku”, do „porządku”. Miłosierdzie i łaska naszego Pana są po to, aby nam pomóc.
Oznacza to, że musimy uznawać i pielęgnować dobro innych. Ale nie możemy też pozwolić, aby dobro, które widzimy, zamieniło współczucie w „sentymentalizm”, w którym to, co niemoralne, jest po prostu zamiatane pod dywan. Misja Pana jest także misją Kościoła: uczestniczyć w zbawieniu innych. Nie można tego osiągnąć w oszukiwaniu samego siebie, ale tylko w Prawda.
ODKRYWANIE ABSOLUTÓW MORALNYCH
I to jest gdzie moralność wkracza. Moralność, to znaczy prawa lub zasady, pomagają oświecić nasze sumienie i kierować naszymi działaniami zgodnie ze wspólnym dobrem. Dlaczego jednak w naszych czasach istnieje pogląd, że nasza seksualność jest „wolna dla wszystkich”, która powinna być całkowicie oderwana od jakiejkolwiek moralności?
Podobnie jak wszystkie inne funkcje organizmu, czy istnieją prawa, które rządzą naszą seksualnością i kierują ją w stronę zdrowia i szczęścia? Na przykład wiemy, że jeśli pijemy za dużo wody, może wywołać hiponatremię, a nawet zabić. Jeśli jesz za dużo, otyłość może cię zabić. Jeśli nawet oddychasz zbyt szybko, może spowodować hiperwentylacja 
zawalić się. Więc widzisz, musimy regulować nawet nasze spożycie takich towarów, jak woda, żywność i powietrze. Dlaczego więc uważamy, że niewłaściwe zarządzanie naszym apetytem seksualnym nie ma również poważnych konsekwencji? Fakty mówią co innego. Choroby przenoszone drogą płciową stały się epidemią, rośnie liczba rozwodów, pornografia niszczy małżeństwa, a handel ludźmi eksplodował w niemal każdej części świata. Czy to możliwe, że nasza seksualność ma również granice, które utrzymują ją w równowadze z naszym zdrowiem duchowym, emocjonalnym i fizycznym? Co więcej, co i kto wyznacza te granice?
Moralność istnieje po to, by kierować ludzkim zachowaniem ku dobru własnemu i dobru wspólnemu. Ale nie są one wyprowadzane arbitralnie, jak omówiliśmy w Część I. Wynikają one z prawa naturalnego, które „wyraża godność osoby i określa podstawę jej podstawowych praw i obowiązków”. [2]por Katechizm Kościoła Katolickiego, rz. 1956
Ale poważnym niebezpieczeństwem w naszych czasach jest oddzielenie etyki i moralności od prawa naturalnego. Zagrożenie to jest jeszcze bardziej zaciemnione, gdy zapewnione są „prawa” Wyłącznie przez „głosowanie powszechne”. Historia potwierdza, że nawet
większość populacji może zacząć uznawać za „moralne” coś, co jest sprzeczne z „dobrem”. Nie szukaj dalej niż miniony wiek. Niewolnictwo było usprawiedliwione; tak samo było z ograniczaniem prawa wyborczego kobiet; i oczywiście nazizm był demokratycznie wdrażany przez lud. To wszystko, co oznacza, że nie ma nic tak kapryśnego, jak opinia większości.
To jest złowieszczy rezultat relatywizmu, który panuje bez sprzeciwu: „prawo” przestaje być takie, ponieważ nie jest już mocno oparte na nienaruszalnej godności osoby, ale podlega woli silniejszej strony. W ten sposób demokracja, zaprzeczając własnym zasadom, skutecznie zmierza w kierunku formy totalitaryzmu. —POPE JAN PAWEŁ II, Evangelium Vitae, „Ewangelia życia”, rz. 18, 20
Są to dziwne czasy, kiedy samozwańczy „ateista-wesoły” kwestionuje Kościół katolicki w Irlandii, nie z powodu jego nauk, ale z powodu „filozoficznego bałaganu, jaki religijni konserwatyści robią w ich sprawie”. Następnie zadaje pytanie:
Czy ci chrześcijanie nie widzą, że moralnych podstaw ich wiary nie można szukać w arytmetyce ankieterów? … Czy przewaga opinii publicznej może odwrócić biegunowość między cnotą a występkiem? Czy Mojżeszowi (nie mówiąc już o Bogu) przyszło na chwilę do głowy, że lepiej oddałby cześć Molochowi, ponieważ tego właśnie chciała większość Izraelitów? Z pewnością musi być dorozumiane twierdzenie którejkolwiek z wielkich religii świata, że w kwestiach moralności większość może się mylić ... - Matthew Parris, The Spectator, Może 30th, 2015
Parris ma całkowitą rację. Fakt, że moralne podstawy współczesnego społeczeństwa zmieniają się zaledwie po walce, wynika z faktu, że prawda i rozum zostały przyćmione przez słabych ludzi Kościoła, którzy skompromitowali prawdę ze strachu lub dla własnych korzyści.
… Potrzebujemy wiedzy, potrzebujemy prawdy, ponieważ bez niej nie możemy stać twardo, nie możemy iść naprzód. Wiara bez prawdy nie zbawia, nie zapewnia pewnej podstawy. Pozostaje piękną opowieścią, projekcją naszej głębokiej tęsknoty za szczęściem, czymś zdolnym
zadowalania nas w takim stopniu, w jakim jesteśmy gotowi oszukać samych siebie. -PAPIEŻ FRANCISZEK, Lumen Fidei, Encyklika, n. 24
Ta seria o ludzkiej seksualności i wolności ma na celu wezwanie nas wszystkich do pytania, czy w rzeczywistości oszukujemy samych siebie, jeśli przekonaliśmy się, że „wolność”, którą wyrażamy poprzez naszą seksualność w mediach, w muzyce, w raczej sposób, w jaki się ubieramy, w naszych rozmowach i w naszych sypialniach zniewolenie zarówno my, jak i inni? Jedynym sposobem odpowiedzi na to pytanie jest „obudzenie” prawdy o tym, kim jesteśmy i ponowne odkrycie podstaw moralności. Jak ostrzegł Papież Benedykt:
Konstytucje i prawo mogą funkcjonować tylko wtedy, gdy istnieje taki konsensus w sprawach zasadniczych. Ten fundamentalny konsensus wywodzący się z chrześcijańskiego dziedzictwa jest zagrożony… W rzeczywistości czyni to rozum ślepym na to, co istotne. Oparcie się temu zaćmieniu rozumu i zachowanie jego zdolności widzenia tego, co istotne, widzenia Boga i człowieka, widzenia tego, co jest dobre, a co prawdziwe, jest wspólnym interesem, który musi zjednoczyć wszystkich ludzi dobrej woli. Stawką jest przyszłość świata. —POPIEŁ BENEDYKT XVI, Przemówienie do Kurii Rzymskiej, 20 grudnia 2010
Tak! Musimy obudzić prawdę o naszej dobroci. Chrześcijanie muszą wyjść poza dyskusję i wyjść na świat wraz z zagubionymi, krwawiącymi, a nawet tymi, którzy nas odrzucają, 
i niech widzą, jak kontemplujemy ich dobroć. W ten sposób poprzez miłość możemy znaleźć wspólną płaszczyznę dla nasion prawdy. Możemy znaleźć możliwość obudzenia w innych „pamięci” tego, kim jesteśmy: synami i córkami stworzonymi na obraz Boży. Jak bowiem powiedział papież Franciszek, cierpimy na „masową amnezję w naszym współczesnym świecie”:
Kwestia prawdy jest tak naprawdę kwestią pamięci, głęboką pamięć, ponieważ zajmuje się czymś wcześniejszym niż my i może nas zjednoczyć w sposób, który wykracza poza naszą małostkową i ograniczoną indywidualną świadomość. Jest to pytanie o genezę tego wszystkiego, w którego świetle możemy dojrzeć cel, a tym samym sens naszej wspólnej drogi. -PAPIEŻ FRANCISZEK, Lumen Fidei, Encyklika, 25
LUDZKI ROZSĄD I MORALNOŚĆ
"My muszą być bardziej posłuszni Bogu niż ludziom ”.
Taka była reakcja Piotra i Apostołów na przywódców swojego ludu, kiedy rozkazano im zaprzestać swoich nauk. [3]por. Dz 5 Powinna to być również odpowiedź naszych dzisiejszych sądów, organów ustawodawczych i prawodawców. Ze względu na prawo naturalne, które omówiliśmy w Część I nie jest wymysłem człowieka ani Kościoła. To znowu „nic innego jak światło zrozumienia, które dał nam Bóg”. [4]por Katechizm Kościoła Katolickiego, n. 1955 Oczywiście niektórzy mogą odpowiedzieć, że nie wierzą w Boga i dlatego nie są związani prawem naturalnym. Jednak „kod moralny” wpisany w samo stworzenie przekracza wszystkie religie i może być postrzegany wyłącznie przez ludzki rozum.
Weźmy na przykład małego chłopca. Nie ma pojęcia, dlaczego ma tam tę „rzecz”. Nie ma to dla niego żadnego sensu. Jednak gdy osiąga wiek rozumu, dowiaduje się, że ta „rzecz” 
nadal nie ma sensu oprócz żeńskich narządów płciowych. Tak więc młoda kobieta może również rozumować, że jej seksualność nie ma sensu poza płcią męską. Oni są uzupełniający. Można to zrozumieć samym ludzkim rozumem. Chodzi mi o to, że jeśli roczek może nauczyć się wkładać okrągły kołek z zabawkami do okrągłego otworu, pomysł, że edukacja seksualna w klasach jest „niezbędna”, staje się trochę farsą, ujawniając inny rodzaj programu…
To powiedziawszy, nasz ludzki rozum został zaciemniony przez grzech. W ten sposób prawdy o naszej ludzkiej seksualności są często zaciemniane.
Zasady prawa naturalnego nie są przez wszystkich postrzegane jasno i natychmiast. W obecnej sytuacji grzeszny człowiek potrzebuje łaski i objawienia, aby prawdy moralne i religijne mogły być znane „każdemu z łatwością, z niezachwianą pewnością i bez domieszki błędu”. -Katechizm Kościoła Katolickiego (KKK), n. 1960
Taka jest po części rola Kościoła. Chrystus powierzył jej misję „nauczania wszystkiego”, czego nauczał Nasz Pan. Dotyczy to nie tylko Ewangelii wiary, ale także Ewangelii moralnej. Bo gdyby Jezus powiedział, że prawda nas wyzwoli, [5]por. Jana 8:32 wydawałoby się konieczne, abyśmy dokładnie wiedzieli, jakie są te prawdy, które nas wyzwalają, i te, które zniewoliły. W ten sposób Kościołowi powierzono nauczanie zarówno „wiary, jak i moralności”. Czyni to nieomylnie przez Ducha Świętego, który jest „żywą pamięcią Kościoła”, [6]por CCC, n. 1099 na mocy obietnicy Chrystusa:
… Kiedy przyjdzie, Duch prawdy, poprowadzi cię do całej prawdy. (Ewangelia Jana 16:13)
Ponownie, dlaczego zwracam na to uwagę w dyskusji na temat ludzkiej seksualności? Bo po co dyskutować o tym, co w rzeczywistości jest moralnie „dobre” lub „złe” z perspektywy Kościoła, jeśli nie rozumiemy jaki jest punkt odniesienia Kościoła? Jak stwierdził arcybiskup Salvatore Cordileone z San Francisco:
Kiedy kultura nie jest już w stanie pojąć tych prawd naturalnych, wtedy podstawa naszego nauczania wyparowuje i nic, co mamy do zaoferowania, nie będzie miało sensu. -Cruxnow.com, Czerwiec 3rd, 2015
GŁOS KOŚCIOŁA DZIŚ
Punktem odniesienia Kościoła jest prawo naturalne i objawienie Boga przez Jezusa Chrystusa. Nie wykluczają się wzajemnie, ale zawierają jedność prawdy z jednego wspólnego źródła: Stwórcy.
Zapewnia prawo naturalne, bardzo dobre dzieło Stwórcy solidny fundament, na którym człowiek może zbudować strukturę reguł moralnych kierujących swoimi wyborami. Zapewnia również niezbędne moralne podstawy do budowania wspólnoty ludzkiej. Wreszcie stanowi niezbędną podstawę dla prawa cywilnego, z którym jest związana, czy to poprzez refleksję, która wyciąga wnioski z jego zasad, czy też przez uzupełnienia o charakterze pozytywnym i prawnym. -CCC, n. 1959
Rola Kościoła nie konkuruje zatem z państwem. Ma raczej zapewnić nieomylne moralne światło przewodnie dla państwa w jego funkcji polegającej na zapewnianiu, organizowaniu i zarządzaniu dobrem wspólnym społeczeństwa. Lubię mówić, że Kościół jest „matką szczęścia”. 
Istotą jej misji jest bowiem doprowadzenie mężczyzn i kobiet do „chwalebnej wolności dzieci Bożych”. [7] Rzym 8: 21 ponieważ „ku wolności wyswobodził nas Chrystus”. [8]Gal 5: 1
Pan troszczy się nie tylko o nasze dobro duchowe, ale także o nasze ciało (ponieważ dusza i ciało stanowią jedną naturę), dlatego macierzyńska troska Kościoła rozciąga się również na naszą seksualność. Można by rzec, że jej mądrość rozciąga się na „sypialnię”, ponieważ „nie ma nic ukrytego poza tym, by stać się widocznym; nic nie jest tajemnicą, z wyjątkiem wyjścia na światło dzienne ”. [9]Mark 4: 22 To znaczy, co dzieje się w sypialni is troska Kościoła, ponieważ wszystkie nasze działania wpływają na sposób, w jaki odnosimy się i współdziałamy z innymi na innych poziomach, duchowo i psychologicznie, zewnętrzne sypialni. Tak więc autentyczna „wolność seksualna” jest również częścią Bożego planu dla naszego szczęścia i to szczęście jest ze sobą nierozerwalnie związane do prawdy.
Kościół [dlatego] zamierza nadal zabierać głos w obronie ludzkości, nawet jeśli polityka państw i większości opinii publicznej zmierza w przeciwnym kierunku. Prawda rzeczywiście czerpie siłę z siebie, a nie z ilości zgody, którą wzbudza. —POPIEŁ BENEDYKTA XVI, Watykan, 20 marca 2006
W części III dyskusja o seksie w kontekście naszej wrodzonej godności.
POWIĄZANE CZYTANIE
Dziękuję za wsparcie tej służby pełnoczasowej.
