Poznanie Jezusa

MIEĆ czy kiedykolwiek spotkałeś kogoś, kto jest pasjonatem swojego tematu? Skoczek spadochronowy, jeździec konny, fan sportu, antropolog, naukowiec lub konserwator zabytków, który żyje i oddycha swoim hobby lub karierą? Chociaż mogą nas inspirować, a nawet wzbudzać zainteresowanie nami w stosunku do ich tematu, chrześcijaństwo jest inne. Nie chodzi bowiem o pasję do kolejnego stylu życia, filozofii czy nawet ideału religijnego.

Istotą chrześcijaństwa nie jest idea, ale Osoba. —PAPIEŻ BENEDYKTA XVI, przemówienie spontaniczne do duchowieństwa Rzymu; Zenit, maj 20 września 2005 r

CHRZEŚCIJAŃSTWO TO HISTORIA MIŁOŚCI

To, co odróżnia chrześcijaństwo od islamu, hinduizmu, buddyzmu i wielu innych religii, to fakt, że jest ono przede wszystkim historia miłosna. Stwórca zniżył się nie tylko po to, by zbawić człowieka, ale też go pokochać i pokochać ściśle. Jezus stał się podobny do nas, a potem oddał swoje życie z miłości do nas. On w rzeczywistości pragnienia za twoją i moją miłość. ^[1]por. Jana 4: 7; 19:28

Jezus jest spragniony; Jego prośba wypływa z głębi Bożego pragnienia dla nas… Bóg pragnie, abyśmy Go pragnęli. -Katechizm Kościoła Katolickiego, rz. 2560

To piękna rzeczywistość… ale taka, której wielu katolików-kołysek tęskniło, często dlatego, że Jezus nigdy tak naprawdę nie był im przedstawiany jako ten, który puka do ich serc, chcąc zostać zaproszony. Dlatego łatwo jest popaść w „rutynę”. obrzędów ”, poczucie wypełnienia raczej obowiązku niż przeznaczenia. Jakie przeznaczenie? Być w głębokiej i pełnej miłości relacji z Trójcą Świętą, która zmienia każdy aspekt twojego życia, cele i zamiary.

Czasami nawet katolicy stracili lub nigdy nie mieli okazji doświadczyć Chrystusa osobiście: nie Chrystusa jako zwykłego „paradygmatu” czy „wartości”, ale jako żywego Pana, „drogi, prawdy i życia”. —POPIEŁ JAN PAWEŁ II, L'Osservatore Romano (Angielskie wydanie gazety watykańskiej), 24 marca 1993, s.

Oznacza to, że musimy zostać postacią w boska historia miłosna...

OSOBIŚCIE ZNAJĄC JEZUSA

Zadaj sobie pytanie: czy rozmawiam z innymi tylko o zasadach wiary katolickiej, czy też rzeczywiście mówię o Jezusie? Czy mówię o jakimś Bogu, czy o przyjacielu, bracie? kochanek kto jest tutaj, Emmanuel, Bóg-z-nami? Czy moje dni koncentrują się wokół Jezusa i szukania najpierw Jego Królestwa, czy też mnie i szukania najpierw mojego królestwa? Odpowiedzi mogą ujawnić, czy pozwolisz Jezusowi króluj w swoim sercu, a może trzymaj Go na odległość ramienia; czy tylko wiesz O Varso Invest Jezus, a właściwie wiedzieć Mu.

Trzeba wejść w prawdziwą przyjaźń z Jezusem w osobistej relacji z Nim i nie wiedzieć kim jest Jezus tylko od innych lub z książek, ale żyć coraz głębszą osobistą relacją z Jezusem, w której możemy zacząć rozumieć, kim On jest prosząc nas… Znajomość Boga nie wystarczy. Aby prawdziwie go spotkać, trzeba Go także kochać. Wiedza musi stać się miłością. —POPIEŁ BENEDYKT XVI, Spotkanie z młodzieżą Rzymu, 6 kwietnia 2006; watykan.va

Na jednym z wielu pięknych obrazów tej historii miłosnej ponownie znajduje się ten z Objawienia, w którym Jezus mówi:

Oto stoję u drzwi i pukam. Jeśli ktoś usłyszy mój głos i otworzy drzwi, wejdę do jego domu i będę z nim wieczerzał, a on ze mną. (Ap 3:20)

Faktem jest, że Jezus jest często opuszczany stojąc za drzwiami wielu katolików, którzy faktycznie przez całe życie chodzili na Mszę św. w każdą niedzielę! Powtórzę, może dlatego, że nigdy nie zaproszono ich, aby otworzyli swoje serca, ani nie powiedziano im, jak otworzyć swoje serca i co obejmuje rozwijanie relacji z Panem. Zaczyna się tak naprawdę od pukania Jego drzwi.

Należy zacząć od modlitwy i rozmowy z Panem: „Otwórz mi drzwi”. I to, co św. Augustyn często mówi w swoich homiliach: „Zapukałem do drzwi Słowa, aby w końcu dowiedzieć się, co Pan chce mi powiedzieć”. —POPIEŁ BENEDYKT XVI, Spotkanie z młodzieżą Rzymu, 6 kwietnia 2006; watykan.va

Jezus czeka, aby przekroczyć próg wiary do twojego serca, podczas gdy zaprasza cię do przekroczenia progu strachu do Jego. Nie bój się tego, co Jezus może i zrobi w Twoim życiu! Często mówiłem młodym ludziom, z którymi dzieliłem się Ewangelią w szkołach: „Jezus nie przyszedł, aby odebrać wam osobowość - przyszedł, aby zgładzić wasze grzechy, które niszczą was naprawdę są. ”

Człowiek sam stworzony na „obraz Boży” [jest] powołany do osobistej relacji z Bogiem…-Katechizm Kościoła Katolickiego, rz. 299

Kiedy Benedykt XVI został papieżem, powiedział w swojej pierwszej homilii, że każdy z nas jest „myślą o Bogu”, że nie jesteśmy „przypadkowymi i bezsensownymi wytworami ewolucji”, ale raczej, że „każdy z nas ma wolę z nas jest kochany ”. Bóg tylko czeka, aż każdy z nas da Mu swoje „tak”. Albowiem Jego „tak” dla nas zostało już wypowiedziane przez Krzyż.

Kiedy mnie zawołasz, przyjdziesz i pomodlisz się do mnie, wysłucham cię. Kiedy mnie szukasz, znajdziesz mnie. Tak, kiedy będziecie mnie szukać z całego serca, pozwolę wam mnie znaleźć… (Jeremiasz 29: 12-13)

I jeszcze raz,

Zbliżcie się do Boga, a on zbliży się do was. (Jakuba 4: 8)

Zbliżanie się do Boga, który jest święty, oznacza oderwanie się od grzechu i wszystkiego, co nie jest święte. Ale tutaj wielu zaczyna się bać, wierząc w kłamstwo, że osobista relacja z Jezusem odbierze „radość” życia.

Nie ma nic piękniejszego niż zaskoczenie Ewangelią, spotkanie z Chrystusem. Nie ma nic piękniejszego niż poznanie Go i rozmawianie z innymi o naszej przyjaźni. Jeśli pozwolimy Chrystusowi wejść w pełni w nasze życie, jeśli całkowicie się na Niego otworzymy, czy nie boimy się, że On może nam coś odebrać? Czy nie boimy się zrezygnować z czegoś ważnego, wyjątkowego, czegoś, co sprawia, że ​​życie jest tak piękne? Czy zatem nie ryzykujemy, że zostaniemy umniejszeni i pozbawieni wolności? Nie! Jeśli wpuścimy Chrystusa do naszego życia, nic nie stracimy, nic, absolutnie nic z tego, co czyni życie wolnym, pięknym i wspaniałym. Nie!… Tylko w przyjaźni ujawnia się naprawdę wielki potencjał ludzkiej egzystencji. Tylko w tej przyjaźni doświadczamy piękna i wyzwolenia. —POPIEŁ BENEDYKT XVI, Plac św. Piotra, Homilia inauguracyjna, 24 kwietnia 2005; watykan.va

PRAWDZIWI ŚWIADKOWIE

Tak więc, drodzy bracia i siostry, zanim będziemy dalej mówić o doktrynie lub podejściu duszpasterskim i wszystkim, o czym rozmawialiśmy od czasu Synodu w Rzymie, musimy upewnić się, że mamy na miejscu to, co istotne: relację z Panem. A Katechizm uczy:

…modlitwa is żywa relacja dzieci Bożych z ich Ojcem… -Katechizm Kościoła Katolickiego, rz. 2565

Wracając do tego, co powiedziałem na początku, jedną rzeczą jest mieć wiedzę, a nawet pasję na dany temat, ale chrześcijaństwo jest inne. To niewiedza O Varso Invest Jezu, ale wiedząc, Jezusa, który przychodzi przez oddane życie sakramentalne i modlitewne oraz przyjaźń z Panem. W byciu świadkiem Chrystusa nie chodzi o sprytne techniki i formuły, ale pozwalanie, by moc i życie Ducha wypływały z waszej relacji z Jezusem jak „rzeki wody żywej”. ^[2]por. Jana 7:38 Ponieważ tak się dzieje, gdy jesteś zakochany w Miłości.

Nie możemy nie mówić o tym, co widzieliśmy i słyszeliśmy. (Dz 4)

Nie, nie zostaniemy zbawieni przez formułę, ale przez Osobę i zapewnienie, które nam daje: Jestem z tobą! -ŚW. JANA PAWŁA II, Nowe Millennio Ineunte, n. 29

Niech wiara katolicka nigdy nie będzie sterylną listą nakazów i zakazów, raczej zwyczajem, który należy zachować, niż życiem, którym należy żyć.

Wielcy teolodzy próbowali opisać podstawowe idee, które składają się na chrześcijaństwo. Ale ostatecznie chrześcijaństwo, które zbudowali, nie było przekonujące, ponieważ chrześcijaństwo jest przede wszystkim wydarzeniem, osobą. I tak w Osobie odkrywamy bogactwo tego, co zawiera. —POPIE BENEDYKTA XVI, tamże.

Jezus puka do twojego i mojego serca, przynosząc ze sobą bogactwo niebiańskiej uczty.

Czy już Go wpuściliśmy?

POWIĄZANE CZYTANIE

• Osobista relacja z Jezusem

• Papież Franciszek o poczuciu „komfortu duchowego”: Homilia