Podróż do Ziemi Obiecanej

TERAZ SŁOWO O MASOWYCH CZYTANIACH
na 18 sierpnia 2017
Piątek dziewiętnastego tygodnia okresu zwykłego

Teksty liturgiczne tutaj

THE cały Stary Testament jest rodzajem metafory Kościoła Nowego Testamentu. To, co wydarzyło się w świecie fizycznym dla Ludu Bożego, jest „przypowieścią” o tym, co Bóg uczyniłby w nich duchowo. Tak więc w dramacie, opowieściach, triumfach, porażkach i podróżach Izraelitów ukryte są cienie tego, co jest i ma przyjść dla Kościoła Chrystusowego… 

To są cienie rzeczy, które nadejdą; rzeczywistość należy do Chrystusa. (Kol 2:17)

Pomyśl o Niepokalanym Łonie Maryi jako o początku nowego nieba i nowej ziemi. To na tej żyznej ziemi począł się Chrystus, Nowy Adam. Pomyśl o pierwszych trzydziestu latach Jego życia jako o przygotowaniu, kiedy wyzwoli Swój lud. Jest to zapowiedziane u Noego, Józefa, Abrahama, aż do Mojżesza - wszystkich typów Chrystusa. Tak jak Mojżesz rozdzielił Morze Czerwone i wreszcie wyzwolił Swój lud z niewoli Faraona, tak też włócznia rozerwała serce Chrystusa, wyzwalając swój lud spod władzy grzechu i szatana. 

Ale wyzwolenie Izraelitów z Egiptu było dopiero początkiem. Zostali wyprowadzeni na pustynię, gdzie Bóg miał ich oczyścić przez czterdzieści lat, przygotowując ich do wejścia do Ziemi Obiecanej. Tam, na pustyni, Bóg objawił im ich zatwardziałe serca, karmiąc ich manną i gasząc ich pragnienie wodami skały. Podobnie krzyż był tylko pierwszym aktem odkupienia ludzkości. Następnie Bóg poprowadziłby Swój lud, Kościół, długą pustynną drogą oczyszczenia, karmiąc ich Swoim Najdroższym Ciałem i Krwią, aż dotrą do „Ziemi Obiecanej”. Ale czym jest ta „Ziemia Obiecana” Nowego Testamentu? Moglibyśmy ulec pokusie, aby powiedzieć „Niebo”. Ale to tylko częściowo prawda…

Jak wyjaśniłem w Plan wieków, plan odkupienia ma się urzeczywistnić w sercach Ludu Bożego „Ziemia Obiecana”, dzięki której przywrócona zostaje pierwotna harmonia stworzenia. Ale tak jak Izraelici nie byli pozbawieni prób, pokus i trudności w Ziemi Obiecanej, tak i „era pokoju”, do której Bóg prowadzi Kościół, nie będzie pozbawiona tego stanu ludzkiej słabości, wolnej woli i pożądliwości, jest wiecznym aspektem kondycji ludzkiej od upadku pierwszego Adama. Chociaż Jan Paweł II często mówił o „nowym świcie”, „nowej wiośnie” i „nowej Pięćdziesiątnicy” dla ludzkości, nie oddawał się też millenarianizm, tak jakby nadchodząca Era Pokoju była urzeczywistnieniem fizycznego raju na ziemi. 

Życie ludzkie będzie toczyć się dalej, ludzie będą nadal uczyć się o sukcesach i porażkach, chwilach chwały i stopniach upadku, a Chrystus, nasz Pan, zawsze będzie, aż do końca czasów, jedynym źródłem zbawienia. —PAPIEŁ JAN PAWEŁ II, Krajowa Konferencja Biskupów, 29 stycznia 1996;www.vatican.va 

Nadal jako Nauki Kościoła katolickiego powiedz, nie jesteśmy bez…

… Nadzieja na jakiś potężny triumf Chrystusa tu na ziemi przed ostatecznym spełnieniem się wszystkich rzeczy. Takie zdarzenie nie jest wykluczone, nie jest niemożliwe, nie jest wcale pewne, że przed końcem nie będzie przedłużonego okresu triumfalnego chrześcijaństwa… Jeśli przed tym ostatecznym końcem ma nastąpić mniej lub bardziej wydłużony okres triumfującej świętości, taki rezultat nie zostanie dokonany przez objawienie się Osoby Chrystusa w Majestacie, ale przez działanie tych mocy uświęcenia, które są teraz działa Duch Święty i Sakramenty Kościoła. -Nauczanie Kościoła katolickiego: podsumowanie doktryny katolickiej, London Burns Oates i Washbourne, s. 1140

W dzisiejszym pierwszym czytaniu Jozue opowiada o wypełnieniu się błogosławieństw Ziemi Obiecanej. 

Dałem wam ziemię, której nie uprawialiście, i miasta, których nie zbudowaliście, na zamieszkanie; zjadałeś winnice i gaje oliwne, których nie zasadziłeś.

Są one analogiczne do „tryumfującej świętości”, którą Bóg przygotował dla Swojej Oblubienicy, aby przygotować się na siebie…

… Kościół w okazałości, bez plam, zmarszczek czy czegoś takiego, aby był święty i bez skazy… (Ef 5:27)

Nadszedł dzień ślubu Baranka, jego oblubienica przygotowała się. Pozwolono jej nosić jasną, czystą lnianą szatę. (Ap 19-7)

Kiedy w dzisiejszej Ewangelii faryzeusze zapytali Jezusa, dlaczego Mojżesz pozwolił na rozwód, odpowiedział:

Z powodu zatwardziałości waszych serc Mojżesz pozwolił wam rozwieść się z żonami, ale od początku tak nie było. 

Następnie Jezus potwierdził to, co Bóg zawsze zamierzył od początku: aby mężczyzna i kobieta pozostali wiernie zjednoczeni, dopóki śmierć ich nie rozłączy. Tutaj również widzimy zapowiedź zjednoczenia Chrystusa z Jego Kościołem:

Czy nie czytałeś tego od samego początku Stwórcy uczynił ich mężczyzną i kobietą i powiedział, Dlatego mężczyzna opuści ojca i matkę i połączy się ze swoją żoną, tak że oboje staną się jednym ciałem? (Dzisiejsza Ewangelia)

W pewnym sensie Bóg przeoczył cudzołóstwo i bałwochwalstwo Ciała Chrystusa przez ostatnie 2000 lat z powodu naszej zatwardziałości serca. Mówię: „przeoczony” w tym sensie, że On tolerował skażoną Oblubienicę. Ale teraz Pan mówi: „Już nie. Pragnę dla siebie czystej i wiernej Oblubienicy, która kocha mnie całym sercem, duszą i siłą ”. W ten sposób doszliśmy do końca tej ery i początku następnej, kiedy zaczynamy „przekraczać próg nadziei”… próg, przez który Pan Młody przeniesie Swoją Oblubienicę do Ery Pokoju. Tak więc przez oczyszczenie, prześladowania… jednym słowem krzyż… Kościół musi sam przejść, aby stać się Oblubienicą, którą musi być. Jezus wyjaśnił ten rozwój Kościoła na przestrzeni wieków, tj. „Pustynia” do Sługi Bożej Luizy Piccarrety. 

Jednej grupie ludzi wskazał drogę do swojego pałacu; drugiej grupie wskazał drzwi; trzeciemu pokazał schody; do czwartej pierwsze pokoje; a do ostatniej grupy otworzył wszystkie pokoje… —Jezus do Luizy, t. XIV, 6 listopada 1922 r. Święci w Woli Bożej przez ks. Sergio Pellegrini, za zgodą arcybiskupa Trani, Giovana Battisty Pichierri, s. 23-24

Dziękujcie Panu panów… który prowadził swój lud przez pustynię… który uderzył wielkich królów… i uczynił ich ziemię dziedzictwem, bo Jego łaska trwa na wieki… (Dzisiejszy Psalm)